Evaluation of Four Adult Visceral Leishmaniasis Cases

Leishmania infantum is the species responsible for visceral leishmaniasis [(VL), kala-azar], which is observed sporadically mainly in pediatric age groups in the Aegean, Mediterranean and Central Anatolian regions of Türkiye. The aim of this study is to evaluate the diagnosis, clinic, laboratory results and treatments of four adult patients with VL who applied to our hospital. The patients were referred to our hospital to investigate hematological malignancy. In the study, the data of four patients (three men, one woman; age range: 30-40 years) who were diagnosed with VL and treated in the infectious diseases clinic of our hospital between January 2022 and April 2022 were evaluated retrospectively. The diagnosis of VL was made according to appropriate clinical and physical examination findings, biochemical and serological tests (indirect fluorescent antibody test and rK39 rapid antigen test) and polymerase chain reaction (PCR) results, as well as the presence of amastigote forms of the parasite in bone marrow samples. Serology positivity was found in all patients, and bone marrow positivity was found in two patients. According to the results of RT-PCR in all patients, it was determined that the species causing the disease was L. infantum/L. donovani. Initially, the most common symptoms were fever, fatigue, and abdominal distension. None of the patients had an immunosuppressive condition. It was understood that all the patients lived in the rural area of Syria’s Idlib province. Hepatosplenomegaly, increased erythrocyte sedimentation rate, anemia, leukopenia and thrombocytopenia were found in all patients. The patients were treated with liposomal amphotericin-B (L-AMB). One patient did not come for follow-ups, the other three patients were found to have completely recovered in their follow-up. No recurrence was observed in any of the patients. In conclusion, VL should be considered in patients who apply to health institutions with complaints of fever, hepatosplenomegaly, increased erythrocyte sedimentation rate, anemia, leukopenia and thrombocytopenia

Deri leyişmanyozunda doğrudan boyama ile pozitif bulunan olgularda polimeraz zincir reaksiyonunun tanı değeri

TEZ4542Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2003.Kaynakça (s. 39-45) var.vı, 46 s. ; res.; 30 cm.…Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi Tarafından Desteklenmiştir. Proje No:SBE.2000.D.

The distribution of patients with intestinal parasites presenting at the Parasitology Laboratory of the Mustafa Kemal University Medical Faculty

Bu çalışmada Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Parazitoloji Laboratuarına Eylül Mayıs 2005 tarihleri arasında başvuran toplam 3679 kişide bağırsak parazitleri araştırılmıştır. Başvuranların 1260 (%34,3)'ı erkek, 2419 (%65,7)'u kadın olmak üzere toplam 3679 dışkı örneği nativ-lugol yöntemi ile incelenmiş, 265 (%34,23)'i erkek, 509 (%65,76)'u kadın olmak üzere toplam 774 (%21,03) olguda bağırsak paraziti saptanmıştır. İncelenen 1720 selofan bant örneğinin 664 (%38,60)'ü erkek 1056 (%61,39)'sı kadın olgudan oluşmaktadır. İncelenen selofan bant örneklerinde 65 (%9,78)'i erkek, 85 (%8,04)'i kadın olmak üzere toplam 150 ( %8,72) olguda E. vermicularis saptanmıştır. Dışkı inceleme sonuçları değerlendirildiğinde parazitlerin türlere göre dağılımı şöyledir; (%31,5) Giardia intestinalis, (%25,3) Blastocystis hominis, (%18,30) Entamoeba coli, (%13. 4) Entamoeba hystolytica/dispar, (%1,2) Dicrocoelium dentriticum, (%1) Ascaris lumbricides, (%2,8) Iodamoeba bütschlii, (%1,2) Chilomastix mesnili, (%1,4) Hymenolepis nana, (%1,8) Trichomonas hominis, (%0,2) Strongyloides stercoralis, (%0,7) Taenia saginata.In this study, fecal specimens of 3,679 patients presenting at the parasitology laboratory of the Medical Faculty of the Mustafa Kemal University between September and May 2005 were examined for intestinal parasites. A total 3,679 stool specimens from 1,260 (34.3%) males and 2,419 (65.7%) females for intestinal parasites using the native-Lugol method were examined. Intestinal parasites were found in 265 (34.23%) male and 509 (65.76%) females. One or more intestinal parasites were detected in 774 (21.03%) patients. A total of 1,720 cellophane tape specimens were examined (64 (38.60%) male and 1,056 (61.39% female). E. vermicularis was found in a total of 150 (8.72%) patients; of whom 65 (9.78%) were male patients and 85 (8.04%) female. The distribution of intestinal parasites detected in stool specimens were follows: (31.5%) Giardia intestinalis, (25.3%) Blastocystis hominis, (18.30%) Entamoeba coli, (13.40%) Entamoeba histolytica/dispar, (1.2%) Dicrocoelium dentriticum, (%1) Ascaris lumbricoides, (%2. 8) Iodamoeba bütschlii, (%1.20) Chilomastix mesnili, (1.4%) Hymenolepis nana, (1.8%) Trichomonas hominis, (0.2%) Strongyloides stercoralis and (0.7%) Taenia saginata

Leishmania'nın in-vitro üretilmesi

TEZ2031Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 1996.Kaynakça (s. 39-42) var.43 s. ;

Investigation of the prevalence of Enterobius vermicularis in children in orphanages in Hatay

Çalışmamızda yaşları 0-7 arasinda değişen Hatay İli Cocuk Esirgeme Kurumundaki çocuklarda ve yaşları 7-17 arasinda değişen Hatay ili Erkek Yetiştirme Yurdu ile Kiz Yetiştirme Yurdu'nda selofanlı lam yöntemi ile Enterobius vennicularis'in yaygınlığı araştırıldı. Hatay ili Cocuk Esirgeme Kurumundaki 70 çocuğa (30 erkek, 40 kiz) , Erkek Yetiştirme Yurdu'ndaki 60 erkek çocuğa ve Kiz Yetistirme Yurdu'ndaki 55 kiz cocuga selofanlı lam yöntemi uygulanmis., Cocuk Esirgeme Kurumundaki 50 (%71.4) , Erkek Yetiştirme Yurdunda 5 ( %0.08) , Kiz Yetiştirme Yurdunda da 8 (%0.14) çocukta E.vermicularis saptanmıştır. Hatay Ili Cocuk Esirgeme Kurumunda inceleme yapılan erkek cocukların %100'ünün kiz cocukların ise %50'sinin E.vermicularis ile enfekte olduğu bulunmuştur. Sonuç olarak dünyada oldugu gibi ülkemizde de E. vennicularis önemli bir halk sağlığı sorunu olarak karşımıza çıkmakta ve özellikle ilkokul çağı çocuklarında onemli sıkıntılar yaratmaktadir. Ayrıca çocukların toplu olarak bulunduğu çocuk yuvasi, anaokullari, ilkokullar, çocuk yetiştirme ve esirgeme kurumları E.vermicularis için risk grubunu oluşturmaktadir. Çalışmamız Hatay Bölgesinde E. vermicularis yaygınlığını belirlemek amaciyla son on yilda yapilan tek çalışma olmasi nedeniyle de önem taşımaktadir.In this study, the prevalence of Enterobius vermicularis in children in the 0-7 age group in the Hatay Society for the Protection of Children and teenagers in the 7-17 age group in the Hatay Orphanage for boys and Hatay Orphanage for girls was investigated. The cellophane tape technique was used in the diagnosis of E. vermicularis. The cellophane tape technique was applied to a total of 70 children (30 boys, 40 girls) in the Hatay Society for the Protection of Children, 60 boys in Hatay Orphanage for boys and 55 girls in Hatay Orphanage for girls. During examination of the cellophane tapes, infection was found in 50 children (71.4%) in Hatay Society for the Protection of Children, 5 children (0.08%) in Hatay Orphanage for boys and 8 children (0.14%) in Hatay Orphanage for girls. E. vermicularis infection was found in 100% of the boys and 50% of the girls in Hatay Society for the Protection of Children. In conclusion, E. vermicularis appears to be an important national health problem in our country and it particularly causes problems in primary school children. Children in nursery schools, in kindergartens, in primary schools and in the Society for the Protection of Children constitute a risk group for E. vermicularis infection. This study is the only study which has been done in decades for determination of the prevalence of E .vermicularis in the Hatay region. Because of this, it is very important

Distribution of intestinal parasites in patients presented at the Parasitology Laboratory of the Medical School of Mustafa Kemal University during the years 2006 and 2010

AMAÇ: Bu çalışmada Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Parazitoloji Laboratuvarına Ocak 2006-Mayıs 2010 tarihleri arasında başvuran toplam 9421 kişinin dışkı örneği retrospektif olarak bağırsak parazitleri yönünden araştırılmıştır. Ayrıca bu kişilerden selofanlı lam örneği alınabilen 781 olgunun preparatları incelenerek Enterobius vermicularis yumurtası aranmıştır Çalışmamızda hastanemiz parazitoloji laboratuarı kayıtları geriye dönük olarak taranarak bağırsak parazit sıklığının saptanması ve bu sonuçların yıllık değişiminin önceki yıllarla ve diğer çalışmalarla karşılaştırılması amaçlanmıştır. YÖNTEMLER: Toplam 9427 kişiden alınan dışkı ve 781 kişiden alınan selofanlı lam örnekleri incelenmiştir. Dışkı örneklerine, önce makroskobik, nativ-lügol ile inceleme ve formolle çöktürme yöntemleri uygulanmıştır. X10’luk ve X40’lık büyütmelerle protozoon (kist veya trofozoiti) ve helmint (yumurta veya larva) varlığı araştırılmıştır. Alınan selofanlı lam preparatları ise X10’luk ve X40’lık büyütmelerle direk mikroskobik incelemeleri yapılarak E. vermicularis yumurtası aranmıştır BULGULAR: Başvuranların 5146 (%52,6)’sı kadın 4275 (%45,4)’i erkek olmak üzere toplam 9421 dışkı örneği incelenmiştir. 835 (%48,3)’i erkek, 893 (%51,7) kadın olmak üzere toplam 1728 (%18,3) olguda bağırsak paraziti bulunmuştur. İncelenen 781 selofanlı lam örneğinin 410 (%52,5)’u kadın, 371 (47,5)’i ise erkek olguya aittir. İncelenen selofanlı lam örneklerinde 96 (%53,3)’sı erkek 84 (%46,7)’ü kadın olmak üzere toplam 170(%95,5) olguda E. vermicularis ve 10(%5,5) olguda Taenia spp yumurtası saptanmıştır. Dışkı inceleme sonuçları değerlendirildiğinde parazitlerin türlere göre dağılımı şöyledir; Blastocystis hominis 882(%51,0), Giardia intestinalis 313(%18,1), Entamoeba coli 268(%15,5), Entamoeba histolytica/dispar 129(%7,5), Chilomastix mesnilii 42(%2,4), Hymenolepis nana 35(%2.0), Strongyloides stercoralis 18(%1,0), Dicrocoelium dentriticum 13(%0,8), E. vermicularis 12(%0,7), Taenia spp, 6(%0,4), Iodamoeba butschlii 5(%0,3), Trichuris trichiura 2(%0,1), Ascaris lumbricoides 2 (%0,1), Balantidium coli 1(%0,1). SONUÇ: Hatay da geçmiş senelerde yapılan çalışmalara göre bağırsak parazit oranları düşük bulunmuştur.Ancak barsak parazitleri halk sağlığı için önemli bir problem olarak devam etmektedirOBJECTIVE: In this study, it was aimed to evaluate the prevalence of intestinal parasites of the patients who applied to Parasitology Laboratory Mustafa Kemal University Medical Faculty province from 2006 to 2010 retrospectively. 781 cellophane tape preparations were examined directly Enterobius vermicularis eggs were investigated. The aim of this study was to determine the prevalence of intestinal parasites and to evaluate changes in the annual rates by retrospective screening of the data from our hospital parasitology laboratory. METHODS: In this study carried out from January 2006-June 2010, a total of 9427 stool samples were examined using native-Lugol and flotation/sedimentation methods and 781 cellophane tape preparations were examined directly. At stool samples, firstly macroscopic investigating for helmint adult afterwards nativ lügol and formaldehyde precipitation performed and with microscope at X10, X40 magnifications to determine protozoon (cyst or trophozoites ) and helmint (egg and larvae) occurance. Preperats with cellophaned tape were investigated to determine E. vermicularis egg at microscope magnifications with X10, X40. RESULTS: A total 9421 stool specimens from 5146 (% 54,6) males and 4275 (45,5%) females for intestinal parasites were examined. Intestinal parasites were found in 835(48,3%) male and 893 (%51,7) females. One or more intestinal parasites were detected in 1728 (%18,3) patients. A total of 781 cellophane tape specimens were examined 371 (%47,5) male and 410(%52,5) female. E.vermicularis was found in a total of 170 (8.72%) patients; of whom 65 (9.8%) were male patients and 85 (8.0%) female. The distribution of intestinal parasites detected in stool specimens were follows; Blastocystis hominis 882(%51,0), Giardia intestinalis 313(%18,1), Entamoeba coli 268(%15,5), Entamoeba histolytica/dispar 129(%7,5), Chilomastix mesnilii 42(%2,4), Hymenolepis nana 35(%2.0), Strongyloides stercoralis 18(%1,0), Dicrocoelium dentriticum 13(%0,8), E. vermicularis 12(%0,7), Taenia spp, 6(%0,4),Iodamoeba butschlii 5(%0,3), Trichuris trichiura 2(%0,1), Ascaris lumbricoides 2 (%0,1), Balantidium coli 1(%0,06) CONCLUSION: The prevalence rates in this study seemed to be lower when compared to the previous studies in Hatay. It has been shown that intestinal parasites are still important for public health problem

THE RELATIONSHIP BETWEEN ENTEROBIUS VERMICULARIS INFECTION AND NOCTURNAL ENURESIS

Aim: The possible association between certain childhood infections and the propensity to develop nocturnal enuresis may include intestinal helminth infections. Objective: To explore the association between Enterobius vermicularis and nocturnal enuresis among children 4 to 7 years of age in a Turkish orphanage. Methods: Eighty children (45 boy, 35 girl, age range 4-7 years) participated in this study. The association between Enterobius vermicularis and enuressis was investigated after mebendazole therapy in the children with Enterobius vermicularis infection. The occurrence of Enterobius vermicularis was examined by adhesive cellotape anal swap method. Results: The occurrence of Enterobius vermicularis was examined by perianal tape tests in 80 children. Total egg positivity rates of Enterobius vermicularis were 71.3% (57/80). The egg positivity rates of boys and girls were 75.6% (34/45) and 65.7% (23/35), respectively. Total enuresis rate was 51.3% (41/80), and 60% (27/45) of the boys and 40% (14/35) of girls had enuresis. After the mebendazole therapy, while the total egg positivity rate of Enterobius vermicularis was 33.8% (27/80), this ratio was 35.6% (16/45) for boys and 31.4% (11/35) for girls. While before the mebendazole therapy, total enuresis rate was 51.3% (41/80), after the therapy it was was found to be 28.8% (23/80) in children. Conclusion: In this study, it was shown that Enterobius vermicularis infection was quite prevalent among orphan children in Antakya. Besides this, the results indicate that nocturnal enuresis could be more frequent in children with Enterobius vermicularis disease. It was concluded that nocturnal enuresis may be related with pinworm infestation

Detection of cutaneous leishmaniasis cases in Hatay and surrounding areas

Leishmaniasis; enfekte tatarcıkların deriden kan emerken bulaştırdıkları Leishmania türlerinin memeli konaklarda oluşturdukları bir hastalık grubudur. Kutanöz leishmaniasis (KL); ülkemizde şark çıbanı, Antep çıbanı gibi isimlerle anılan, başlıca deride ve bazen mukozalarda, yerinde deriden çökük iz bırakarak iyileşen deri hastalığıdır. Haziran 2003 yılı Ekim ayı ile 2005 yılı ayları arasında Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Parazitoloji laboratuarına kutanöz leishmaniasis şüphesi ile cilt lezyonu olan 55 olgu başvurmuştur. Mikroskop incelemesinde Leishmania amastigot şekilleri görülerek pozitif saptanan 40 olguya KL tanısı konulmuştur. Hastalardan 13'ü erkek (%32,5) 27'si (%67,5) kadındır. Hastalığın en sık 0-20 yaş aralığında (%57) görüldüğü, lezyonların en sık olarak yüz (%67,5) ile el ve ayaklarda (%32,5) görüldüğü belirlenmiştir. Hastaların 14'ünde lezyon sayısı 2 ila 8 arasında olduğu, lezyon sürelerinin ise en az 1 ay en fazla 3 yıl olduğu tespit edilmiştir. Hastaların çoğu İskenderun/Kırıkhan, İskenderun/Arsus, Serinyol, Altınözü, Samandağ Antakya, Harbiye ilçelerinden olup, tarımla uğraşmaktadırlar. KL tanısının en fazla oldugu ayların Mayıs ve Haziran olduğu da belirlenmiştir. Laboratuarımıza başvuran hastaların bazılarının henüz bildirimi olmayan yerleşim merkezlerinden olması, Hatay İli ve çevresinde KL odaklarının artmakta olduğu kanısını uyandırmıştır.Leishmaniasis; is a disease that is transmitted by infected sand flies when they suck the blood of mammals. Cutaneous leishmaniasis (CL), which is given such names as the Antep boil in Turkey, is mostly seen on the skin and sometimes on the mucosa and heals with a recessed scar. Between June 2003 and October 2005, 55 patients with skin lesions presented at the parasitology laboratory of the Mustafa Kemal University Medical Faculty for the detection of CL. Microscopic examination showed Leishmania amastigotes in 40 patients who were given a diagnosis of CL. Thirteen patients were men (32.5%) and 27, women (67.5%). The most frequent age range was 0-20 (57.0%). The lesions were mostly found on the face in 27 (67.5%) patients and on the hands and feet in 13 (32.5%). Fourteen patients (35.0%) had 2 or more lesions. The duration of the lesions was from a minimum of 1 month to a maximum of 3 years. The patients were mostly from Iskenderun/Kirikhan, Iskenderun/Arsus Serinyol, Altinözü, Samandağ Antakya, Harbiye and they were farmers. Cutaneous leishmaniasis was more often detected during the May-June period. Some patients came to our laboratory from regions that had not reported CL before. Therefore, we think that CL has been increasing in Hatay and its surroundings

Rahim içi araç kullanımı ve Trichomonas vaginalis sıklığı arasındaki ilişkinin araştırılması

Objectives: We investigated the association between the frequency of Trichomonas vaginalis and using intrauterine contraceptive device (IUD). Patients and Methods: A total of 1058 vaginal swab samples were collected. The study population included 402 symptomatic and 656 asymptomatic women, between 18-45 years of age. Specimens were taken with a speculum and sterile cotton swabs from the posterior fornix of the vagina. Wet mount preparations were examined first, and then inoculated into Trypticase-yeast extract-maltose medium. Results: T. vaginalis was determined in 35 (3.31%) samples out of 1058 specimens using both diagnostic methods (direct examination and/or culture). While a total of 402 women were symptomatic, 656 women were asymptomatic. Among 190 IUD users, the frequency of T. vaginalis was determined as 6.84%, and among 868 non-users, this ratio was determined as 2.53%. Moreover, while among 100 symptomatic women with IUD, 11 women were positive for T. vaginalis (11%), of the 302 symptomatic women without IUD, 17 were positive (5.63%) for T. vaginalis. Significant correlation was determined between the use of IUD and the presence of T. vaginalis (p&lt;0.05). Conclusion: These results showed that IUD use may increase the growth of T. vaginalis in the vaginal mucosa. To reduce the incidence of this pathogen in IUD users, they should be followed up closely.Amaç: Bu çalışmada rahim içi araç (RİA) kullanımı ve Trichomonas vaginalis sıklığı arasındaki ilişki araştırıldı. Hastalar ve Yöntemler: Toplam 1058 vajinal sürüntü örneği toplandı. Çalışmaya dahil edilen kadınların 402'si semptomatik, 656'sı asemptomatik olup yaşları 18-45 arasındaydı. Steril eküvyon ile vajina arka forniksinden alınan örnekler, Trypticase-yeast extract-maltose besiyeri içine alınarak direkt bakı ve kültür yöntemi ile incelendi. Bulgular: Direkt bakı ve kültür yöntemi ile incelenen 1058 örneğin 35'inde (%3.31) T. vaginalis saptandı. Kadınların 402'si semptomatik infeksiyonlu iken, 656'sı da asemptomatikti. RİA kullananlar arasında T. vaginalis sıklığı %6.84 olarak bulunurken, RİA kullanmayan kadınlar arasında bu oran %2.53 olarak saptandı. Bunun yanında RİA kullanan 100 semptomatik kadın arasında arasında T. vaginalis sıklığı %11 olarak bulunurken, RİA kullanmayan 302 semptomatik kadında T. vaginalis varlığı %5.63 olarak bulunmuştur. RİA kullanımı ile T. vaginalis varlığı arasında anlamlı bir korelasyon olduğu saptanmıştır (p<0.05). Sonuç: Bu sonuçlar RİA kullanımının vajinal mukozada T. vaginalis'in üremesini artırdığını göstermektedir. Bu patojenin RİA kullanıcıları arasında ortaya çıkmasını azaltmak için RİA kullanıcıları yakından takip edilmelidir