Glioblastoma Multiform Tedavisinde Yoğunluk Ayarlı Radyoterapi ve Simultane Entegre Boost Tekniklerinin Dozimetrik Karşılaştırılması

Amaç: Bu çalışmanın amacı glioblastoma multiform (GBM) tedavisinde yoğunluk ayarlı radyoterapi (YART) ve simultane entegre boost (SIB-YART) tekniklerini dozimetrik olarak karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Bölümümüzde 2020-2021 yılları arasında RT tedavisi alan 10 GBM hastası çalışmaya dahil edildi. Her hasta için aynı tümör ve kritik yapılar kullanılarak YART ve SIB-YART tekniklerinde planlar yapıldı. Tedavi dozları YART tekniğinde günlük fraksiyon başına 2 Gy olacak şekilde planlanan hedef hacime (planned target volume-PTV) (50 Gy) 50 Gy ve PTV’ye (60 Gy) 10 Gy ve toplamda PTV’de (60 Gy) 60 Gy’yi tamamlayacak şekilde planlandı. SIB-YART tekniğinde ise 25 günlük fraksiyonda eş zamanlı olarak hedef hacimlerde farklı doz seviyelerinin sağlandığı SIB tekniği kullanıldı. Planlar 6 MV foton enerjisi kullanılarak, anisotropik analitik algoritması ile Eclipse tedavi planlama sisteminde hesaplatıldı. PTV, beyin sapı, optik kiazma, optik sinir ve göz gibi risk altındaki organlar (RAO), doz homojenite indeksi (HI), konformite indeksi (CI), monitör üniteleri açısından YART planları SIB-YART planları ile karşılaştırıldı. Bulgular: PTV için ortalama dozlar YART tekniği için 60,62±0,33 Gy iken, SIB-YART tekniği için 60,58±0,32 Gy’dir. Her iki teknik için PTV’nin aldığı ortalama dozlar benzerdir. PTV (60 Gy) için HI ortalama değeri sırasıyla YART’de 0,05±0,009 iken, SIB-YART’de 0,13±0,197, CI ise YART’de 0,97±0,02, SIB-YART için 0,35±0,06 olarak bulundu. Yapılan istatistiksel karşılaştırma sonucunda PTV’ye ait değerlerin analizinde YART ve SIB-YART arasında HI ve CI değerlerinde anlamlı bir fark görüldü (p=0,004, p=0,001). SIB-YART planları YART planları ile karşılaştırıldığında optik kiazma, optik sinir, göz gibi kritik organların aldığı ortalama dozların SIB-YART tekniğinde anlamlı olarak azaldığı görüldü (p=0,000). Sonuç: GBM tedavisine yönelik YART tekniği SIB-YART tekniği ile karşılaştırıldığında, SIB-YART tekniğinin kritik organları daha iyi koruduğu görüldü. SIB-YART planları GBM kanserlerinde klinik olarak kabul edilebilir tedavi yöntemi olabilir

Hipokalemik Paralizi ile Klinik Belirti Veren Adrenokortikal Karsinom Olgusu

Sunulan olgu, hipokalemik paralizi nedeni ile araştırılırken glukokortikoid ve muhtemelen aldosteron- salgılayan adrenokortikal kanser tespit edilen 52 yaşında kadın hastadır. Adrenal kanserler çok nadir tümörlerdir ve prognozları oldukça kötüdür. Hastalığın ağır hipopotasemi ile ortaya çıkması ise daha da seyrek görülen bir durumdur. Hasta, nadir bir olgu olmasının yanı sıra hipopotasemi saptanan bir kişide araştırılması gereken endokrinolojik problemlere dikkat çekmek amacı ile sunulmuştur

Dosimetric Comparison of Inverse Planning Simulated Annealing and Manual Optimization for Intracavitary Cervix Brachytherapy

Background/Aims: Different optimization methods in brachytherapy treatment planning is used. The aim of this study is to evaluate dosimetric differences between manual optimization (MO) and inverse planning simulated annealing (IPSA) planning techniques commonly used in brachytherapy of cervical cancer. Methods: Fifteen cervical cancer patients were included in this study. Nucletron standard tandem-ovoid (TO) applicators were used for treatment. High-risk clinical tumor volume (HR-CTV), bladder, rectum, and sigmoid contouring were performed according to GEC-ESTRO recommendations. Two plans were created for each patient using IPSA and MO techniques. While a dose of 700 cGy was prescribed to the target volume during the planning phase, an effort was made to protect the organs at risk in the best way possible. IPSA and MO planning techniques were compared via dose volume histogram (DVH). Results: There was no significant difference between HR-CTV and CI values for MO and IPSA techniques. There was a significant difference between IPSA and MO techniques for the 2cm3 volume of the rectum (p= 0.002). It was observed that the bladder was better protected by the IPSA technique. There was a 6.26% dose difference between IPSA and MO for the bladder. A significant difference was found between IPSA and MO techniques for the 2cm3 volume of the sigmoid (p= 0.002). The IPSA technique was superior to the MO technique in terms of time. Conclusions: The IPSA technique was superior to the MO technique in terms of protecting organs at risk (OARs). IPSA provides a faster and higher quality plan in cervical brachytherapy

Turkish national consensus on breast cancer management during temporary state of emergency due to COVID-19 outbreak

Objective: Cancer care is excessively influenced by the COVID-19 outbreak for various reasons. One of the major concerns is the tendency for delayed surgical treatment of breast cancer patients. The outbreak has urged clinicians to find alternative treatments until surgery is deemed to be feasible and safe. Here in this paper, we report the results of a consensus procedure which aimed to provide an expert opinion-led guideline for breast cancer management during the COVID-19 outbreak in Turkey. Material and Methods: We used the Delphi method with a 9-scale Likert scale on two rounds of voting from 51 experienced surgeons and medical oncologists who had the necessary skills and experience in breast cancer management. Voting was done electronically in which a questionnaire-formatted form was used. Results: Overall, 46 statements on 28 different case scenarios were voted. In the first round, 37 statements reached a consensus as either endorsement or rejection, nine were put into voting in the second round since they did not reach the necessary decision threshold. At the end of two rounds, for 14 cases scenarios, a statement was endorsed as a recommendation for each.Thirty-two statements for the remaining 14 were rejected. Conclusion:There was a general consensus for administering neoadjuvant systemic therapy in patients with node-negative, small-size triple negative, HER2-positive and luminal A-like tumors until conditions are improved for due surgical treatment. Panelists also reached a consensus to extend the systemic treatment for patients with HER2-positive and luminal B-like tumors who had clinical complete response after neoadjuvant systemic therapy

Honey Plants of Düzce University Ornamental and Medicinal Plants Botanical Garden

In this study, melliferous plants that the honey bee (Apis mellifera L.) can benefit from among the taxa planted in Düzce University Ornamental and Medicinal Plants Botanical Garden, are presented. Among the 451 taxa planted in the botanical garden, those with these characteristics were determined by reviewing studies on the subject. Of the 165 taxa (36.58%) included in the honey plant class; 119 contain both nectar and pollen, 25 contain pollen, 13 contain nectar, 4 contain both pollen and insect secretion (IS) or sweet sap (SS), 2 contain pollen, nectar and IS or SS, 1 contain both nectar and SS, 1 contain only IS. In order to prevent the decrease in pollinator and pollinator insects, whose numbers are decreasing due to global climate change, a "Bee and Insect Hotel" was placed in the botanical garden. For this reason, the majority of the plants selected for planting were chosen from taxa with honey plant properties. The main purpose here is both to pollinate the plants in the botanical garden and to show and explain the effects of insect species on pollination through nature education

Osmanlı mimarisi için kaynak Hadikatü’l-Cevami’ (II.cilt) incelemeli metin çevirisi

OSMANLI MİMARÎSİ İÇİN KAYNAK HADÎKATÜ'L-CEVÂMİ' (II. Cilt) İNCELEMELİ METİN ÇEVİRİSİ () Hâfız Hüseyin Ayvansarâyî tarafından XVIII. yy'ın sonlarında kaleme alınmış olan Hadîkatü'l-cevâmi' câmi ve mescitler başta olmak üzere, tekke, mekteb, medrese, çeşme, sebil ve kasır gibi İstanbul'un dinî ve sivil mimârî eserleri hakkında topoğrafik olarak bilgi veren en önemli kaynak eserdir. Eser İstanbul mimârîsinin yanısıra, târihten edebiyata, sosyo-kültürel hayata kadar Osmanlı ilim, sanat ve kültür târihi bakımından da önemli bilgiler ihtivâ etmektedir. Ayvansarâyî eserini 1182/1768-69 yılında yazmaya başlamış, 1195/1781-82 yılında tamamlamıştır. Ali Satı Efendi, câmi ve mescitleri Ayvansarâyî'nin bıraktığı yerden 1253/1838 yılına kadar getirerek, bu kıymetli esere geniş ilâvelerle birlikte bir zeyil yazmıştır. Süleyman Besim Efendi de câmi ve mescitleri 1253/1838 yılından 1276/1859-60 yılına kadar getirerek ikinci bir zeyil hazırlamıştır. Ali Satı Efendi'nin hazırladığı zeyil Hadîkatü'l-cevâmi' ismiyle 1281/1865 yılında, Matbaa-i Âmire'de, iki cilt olarak basılmıştır. Bugün elimizde olan ve Hadîkatü'l-cevâmi' olarak tanınan matbû eser bu zeyildir. İnsanlık târihi boyunca tabiî güzellikleri ve coğrafî konumu itibâriyle dâima medeniyetlerin ilgi odağı olmuş olan İstanbul, üç büyük imparatorluğa başkentlik etmiş ve dolayısıyla târihî ve kültürel zenginliklerin merkezi olmuştur. İstanbul'un kaybolan târihî ve mimârî dokusu içinde, sâhip olduğumuz bu zenginliği idrâk etmek ve sanat eserlerimize lâyık oldukları değeri vermek büyük bir önem arzetmektedir. Bu noktadan hareketle İstanbul mimârîsi başta olmak üzere, Osmanlı ilim, sanat ve kültür târihi bakımından vazgeçilmez bir kaynak olan Hadîkatü'l-cevâmi' isimli eseri yeni nesillerin hizmetine sunmayı hedef edindik. Sanat târihi alanında çalışma yapanlar başta olmak üzere, günümüz araştırmacılarının en önemli müracaat kaynağı olan bu eserle ilgili olarak şimdiye kadar çeşitli çalışmalar yapılmıştır. Ancak eserin bugünkü harflerle tam neşrini yapmak mümkün olmamıştır. Yeni nesillerin eski harfleri okuma güçlüğü çekmeleri bu önemli eserden gerektiği nisbette istifâde etmelerine imkân vermemektedir. Çalışma alanı olarak kendimize eserin ikinci cildini seçtik ve Ali Satı Efendi'nin zeyli olan matbû Hadîkatü'l-cevâmi'i esas aldık. Matbû metni yazma nüshalarla karşılaştırarak Hadîka metninin hazırlanması ve bugünkü harflerle doğruya en yakın şekilde yazılması, çalışmamızın temelini oluşturmaktadır. Metni hazırlarken Ali Satı Efendi'nin ve Süleyman Besim'in zeyli olan yazma nüshaları görme imkânımız olmamıştır. İsveç, Uppsala Üniversite Kütüphanesi, nr. 673'te kayıtlı, Ali Satı Efendi'nin zeyli olan yazma nüshaya ulaşamadık. Yine Ali Satı Efendi'nin zeyli olan İ.Ü. Merkez Kütüphanesi, TY, nr. 2434'te kayıtlı nüsha ile Süleyman Besim'in zeyli olan İ.Ü. Merkez Kütüphanesi, TY, nr. 202'de kayıtlı nüshaları da, kütüphanenin 17 Ağustos 1999 târihindeki deprem sonrasında restorasyon sebebiyle araştırmacılara kapatılması nedeniyle göremedik. Bu sebeple matbû Hadîka metnini esas alıp, bu metni Ayvansarâyî nüshasından istinsâh edilen iki yazma nüsha ile karşılaştırdık. Karşılaştırmada istinsâh târihi bilinen yazma nüshalar içinde en eski târihli nüsha olan Süleymaniye Kütüphanesi, Es'ad Efendi, nr. 2248'de kayıtlı olan el-Hâcc Seyyid Ahmed Saîd b. Seyyid el-Hâcc Feyzullah b. Seyyid Mustafa b. Seyyid Abdullah'ın 15 Rebîülevvel 1230/25 Şubat 1815 târihli nüshası ile Ayvansarâyî'nin eserlerini istinsâh etmekle meşhûr olan Abdülhamîd Haşmet b. Mehmed Sâlim el-Üsküdârî'nin Süleymaniye Kütüphanesi, Es'ad Efendi, nr. 2247'de kayıtlı olan 22 Receb 1236/25 Nisan 1821 târihli nüshasını kullandık. Ayvansarâyî nüshasından istinsâh edilen nüshalarda olup matbû metinde yer almayan câmiler ve bilgiler mevcuttur. Ali Satı Efendi'nin çıkardığı bu bölümleri çalışmamızda köşeli parantez içinde dâhil ettik ve dipnotlarda ilgili varak numaraları belirttik. Hadîka metnini verirken -tesbit edebildiğimiz nisbette- dizgi hatalarını ve gözden kaçan diğer yanlışları, Ayvansarâyî'nin diğer eserlerine, dîvânlara ve konu ile ilgili târihî kaynaklara ve araştırmalara mürâcaat etmek sûretiyle düzelterek daha sağlıklı bir neticeye ulaşmaya çalıştık. Tezimiz giriş kısmı ile birlikte iki bölümden oluşmaktadır. Giriş bölümünde Hadîka metninin hazırlanması ve bugünkü harflerle yazılması hususunda uyguladığımız imlâ kuralları ve tâkip ettiğimiz metod ve ilkeler sıralanmıştır. Bu bölümde ayrıca Hüseyin Ayvansarâyî ve eserleri hakkında da bilgi verilmiştir. Diğer bölümü Hadîkatü'l-cevâmi'in ikinci cildi oluşturmaktadır. Hadîka metnini hazırladıktan sonra, eserde anlatılan câmi ve mescitlerin bugünkü durumlarını bizzat yerlerinde tetkîk ederek son durumlarını fotoğraflarla tesbît ettik. Gözlemlerimiz sonrasında ulaştığımız neticeleri ve eserlerin son durumlarını dipnotlarda belirttik. Ayrıca, Ayvansarâyî'nin metodunu benimseyerek, câmi ve mescitlerin bugünkü durumu hakkında bilgi verirken, eserin yakın çevresinde bulunan diğer mimârî eserler hakkında da kısa bilgi vermeye çalıştık. Çalışmamızın sonuna metinden daha kolay istifâde edilmesini sağlamak için bir lügatçe, şahıs ve yer isimleri indeksi ve mevcut eserlerin bugünkü durumunu gösteren seçtiğimiz bazı fotoğrafları ilâve ettik. İstanbul 2001 Ayşe Gül Başaran A SOURCE FOR OTTOMAN ARCHITECTURE HADÎKATÜ'L-CEVÂMİ' (Volume II) AN EXAMINATIVE TEXT TRANSLATION (SUMMARY) Hadîkatü'l-Cevâmi' written by Ayvansarâyî by the end of 18th century is the most important source book which gives topographic information about civil and religious architectural works of art such as mosques, medressehs, fountains, public fountains, schools and tekkes. The book also contains important information on Otoman science, art and culture in terms of history, literature and social life. Ayvansarâyî started writing his book in 1182/1768-69 and completed it in 1195/1781-82. Ali Satı Efendi wrote a wide appendix to the book in 1253/1838 from the point that Ayvansarâyî stopped writing, containing mosques and masjids. Süleyman Besim Efendi wrote a second appendix which also have mosques and masjids from the year 1253/1838 to 1276/1859-60. The appendix prepared by Ali Satı Efendi was published as two wolumes with the name Hadîkatü'l-Cevâmi' in 1281/1865. Today we have this appendix that is known as Hadîkatü'l-Cevâmi'. Istanbul which has been the focus of attention of several civilizations with its natural beauties and geographical location throughout the human history was the capital city of three big empires and therefore has become the center of historical and cultural beauties. It's very important to realize this wealth and to give the importance that they are worth of. For this reason we aimed to present Hadîkatü'l-Cevâmi' which is a very valuable source of Ottoman architecture, science, art and cultural history. So far, there have been several searches on this book done by many examiners such as people work on art history. But the book couldn't be published totaly with new Latin alphabet. The new generation cannot benefit from the book because they have difficulty in reading the old alphabet. We chose the second volume of the book as a working field and took the appendix of Ali Satı Efendi (Hadîkatü'l-Cevâmi') as a base. The preparation of Hadîka text by comparing the published texts and manuscript copies and writing it with Latin alphabet is the base of our study. We couldn't see the manuscripts of appendixes of Ali Satı Efendi and Süleyman Besim Efendi while studying on the text. We couldn't reach the manuscript of appendix of Ali Satı Efendi in Universty Library of Uppsala in Sweden. Similarly we couldn't see the Ali Satı Efendi's and Süleyman Besim Efendi's manuscripts which are registered at İstanbul Universty Central Library with the numbers 2434 and 202 because of the restoration in the library after 1999's earthquake. For this reason we took the Hadîka text as a base and compared it with two manuscripts which were copied from Ayvansarâyî's copy. We used the manuscript of el-Hâcc Seyyid Ahmed Saîd b. Seyyid el-Hâcc Feyzullah b. Seyyid Mustafa b. Seyyid Abdullah and the manuscript af Abdülhamîd Haşmet b. Mehmed Sâlim el-Üsküdârî. There are some other mosques and information in the copies that were copied from Ayvansarâyî's text are not in the published one. We have these sections in paranthesis with sheet numbers in footnotes. The thesis consists of two sections including and introduction. In introduction we explained the methods and principles followed, the preparation of Hadîka text and writing it with today's alphabet using the dictation rules. In this section the information about Hüseyin Ayvansarâyî and his works of art was also given. The other section is the second volume of Hadîkatü'l-Cevâmi'. After preparing the Hadîka text we took the photographs of today's situations of mosques and masjids which were told in the book. We stated the results and the situations of the buildings in footnotes. In addition like Ayvansarâyî we gave short information about the other architectural works of art near the mosgues and masjids as we were giving the nowaday positions of them. We added a glossary, an index of the names of people and places and photographs of the buildings at the end of our study in order to benefit from the text easily

Osmanlı mimarisi için kaynak Hadikatü’l-Cevami’ (II.cilt) incelemeli metin çevirisi

OSMANLI MİMARÎSİ İÇİN KAYNAKHADÎKATÜ'L-CEVÂMİ' (II. Cilt) İNCELEMELİ METİN ÇEVİRİSİ (ÖZET) Hâfız Hüseyin Ayvansarâyî tarafından XVIII. yy'ın sonlarında kaleme alınmış olan Hadîkatü'l-cevâmi' câmi ve mescitler başta olmak üzere, tekke, mekteb, medrese, çeşme, sebil ve kasır gibi İstanbul'un dinî ve sivil mimârî eserleri hakkında topoğrafik olarak bilgi veren en önemli kaynak eserdir. Eser İstanbul mimârîsinin yanısıra, târihten edebiyata, sosyo-kültürel hayata kadar Osmanlı ilim, sanat ve kültür târihi bakımından da önemli bilgiler ihtivâ etmektedir. Ayvansarâyî eserini 1182/1768-69 yılında yazmaya başlamış, 1195/1781-82 yılında tamamlamıştır. Ali Satı Efendi, câmi ve mescitleri Ayvansarâyî'nin bıraktığı yerden 1253/1838 yılına kadar getirerek, bu kıymetli esere geniş ilâvelerle birlikte bir zeyil yazmıştır. Süleyman Besim Efendi de câmi ve mescitleri 1253/1838 yılından 1276/1859-60 yılına kadar getirerek ikinci bir zeyil hazırlamıştır.Ali Satı Efendi'nin hazırladığı zeyil Hadîkatü'l-cevâmi' ismiyle 1281/1865 yılında, Matbaa-i Âmire'de, iki cilt olarak basılmıştır. Bugün elimizde olan ve Hadîkatü'l-cevâmi' olarak tanınan matbû eser bu zeyildir. İnsanlık târihi boyunca tabiî güzellikleri ve coğrafî konumu itibâriyle dâima medeniyetlerin ilgi odağı olmuş olan İstanbul, üç büyük imparatorluğa başkentlik etmiş ve dolayısıyla târihî ve kültürel zenginliklerin merkezi olmuştur. İstanbul'un kaybolan târihî ve mimârî dokusu içinde, sâhip olduğumuz bu zenginliği idrâk etmek ve sanat eserlerimize lâyık oldukları değeri vermek büyük bir önem arzetmektedir. Bu noktadan hareketle İstanbul mimârîsi başta olmak üzere, Osmanlı ilim, sanat ve kültür târihi bakımından vazgeçilmez bir kaynak olan Hadîkatü'l-cevâmi' isimli eseri yeni nesillerin hizmetine sunmayı hedef edindik. Sanat târihi alanında çalışma yapanlar başta olmak üzere, günümüz araştırmacılarının en önemli müracaat kaynağı olan bu eserle ilgili olarak şimdiye kadar çeşitli çalışmalar yapılmıştır. Ancak eserin bugünkü harflerle tam neşrini yapmak mümkün olmamıştır. Yeni nesillerin eski harfleri okuma güçlüğü çekmeleri bu önemli eserden gerektiği nisbette istifâde etmelerine imkân vermemektedir. Çalışma alanı olarak kendimize eserin ikinci cildini seçtik ve Ali Satı Efendi'nin zeyli olan matbû Hadîkatü'l-cevâmi'i esas aldık. Matbû metni yazma nüshalarla karşılaştırarak Hadîka metninin hazırlanması ve bugünkü harflerle doğruya en yakın şekilde yazılması, çalışmamızın temelini oluşturmaktadır. Metni hazırlarken Ali Satı Efendi'nin ve Süleyman Besim'in zeyli olan yazma nüshaları görme imkânımız olmamıştır. İsveç, Uppsala Üniversite Kütüphanesi, nr. 673'te kayıtlı, Ali Satı Efendi'nin zeyli olan yazma nüshaya ulaşamadık. Yine Ali Satı Efendi'nin zeyli olan İ.Ü. Merkez Kütüphanesi, TY, nr. 2434'te kayıtlı nüsha ile Süleyman Besim'in zeyli olan İ.Ü. Merkez Kütüphanesi, TY, nr. 202'de kayıtlı nüshaları da, kütüphanenin 17 Ağustos 1999 târihindeki deprem sonrasında restorasyon sebebiyle araştırmacılara kapatılması nedeniyle göremedik. Bu sebeple matbû Hadîka metnini esas alıp, bu metni Ayvansarâyî nüshasından istinsâh edilen iki yazma nüsha ile karşılaştırdık. Karşılaştırmada istinsâh târihi bilinen yazma nüshalar içinde en eski târihli nüsha olan Süleymaniye Kütüphanesi, Es'ad Efendi, nr. 2248'de kayıtlı olan el-Hâcc Seyyid Ahmed Saîd b. Seyyid el-Hâcc Feyzullah b. Seyyid Mustafa b. Seyyid Abdullah'ın 15 Rebîülevvel 1230/25 Şubat 1815 târihli nüshası ile Ayvansarâyî'nin eserlerini istinsâh etmekle meşhûr olan Abdülhamîd Haşmet b. Mehmed Sâlim el-Üsküdârî'nin Süleymaniye Kütüphanesi, Es'ad Efendi, nr. 2247'de kayıtlı olan 22 Receb 1236/25 Nisan 1821 târihli nüshasını kullandık. Ayvansarâyî nüshasından istinsâh edilen nüshalarda olup matbû metinde yer almayan câmiler ve bilgiler mevcuttur. Ali Satı Efendi'nin çıkardığı bu bölümleri çalışmamızda köşeli parantez içinde dâhil ettik ve dipnotlarda ilgili varak numaraları belirttik. Hadîka metnini verirken -tesbit edebildiğimiz nisbette- dizgi hatalarını ve gözden kaçan diğer yanlışları, Ayvansarâyî'nin diğer eserlerine, dîvânlara ve konu ile ilgili târihî kaynaklara ve araştırmalara mürâcaat etmek sûretiyle düzelterek daha sağlıklı bir neticeye ulaşmaya çalıştık. Tezimiz giriş kısmı ile birlikte iki bölümden oluşmaktadır. Giriş bölümünde Hadîka metninin hazırlanması ve bugünkü harflerle yazılması hususunda uyguladığımız imlâ kuralları ve tâkip ettiğimiz metod ve ilkeler sıralanmıştır. Bu bölümde ayrıca Hüseyin Ayvansarâyî ve eserleri hakkında da bilgi verilmiştir. Diğer bölümü Hadîkatü'l-cevâmi'in ikinci cildi oluşturmaktadır. Hadîka metnini hazırladıktan sonra, eserde anlatılan câmi ve mescitlerin bugünkü durumlarını bizzat yerlerinde tetkîk ederek son durumlarını fotoğraflarla tesbît ettik. Gözlemlerimiz sonrasında ulaştığımız neticeleri ve eserlerin son durumlarını dipnotlarda belirttik. Ayrıca, Ayvansarâyî'nin metodunu benimseyerek, câmi ve mescitlerin bugünkü durumu hakkında bilgi verirken, eserin yakın çevresinde bulunan diğer mimârî eserler hakkında da kısa bilgi vermeye çalıştık. Çalışmamızın sonuna metinden daha kolay istifâde edilmesini sağlamak için bir lügatçe, şahıs ve yer isimleri indeksi ve mevcut eserlerin bugünkü durumunu gösteren seçtiğimiz bazı fotoğrafları ilâve ettik. İstanbul 2001Ayşe Gül BaşaranA SOURCE FOR OTTOMAN ARCHITECTUREHADÎKATÜ'L-CEVÂMİ'(Volume II)AN EXAMINATIVE TEXT TRANSLATION(SUMMARY)Hadîkatü'l-Cevâmi' written by Ayvansarâyî by the end of 18th century is the most important source book which gives topographic information about civil and religious architectural works of art such as mosques, medressehs, fountains, public fountains, schools and tekkes.The book also contains important information on Otoman science, art and culture in terms of history, literature and social life.Ayvansarâyî started writing his book in 1182/1768-69 and completed it in 1195/1781-82. Ali Satı Efendi wrote a wide appendix to the book in 1253/1838 from the point that Ayvansarâyî stopped writing, containing mosques and masjids. Süleyman Besim Efendi wrote a second appendix which also have mosques and masjids from the year 1253/1838 to 1276/1859-60.The appendix prepared by Ali Satı Efendi was published as two wolumes with the name Hadîkatü'l-Cevâmi' in 1281/1865. Today we have this appendix that is known as Hadîkatü'l-Cevâmi'. Istanbul which has been the focus of attention of several civilizations with its natural beauties and geographical location throughout the human history was the capital city of three big empires and therefore has become the center of historical and cultural beauties.It's very important to realize this wealth and to give the importance that they are worth of. For this reason we aimed to present Hadîkatü'l-Cevâmi' which is a very valuable source of Ottoman architecture, science, art and cultural history.So far, there have been several searches on this book done by many examiners such as people work on art history. But the book couldn't be published totaly with new Latin alphabet.The new generation cannot benefit from the book because they have difficulty in reading the old alphabet. We chose the second volume of the book as a working field and took the appendix of Ali Satı Efendi (Hadîkatü'l-Cevâmi') as a base. The preparation of Hadîka text by comparing the published texts and manuscript copies and writing it with Latin alphabet is the base of our study. We couldn't see the manuscripts of appendixes of Ali Satı Efendi and Süleyman Besim Efendi while studying on the text. We couldn't reach the manuscript of appendix of Ali Satı Efendi in Universty Library of Uppsala in Sweden. Similarly we couldn't see the Ali Satı Efendi's and Süleyman Besim Efendi's manuscripts which are registered at İstanbul Universty Central Library with the numbers 2434 and 202 because of the restoration in the library after 1999's earthquake. For this reason we took the Hadîka text as a base and compared it with two manuscripts which were copied from Ayvansarâyî's copy.We used the manuscript of el-Hâcc Seyyid Ahmed Saîd b. Seyyid el-Hâcc Feyzullah b. Seyyid Mustafa b. Seyyid Abdullah and the manuscript af Abdülhamîd Haşmet b. Mehmed Sâlim el-Üsküdârî. There are some other mosques and information in the copies that were copied from Ayvansarâyî's text are not in the published one. We have these sections in paranthesis with sheet numbers in footnotes.The thesis consists of two sections including and introduction. In introduction we explained the methods and principles followed, the preparation of Hadîka text and writing it with today's alphabet using the dictation rules. In this section the information about Hüseyin Ayvansarâyî and his works of art was also given. The other section is the second volume of Hadîkatü'l-Cevâmi'. After preparing the Hadîka text we took the photographs of today's situations of mosques and masjids which were told in the book. We stated the results and the situations of the buildings in footnotes. In addition like Ayvansarâyî we gave short information about the other architectural works of art near the mosgues and masjids as we were giving the nowaday positions of them.We added a glossary, an index of the names of people and places and photographs of the buildings at the end of our study in order to benefit from the text easily

Approach to Breast Cancer Treatment in Elderly Patients

Old age should be carefully evaluated before the treatment of all kinds of diseases, not only chronologically but also in functional terms. Regardless of the stage of breast cancer, it is known that older patients benefit from standard treatments as much as younger patients to the extent that they are represented in clinical trials, but we also know that toxicity is augmented in this age group. The elderly patient group is a very heterogeneous group within itself, and it is important to separate the healthier, more fit elderly group who will benefit from standard treatments from the group that can only receive standard treatment with some rehabilitation. In addition, it is one of the most important duties of the clinician to identify patients who cannot tolerate both standard and modified treatments before initiation of the cancer treatment. Today, although there are several Comprehensive Geriatric Evaluation tools which are developed for aiding the clinician for making treatment decisions, most of the elderly patients are not properly evaluated in the busy day to day clinical practice. As an alternative,parameters such as patients daily work, social enviorment, prescirbed medicines for other comorbidities, and the potential side effects of the recommended treatment should be carefully reviewed. The validity of the treatment decisions taken at the start of the treatment should be re-evaluated at each visit and if necessary, modifications should be made to maximize benefit with the least toxicity