Interculturalisatie van de ouderenzorg: een terugblik en roep om meer onderzoek [Redactioneel]

In 1991 organiseerde het toenmalige Nederlands Instituut voor Zorg enWelzijn (NIZW) het symposium Tussen wal en schip? Over de oudere migrant in Nederland. Destijds heeft dit symposium grote indruk op mij gemaakt, niet in de laatste plaats door de openingsfilm Oud worden ver van huis.1 Deze film schetste een beeld van Nederlandse ouderen die na de TweedeWereldoorlog naar Australië en Nieuw-Zeeland waren geëmigreerd. Sommigen woonden op latere leeftijd als eenling in een regulier verpleeghuis, terwijl anderen in Juliana Village, een speciaal bejaardendorp voor ‘Hollanders’, verbleven

"Return" migration intentions among second-generation Turks in Europe: the effect of integration and transnationalism in a cross-national perspective

Data from The Integration of the European Second Generation (TIES) project were used to examine the determinants of ‘return’ intentions among the Turkish second generation in several European cities. Theory-derived hypotheses on the effects of economic and socio-cultural integration and transnational ties, and their variation according to policy regimes, were tested. The results highlight the dominance of transnational and sociocultural integration factors. Turkish second-generation migrants who had strong transnational ties with their parents’ country of origin, and those who were well-integrated in sociocultural terms, were more inclined to ‘return’. Interestingly, the level of economic integration had no significant effect. Although ‘return’ intentions varied across countries with different immigration and integration policies, no strong evidence was found for an interaction effect of policy regimes on the likelihood to express a ‘return’ intention.

Ouderenzorg moet homovriendelijker [Redactioneel]

In vele opzichten is het ouder worden van homoseksuele ouderen te vergelijken met dat van heteroseksuele ouderen. Toch krijgen homoseksuele ouderen te maken met specifieke problemen die samenhangen met hun seksuele voorkeur, generatie en geschiedenis en die in combinatie een risico vormen voor hun lichamelijk en psychisch welbevinden. De huidige generatie homoseksuele ouderen is in een tijd opgegroeid waarin hun seksuele voorkeur niet algemeen geaccepteerd werd, dat je ‘er’ niet over praatte, en dat homoseksualiteit onzichtbaar was in de maatschappij. De oudsten onder hen hebben de tijd nog meegemaakt dat homoseksualiteit voor de kerk een zonde was en voor de medische wetenschap een psychische ziekte. In hun jongere jaren was het dan ook niet makkelijk om open te zijn over hun seksuele voorkeur. De meeste oudere homoseksuelen zijn pas later ‘uit de kast gekomen’. De eerste reacties waren meestal negatief en soms werd het contact met vrienden, familie of kinderen verbroken. Het behoeft geen verder betoog dat deze factoren een negatief effect hebben gehad op iemands zelfbeeld en zelfacceptatie. Het valt zeer te betreuren als deze ouderen, aan het eind van hun leven, vanwege (de angst voor) een homo-onvriendelijke zorgomgeving ‘terug in de kast kruipen’.

Echtscheiding: vaderrol voorbij ...

Contains fulltext : 62429.pdf (publisher's version ) (Open Access