Multiple scattering and attenuation corrections in Deep Inelastic Neutron Scattering experiments

Multiple scattering and attenuation corrections in Deep Inelastic Neutron Scattering experiments are analyzed. The theoretical basis is stated, and a Monte Carlo procedure to perform the calculation is presented. The results are compared with experimental data. The importance of the accuracy in the description of the experimental parameters is tested, and the implications of the present results on the data analysis procedures is examined.Comment: 19 pages, 8 figure

Multiple-scattering effects on incoherent neutron scattering in glasses and viscous liquids

Incoherent neutron scattering experiments are simulated for simple dynamic models: a glass (with a smooth distribution of harmonic vibrations) and a viscous liquid (described by schematic mode-coupling equations). In most situations multiple scattering has little influence upon spectral distributions, but it completely distorts the wavenumber-dependent amplitudes. This explains an anomaly observed in recent experiments

Continuity in different care modes and its relationship to quality of life: a randomised controlled trial in patients with COPD.

BACKGROUND: New care modes in primary care may affect patients' experienced continuity of care. AIM: To analyse whether experienced continuity for patients with chronic obstructive pulmonary disease (COPD) changes after different care modes are introduced, and to analyse the relationship between continuity of care and patients' quality of life. DESIGN AND SETTING: Randomised controlled trial with 2-year follow-up in general practice in the Netherlands. METHOD: A total of 180 patients with COPD were randomly assigned to three different care modes: self-management, regular monitoring by a practice nurse, and care provided by the GP at the patient's own initiative (usual care). Experienced continuity of care as personal continuity (proportion of visits with patient's own GP) and team continuity (continuity by the primary healthcare team) was measured using a self-administered patient questionnaire. Quality of life was measured using the Chronic Respiratory Questionnaire. RESULTS: Of the final sample (n = 148), those patients receiving usual care experienced the highest personal continuity, although the chance of not contacting any care provider was also highest in this group (29% versus 2% receiving self-management, and 5% receiving regular monitoring). There were no differences in experienced team continuity in the three care modes. No relationship was found between continuity and changes in quality of life. CONCLUSION: Although personal continuity decreases when new care modes are introduced, no evidence that this affects patients' experienced team continuity or patients' quality of life was found. Patients still experienced smooth, ongoing care, and considered care to be connected. Overall, no evidence was found indicating that the introduction of new care modes in primary care for patients with COPD should be discouraged. (aut. ref.

Continuïteit van COPD-zorg: effect van POH's en zelfmanagement.

Doel: COPD-patiënten krijgen steeds vaker te maken met praktijkondersteuners en zelfmanagementprogramma’s. Deze ontwikkeling vormt mogelijk een bedreiging voor de continuïteit van zorg. Wij onderzochten in hoeverre de ervaren continuïteit van zorg verandert na de introductie van nieuwe zorgvormen en wat de relatie is tussen continuïteit van zorg en kwaliteit van leven. Methode: Gerandomiseerde gecontroleerde trial waarin we 180 COPD-patiënten toewezen aan drie verschillende zorgvormen: gebruikelijke zorg van de huisarts, regelmatige controles door praktijkondersteuner en zelfmanagement. We definieerden continuïteit van zorg als (1) persoonlijke continuïteit: het percentage bezoeken aan de eigen huisarts, en (2) teamcontinuïteit: ervaren continuïteit vanzorg door het team van hulpverleners in de huisartsenpraktijk. Patiënten vulden vragenlijsten in die de continuïteit van zorg en kwaliteit van leven meten. Resultaten: Hoewel persoonlijke continuïteit het hoogst was in de groep die de gebruikelijke zorg ontving, was de kans om geen enkele hulpverlener te zien ook het grootst in deze groep: 29% vergeleken met 5% in de groep die de praktijkondersteuner controleerde en 2% in de zelfmanagementgroep. We vonden geen verschillen in ervaren teamcontinuïteit tussen de drie groepen. We konden geen relatie aantonen tussen ervaren continuïteit en kwaliteit van leven. Conclusie: Hoewel de persoonlijke continuïteit na de introductie van nieuwe zorgvormen daalt, hebben we geen aanwijzingen gevonden dat dit invloed heeft op de ervaren teamcontinuïteit of de kwaliteit van leven van patiënten. Al met al vonden we geen bewijs voor de stelling dat de nieuwe zorgvormen een negatieve impact hebben op COPD-patiënten. (aut. ref.