Osteoporosis in end - stage renal disease patients

Background: End – Stage Renal Disease (ESRD) patients suffer from a range of skeletical abnormalities, described under the term of renal osteodystrophy. This term is a part of an overall systematic disturbance of bone metabolism in Chronic Renal Disease called Chronic Kidney Disease – Mineral and Bone Disorder (CKD-MBD). On the other hand, low Bone Mineral Density (BMD) is a common finding in this group of patients. But the limits between renal bone disease and osteoporosis, as recognized in the general population, are very blurred. Osteoporosis refers to a disorder of bone metabolism, which affects mainly postmenopausal women and elderly patients, diagnosed by BMD measurement with dual-energy X-ray absorptiometry (DXA). Therefore it is obvious that in ESRD patients on standard hemodialysis program, renal osteodystrophy and osteoporosis present common pathogenic paths and have common spectrum of biochemical and istomorphopmetric disorders. Insufficient evidence-based infomation is available for the incidence and treatment of osteoporosis in hemodialysis (HD) patients. Aim: The aim of this study was to identify the incidence of low BMD in HD population and evaluate the effectiveness of certain therapeutic interventions. Methods: In 102 HD patients BMD was measured twice, 16+3 months apart, with DXA method at lumbar spine (LS) and femoral neck (FN). In the second measurement 66 of them presented a femoral neck (FN) t-score 300pg/ml received cinacalcet, 11 with osteitis fibrosa and i-PTH 300pg/ml έλαβαν αγωγή με το ασβεστιομιμητικό σινακαλσέτηβ) 11 ασθενείς με χαμηλή BMD, δευτεροπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό και επίπεδα i-PTH<300pg/ml έλαβαν αγωγή με το διφωσφονικό ιμπανδρονάτη γ) 9 ασθενείς με χαμηλή BMD και αδυναμική οστική νόσο έλαβαν αγωγή με συνθετική παραθορμόνη (Forsteo 20 μg) και δ) 7 ασθενείς με χαμηλή BMD και ήπιες αλλοιώσεις στο οστικό παρασκεύασμα δεν έλαβαν καμία θεραπεία Όλοι οι ασθενείς επανεξετάστηκαν με DXA μετά την συμπλήρωση τουλάχιστον ενός έτους θεραπείας. Αποτελέσματα: Η οστική πυκνότητα δεν μεταβλήθηκε στην ομάδα που έλαβε ιμπανδρονάτη, εύρημα που εμφάνιζε και η ομάδα που δεν έλαβε θεραπευτικό σκεύασμα (ομάδα ελέγχου), ενώ μειώθηκε στους ασθενείς που έλαβαν σινακασλέτη, με την μείωση αυτή να είναι στατιστικά σημαντική. Η ομάδα που έλαβε τεριπαρατίδη ήταν η μόνη στην οποία η οστική πυκνότητα παρουσίασε άνοδο, που δεν έφθασε όμως τα όρια της στατιστικής σημαντικότητας. Συμπεράσματα: η επίπτωση της χαμηλής BMD εμφανίστηκε υψηλή στον υπό μελέτη αιμοκαθαιρόμενο πληθυσμό και αφορούσε ένα πολύ ευρύ φάσμα υποκείμενης οστικής παθολογίας (νοσήματα τόσο χαμηλού όσο και υψηλού οστικού μεταβολισμού). Όσον αφορά στα θεραπευτικά σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν, φαίνεται ότι η τεριπαρατίδη εμφανίζει καλά αποτελέσματα στην BMD αιμοκαθαιρόμενων ασθενών με αδυναμική νόσο. Αντίθετα, σε αιμοκαθαιρόμενους ασθενείς με δευτεροπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό και χαμηλή BMD, η ιμπανδρονάτη δεν βελτίωσε την οστική τους μάζα, ενώ η σινακαλσέτη την επιδείνωσε. Νεότερες φαρμακευτικές ουσίες χρειάζεται να δοκιμασθούν σε μελλοντικές και μεγαλύτερες μελέτες και να επανεξεταστούν τα ήδη χρησιμοποιούμενα σκευάσματα καθώς και οι συνδυασμοί τους, για να αναδειχθεί η θεραπεία εκλογής για την αντιμετώπιση της χαμηλής οστικής πυκνότητας στον πληθυσμό ασθενών με ΧΝΝ τελικού σταδίου που υποβάλλονται σε θεραπεία με αιμοκάθαρση. Επιπλέον, χρειάζονται μελέτες στις οποίες θα ληφθούν υπόψη και άλλες παράμετροι της διαταραχής του οστικού μεταβολισμού στη ΧΝΝ, καθώς αυτή είναι μια πολυπαραγοντική συστηματική διαταραχή

Immunosenescence and Immune Exhaustion Are Associated with Levels of Protein-Bound Uremic Toxins in Patients on Hemodialysis

Background: The accumulation of protein-bound uremic toxins (PBUTs) in chronic kidney disease may affect patients’ immune status. The aim of the study was to evaluate their potential impacts on lymphocyte alterations in patients on hemodialysis (HD). Methods: The plasma levels of PBUTs were assessed in 54 patients on HD and 31 healthy individuals, using ultra-performance liquid chromatography. The results correlated with the senescent and exhausted status of lymphocytes, based on certain surface molecules, analyzed by flow cytometry. Results: The plasma levels of PBUTs were significantly increased in the patients on HD compared with the healthy controls. The patients with residual kidney function had reduced hippuric acid (HA) levels, total (p = 0.03) and free (p = 0.04), and free IxS levels (p = 0.02). The total and free HA levels correlated negatively with less differentiated subpopulations, CD4+CD45RA+CD31+ (p = 0.037 and p = 0.027), CD8+CD28+CD57− (p = 0.01, p = 0.01), and naïve B cells (CD19+IgD+CD27−) (p = 0.04, p = 0.03). Both the total and the free pCS levels correlated positively with exhausted CD4 cells, p = 0.02 and p = 0.01, respectively. A multivariate analysis showed that IxS and age were the main independent parameters implicated in the reduction intotal CD4 and B lymphocytes and their naïve and early differentiated subsets. Conclusions: Increased PBUTs levels are associated with immune disturbances of patients on HD, HA, and IxS in the immunosenescent and pCS in the immunoexhaustion alterations