بررسی سطح آگاهی بیماران بخش‌های داخلی و ارتوپدی از رضایت آگاهانه

زمینه و هدف: رضایت آگاهانه، موافقت آزادانه و ابطال‌پذیر بیمار مبنی بر مشاركت در تصمیم‌گیری می‌باشد که این رضایت باید کاملاً آگاهانه از بیماران اخذ گردد. این پژوهش با هدف تعیین میزان آگاهانه‌بودن رضایت كسب‌شده از بیماران بستری در بیمارستان شهید بهشتی بابل انجام شده است. روش: این پژوهش به صورت یک مطالعه مقطعی روی بیماران بستری در بخش‌های ارتوپدی و داخلی بیمارستان شهید بهشتی بابل در سال 1400 انجام شده است. تعداد 424 بیمار وارد مطالعه‌ شده و اطلاعات با استفاده از چک‌لیست ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و پرسشنامه آگاهی بیمار از رضایت آگاهانه (در خصوص اقدام درمانی) جمع‌آوری و ثبت گردید. توصیف و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارSPSS 18  و شاخص‌های توصیفی و آزمون‌های T-test و ANOVA در سطح معناداری 05/0 انجام پذیرفت. ملاحظات اخلاقی: در این مطالعه موازین اخلاقی شامل محرمانه‌نگه‌داشتن اطلاعات بیماران، کسب رضایت برای ورود به مطالعه، اجرای طرح پس از تصویب و گرفتن کد اخلاق رعایت شده است. یافته‌ها: میانگین نمره کل آگاهی بیماران از فرم رضایت آگاهانه 26/4±2/52 بود. میزان آگاهی در گروه‌های سنی (037/0=P) و سطوح مختلف تحصیلات (040/0=P) تفاوت معناداری داشته است، اما بر حسب جنسیت بیمار، بخش بستری و نوع درمان انجام‌شده، اختلاف معناداری نداشته است (05/0<P). نتیجه‌گیری: میزان آگاهی بیماران بیشتر از 50 و نزدیک به حداکثر نمره آگاهی از رضایت آگاهانه (نمره 60) محاسبه شد و در حالی که میزان آگاهی بر اساس گروه سنی و سطح تصیلات بیمار، تفاوت مورد توجهی داشته، بیشترین نمره آگاهی مربوط به موافقت با شرکت در یک اقدام درمانی و اطمینان از انجام درمان توصیه‌شده به جهت بهبود بیماری بوده و کمترین آگاهی هم به ممکن‌بودن عدم سودمندی درمان انجام‌شده تعلق داشته است. جهت حصول نتایج دقیق‌تر، انجام مطالعه چند مرکزی، بررسی مشابه بر روی بیماران تحت یک مداخله خاص و همچنین انجام یک مطالعه مرور نظام‌مند پیشنهاد می‌شود