Burnout level of a bank’s call centre employee and affecting factors

Objective: This study was carried out with the aim of exploring the relationship between burnout and personal characteristics and workplace environment factors in call center employees. Method: The research was conducted between February and April 2011 in a private bank located in Istanbul using descriptive design. Population consists of call center employees in bank and 201 volunteers participated in the study. Data were collected by using questionnaire form prepared by researchers and Maslach Burnout Inventory. Data were analyzed with descriptive statistics, independent samples t, ANOVA, Mann-Whitney U, Kruskal Wallis test and logistic regression. Significance was set at p<0.05 and confidence interval estimated at that 95% level. Results: The mean age of respondents was 36.84±13.22 with a range from 20 to 46 years. Most participants were female (77.1%), and graduate degree (52.2%). The average emotional exhaustion scores of the employees were at middle range. The emotional exhaustion risks of those who experience stress due to their work were found OR=11.50 (95% CI 2.45-28.57) times higher than those who do not experiencing any stress. The average depersonalization scores at the low range. Depersonalization scores of those having tinnitus were OR=7.35 (95% CI 1.41-8.51) times higher than those who do not have such a problem. The average personal accomplishment scores were at the low range and men’s scores were found OR=5.87 (95% CI 1.25-8.29) times less than women’s and also, the scores of those who have headache were OR=8.38 (95% CI 1.74-18.44) times less than those who do not have headache. Conclusion: Work-based stress, male gender, and headache factors that affects burnou

Bir ilköğretim okulu 4, 5, ve 6. Sınıf öğrencilerinin saldırganlık düzeylerinin anne baba tutumları ve bazı değişkenler ile ilişkisi

Amaç: Bu çalışma ilköğretim öğrencilerinin saldırganlık düzeylerinin anne-baba tutumları ve bazı değişkenler ile ilişkisini belirlemek amacıyla yapıldı. Yöntem: Tanımlayıcı ve ilişki arayıcı tipteki bu çalışma Nisan-Mayıs 2011 tarihleri arasında bir ilköğretim okulunun dört, beş ve altıncı sınıf öğrencileri ile yürütüldü. Araştırmada örneklem seçimine gidilmeyerek dört, beş ve altıncı sınıfta öğrenim gören tüm öğrencilere (N=425) ulaşmak hedeflendi, ancak çalışma 409 öğrenci ile tamamlandı. Araştırma verileri araştırmacılar tarafından oluşturulan sosyodemografik anket formu, Anne-Baba Tutum Ölçeği ve Çocuk Saldırganlık Ölçeği kullanılarak toplandı. Bulgular: Öğrencilerin saldırganlık ölçeği puan ortalamaları 17.61±5.10 bulundu ve % 15,2’si saldırgan olarak belirlendi. Erkek öğrencilerin saldırganlık puan ortalamaları kız öğrencilerden istatistiksel olarak anlamlı daha yüksek bulundu (t=-2.21, p<0.05). Anne ve babanın kavga etme sıklığı (Kwx2=9.84, p<0.05),öğrencilerin boş zaman faaliyetleri (F=5.89, p<0.05) ile saldırganlık puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (F=6.28). Lojistik regresyon analizi sonuçlarına göre saldırgan olma durumunun ana baba kavga etme sıklığı, anne tutumu ve baba tutumundan etkilendiği saptandı (p<0.05). Sonuç: Çalışma sonuçlarında ilköğretim çağındaki öğrencilerin saldırganlık düzeylerinin düşük olduğu, saldırganlığın anne baba kavga etme sıklığı ve ana-baba tutumu gibi değişkenlerden etkilendiği saptanmıştır

Digital Game Addiction and Lifestyle Behaviors in Turkish Adolescents

Objective: Digital game addiction is a concern that threatens public health around the world, especially in adolescents. This study was conducted to determine the relationship between digital game addiction and lifestyle behaviors in adolescents. Methods: The research was carried out in from three high schools offering different types of education in Maltepe district between March and April 2017. Data were collected by using the Introductory Information Form, Game Addiction Scale for Adolescents and Adolescent Lifestyle Profile Scale. Data were evaluated in computer environment. Descriptive data were shown with numbers, percentages and means. The relationship between game addiction and independent variables was evaluated by chi-square test, Mann-Whitney U test, Pearson Correlation Analysis and Logistic Regression Analysis. Results: 22.4% of adolescents were determined to be addicted to digital games. The mean scores of health responsibility, nutrition, interpersonal relationships and stress management of adolescents who had game addiction were significantly lower than the adolescents without game addiction. Digital game addiction rates were significantly higher in boys, vocational high school students, ninth grade students, and in those who described that their family had low income, that they had very poor relations with their families/friends, that they had very poor living conditions and that they were generally unhappy. Conclusions: It was determined that game addiction negatively affected adolescents' lifestyle behaviors, and there was a negative, low to moderately significant correlation between interpersonal relationships and stress management and game addiction

Assessing the effect of school bullying prevention programs on reducing bullying

This study was conducted for the purpose of assessing the effects on reducing bullying of a school bullying prevention program (BPP). A pre-test/post-test and control group, semi-experimental design was used for the research. The universe and sampling for the study comprised 583 pupils, ages 12-15, enrolled in two elementary schools in Istanbul. The BPP was prepared in accordance with the Behavioral-Ecological Model (BEM) and the Neuman Systems Model (NSM) and it encompassed faculty members, families and students. In the post-test, the mean scores of the study group in all of the sub-scales of the Peer Victimization Scale (PVS) and in the threatening/intimidating sub-scale of the Peer Bullying Behavior Scale (PBBS) were found to be significantly lower than those of the control group (p < .05). It was concluded that the BPP organized in line with the BEM and the NSM was effective in reducing bullying and could be used in nursing practices. (C) 2016 Elsevier Ltd. All rights reserved

The relationships between university students' physical activity levels, insomnia and psychological well-being

Objectives: This study aims to determine university students' physical activity levels, insomnia and psychological well-being, and to examine the relationships between them. Methods: This descriptive and correlation-seeking research's sample included 702 voluntarily participating students studying in the faculty of health sciences and the faculty of science and letters at a university. The data were collected using a 23-item participant information form, the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ), the Bergen Insomnia Scale (BIS) and the Psychological Well-being Scale (PWBS). Descriptive statistics, the Mann-Whitney U test, the Kruskal-Wallis test, the chi-squared test, logistic regression analysis and the Games-Howell post hoc test were used to evaluate the data. Results: Of the students, 20.4% were inactive, 57% were minimally active, and 22.6% were sufficiently active. Of them, 59.3% had insomnia. The participants' PWBS scores were above average (40.23 +/- 8.18). The students who described themselves as having a bad psychological state had more insomnia, and a one point increase in the PWBS score reduced the risk of insomnia by a factor of 0.972. The students with bad family relationships had increased risk of insomnia by a factor of 1.512, the students who had continual headaches had increased risk of insomnia by a factor of 2.504, and the students who used phones in bed had increased risk of insomnia by a factor of 1.760. Conclusion: High physical activity levels increased psychological well-being, and high psychological well-being scores, good family relationships and regular physical activity reduced insomnia

General Health and Physical Activity Levels of Healthcare Employees and Affecting Factors

Amaç: Bu çalışmada, sağlık çalışanlarının genel sağlık durumları, fiziksel aktivite düzeyleri ve etkileyen faktörleribelirlemek, fiziksel aktivite düzeyi ile genel sağlık durumu arasındaki ilişkiyi göstermek amaçlandı.Yöntem: Tanımlayıcı ve ilişki arayıcı tasarımla yürütülen araştırma gerekli izinler alındıktan sonra Şubat – Mayıs2017 tarihleri arasında İstanbul'da bir eğitim araştırma hastanesinde çalışan gönüllü katılan 432 sağlıkçalışanıyla yürütüldü. Veriler, 27 sorudan oluşan kişisel bilgi formu, Genel Sağlık Anketi-28 ve UluslararasıFiziksel Aktivite Anketi, kısa form ile toplandı. Veriler, tanımlayıcı istatistikler, Varyans analizi (ANOVA), t testi,Kruskal Wallis Varyans analizi, Mann-Whitney U testi, Pearson Korelasyon Analizi, Lojistik Regresyon Analizive post-hoc testlerden Games Howell kullanılarak değerlendirildi.Bulgular: Genel Sağlık Anketi-28 toplam puan ortalaması 4.73±5.37 bulundu. Çalışanların %41.2’si 5 puan veüzerinde alarak ruh sağlığı açısından riskli bulundu. Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketine göre sağlıkçalışanlarının %51.6’sı inaktif, %41.4’ü düşük ve %6.9’u yeterli fiziksel aktivite yapmaktadır. Genel Sağlık Anketi28 ve Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketin ' den alınan puanlar arasında negatif yönde zayıf ilişki bulundu (r=-0.208; p=0.000).Sonuç: Ruh sağlığı açısından riskli grupta bulunan bireylerin yarısından fazlasının (%61.8) fiziksel olarak aktifolmadığı bulunduAim: This study was conducted to investigate general health and physical activity levels of healthcare professional_x000D_ and factors affecting them and to find the correlation between general health and physical activity._x000D_ Material and Method: This descriptive and correlation-seeking study was carried out with 432 healthcare_x000D_ professionals of an Education and Research Hospital located in Istanbul between February-May 2017. Data,_x000D_ including a 27-item questionnaire related personal characteristics, General Health Questionnaire-28 and_x000D_ International Physical Activity Questionnaire, were collected with a short form. Data was analyzed using_x000D_ descriptive statistics, Variance analysis (ANOVA), t-test, Kruskal Wallis Variance analysis, Mann-Whitney U test,_x000D_ Pearson Correlation analysis, Logistic Regression analysis and post-hoc Games Howell test._x000D_ Results: 41.2% of employees, whose scores are equal and/or higher than 5,were under mental health risk. 51.6%_x000D_ of employees were physically inactive, 41.4% of them did o medium and 6.9% of those made high physical_x000D_ activities. A negative relation (r= -0.208, p=0.000) was found between General Health Questionnaire and_x000D_ International Physical Activity Questionnaire scores._x000D_ Conclusion: It was observed that more than half (61.8%) of the individuals in the risk group in terms of mental_x000D_ health, were physically inactive

The Effects of Safe-Movement and Walking Program on Reducing the Fear of Falling in Elderly Individuals Living in a Nursing Home

Amaç: Bu çalışma, huzurevinde yaşayan yaşlı bireylerin düşme korkusunu azaltmada “Güvenli Hareket veYürüme Programının” etkisini göstermek amacı ile yürütülmüştür. Gereç ve Yöntem: Çalışma; ön test-son testkontrol gruplu yarı deneysel tasarım ile Kasım 2012-Nisan 2013 tarihleri arasında Aile Sosyal Politikalar Bakanlığıİstanbul İl Müdürlüğüne bağlı bir huzurevinde yaşayan 73 yaşlı ile gerçekleştirildi. Yaşlılara düşme, düşmekorkusu, güvenli hareket davranışları, fiziksel aktivite ve yürüyüşü artırmaya yönelik altı haftalık girişim programıuygulandı. Veri toplama aracı olarak, Yaşlı Bilgi Formu, Tinetti Düşmenin Etkisi Ölçeği (TDEÖ), Yaşlılar İçinDüşme Davranışları Ölçeği (YİDDÖ) ve Tinetti Denge ve Yürüme Değerlendirmesi (TDYD) formları kullanıldı.Verilerin değerlendirilmesinde Student t test, Mann-Whitney U test, varyans analizi, Bonferroni test, Friedmantest ve Wilcoxon Signed Rank test kullanıldı. Bulgular: Çalışmanın sonucunda deney grubundaki yaşlıların TinettiDüşmenin Etkisi Ölçeği toplam puanı, YİDDÖ toplam puanı ile Bilişsel Uyum, Hareketlilik, Sakınma,Farkındalık, Pratiklik, Seviye Değişikliği, Telefona Yetişme ve Dikkatlilik alt boyut puanları kontrol grubundanyüksek bulundu. Sonuç: “Güvenli Hareket ve Yürüme Programının” huzurevlerinde yaygınlaştırılması önerilir.Aim: The aim of this study is to determine the effects of “Safe-Movement and Walking Program” on fear of falling in the elderly individuals living in a nursing home, using pre-/post-tests and a control-group quasi-experimental research design. Material: The study was carried out with 73 elderly participants who had been living in a rest home operating under the auspices of the Ministry of Family and Social Policies in Istanbul, over the period of November 2012 – April 2013. 6-week intervention program was applied for the elderly individuals oriented to falling, fear of falling, safe-movement behaviours and increasing physical activities and walking. In the study, Elderly Information Form, Tinetti Falls Efficacy Scale (FES), Elderly Falls Behavioural (FaB) Scale and Tinetti Balance and Gait Assessment Form (BGAF) was used as a data collection instrument. Student t test, Mann-Whitney U test, Variance, Bonferroni test, Friedman test and Wilcoxon Signed Rank test was used in evaluation of data. Result: In the study, it was observed that in experimental group, the sub-scale scores of the elderly individuals about their total scores of FES, FaB total score and Cognitive Accommodation, Practicability, Awareness, Avoidance, Activity, Level Change, Catching up Phone calls, Carefulness was higher than in control group. Conclusion: It is recommended that “Safe-Movement and Walking Program” is generalized and more applied in nursing homes

Üniversite öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeyleri ve transteoretik modele dayalı sedanter yaşam biçimi davranışları.

Amaç: Bu araştırma, üniversite öğrencilerinin UAFAA göre fiziksel aktivite düzeyleri ve Transteoretik Modele (TTM) dayalı sedanter yaşam biçimi davranışlarını (SYBD) ve tutumlarını belirlemek amacı ile yürütüldü. Gereç-yöntem: Araştırma tanımlayıcı tasarım ile Eylül-Aralık 2021 tarihleri arasında İstanbul’da bir üniversitenin meslek yüksekokulunda yürütüldü. Evreni, 18-25 yaş aralığında, gönüllü olan, iletişim ve dil engeli olmayan, 657 öğrenci oluşturdu. Basit rastgeleme örnekleme yöntemi ile 638 öğrenciden veri online olarak toplandı. Ölçeklerdeki kontrol sorularını yanlış cevaplayan 134 form çıkarıldıktan sonra araştırma 504 öğrenci ile tamamlandı. Veriler; sosyo-demografik özellikler anket formu, Transteoretik ModelSedanter Yaşam; değişim aşamaları anketi, Değişim Süreci, Öz Etkililik ve Karar Alma ölçekleri ile Uluslararası Fiziksel Aktivite Değerlendirme Anketi (UFAA) kullanılarak toplandı. Veriler, Kruskal Wallis Varyans analizi, Mann Whitney-U testi ve Ki-Kare testi ile değerlendirildi. Anlamlılık düzeyi p<0.005 olarak kabul edildi. Bulgular: Yaş ortalaması 20.03±2.09 olan öğrencilerin %82.9’u kadın, %18.9’u hafif şişman ve obez bulundu. UAFAA verilerine göre öğrencilerin % 31.3’ü inaktif, %45.7’si minimal aktif ve %23.0’ü çok aktif bulundu ve %18.2’si günde sekiz saat ve üzeri oturma süresine sahipti. Kadınların büyük çoğunluğu (%58.9) minimal aktif, erkeklerin büyük çoğunluğu (% 45.3) çok aktifti (p<0.05). UFAA kategorileri ile cinsiyet, çalışma durumu, sigara kullanma ve fiziksel aktiviteye ihtiyaç hissetmeme arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0.05). TTM Sedanter yaşam değişim aşamaları-1 anketine göre öğrencilerin %81’i düzenli fiziksel aktivite yapmıyordu ve değişim aşamaları-2’ye göre öğrencilerin büyük çoğunluğu sedanter davranış değiştirme hazırlık (%27.8) aşamasında bulundu. Sınıf ile TTM-SY tüm ölçek puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0.05). Fiziksel aktivite için yönlendiren kişi olduğunu ifade eden öğrencilerin yarar algı puanları düşük bulundu (p<0.05). Sonuç: UFAA kategorilerine göre; kadınlar, birinci sınıflar, çalışmayanlar, inaktif yaşam tarzı açısından riskli grupta bulundular. Kadınların, ikinci sınıfların, obez olanların, FA için uygun çevre olmayanların, aktiviteye yönlendiren biri olmayanların ve ailesinde FA yapmayanların TTM-sedanter yaşam yarar algısı puanları daha yüksek bulundu (p<0.05). Bu nedenle öğrencilerin SYBD yönelik farkındalık kazandırılması ve aktif bir yaşam biçimini benimseyebilecekleri FA programlarının düzenlenmesi önerilmektedir

Health Sciences Faculty Students’ Attitudes and Behaviors About Antibiotic Usage

Amaç: Araştırma, Sağlık Bilimleri Fakültesi öğrencilerinin antibiyotik kullanımı konusunda tutum ve davranışlarını incelemek amacıyla yürütüldü. Yöntem: Araştırmanın örneklemini, Sağlık Bilimleri Fakültesinde okuyan 966 öğrenci oluşturdu. Veriler Şubat-Mayıs 2017 tarihlerinde, kişisel bilgi formu, Antibiyotik Kullanımı Tutum ve Davranışları Anketi kullanılarak toplandı. Veriler tanımlayıcı istatistikler ve ki-kare testi ile değerlendirildi. Bulgular: Öğrencilerin %13,5’i antibiyotiği doğru doz ve sürede kullanmadığını, %14,7’si hekim reçete ettiği halde antibiyotik kullanmadığını, %14,7’si hastalandığında hekimden antibiyotik reçetesi yazmasını istediğini, %5,5’i her hastalandığında evdeki antibiyotiği kullandığını bildirdi. Öğrencilerin bölümlerine göre; antibiyotiğin kullanma süresine dikkat etme, hekimin reçete ettiği antibiyotiği başka bir hekime danışma, antibiyotiğin prospektüsünü okuma, kullanma talimatına dikkat etme açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0,05). Sonuç: Öğrencilerinin antibiyotik kullanımına yönelik yanlış tutum ve davranışları olduğu eğitimleri esnasında konunun daha dikkatli ele alınması gerektiği söylenebilir.Objective: It was aimed to investigate attitudes and behaviors of Health Sciences Faculty students on antibiotic usage. Methods: The research sample consisted of 966 students studying at the Faculty of Health Sciences. The data were collected from FebruaryMay2017 with personal information form and the Antibiotic Usage Attitude and Behavior Questionnaire. The data was evaluated by descriptive statistics and chi-square test. Results: It is found that, 13,5% not using antibiotic the correct dose and time, 14.7% not using antibiotics when prescribed by the physician, 5,5% using antibiotics in the home every time they get sick. According to the sections of the students; paying attention to the duration of antibiotic used, consultation another physician because of suspecting the antibiotic prescribed, reading the prospectus of antibiotic, paying attention to the instruction for antibiotic usage are found statistically significant difference between the groups(p<0.05). Conclucion: Students have incorrect attitudes and behaviors about antibiotic usage and it can be said that they should be treated more carefully during their training

Kardiyak Operasyon Geçiren Bireylere Tele Hemşirelik Yoluyla Uygulanan Transteoretik Model Temelli Girişimlerin Sigara Bırakmaya Etkisi.

Amaç: Çalışmanın amacı, kardiyak operasyon geçiren bireylere tele hemşirelik yoluyla uygulanan transteoretik model temelli girişimlerin sigara bırakmaya etkisini belirlemektir. Yöntem: Çalışma, yarı deneysel tasarım ile İstanbul’da bir kalp hastanesinde (Şubat-Kasım 2021) yürütüldü. Örneklemi, 60 deney, 60 kontrol, olmak üzere 120 kardiyak operasyon geçiren yetişkin birey oluşturdu. Deney grubu modelin değişim aşamalarına göre Whatsapp gruplarına ayrıldı. Her Whatsapp grubuna üç ay boyunca, haftada üç kez, model temelli eğitim sunusu, mesajlar, görseller, videolar, gönderildi ve her grup ile iki kez görüntülü görüşme yapıldı. Kontrol grubuna girişim uygulanmadı. Veriler, sosyo-demografik tanılama, Fagerström nikotin bağımlılık, transteoretik model öz etkililik ve karar alma ölçekleri kullanılarak toplandı. Ön-test verileri yüz yüze, son test ve izlem test verileri ise Google form uygulaması ile toplandı. Verilerin analizinde, tanımlayıcı istatistikler, Mann Whitney-U testi, Kruskal Wallis varyans analizi kullanıldı. Bulgular: Girişim sonrası, deney grubunda sigara bırakma oranı %62,75, kontrol grubunda %26 bulundu (p<0,05). Deney grubunun öz etkililik ölçeği kilo kontrolü hariç diğer alt boyut puanları, kontrol grubuna göre anlamlı yüksek bulundu (p<0,05). Sigara içmenin yararları ölçeği puanları deney grubunda kontrol grubuna göre daha düşük, sigara içmenin zararları puanları daha yüksek bulundu (p<0,05). Deney grubu, kontrol grubuna göre değişim aşamalarında daha hızlı ilerledi (p<0,05). Deney grubunun nikotin bağımlılık ölçeği puan ortalaması izlem testte kontrol grubuna göre daha düşük bulundu (p<0.05). Sonuç ve Öneriler: Çalışmanın sonucunda, kardiyak operasyon geçiren bireylere tele hemşirelik yoluyla TTM temelli girişimlerin sigara bırakmada etkili bulundu. Bu yöntemin kardiyak operasyon geçiren bireylere sigarayı bıraktırmak amaçlı rutin olarak kullanılması önerili