The Worth of Total Calcium Levels Adjusted By Various Formulae in the Di-agnosis of Hypocalcemia

Purpose: The aim was to evaluate the diagnostic accuracy of the corrected total calcium (cCa) calculated with different formulas in the diagnosis of hypocalcemia. Materials and Methods: Whole blood free calcium and serum total calcium levels of a total of 410 individuals were evaluated.cCa levels were calculated using the Modified Orrell, Orrell, Payne, Berry, and James methods. In each of the hypoalbuminemia and normoalbuminemia groups, the diagnostic performance parameters of measured total calcium and cCa in the diagnosis of hypocalcemia were calculated. Hypocalcemia was diagnosed by measuring free calcium levels. The difference between the groups was analyzed using the Mann-Whitney.U test.A Spearman correlation analysis was performed to determine the correlation between free calcium and total Ca levels. Results: In the diagnosis of hypocalcemia, the test with the highest sensitivity in the hypoalbuminemia group was the total calcium test, measured at a rate of 80.3%. The sensitivity was <60% in all cCa levels calculated with the five different formulas. Sensitivity rates were <40% for measured and all cCa concentrations in the normoalbuminemia group.In the hypoalbuminemia group, a low level of correlation was observed between free calcium and each calcium level calculated by the Modified Orrell, Payne, Orrell, Berry, and James method (p<0.001,r=0.240;0.258;0.230;0.247;0.193). Conclusion: The formulas used to calculate the cCa concentration need improvement. cCa did not replace free calcium,and cCa did not outperform the total calcium level in the diagnosis of hypocalcemia.We are of the opinion that it is not reliable to comment on the free calcium levels by cCa concentration

LABORATUVAR ÇALIŞANLARINDA İŞ DOYUMU VE TÜKENMİŞLİK: SAKARYA ve VAN ÖRNEKLEMİ

Özet Amaç: Çalışmanın amacı, laboratuvar çalışanlarında mesleki tükenmişlik ve iş doyumu düzeylerini incelemektir.  Yöntem: Bu amaçla laboratuvarlarda çalışan ve katılımcı olmayı kabul eden toplam 118 (85 Sakarya Üniversitesi Eğitim Araştırma Hastanesi laboratuvarları ve 33 Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Dursun Odabaş Tıp Merkezi laboratuvarları) laboratuvar çalışanına anket uygulandı.  Bulgular: Laboratuvar çalışanlarında MİDÖ değerlerinin ortalaması nötr puan olan 60'ın üzerindedir. Bu da iş doyumunun olduğunu göstermektedir. Maslach'ın tükenmişlik alt boyutları incelendiğinde ise; her üç alt boyut için de tükenmişlik düşük düzey aralığında tespit edildi.   Sonuç: Katılımcıların çalışma koşullarında olumsuz olarak nitelendirdiği özellikler tespit edilip iyileştirilmelidir. Ayrıca memnuniyetin arttırılması için de sosyal destek programlarının geliştirilip düzenli olarak uygulanması; laboratuvar personelinin tükenmişlik durumlarının iyileştirilmesi, iş doyumunun arttırılması, iş verimliliklerinin ve başarılarının arttırılması yönünden oldukça önemlidir

Polikistik over sendromlu hastalarda insülin direnci ve eser elementlerin ilişkisi

Objective: The study was investigate serum zinc (Zn),chromium (Cr), cobalt (Co) and manganese (Mn) concentrations in relation to hormone levels and polycystic ovarysyndrome (PCOS).Materials and Methods: Fourty women between 18-40years of age diagnosed with PCOS. We also seleceted 40healty volunteers as the control group. Serum Zn, Cr, Mn,follicular stimulating hormone (FSH), luteinizing hormone(LH), Dehydroepiandrosterone sulfate (DHEA-S), totaltestosterone (TT), sex hormone binding globulin (SHBG),insulin, glucose, cholesterol, triglyceride, High DensityLipoprotein (HDL-C) and Low density lipoprotein (LDLC) concentrations were determined.Results: Insulin, glucose, triglyceride, DHEA-S levelswere significantly higher in the PCOS group than in thecontrol group, while FSH and Mn levels were significantly lower in the HOMA-IR group than in the controlgroup (p< 0.05).Conclusions: A possible association is perceptible in ourstudy between some of serum trace elements and womenwith PCOS. The association attains a connotative levelwith the involvement of IR in it. Additional studies evaluating the effects of these elements supplementation wouldbe required to confirm the hypothesis as well as to ascertain whether insulin resistance in the presence of manganese deficiency can directly lead to oxidative stress.Amaç: Bu çalışma, polikistik over sendromunda (PKOS) hormon düzeyleriyle çinko (Zn), krom (Cr), kobalt (Co) ve mangan (Mn) konsantrasyonlarının ilişkisini incelemek için tasarlanmıştır. Materyal ve Metot: Çalışmaya endokrinoloji polikliniğine başvuran 18-40 yaş arası PKOS teşhisi konulan 40 kadın ve aynı sayıda sağlıklı gönüllü alındı. Serum Zn, Cr, Mn, Foliküler stimüle edici hormon (FSH), Lüteinleştirici Hormon (LH), Dehidroepiandrosteron (DHEA-S), Total Testosteron (TT), Seks hormonu bağlayıcı globulin (SHBG), insülin, glukoz, kolesterol, trigliserit, yüksek yoğunluklu lipoproteinler (HDL) ve düşük yoğunluklu lipoproteinler (LDL) konsantrasyonları analiz edildi. Bulgular: PKOS grubunda insülin, glukoz, trigliserit, DHEA-S düzeyleri kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek iken, FSH ve Mn düzeyleri HOMA-IR grubunda kontrol grubuna göre anlamlı derecede düşüktü (p <0.05). Sonuç: Çalışmamızda serum eser elementleri ile PKOS arasında bir ilişki saptanırken, IR’nin dahil edilmesiyle ilişki düzeyi artmaktadır. Ayrıca, mangan eksikliği varlığında insülin direncinin doğrudan oksidatif strese yol açıp açamayacağını belirlemek için bu elementin takviyesinin etkilerini değerlendiren ek çalışmalara ihtiyaç olacağını da düşünmekteyiz

Do Avanafil and Zaprinast Change Some Selected Cytokine Levels In Ovariectomized Rat’s Liver?

Studies reported that phosphodiesterase-5 inhibitors (PDE-5Is) positively contributed to bone-mineral-density and thickness in rats with ovariectomy, which have the same condition with postmenapozal period. To explain the positive contribution mechanism on bone mineral density of PDE-5Is, we investigated the effect of zaprinast and avanafil on levels of some pro -or anti-resorptive cytokines in ovariectomized-rats. Albino female rats (8 months and 250-350 g) were used and four groups of equal-number were randomly assigned (n=6). Groups; was the sahm operated, positive control (OVX), Zaprinast and OVX, Avanafil and OVX groups, respectively. The levels of Estrogen, IL-1β, IL-6, IL-8, IL-10 and TNF-α were measured by ELISA kits, in liver of rats. IL-1β, IL-6, IL-8 and TNF-α levels were high in groups with OVX compared to sham group, while IL-10 levels were low. Also, IL-1β, IL-6, IL-8 and TNF-α levels were low in zaprinast and especially avanafil-treated groups with OVX and were similar to the sahm group values (p=0.001 for IL-1β, p=0.045 for IL-6, p=0.008 for IL-8, p=0.006 for IL-10, p=0.026 for TNF-α). Zaprinast and especially avanafil inhibited IL-1β, 8 and TNF-α and increased the IL-10 levels compared to the OVX group. This may support opinion that PDE-5Is enhance bone mineralization by inhibiting proresorptive cytokines

Analysis of relation between alpha-fetoprotein and gastric cancer.

INTRODUCTION: It has been reported that Alpha-fetoprotein (AFP) producing gastric cancers have a worse prognosis than those not producing. We aimed to investigate gastric cancers patients in regards of AFP producing cancers incidence and pathological variables of those not producing AFP. METHODS: Patients who had diagnosed with gastric adenocarcinoma and hospitalized in general surgery ward for operation were enrolled to the study. Study was designed to collect data of gastric cancer patients in a prospective manner between dates 2014-2015 in Dursun Odabaş Health Center. Patients' blood samples were collected before and after surgery for analyzing AFP. The relation between serum levels of AFP and histopathological variables were analyzed. RESULTS: Totally 63 cases were evaluated. Increased AFP level was observed in 2 cases (incidence=3.17%). Serum AFPs were 1.520 ng/mL and 0.590 ng/mL in preoperative and postoperative period respectively (p<0.001). There were no relation between preoperative AFP levels and tumor stage and neurovascular invasion status. We observed that the correlation between preoperative AFP levels and number of metastatic lymph node was not significant (spearman's rho=-0.183, p=0.157). According to tumor location, there was significant difference in AFP levels (p=0.021). DISCUSSION AND CONCLUSION: AFP producing gastric cancers is rare between patients who referred to our center. Tumor stage and AFP levels seems unrelated. Distally located gastric cancers cases should be evaluated cautiously in patients whose AFP levels are in normal range

Can Ionized Calcium Level Calculated by Zeisler Method Can be an Alternative to Direct Ionized Calcium Measurement?

Amaç: Zeisler Metodu ile hesaplanan iyonize kalsiyum düzeylerinin kan gazı cihazı ile ölçülen iyonize kalsiyum değerleri ile karşılaştırılarak birbirinin alternatifi olup olamayacağını araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda geçmiş 1 yıllık sürede (Nisan 2018 - Nisan 2019 arası) 388 adet aynı hastanın eş zamanlı olarak ölçülen serum total kalsiyum ve venöz kan gazı iyonize kalsiyum değerleri retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Kan gazı iyonize kalsiyum (KGiCa) ortalaması 1,164±0,20 mmol/L olarak bulunurken, Zeisler Metodu ile serum total kalsiyumundan hesaplanan iyonize kalsiyum düzeyi (ZMiCa) 0,99±0.16 mmol/L idi. Her iki yöntemle bulunan değerler arası fark (KGiCa – ZMiCa) ortalaması ise 0,17±0,22 mmol/L idi. Kan gazı iyonize kalsiyum düzeyleri için %Bias=8,91, Total%CV=7,60, ve %TAH=21,44 olarak saptandı. Sonuç: İyonize kalsiyum için direkt ölçüm yönteminin kullanılmasının daha uygun olacağını düşünüyoruz. Ancak Zeisler Metodu ile iyonize kalsiyum hesaplanması durumunda, bu çalışmada bulduğumuz iki yöntem arasındaki ortalama farkın, regresyon denkleminin ve iyonize kalsiyum için hesaplanan total izin verilebilir hata aralıklarının dikkate alınarak değerlendirilmesinin uygun olacağı kanaatindeyiz.Objective: To investigate whether the ionized calcium levels calculated by Zeisler Method can be an alternative to each other by comparing the ionized calcium values measured with blood gas device. Materials and Methods: In this study, serum total calcium and venous blood gas ionized calcium values of 388 same patients were evaluated retrospectively in the past 1 year (April 2018 - April 2019). Results: The mean blood gas ionized calcium (KGiCa) was found to be 1.164 ± 0.20 mmol /L, while the ionized calcium level (ZMiCa) calculated from the serum total calcium by Zeisler Method was 0.99 ± 0.16 mmol /L. The difference between the two methods (KGiCa - ZMiCa) was 0.17 ± 0.22 mmol /L. Blood gas ionized calcium levels were% Bias = 8.91%, Total CV% 7.60, and% TAH = 21.44%. Conclusion: We think that it is more appropriate to use direct measurement method for ionized calcium. However, if ionized calcium is calculated by Zeisler Method, we think that it is appropriate to evaluate the mean difference between the two methods we found in this study by considering the regression equation and the total permissible error intervals calculated for ionized calcium

The investigation of interferation of thyroglobulin measurement

GirişTiroglobulin (Tg), tiroid follikülü için spesifik bir marker olarak kullanılır. Ancak Tg ölçümlerinde ve dolayısıyla klinik olarak değerlendirilmesindeki en önemli zorluk tiroglobulin antikorlarının (TgAb) sebep olduğu interferanstır. Yüksek konsantrasyondaki TgAb’ların serum Tg ölçümünü interfere ettiği bilinmektedir. Buçalışmada; düsük konsantrasyonda TgAb bulunan serumların ve negatif TgAb’lu otoimmun tiroiditli hasta serumlarının Tg standartlarına ilavesinin Tg ölçümü üzerine interferansının araştırılması amaçlandı.Gereç-YöntemBu amaçla düsük ve yüksek TgAb konsantrasyonuna sahip serum havuzlarından alınan örnekler Tg standartları içerisine ilave edilerek 1/2, 1/10 ve 1/20 dilüsyonla TgAb konsantrasyonu 5, 10, 20, 40, 60, 80 ve 100 IU/ml olan numuneler hazırlandı. Aynı sulandırma işlemi TgAb negatif serum havuzları için de yapıldı veörneklerde Tg ölçümleri yapılarak geri kazanımlar (recovery) hesaplandı.BulgularTgAb pozitif numunelerdeki recovery sonuçları % 21- % 56 oranında değisirken, TgAb negatif numunelerininki % 88 - % 96 arasında bulundu.SonuçBu çalışmanın sonuçları TgAb mevcudiyetinin düsük titrelerde bile Tg ölçümlerini önemli oranda interfere ettiğini, dilüsyon oranın bu etkiyi değiştirmediğini göstermektedir. Ayrıca TgAb dışındaki diğer otoimmun antikorların Tg ölçümlerinde interferansa sebep olmadığı ya da çok az olabileceğini söyleyebiliriz.Objective Thyroglobulin is used as a spesific marker for thyroid follicule. But the most important problem in Tg assays and in its clinical evaluation of interfere that caused by endogenous Tg antibodies (TgAb). It is known that TgAbs with high concentrations interfere with serum Tg assay. In this study it was aimed to explore the interference in Tg assays of adding serum with low concentration of TgAb and serum of patients with otoimmune thyroiditis with negative TgAb into Tg standarts. Materials and Methods For this purpose samples taken from serum pools with high and low TgAb concentration are added into Tg standarts and using 1/2, 1/10 and 1/20 dilutions 5, 10, 20, 40, 60, 80 and 100 IU/ml TgAb samples were prapared. The same dilution was done for TgAb negative serum pools and the recoveries were estimated by doing Tg assays on the samples. Results While the recover results were variable from 21 % to 56 % in TgAb positive samples, in TgAb negative samples they varied it was from 88 % to 96 %. Conclusion It can be said from the results of this study that even low titers, of TgAb TgAb existence interferes Tg assays to a great extend and that the dilution rate would not change this effect. And also it can be said that otoimmun antibodies other than TgAb don’t cause interferance in Tg assays or that they can have very little effect

Evaluation of plasma agmatine level and its metabolic pathway in patients with bipolar disorder during manic episode and remission period

Objectives: Agmatine is a cationic amine resulting from the decarboxylation of l-arginine. Agmatine has neuroprotective, anti-inflammatory, anti-stress, and anti-depressant properties. In this study, plasma agmatine, arginine decarboxylase, and agmatinase levels were measured during manic episode and remission period in patients with bipolar disorder. Methods: Thirty healthy volunteers and 30 patients who meet Bipolar Disorder Manic Episode diagnostic criteria were included in the study. Additionally, the changes in the patient group between manic episode and remission period were examined. We evaluated the relationship between levels of l-arginine and arginine decarboxylase in the agmatine synthesis pathway, and level of agmatinase that degrades agmatine. Results: Levels of agmatine and l-arginine were significantly increased than control group during manic episode (p .05). Conclusions: This study indicate that there may be a relationship between bipolar disorder and agmatine and its metabolic pathway. Nonetheless, we believe more comprehensive studies are needed in order to reveal the role of agmatine in etiology of bipolar disorder

A study of retrospective molecular: MEFV gene mutations on pre-diagnosed familial mediterranean fever patients

Amaç: Ailesel Akdeniz Ateşi (AAA) tekrarlayan kısa süreli ateş ile birlikte karın, göğüs ve eklem ağrıları, eritem benzeri deri lezyonları ile karakterizedir. Hastalığın karakteristik özelliklerinden biri sinoviyal ve serözal membranların inflamasyonuna eşlik eden tekrarlayan febril ataklardır. AAA’ nden sorumlu olan Mediterranean Fever (MEFV) geni 16. kromozomun kısa kolunda lokalize olmuştur. Çalışmamızın amacı AAA ön tanısı ile laboratuvarımıza başvuran hastalarda mutasyon dağılımını araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya AAA ön tanısı alan 560 hasta alındı ve bu hastalarda MEFV gen mutasyon analizi yapıldı. Analiz için ters hibridizasyon yöntemini temel alan FMF StripAssay kiti kullanıldı. Bu yöntemle E148Q, P369S, F479L, M680I (G/C), M680I (G/A), M694V, M694I, I692DEL, A744S, R761H, V726A, K695R mutasyonları tarandı. Bulgular: Hastaların 240’ında MEFV gen mutasyonu (%42.85) tespit edildi. Taranan 12 mutasyon açısından 36 hasta homozigot, 45 hasta bileşik heterozigot, 156 hasta tek bir mutasyon ve 3 hasta da kompleks genotip mevcuttu. Mutasyonlar allel frekansı olarak değerlendirildiğinde, 240 mutasyon saptanan hastada 327 allel saptandı. En yüksek frekansa sahip olan mutasyon M694V (%36.69) idi. Bunu takip edenler sırasıyla E148Q (%32.71), V726A (%13.45), R761H (%5.81), P369S (%4.58), M680I (G/C) (%3.66), M694I (%1.83), F479L (%0,61), A744S, K695R (%0,30) allel frekansı olarak tespit edildi. I692DEL, M680I (G/A) mutasyonlarına ise rastlanmadı. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, Van ve çevresinde yaşayan ve AAA ön tanısı ile değerlendirilen hastalarımızda MEFV gen mutasyon sonuçlarının allel frekansı açısından ülkemizde yapılan diğer çalışmalar ile uyumlu olduğunu, M680I (G/C) mutasyonunun ise ülkemizde yapılan diğer çalışmalara göre allellik frekansının oldukça düşük bir prevelansa sahip olduğunu göstermiştir. Ayrıca R761H mutasyonunun yöremizde daha yüksek bir prevelansa sahip olduğu gösterilmiştir.Objective: Familial Mediterranean Fever (FMF) is characterized with repeated short-term fever, abdomen, chest and joint pain, and like skin lesions of erythema. One of the characteristic features of the disease is febrile attacks followed and repeat to inflammation of synovial and serosal. Mediterranean Fever (MEFV) gene which responsible for FMF has been localized in short arm of 16th chromosome. The aim of our study is to research the distribution of mutation on patients referred with FMF pre-diagnosed. Methods: It was accepted FMF 560 pre-diagnosed patients and on these patients was performed MEFV gene mutations analysis. For analysis, it was used FMF StripAssay kit based on reverse hybridization method. With this method, it was screened E148Q, P369S, F479L, M680I (G/C), M680I (G/A), M694V, M694I, I692DEL, A744S, R761H, V726A, K695R mutations. Results: It was detected MEFV gen mutation (42.85%) on 240 patients. In terms of screened 12 mutations, 36 patients had homozygous, 45 patients had compound heterozygous, 156 patients had a single mutation and also 3 patients complex genoytpe. When the mutations was evaluated as allele frequency, 327 allele was detected on 240 patients who is determined mutation. Mutation which has highest frequency was the M694V (36.69%). Those which follow this, respectively; it was determined E148Q (32.71%), V726A (13.45%), R761H (5.81%), P369S (4.58%), M680I (G/C) (3.66%), M694I (1.83%), F479L (0,61%), A744S, K695R (0,30%) allele frequency. It wasn&amp;#8217;t observed I692DEL, M680I (G/A) mutations. Conclusion: The results of this study revealed that on patients lived in Van and its around and on patients with pre-diagnosed FMF. The results of MEFV gene mutations are compatible with another studies in our country in terms of allele frequency, but M680I (G/C) mutation and its allele frequency has a very low prevalence according to the another studies in our country. Also, it revealed R761H mutation has a higher prevalence in our region

Cytokine Levels Of Familial Mediterranean Fever (FMF) in Attack and Remission Periods

Amaç: Ailesel Akdeniz Ateşi (AAA) otozomal resesif bir hastalık olup, periyodik karın ağrısı, ateş ve eklem ağrısına yol açan seröz membranların tekrarlayan inflamatuar ataklarıyla karakterizedir. MEFV genindeki mutasyonların hastalıktan sorumlu olduğu gösterilmişse de hastalığın fizyopatolojisi bilinenden daha karmaşık görünmektedir. Hastalığın patogenezinde çeşitli sitokinlerin de rol oynadığı düşünülmektedir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Van yöresinde AAA tanısı alan çocuklarda hastalığın aktif ve pasif dönemlerinde sitokin düzeylerinin kontrollerle karşılaştırılarak hastalığın gelişiminde sitokinlerin rolünün değerlendirilmesi amaçlandı. Bu amaçla 5-15 yaşlarında 157 hasta çalışmaya alındı. Hastalar klinik bulgularına göre aktif (n81) ve pasif (n76) grup olarak ikiye ayrıldı. Ayrıca kontrol grubu olarak 30 çocuk çalışmaya alındı. Hasta ve kontrol gruplarında IL-1?, IL-6, IL-8, IL-10, TNF-? ve CRP düzeyleri ölçüldü. Bulgular: IL-1? seviyeleri aktif grupta kontrol grubundan yüksek bulunurken, IL-8, TNF-? ve CRP seviyeleri hem aktif hem de pasif grupta kontrollerden daha yüksekti (p0,05). IL-6 seviyeleri ise hem aktif hem de pasif grupta kontrol grubundan yüksekken aynı zamanda aktif grubun seviyesi pasif gruptan da anlamlı olarak daha yüksekti (p0,001). Sonuç: Bu çalışmanın sonucunda, başta IL-6 olmak üzere IL-8, TNF-? ve CRP düzeylerinin akut atak tanısı ve tedaviye yanıtın izlenmesinde kullanılabileceğini düşündürmektedir. Yine pasif dönemde artmış sitokin düzeyleri bu hastalarda subklinik inflamasyonun devam ettiği görüşünü desteklemektedirObjective: Familial Mediterranean Fever (FMF) is an autosomal recessive disease, and it is characterized by recurrent inflammatory attacks of the serous membranes which cause periodic abdominal pain, fever and joint pain. The physiopathology of the disease seems more complex than it has been known. It has been considered that various cytokines have also played role in the pathogenesis of the disease. The aim of this study was to evaluate the role of cytokines in the development of the disease by comparing cytokine levels in controls and in active and passive periods of the disease in Van region. Materials and Methods: The study included 157 patients aged 5-15 years. The patients were divided into two groups as active (n 81) and passive (n 76) according to their clinical findings. In addition, 30 children were included in the study as a control group. Results: The level of IL-1? in the active group was found higher than that of the control group, the levels of IL-8, TNF-? and CRP were higher both in the active and in the passive group than the controls (p 0.05). While the levels of IL-6 both in the active and in the passive group were higher than those of the control group, the level of active group was also significantly higher than that of the passive group (p 0,001). Conclusion: The results of this study thought that, the levels of IL-8, TNF-?, CRP and especially IL-6 could be used in the diagnosis of acute attack and monitoring the response to the treatment. However, increased cytokine levels in the passive period have supported the view that the subclinical inflammation has continued in these patient