Brain Death in Children

Brain death (BD) is a distinct mode of death in pediatric intensive care units, accounting for 16–23% of deaths. Coma, absent brainstem reflexes, and apnea in a patient with acute irreversible neurological insult should alarm the attending physician to start the appropriate actions to establish or refute the diagnosis for BD. BD diagnosis is clinical, starting with the preconditions that should be met, and based on the examination of all brainstem reflexes, including the apnea test. Apnea testing should be conducted according to standard criteria to demonstrate the absence of spontaneous respirations, in the case of an intense ventilatory stimulus, setting at increased PaCO2 levels ≥60 and ≥20 mm Hg, compared to baseline. When elements of clinical examination and/or apnea test cannot be performed, ancillary studies to demonstrate the presence/absence of electrocerebral silence and/or cerebral blood flow are guaranteed. Two clinical examinations by qualified physicians at set intervals are required. Time of death is the time of second examination and ventilator support should stop at that time, except for organ donation. The use of check list in documentation of BD helps in the uniformity of diagnosis and fosters further trust from medical, family, and community personnel

Short - long term survival and quality of life of pediatric intensive care patients

Aim: to evaluate the outcome of paediatric intensive care patients. Materials-Methods: prospective examination of 300 consecutive paediatric patients (196 boys and 104 girls, aged 54,26 ± 2,8 mon, medical paediatric emergencies 69,8%, trauma 22,5%). Data collected: paediatric risk of severity score (PRISM III-24), mortality rate (discharge, hospital, 3mon, 6mon, 1y., 2y.) and morbidity through PCPC and POPC scales (at admission and on the above time intervals). Values: mean ± SEM, p1% (23,3%). 202 patients were put under mechanical ventilation (67,3%) for 6,5 ± 0,99 days. Mean LOS was 8,85 ± 1,34 days and mean HS was 20,69 ± 1,65 days. Mortality rate at discharge was 9,7%, cumulative mortality rate at hospital discharge 12,7%, at 3 mon. 15%, 6 mon. 16,7%, 1 y. 19%, 2y. 19%. Following PCPC scores, it was shown that the patients reached their preadmission values two years after PICU discharge while their POPC remained slightly depressed. Conclusions: Mortality rate at discharge (9,7%) of the present study was lower than predicted (SMR 0,87) and in accordance with the case mix and the severity of the disease. The majority of the survivors (81%) 2 years after PICU discharge have satisfactory PCPC (92,8%) and POCP (91,1%) category scores to live an independent life.Σκοπός: να διερευνηθεί η έκβαση παιδιατρικών ασθενών ΜΕΘ. Υλικό-Μέθοδος: προοπτική μελέτη 300 παιδιατρικών ασθενών ΜΕΘ (196 αγόρια και 104 κορίτσια, ηλικίας 54,26 ± 2,8 μηνών, επείγοντα παιδιατρικά περιστατικά 69,8%, τραύμα 22,5%). Καταγραφή: παιδιατρικός δείκτης κινδύνου θανάτου (PRISM III-24), θνητότητα (μονάδας, νοσοκομείου, τριμήνου, εξαμήνου, έτους, δύο ετών) και νοσηρότητα των ασθενών με τις κλίμακες PCPC και POPC (πριν την εισαγωγή και στα προαναφερθέντα διαστήματα). Τιμές: μέση τιμή με αντίστοιχο τυπικό σφάλμα (mean ± SEM), p1%, αποδοτικότητα μονάδας 76,7%). Με μηχανικό αερισμό αντιμετωπίστηκαν 202 ασθενείς (67,3%) για 6,5 ± 0,99 ημέρες. Ο χρόνος παραμονής στη μονάδα ήταν 8,85 ± 1,34 ημέρες και ο χρόνος παραμονής στο νοσοκομείο 20,69 ± 1,65 ημέρες. Η θνητότητα μονάδας ήταν 9,7%, η αθροιστική θνητότητα νοσοκομείου 12,7%, τριμήνου 15%, εξαμήνου 16,7%, έτους 19%, δύο ετών 19%. Δύο χρόνια μετά την έξοδο από τη ΜΕΘ η PCPC επανήλθε στα προ της εισαγωγής επίπεδα ενώ η POPC υπολειπόταν ελαφρά. Συμπεράσματα: η θνητότητα μονάδας (9,7%) ήταν καλύτερη από την προβλεπόμενη (SMR 0,87) και σύμφωνη με τα χαρακτηριστικά και τη βαρύτητα της νόσου του πληθυσμού. Η πλειονότητα των ασθενών που επιβίωσαν στα δύο έτη (81%) βρίσκονται σε ικανοποιητικές βαθμίδες PCPC (92,8%) και POPC (91,1%) για ανεξάρτητες δραστηριότητες καθημερινής ζωής