Forward stroke volume is predictor of perioperative course in patients with mitral regurgitation undergoing mitral valve replacement

Background: Decreased left ventricle ejection fraction (LVEF) is a predictor of poor late outcome in patients with mitral regurgitation (MR). The relationship between pre-operative forward stroke volume (SV) and right heart parameters and perioperative outcome in patients with MR has been little studied. Methods: Forty patients with severe organic MR, unsuitable for mitral valve repair, who underwent mitral valve replacement (MVR) were included in the study (50% men, average age 61 ± 9 years). Exclusion criteria were: aortic valve disease, coronary artery disease, rethoracotomy, stroke, infection or significant perioperative bleeding. Pre-operative detailed echocardiographic examination was performed. The end-point was post-operative prolonged intensive care unit (ICU) stay of more than three days because of the need for inotropic support. Results: Pre-operative NYHA class was 2.6 ± 0.4, mean right ventricular end-diastolic diameter (RVEDD) was 28.7 ± 4 mm, TAPSE was 20 ± 4 mm, mean right ventricular systolic pressure (RVSP) was 38 ± 13 mm Hg, left ventricular end-systolic diameter was 43.5 ± 11 mm, left ventricular end-diastolic diameter was 60 ± 11 mm, left ventricular enddiastolic volume (Simpson) was 155 ± 47 mL, LVEF was 55 ± 11%, mean regurgitation fraction was 58% and forward SV (measured by Doppler) was 35 ± ± 11 mL. All patients survived the operation. Mean ICU stay was 3.2 ± 2.9 days (range 1-10 days), mean TISS-28 was 623 ± 293 and mean NEMS 151 ± 85. By univariate analysis, ICU stay was significantly longer in patients in higher pre-operative NYHA (p = 0.04), lower LVEF (p = 0.01), lower forward SV (p = 0.001) higher RF (p = 0.01), pre-operative right ventricular dilatation (p = 0.04), higher RVSP (p = 0.006) and right ventricular dysfunction (p = 0.04). By multivariate analysis, forward SV (p = 0.002, b = –0.45) and RVEDD (p = 0.02, b = 0.31) were independent predictors for prolonged ICU stay. Conclusions: Pre-operative forward stroke volume and right ventricle size are predictors of the perioperative hemodynamic status in patients with mitral regurgitation undergoing MVR. (Cardiol J 2010; 17, 4: 386-389

Recurrence of tricuspid regurgitation in a patient with a rheumatic fever after mitral valve implantation with concomitant tricuspid valve annuloplasty

A case of a 62-year-old female with a recurrence of tricuspid regurgitation is presented. This complication occurred after mitral valve implantation and tricuspid valve annuloplasty. Diagnosis and treatment of this condition following rheumatic fever are discussed

Chorzy trudni nietypowiPonowna niedomykalność zastawki trójdzielnej u chorej po operacji wszczepienia zastawki mitralnej i jednoczesnej plastyce zastawki trójdzielnej w przebiegu gorączki reumatycznej

A case of a 62-year-old female with a recurrence of tricuspid regurgitation is presented. This complication occurred after mitral valve implantation and tricuspid valve annuloplasty. Diagnosis and treatment of this condition following rheumatic fever are discussed

Ból w klatce piersiowej u 25-letniego chorego - ostry zespół wieńcowy czy zapalenie mięśnia sercowego i osierdzia? Opis przypadku

Acute coronary syndrome or perimyocarditis? A case report: A case of a 25-year-old male with a severe chest pain associated with ST segment changes, elevated serum C-reactive protein, myocardial necrosis markers and normal epicardial coronary arteries is presented. The patient recently recovered from upper respiratory infection. Differential diagnosis between acute coronary syndrome and perimyocarditis is discussed

Chorzy trudni nietypowiBoreliozowe zapalenie serca manifestujące się jako ostry zespół wieńcowy

A case of a 26-year-old man with Lyme carditis (LC) mimicking acute coronary syndrome is presented. Considering clinical presentation, electrocardiographic findings and markedly elevated levels of cardiac biomarkers, emergency coronary angiography was performed and revealed normal coronaries. Ventricular arrhythmias of Lown grade IVb during catheterization were recorded. Echocardiography showed mild global left ventricular dysfunction with ejection fraction of 50%. The diagnosis of LC was confirmed by ELISA and Western blot serologic testing. After 21 days of continuous antibiotic therapy with ceftriaxone (2.0 g/d) the patient recovered completely. We also present the current state of knowledge on the cardiovascular aspects of Lyme borreliosis

Lyme carditis presenting as acute coronary syndrome : a case report

A case of a 26-year-old man with Lyme carditis (LC) mimicking acute coronary syndrome is presented. Considering clinical presentation, electrocardiographic findings and markedly elevated levels of cardiac biomarkers, emergency coronary angiography was performed and revealed normal coronaries. Ventricular arrhythmias of Lown grade IVb during catheterization were recorded. Echocardiography showed mild global left ventricular dysfunction with ejection fraction of 50%. The diagnosis of LC was confirmed by ELISA and Western blot serologic testing. After 21 days of continuous antibiotic therapy with ceftriaxone (2.0 g/d) the patient recovered completely. We also present the current state of knowledge on the cardiovascular aspects of Lyme borreliosis

Artykuł oryginalny Porównanie skuteczności leczenia farmakologicznego i przezskórnej angioplastyki wieńcowej u chorych z granicznymi zwężeniami tętnic wieńcowych

Background: It is unclear if patients with intermediate coronary artery lesions (40-70% of diameter reduction) benefit from percutaneous coronary intervention (PCI) as compared with pharmacological treatment. Aim: To investigate whether PCI of intermediate coronary artery lesions may improve the outcome in this group of patients. Methods: We performed a retrospective analysis of data of 232 symptomatic patients with intermediate coronary lesions. Hundred sixty five patients received only pharmacological treatment (group A) while 67 were treated with PCI with or without stent implantation (group B). Primary study endpoints were defined as follows: death (cardiac and non-cardiac), myocardial infarction, unstable angina, recurrent angina and coronary reintervention. Demographic and clinical variables were evaluated to identify predictors of the composite endpoint (exacerbation of angina, hospitalisation because of severe angina, restenosis in the intermediate coronary lesion, acute coronary syndrome and cardiac death). Results: In group A, patients were treated with typical pharmacotherapy including beta-blockers, Ca-blockers, ACE-inhibitors, and antiplatelet drugs. In group B, 68 PCI procedures were performed in 67 patients and optimal pharmacotherapy was administered. The average age of patients in both groups was 58.0 ± 9.1 years and the majority were males (76%). Preinterventional coronary angiography showed that the intermediate lesions were most frequently localised in the left anterior descending (LAD) coronary artery; the next most frequent localisation was the right coronary artery (RCA). During the 12-month follow-up in 9 (13%) patients from the group B repeated PCI due to restenosis was performed, while in group A intervention was necessary in 7 (4%) of patients due to aggravation of symptoms (p = 0.01). The cumulative probability of restenosis after PCI in intermediate coronary lesions was 14%. Recurrent angina was more frequent in group B as compared to group A (34 vs. 19%; p = 0.005). None of the patients in any group died during 12 months of follow-up. In patients with intermediate coronary lesions, the independent predictors of the composite study endpoint were: history of previous percutaneous coronary angioplasty, type 2 diabetes, persistent ST-segment elevation in 12-lead ECG, heart rhythm disturbances, presence of the intermediate lesion in the LAD, and left ventricular dysfunction. Conclusions: Patients with intermediate coronary artery stenoses could safely undergo pharmacological treatment and PCI may be postponed until aggravation of symptoms occurs. In the presence of predictors of the composite study endpoint, the use of intracoronary diagnostic methods may be considered to obtain more reliable and precise measurements of coronary stenosis severity.Wstęp: Nie ma jednoznacznych wytycznych dotyczących leczenia granicznych zmian tętnic wieńcowych. Istnieją wątpliwości, czy przezskórna angioplastyka wieńcowa (PCI) poprawia rokowanie u chorych z granicznymi zmianami (40–70-procentowe zwężenie) w tętnicach wieńcowych w porównaniu z leczeniem farmakologicznym. Cel: Ocena skuteczności leczenia farmakologicznego i PCI u pacjentów z granicznymi zmianami tętnic wieńcowych. Metody: Retrospektywną analizą objęto 232 pacjentów ze stabilną dusznicą bolesną, u których stwierdzono w badaniu koronarograficznym graniczne zmiany w tętnicach wieńcowych. Wyłącznie farmakologicznie było leczonych 165 chorych (grupa A), a 67 zostało zakwalifikowanych do leczenia metodą PCI (grupa B). W okresie obserwacji analizowano częstość występowania następujących punktów końcowych: zgon, zawał serca, niestabilna dusznica bolesna, nawrót lub nasilenie dolegliwości wieńcowych, konieczność reinterwencji lub angioplastyki zmian granicznych leczonych wyjściowo zachowawczo. Dodatkowo przeprowadzono analizę czynników ryzyka wystąpienia ww. punktów końcowych u chorych z granicznymi zmianami w tętnicach wieńcowych. Średni wiek chorych w obu grupach wynosił 58,0 ± 9,1 roku, przeważali mężczyźni (76%). Najczęściej zmiany graniczne były zlokalizowane w gałęzi międzykomorowej przedniej, następnie w prawej tętnicy wieńcowej. Wyniki: W okresie 12-miesięcznej obserwacji u 9 (13%) chorych z grupy B wykonano ponownie PCI z powodu restenozy, natomiast w grupie A tylko u 7 (4%) chorych z powodu nasilenia dolegliwości dławicowych (p = 0,01). Skumulowane prawdopodobieństwo restenozy po zabiegu PCI (z lub bez implantacji stentu) zmiany granicznej wynosiło 14%. Nawrót dolegliwości dławicowych był także częstszy w grupie B niż w grupie A (odpowiednio 34 vs 19%, p = 0,005). W obu grupach w okresie 12-miesięcznej obserwacji nie było zgonów. Stwierdzono, że czynnikami ryzyka wystąpienia złożonego punktu końcowego u chorych z granicznymi zmianami w tętnicach wieńcowych są przebyty zabieg angioplastyki wieńcowej, współistnienie cukrzycy, przetrwałe uniesienie odcinka ST w spoczynkowym EKG, zaburzenia rytmu serca, obecność zmiany w gałęzi międzykomorowej przedniej i zaburzenia kurczliwości lewej komory serca. Wnioski: Farmakologiczne leczenie pacjentów ze zmianami granicznymi jest metodą bezpieczną, a zabieg PCI może zostać odroczony do momentu nasilenia dolegliwości dławicowych. Chorzy z czynnikami ryzyka wystąpienia punktów końcowych powinni być kwalifikowani do dokładnej oceny istotności zwężenia, z zastosowaniem inwazyjnych metod diagnostycznych, w celu ustalenia optymalnej strategii terapeutycznej