Inappropriate antimicrobial use in Turkish pediatric hospitals: A multicenter point prevalence survey

Objectives: Although well-defined principles of rational antimicrobial use are available, inappropriate prescribing patterns are reported worldwide. Accurate information on the usage of antimicrobials, including factors associated with and influencing their use, is valuable for improving the quality of prescription practices. Methods: In this cross-sectional point prevalence survey, data on patients hospitalized in 12 different children's hospitals were collected on a single day. Appropriateness of prescription was compared between the types of antimicrobials prescribed, indications, wards, and presence of/consultation with an infectious disease physician (IDP). Results: A total 711 of 1302 (54.6%) patients evaluated were receiving one or more antimicrobial drugs. The antimicrobial prescription rate was highest in pediatric intensive care (75.7%) and lowest in the surgery wards (37.0%). Of the 711 patients receiving antimicrobials, 332 patients (46.7%) were found to be receiving at least one inappropriately prescribed drug. Inappropriate use was most frequent in surgery wards (80.2%), while it was less common in oncology wards (31.8%; p < 0.001). Respiratory tract infection was the most common indication for antimicrobial use (29.4%). Inappropriate use was more common in deep-seated infections (54.7%) and respiratory infections (56.5%). Fluoroquinolones were used inappropriately more than any other drugs (81.8%, p = 0.021). Consultation with an IDP appears to increase appropriate antimicrobial use (p = 0.008). Conclusions: Inappropriate antimicrobial use remains a common problem in Turkish pediatric hospitals. Consultation with an IDP and prescribing antimicrobial drugs according to microbiological test results could decrease the inappropriate use of antimicrobials

Wilson hastalığında multimodal uyarılmış potansiyel yanıtların tanısal değeri

Giriş: Progresif hepatolentiküler dejenerasyon olarak da bilinen Wilson Hastalığı (WH), otozomal resesif geçişli bir bozukluk olup bakırın biriktiği dokulardaki toksik etkisi sonucunda oluşan sistemik bir hastalıktır. Bulgular değişkendir ve bakırın spesifik organda birikimi ile ilişkilidir. Çocukluk yaş grubunda en sık karaciğer hastalığı görülmekle birlikte zamanla vücuttaki bakır yükü arttıkça diğer organlarda birikerek değişik klinik tablolara sebep olabilir. Başta karaciğer hastalığı şeklinde olan klinik tabloya zamanla nörolojik bulgular eklenebilir. Amaç: Bu çalışmanın amacı, WH olarak izlediğimiz ve ön planda karaciğer tutulumu olan olgularda, subklinik nörolojik tutulumun olup olmadığının multimodal uyarılmış potansiyel ölçümleri ile değerlendirilmesi ve bu verilerin karaciğer hasarının derecesi ile ilişkisinin olup olmadığının belirlenmeye çalışılmasıdır. Yöntem ve Gereçler: Çalışma grubunu Ege Üniversitesi Çocuk Gastroenteroloji, Hepatoloji ve Beslenme Ünitesi' nde Temmuz 2010 ? Aralık 2010 tarihleri arasında kontrol muayeneleri yapılan ve düzenli izlemi olan 5-18 yaş arasındaki 28 WH tanılı olgu ve aynı yaş grubunda olan fonksiyonel karın ağrısı nedeni ile izlenen 24 olgu oluşturdu. Tüm hastaların ve kontrol grubunun multimodal uyarılmış potansiyel tetkikleri olan SEP, VEP ve BAEP incelemeleri Ege Üniversitesi Nöroloji Anabilim Dalı Elektrofizyoloji Laboratuvarında gerçekleştirildi. Bulgular:. Hasta grubunun %53,5' unda en az bir anormal uyarılmış potansiyel (UP) değeri elde edildi. En az bir tarafta VEP P100'de hastaların %25' inde, BAEP'de %28,5' unda ve SEP'de %11'inde anormal değerler bulundu. Interpik latans (IPL) değerleri kontrol grubu ile karşılaştırıldığında hasta grubunun sağ VEP P100, sağ BAEP I-III IPL'ı ile sol BAEP I. dalga latanslarında istatistiksel olarak anlamlı uzama saptandı. Sonuç: Sonuç olarak, uyarılmış potansiyel incelemelerinin WH' da subklinik beyin hasarını göstergesi olarak kullanılabilecek bir tetkik olarak saptadık. Özellikle tanı anında ve tedavi altında yıllık izlemlerle elde edilecek uyarılmış potansiyel ölçümlerindeki değişikliklerin, hastalığa bağlı subklinik etkilenimi ortaya çıkarmada daha yararlı olacağını düşünmekteyiz

Familial Mediterranean Fever Mimicking Wilson’s Disease: A Case Report

Wilson’s disease (hepatolenticular degeneration) is an autosomal recessive defect in cellular copper transport. Impaired biliary copper excretion leads to an accumulation of copper mostly in the liver, brain and cornea. Familial Mediterranean Fever (FMF) is an autosomal recessive autoimmune disease as a result of a mutation in the MEFV gene encoding pyrin protein characterized by recurring fever and polyserositis attacks. in this report, we describe a Turkish female child with cholestatic hepatitis of unknown etiology who was later diagnosed with typical FMF

Determination of Variables Influencing the Quality of Life in Children with Liver Transplantation

Aim: This clinical study examined various dimensions of the Quality of Life (QoL) in children who had undergone liver transplantation. Materials and Methods: the patient group (n=50) of the study consisted of children and their families where the child had received a liver transplant (possibly from their mother) in Ege University Organ Transplant Research Center. the control group (n=50) consisted of children and their families who did not undergo any organ transplants, did not have any health issues and were of similar age, gender and socio-economic status with the members of the study group. the children in the study were examined with a QoL questionnaire named KINDer Lebensqualitätsfragebogen (Children’s Quality of Life Questionnaire). Results: the overall QoL and the QoL in the physical, emotional, self-esteem, family, friend, and school sub-categories as reported by the children themselves in the study group, in both the 8-12 and 13-16 year age groups were determined to be higher (p<0.05) when compared to those children in the control group. Similarly, the QoL for the children in the study group, as reported by their families were determined to be higher (p<0.05) when compared to the control group. Conclusion: Liver transplantation has effects on the QoL of both the children and their families