Dendroctonus micans (Kug.) (Coleoptera: Curculionidae)'ın Türkiye'de doğu ladinindeki saldırı stratejisi ve gelişimi

Dendroctonus micans has been continuously colonizing the native oriental spruce forests after its discovery in 1966 in Turkey. Solitary females attack the trees and they usually do not kill its hosts. This study aims to contribute the understanding of this solitary attack strategy and development of D. micans on oriental spruce in Turkey. The pattern of tree infestation was analyzed from 2001 to 2004 and 2006 in 120 experimental plots. Field surveys were carried out in the north east of Turkey in Artvin, Giresun, and Maçka (Trabzon) from May to October of each year. A total 3010 trees were examined in plots. D. micans infestation up to 2 m of trees were examined and the successful and aborted attacks were recorded. Development stages and numbers of the beetles were recorded in the galleries. The sizes of the old brood chambers were measured in the abandoned and infested trees. The beetle was found in 95.8% of the plots, attacked 21.7% of the spruce trees, and was active in 11.1% of the attacked trees. The majority of the attacked trees had only one successful attack. 69.3% of the entry holes, were up to 1m, and 30.7% of them were between 1 and 2 m. The attack rate was limited in many trees but it was rather high (40 to 160 attacks on a tree) in certain trees. Females laid 51.4 eggs on average with maximum of 200. 3.7% larval and 4% young adult galleries were coalesced. 24.3% attempts of D. micans was aborted and 75.7% of them was successful. Numbers of wounded and unwounded infested trees indicated a significant statistical difference. D. micans attacked and established more often on wounded trees. 83% of the wounded trees, were attacked by D. micans.Dendroctonus micans Türkiye’de tespit edildiği 1966 yılından itibaren doğal doğu ladini ormanlarını istila etmeye devam etmektedir. Dişiler ağaçlara münferit olarak saldırırlar ve genellikle konukçularını öldürmezler. Bu çalışma, böceğin Türkiye’de doğu ladindeki bu münferit saldırı stratejisi ve gelişimi konusundaki bilgilere katkı yapmayı amaçlamaktadır. Ağaçları istila etmedeki saldırı yapısı 2001-2004 ve 2006 yıllarında 120 deneme alanında incelenmiştir. Arazi çalışmaları Türkiye’nin kuzeydoğusunda, Artvin, Giresun ve Maçka (Trabzon)’da yürütülmüştür. Büyüklüğü 30 × 10 m olan deneme alanlarında toplam 3010 ağaç incelenmiştir. Arazi çalışmaları her yıl Mayıs’tan Ekim’e kadar sürdürülmüştür. Ağaçlar üzerinde 2 m’ye kadar olan D. micans saldırıları incelenmiş ve başarılı ve başarısız saldırılar kaydedilmiştir. Başarılı galerilerdeki böceklerin bulunduğu gelişim basamağı ve sayıları kaydedilmiştir. Terk edilen ağaçlardaki ve istila edilmiş ağaçlardaki eski kuluçka sistemlerinin büyüklükleri ölçülmüştür. Böceğin deneme alanlarının %95,8’inde bulunduğu, ladin ağaçlarının %21,7’sine saldırdığı ve saldırıya uğrayan ağaçların %11,1’inde de aktif olduğu tespit edilmiştir. Saldırıya uğrayan ağaçların çoğunda sadece bir tane başarılı giriş deliği bulunmaktadır. Giriş deliklerinin %69,3’ü ağaç gövdelerinin yerden itibaren ilk 1 m’lik bölümünde, %30,7’si 1 ile 2 m arasında bulunmaktadır. Saldırı yoğunluğu saldırıya uğrayan ağaçların birçoğunda sınırlı kalırken, belli ağaçlarda oldukça yüksek olmuştur (tek bir ağaçta 40 ile 160 saldırı girişimi). Dişiler, maksimum yumurta sayısının 200 olmasıyla birlikte, ortalama 51,4 yumurta koymuştur. Toplam 219 larva galerisinin %3,7’si ve 25 genç ergin galerisinin %4’ü birleşik galerilerdir. Böceğin toplam saldırı girişimlerinin %24,3’ü başarısız, %75,7’si başarılı olmuştur. Böceğin istila ettiği yaralı ve sağlıklı ağaç sayıları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıdır. D. micans çoğunlukla yaralı ağaçlara saldırmış ve bu ağaçlara başarılı şekilde yerleşmiştir. Yaralı ağaçların %83’ü saldırıya uğramıştır

Attack density and distribution of dendroctonus micans (kugelann) in standing and felled oriental spruce trees

This study was supported by a research grant from the Karadeniz Technical University (Project No. 2004.113.001.6)The aim of this study is to investigate attack density and distribution of Dendroctonus micans (Kugelann) (Coleoptera: Curculionidae) in standing and felled oriental spruce, Picea orientalis (L.) Link., trees. For this purpose, a total of 179 standing and 38 felled trees were evaluated. D. micans attacks largely concentrated in the initial several meters of the boles and particularly in the initial 1 m part of both tree groups. 62.53% and 67.22% of EHs in the initial 2 m of boles of standing and felled trees, respectively were counted in the initial 1 meter. In felled trees, the ratios of entrance holes per meter up to the initial 9 m of boles were similar to each other (% 7.02-9.24), other than the significant difference in the initial 1 meter (18.96%). Above nine meters, the ratio of entrance holes per meter of boles varied in the range of 0.54% to 3.64%. In the case of standing trees, unsuccessful entrances comprised 23.40% of the total entrances. In the case of felled trees, approximately one in every four entrance holes in the bole section up to the initial 8 m was unsuccessful, as similar to standing trees, whereas one in every three EHs in upper sections was unsuccessful

Assessing the laboratory mass rearing of Predator Beetle Rhizophagus grandis Gyll. (Coleoptera: Monotomidae)

This study was supported by a research grant from the Karadeniz Technical University (Project No. 2004.113.001.6).The aim of this study was to determine the progeny production of predator beetle Rhizophagus grandis (Gyllenhal) (Coleoptera: Monotomidae) under laboratory conditions. Different numbers of male and female predators introduced into breeding logs and the numbers of new progenies and their sex ratios were determined in the early and late spring periods. A total of 8776, 13,402, 5742 and 7864 R. grandis individuals were reared in 60, 109, 128 and 56 breeding logs in four consecutive years, respectively. Of the prepupae that have dropped from breeding logs to enter the sand in experimental basins, 81.4 % of them have emerged as adults at the end of the experimental periods. The average number of R. grandis per log was 146.2, 123, 44.9 and 140.4 according to experimental years, and 181.7 and 93.2, 123, 62.4 and 32.9, 163.8 and 101.5 according to the early and late spring periods in the experimental years, respectively. In the second year of the experiments, only early spring rearings have been performed that have yielded 123 R. grandis per log on average. Progeny production of a female R. grandis was 18.3, 18.7, 5.8 and 17.6 on average, 2004, 2005, 2006 and 2007 respectively. Different numbers of predator females and males were used in early and late spring experiments in the study. Progeny production was higher in early spring when the experiments were performed with 6 females and 2 males. Of the 35,784 R. grandis individuals that were obtained from the experiment, 16.4 %, 28.3 % and 55.3 % were collected from the first, second and third part of the sand environment where the breeding logs kept during experiment

Impacts of site effects on losses of oriental spruce during Dendroctonus micans (Kug.) outbreaks in Turkey

The study showed some site and stand factors affecting host colonization, quantitative and qualitative losses in wood of oriental spruce as a source of raw material during the outbreak of Dendroctonus micans (Kug.). A total of 22.8 million m(3) standing trees were damaged. In 11.43 million m(3) standing trees infestations were observed and 6.96 million m(3) of trees were cut which occupied 120,000 ha of D. micans infestation areas. In pure spruce stands, 26.5% of the trees were infested. There was no statistically significant difference among the volume of crowns, crown base height and ages in infested and healthy trees. There was a positive correlation between stand density and number of D. micans, and number of attacks inversely correlated with altitude

Use of pheromone-baited traps for monitoring Ips sexdentatus (Boerner) (Coleoptera: Curculionidae) in oriental spruce stands

The population level and flight periods of Ips sexdentatus (Boerner) (Coleoptera: Curculionidae) was determined according to certain stand dynamics, altitude steps and temperatures based on the capture amounts in pheromone traps hung on some spruce stands in the oriental spruce, Picea orientalis (L.) Link. Forests of Turkey in 2006 to 2009. Average number of I. sexdentatus was statistically different between years and average annual highest number of captured beetles showed differences according to regions. The averages of the numbers of beetles caught in two different altitudes in two separate years are statistically different. In higher altitudes, average number of beetles caught per trap was higher. Provided data showed that I. sexdentatus has at least 2 generations in the forests of the region. First adult flight ranged from end of April to mid-June in both altitude steps, while second flight started in mid-June and continued until the mid-September. It was concluded that the beetles that were caught during fourth week of August and first week of September were the adults that would start a third generation. The predator species Thanasimus formicarius (L.) (Coleoptera: Cleridae) was caught in the pheromone traps as well as I. sexdentatus. In each trap, an average of 43.92 I. sexdentatus adults was captured per 1 T. formicarius adult. A total of 18 I. typographus (L.) (Coleoptera: Curculionidae) adults were captured by 5 traps containing Tryphreon Ipstyp aggregation pheromones. The trapping works in the research region have once again detected the existence of this species, which has densities that cannot be detected by other methods, and which is very dangerous for spruce stands since the first detection 75 years ago

Bazı tarım ürünlerinin bitki besin elementi noksanlıkları ile elektromanyetik enerji yansıtma özellikleri arasındaki ilişkiler

Bu araştırmada Ege Bölgesinde yaygın olarak tarımı yapılan pamuk, domates ve buğday bitkilerinin beslenme durumlarının saptanmasına yönelik uydu görüntülerinin kullanılabilirliğinin araştırılması amaçlanmıştır. Ülkemizde bitki besin elementi noksanlıklarından kaynaklanan ürün azlığı ve kalite düşüklüğü ile aşırı gübrelemeye bağlı olarak önemli ölçüde ekonomik kayıp oluşmaktadır. Büyük alanlarda uydu görüntüleri ile pamuk, domates ve buğday bitkilerinin elektromanyetik enerji yansıma değerlerindeki farklılıklar incelenerek beslenme bozukluklarının coğrafi olarak belirlenebileceği ve haritalanabileceği düşünülmüştür. Bu amaçla farklı spektral ve spatial (yersel) çözünürlüklü uydu görüntülerinin araştırmalar düzeyinde denenmesi gerekmektedir. Bu araştırmada tarla bitkileri için çözünürlüğünün uygun olduğu düşünülen İzmir iline ait 20x20 m çözünürlüklü SPOT-2 ve 30 x 30 m çözünürlüklü LANDSAT uydu görüntüleri kullanılmıştır. Bitki örtüsünün bulunduğu tarlalar, uydu görüntülerindeki yerleri ve yansıma değerleri arazi ve laboratuar analiz çalışmaları ile belirlenmiş ve bitkilerin elektromanyetik enerji yansımalarının belirlenebilmesi için bir el spektroradyometresi kullanılmıştır. Araştırmada spektroradyometre ölçüm sonuçları, aynı alana ait uydu görüntülerindeki yansıma değerleri, gözlemlenen bitkilerden alınan örneklerdeki makro ve bazı mikro elementlerin belirlenen miktarları arasında istatistiki ilişkiler incelenmiştir. Sonuç olarak, pamuk ve buğday bitkilerinin % N, %P ve % K miktarları ile yakın kızılötesi yansıma arasında 0.5 önemli düzeyde ilişki bulunmuştur. Diğer bitki besin elementleri ile önemli düzeyde herhangi bir ilişki bulunamamıştır. İlimizde yaygın tarım yapılan ürünlerin beslenme bozuklukları ve buna neden olan faktörlerin belirlenmesinde uydu görüntülerinin kullanımı, bu tür araştırmaların sonucunda uygulamaya aktarılabilecektir

Ladin ormanlarımızda rhizophagus grandis (gyllenhal)’in dendroctonus micans (kugelann) popülasyonlarına yerleşmesi ve predatörün kolonizasyon düzeyleri

Dendroctonus micans (Kugelann) (Coleoptera: Curculionidae, Scolytinae) that has been first discovered in the late 1960s has spread almost all over the oriental spruce, Picea orientalis (L.) Link. forests of Turkey that is about 300 thousand ha extent, and damaged 35.3% of the spruce trees including cut trees. To date nearly eight million Rhizophagus grandis (Gyllenhal) (Coleoptera: Rhizophagidae) have been reared during the biological control studies that have been started in 1985 and carried on continuously, and have been put in D. micans galleries in infested trees. Rapid coverage of the infested forests by R. grandis have been aimed in these biological control studies and relatively low density introductions, usually 50-100 pairs/ha have been applied. A total of 3010 trees were evaluated in 120 study plots between the altitudes 900-2100m in Turkish spruce forests, and establishment of R. grandis in D. micans populations and levels of colonization by the predator were investigated. D. micans was present in the 90% of the studied plots and its specific predator R. grandis was present in 30.6% of these plots. R. grandis was present in 14.5% of the infested trees and 14.9% of D. micans broods. A total of 603 R. grandis adults and larvae were found together with 3043 D. micans adults, eggs, larvae and pupae. Actual effectiveness of R. grandis was 78% in D. micans broods, and 24% in study plots where the predator was present. Although there was a 1.8 times increase in the number of R. grandis, the effectiveness of the predator was 17.8% lower in the late season compared to early and mid seasonDendroctonus micans (Kugelann) (Coleoptera: Curculionidae, Scolytinae), 1960’lı yılların sonunda ilk istilasının görüldüğü yaklaşık 300 bin ha büyüklüğündeki Türkiye’nin doğu ladini, Picea orientalis (L.) Link. ormanlarının hemen hemen tamamına yayılmış ve kesilenlerle birlikte ladin ağaçlarının %35.3’üne zarar vermiştir. İlk olarak 1985 yılında başlatılan ve kesintisiz olarak sürdürülen D. micans’ın biyolojik mücadelesinde bugüne kadar sekiz milyon dolayında Rhizophagus grandis (Gyllenhal) (Coleoptera: Rhizophagidae) ergini üretilerek saldırı alanlarındaki bulaşık ağaçlara yerleştirilmiştir. Bu alanlara çoğunlukla 50-100 çift/ha oranlarında ve düşük sayılabilecek yoğunluklarda R. grandis erigini verilmiştir. Türkiye’nin ladin ormanlarında, 900-2100 m yükseltilerde 120 deneme alanında toplam 3010 ağaç incelenmiş ve D. micans’ın populasyonarına R. grandis’in yerleşmesi ve kolonizasyon düzeyleri araştırılmıştır. Örnekleme alanlarının %90’nında D. micans ve bu alanların %30.6’sında da bu türün özgün yırtıcısı R. grandis saptanmıştır. D. micans saldırısının sürdüğü ağaçların %14.5’inde ve galerilerinin %14.9’unda R. grandis saptanmıştır. Bu galerilerde, 603 R. grandis ergin ve larvası ile toplam 3043 D. micans ergin, yumurta, larva ve pupası bir arada sayılmıştır. R. grandis’in örnekleme zamanındaki etkinliği bulunduğu galerilerde %78 ve bulunduğu örnekleme alanlarında %24 olarak bulunmuştur. R. grandis’in D. micans’a oranı 1.8 kat artmış olmasına rağmen, mevsim sonundaki etkililiğinin, mevsim başı ve ortasına oranla ortalama %17.8 oranında azaldığı saptanmıştır