Ozone therapy as a novel complementary therapeutic approach in refractory idiopathic granulomatous mastitis

Background: Autoimmunity may play a major role in the pathogenesis of idiopathic granulomatous mastitis (IGM). The therapeutic potential of ozone therapy has recently been shown in rheumatological diseases, and this study aimed to assess the clinical efficacy of ozone therapy (OT) in refractory IGM. Methods: Patients with biopsy-verified IGM and incomplete response after steroid therapy (n = 47) between 2018 and 2021 were enrolled. Of these, 23 cases in cohort A had standard treatment with further steroid therapy (ST), and 24 were treated with systemic OT via autohemotherapy (AHT) in addition to steroid therapy (cohort B). Results: The median age was 33 years (range, 24–45). Patients in cohort B had a higher complete response rate after completion of a four-month ozone therapy than those in the ST-group (OT-group, 37.5% vs. ST-group, 0%; p = 0.002). At a median follow-up of 12 months (range, 12–35), the patients treated with OT had a lower one-year recurrence in the affected breast than cases in cohort A treated with ST (OT-group, 21% vs. ST-group, 70%; p = 0.001). No significant side effects were observed in patients in cohort B related to AHT. Furthermore, OT significantly decreased the total steroid treatment duration (median week of steroid use; 26 weeks in cohort A vs. 12 weeks in cohort B; p = 0.001). Conclusion: Systemic OT increases the complete response rate and decreases the duration of steroid treatment in patients with refractory IGM. Therefore, ozone therapy is an effective, well-tolerated, and safe novel complementary therapeutic modality.Istanbul Breast Societ

Report of Two Cases with Simultaneously Detected Tubular Carcinoma and Phyllodes Tumor of the Breast

Tubular carcinoma (TC) is a subtype of invasive breast carcinoma with better prognosis, and phyllodes tumors (PT) are rare fibroepithelial lesions. Accurate preoperative pathological diagnosis allows for correct surgical planning and avoidance of reoperation for these breast neoplasms. A database was created by analyzing the archives of Department of General Surgery of the Istanbul Faculty of Medicine between September 2006 and November 2017, and a total of 105 PTs and 55 TCs were collected. Two cases with concurrence of TC and PT were identified and examined in detail. The first patient was a 33-year-old woman with a 20x12 mm(2) TC and a 65x32 mm(2) malignant PT in the left breast. The second patient was a 28-year-old woman with two masses in the right breast. The first mass was 38x16 mm(2) on the upper outer quadrant, and the second mass was 10x8 mm(2) in size in the lower inner quadrant, accompanied by a 16x10 mm(2) TC and a 33x26 mm(2) borderline PT. Both cases were treated by mastectomies due to patient's decisions or insufficient margin control. This study extrapolated that if two tumors are detected simultaneously, margin control can become more difficult, and breast-conserving surgery should be thoroughly reviewed

KAS ÖNÜ İMPLANT İLE YAPILAN REKONSTRÜKSYON MEME KANSERİ CERRAHİSİNDE YATIŞ SÜRELERİNİ KISALTAN ETKİN BİR YÖNTEMDİR

Giriş-Amaç:Meme kanseri cerrahi tedavisinde implant ile birlikte cilt koruyucu teknikler giderek artan oranlarda kullanılmaktadır.Çalışmamızın amacı kas önü (KÖİ) ve kas altı implant (KAİ) konulan hastaların klinik sonuçlarının değerlendirilmesidir.Gereç-Yöntem:Mayıs 2017 – Mayıs 2019 yılları arasında operabl meme kanseri tanısı ile mastektomi yapılıp KÖİ veya KAİ konulan hastalardemografik veriler, cerrahi teknik ve komplikasyonlar açısından kıyaslandı. Komplikasyon gelişimini etkileyen faktörler analizedildi.Bulgular:Çalışmaya uygun bulunan 79 hastanın ortanca yaş 46 (27-71) olarak bulundu. Hastaların patolojik evreleri: duktal karsinomain situ (DKİS) %17, evre I %25.5, evre IIA %31.2, evre IIB/IIIA %23.3 olduğu saptandı. On iki (%15.6) hastaya neo-adjuvankemoterapi verildi. 79 hastaya 88 mastektomi (9 bilateral) yapıldı. Cerrahi olarak 72 (%81.9) meme başı/areola koruyucu (27’siTUTOPATCH® ile), 16 (%18.1) deri koruyucu mastektomi yapılırken, 38 memeye (%43.2) KÖİ, 50 memeye ise (%56.8) KAİyerleştirildi. KÖİ konulanlarda ortalama implant koyma süresi daha kısa (KÖİ:20 dakika, KAİ:40 dakika; p<0,001) vepostoperatif analjezik ihtiyacı (KÖİ:2 gün, KAİ:7 gün; p<0,001) daha azdı. Cilt iskemisi 11 hastada (%12.5), implant kaybı ise 8hastada (%9) gözlendi. KÖİ ve KAİ’lı hastalarda cilt iskemisi ve implant kaybı açısından anlamlı fark yokken, KÖİ’lı hastalarınortalama yatış süresi daha kısaydı (KÖİ:1,65gün; KAİ:2,74gün p=0,001). Her iki grupta da implant kaybına anlamlı derecedeetki eden faktör cilt iskemisi olarak tespit edildi.Tartışma-Sonuç:KÖİ konulan hastalar ile KAİ konulan hastalar arasında komplikasyonlar açısından anlamlı fark yoktu. KÖİ konulan hastalarınimplant konma süreleri, yatış süreleri daha kısa ve postoperatif analjezik ihtiyaçları daha azdı. Erken sonuçlar KÖİ’ların ciltiskemisi beklenmeyen hastalarda daha iyi bir seçenek olduğunu göstermektedir

İSOSÜLFAN MAVİSİNE BAĞLI NADİR OLARAK GÖRÜLEN ANAFİLAKTOİD REAKSİYONU: 4 OLGU DENEYİMİMİZ

GİRİŞ: Meme kanseri cerrahi tedavisinde sentinel lenf nodu biyopsisi(SLNB) kullanılan yaygın bir yöntemdir. Bu yönteminuygulanma tekniklerinden bir tanesi de isosülfan mavisi (İM) enjeksiyonudur. Bildirilen yayınlarda, İM kullanılan hastalardaalerjik reaksiyon gelişim sıklığı %0,7-1,3 aralığındadır.AMAÇ: Bu çalışmanın amacı SLNB uyguladığımız 4 olguda İM tekniğine bağlı gelişen anafilaktoid reaksiyonları araştırmaktır.YÖNTEM: İstanbul Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı, Meme Hastalıkları Kliniğinde İM tekniği ile SLNB uygulanan veanafilaktoid reaksiyon gelişen 4 olgunun ameliyat öncesi demografik, klinik, ek hastalık; ameliyat sonrası(AS) klinik seyir veuygulanan tedavi verileri kayıt edilerek bu veriler karşılaştırmalı olarak incelendi.OLGU: En son anafilaktoid reaksiyon görülen 47 yaşındaki kadın hastanın allerjik rinit dışında ek bir hastalığı yoktu. Hastayameme kanseri(kT1N0) tanısıyla anestezi indüksiyonu ve entübasyon sonrası subareolar alana 5 cc isosülfan blue enjekte edildi.5 dk meme masajını takiben SLNB yapıldı. 90 dk sonunda ameliyat bitirildi. Anestezi derlenme sırasında İM enjeksiyonu yapılanmeme üzerinde mavi boyalı, birleşme eğiliminde, etrafı hiperemik, döküntüler gelişti. Hastaya 20 mg metilprednisolon ve 45,5mg feniramin uygulandı. Ekstübe edilmeyen hastanın tüm vücuduna 30 dk süresinde benzer döküntüler yayıldı ve kusmasıoldu. Hemodinami stabil olarak seyretti. Hastaya adrenalin, steroid şeması uygulandı ve hasta yoğun bakıma alındı. AS 1.günde hastanın döküntüleri azaldı, hasta ekstübe edildi ve aynı gün servis takibine alındı. AS 2. günde hastanın döküntüleritamamen kayboldu. Hastaya 2 gün 60 mg metil prednisolon, 45,5 mg feniramin uygulandı. AS 3. günde hasta sorunsuz olaraktaburcu edildi. Bu olguya benzer olarak son 10 yıl içerisinde 3 hastamızda da İM uygulanmasına bağlı tüm vücutta mavi renklidöküntüler gelişmiş ve bu gelişimi takiben hastalara uygulanan 45,5 mg feniramin ve tek doz 80 mg metilprednisolon tedaviprotokolü ile kısa zamanda döküntüler tamamen kaybolmuş ve 2 hasta da AS 1. günde taburcu edilmiştir. Her iki hastanın dabilinen herhangi bir allerjik öyküsü bulunmamaktadır.SONUÇ: İM SLNB’de güvenle uygulanan bir madde olmasına rağmen, hayatı tehdit eden alerjik reaksiyonlara sebepolabilmektedir. Bu nadir komplikasyon İM tekniğiyle uygulanan SLNB’de göz ardı edilmemeli ve bu komplikasyonlakarşılaşılması halinde uygun tedavi süreçleriyle erken tedavi edilmelidir

Ozone therapy as a novel potential approach in patients with severe granulomatous mastitis is associated with an improved T-helper-1 response

..