Surgical site infections in Italian Hospitals: a prospective multicenter study

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Surgical site infections (SSI) remain a major clinical problem in terms of morbidity, mortality, and hospital costs. Nearly 60% of SSI diagnosis occur in the postdischarge period. However, literature provides little information on risk factors associated to in-hospital and postdischarge SSI occurrence. A national prospective multicenter study was conducted with the aim of assessing the incidence of both in-hospital and postdisharge SSI, and the associated risk factors.</p> <p>Methods</p> <p>In 2002, a one-month, prospective national multicenter surveillance study was conducted in General and Gynecological units of 48 Italian hospitals. Case ascertainment of SSI was carried out using standardized surveillance methodology. To assess potential risk factors for SSI we used a conditional logistic regression model. We also reported the odds ratios of in-hospital and postdischarge SSI.</p> <p>Results</p> <p>SSI occurred in 241 (5.2%) of 4,665 patients, of which 148 (61.4%) during in-hospital, and 93 (38.6%) during postdischarge period. Of 93 postdischarge SSI, sixty-two (66.7%) and 31 (33.3%) were detected through telephone interview and questionnaire survey, respectively. Higher SSI incidence rates were observed in colon surgery (18.9%), gastric surgery (13.6%), and appendectomy (8.6%). If considering risk factors for SSI, at multivariate analysis we found that emergency interventions, NNIS risk score, pre-operative hospital stay, and use of drains were significantly associated with SSI occurrence. Moreover, risk factors for total SSI were also associated to in-hospital SSI. Additionally, only NNIS, pre-operative hospital stay, use of drains, and antibiotic prophylaxis were associated with postdischarge SSI.</p> <p>Conclusion</p> <p>Our study provided information on risk factors for SSI in a large population in general surgery setting in Italy. Standardized postdischarge surveillance detected 38.6% of all SSI. We also compared risk factors for in-hospital and postdischarge SSI, thus providing additional information to that of the current available literature. Finally, a large amount of postdischarge SSI were detected through telephone interview. The evaluation of the cost-effectiveness of the telephone interview as a postdischarge surveillance method could be an issue for further research.</p

Pediatrische surveillance van invasieve infecties door Haemophilus influenzae type b in 1994 in Nederland

Ter voorkoming van sterfte, morbiditeit en blijvende schade als gevolg van invasieve Hib-infecties heeft de Gezondheidsraad geadviseerd vaccinatie tegen Hib in het Rijksvaccinatieprogramma op te nemen, hetgeen in 1993 is gerealiseerd. Om het effect van vaccinatie te beoordelen is surveillance geindiceerd. Naast gegevens betreffende meningitis, die verzameld worden door het Nederlands Referentie Laboratorium voor Bacteriele Meningitis (RBM), zijn gegevens nodig over andere invasieve Hib-infecties ; tevens is er behoefte aan aanvullende informatie, zoals vaccinatiestatus. Daarom voert het RIVM sinds oktober 1993 via het Nederlands Signalerings-Centrum Kindergeneeskunde (NSCK) pediatrische surveillance uit van invasieve Hib-infecties. In dit jaarrapport over Hib-surveillance worden de eerste effecten van vaccinatie beschreven en wordt een vergelijking gemaakt van gegevens verzameld door middel van surveillance door kinderartsen, streeklaboratoria en het RBM. Het totaal van 129 pediatrische meldingen van invasieve H. influenzae infectie betrof 50 gevallen van alleen meningitis, 31 van meningitis met sepsis, 1 van meningitis met artritis, 1 van meningitis met artritis en osteomyelitis, 32 van epiglottitis, inclusief 2 gevallen met sepsis, 9 van alleen sepsis, 4 van alleen artritis, en 1 van alleen osteomyelitis. Alle bewezen infecties traden op bij kinderen die niet of gedeeltelijk gevaccineerd waren. Een kind met sepsis werd 7 maanden na de derde vaccinatie opgenomen; de gekweekte Hi stam werd niet getypeerd. Typering werd verricht in 85% van alle isolaten: 97% was type b. Bij epiglottitiden werd vaak niet adequaat gekweekt. Voor de registratie van Hib-meningitis/-sepsis lijkt het RBM het meest complete systeem te bieden, de meerwaarde van pediatrische surveillance bestaat vooral in de mogelijkheid om aanvullende informatie te verzamelen over de patienten en om andere invasieve Hib-infecties dan meningitis/sepsis te registreren. Het effect van Hib-vaccinatie werd zichtbaar in het aantal gevallen van invasieve Hib-infecties, dat lager was dan het geschatte aantal gevallen van voor introductie van vaccinatie. Daarnaast lag de piekincidentie voor meningitis niet langer meer bij 0- maar bij 1-jarigen. Het is noodzakelijk dat bij invasieve infecties adequate kweken worden ingezet en dat typering wordt verricht. Daartoe kunnen sinds 1994 alle isolaten van een normaliter steriele locatie worden ingezonden naar het RBM. Vanaf 1 januari 1995 is de casusdefinitie niet langer beperkt tot type b infecties; hierdoor kunnen veranderingen in het aandeel van verschillende serotypes van Hi bestudeerd worden. Verder is cellulitis opgenomen als aparte aandoening. Continuering van surveillance, op zijn minst tot vaccinatie de volledige doelgroep van kinderen tot en met 5 jaar heeft bereikt, is aangewezen om het gevonden effect van deze nieuw aan het Rijksvaccinatieprogramma toegevoegde vaccinatie te bevestigen. De beschreven complementaire vormen van surveillance bieden daartoe goede mogelijkheden.Following the recommendation by the National Health Council to include immunisation against Hib in the National Immunisation Programme in order to prevent mortality, severe morbidity and permanent disability as a consequence of invasive Hib infection, all children born after 1 April 1993 are offered immunisation. To assess the efficacy of this immunisation, surveillance has to be carried out. Apart from data on meningitis collected by the Netherlands Reference Laboratory for Bacterial Meningitis (RBM), data are needed on the incidence of other invasive Hib infections, as well as additional information on the cases, like vaccination status. Therefore since October 1993 active paediatric surveillance on invasive Hib infections is carried out by the RIVM via the Dutch Paediatric Surveillance Unit (NSCK). In this annual report on the Hib surveillance in 1994, the first effects of immunisation are described and a comparison is made of data collected through surveillance by paediatricians, public health laboratories and the RBM. A total of 129 paediatric reports of invasive infection by H. influenzae concerned 50 cases of just meningitis, 31 of meningitis with sepsis, 1 of meningitis with arthritis, 1 of meningitis with arthritis and osteomyelitis, 32 of epiglottitis including two cases with sepsis, 9 of only sepsis, 4 of only arthritis and 1 of only osteomyelitis. All proven infections occurred in children who had not or incompletely been vaccinated. One child with sepsis had had 3 vaccinations and became ill 7 months later ; the isolated Hi strain was not serotyped. Typing was performed in 85% of all isolates, of which 97% were of type b. Appropriate culturing was often omitted in cases of epiglottitis. The RBM seems to provide the most complete registration of meningitis/sepsis by Hib, the additional value of paediatric surveillance consists mainly in its ability to collect additional information on the cases and data on invasive infections other than meningitis/sepsis. The effect of immunisation against Hib became apparent in the number of cases of invasive infections which was lower than the estimated number before vaccination was introduced. Furthermore the peak incidence for meningitis no longer appeared in children aged 0, but in children aged one year. Adequate culturing and typing of specimen from a normally sterile site is essential ; since 1994 all such isolates can be send to the RBM for typing. As from 1 January 1995 the case definition for the paediatric surveillance is no longer restricted to type b infections ; this offers the opportunity to study changes in prevailing serotypes of Hi as well. Furthermore cellulitis is explicitly included in the case definition. Continuation of surveillance, at least until immunisation has covered the total risk group (children aged 0-5 years), is indicated to confirm the first effects of the inclusion of Hib vaccination in the NIP. The complementary systems of surveillance are appropriate to doing this.IG

Kindergeneeskundige surveillance van acute slappe verlamming in Nederland in 1995 en 1996

In Nederland wordt de surveillance van acute slappe verlamming (AFP acute flaccid paralysis) sinds oktober 1992 uitgevoerd via het Nederlands Signalerings-Centrum Kindergeneeskunde. Het betreft een vorm van actieve surveillance waarbij klinisch werkzame kinderartsen maandelijks een aantal zeldzame aandoeningen anoniem rapporteren. Na melding worden door de betreffende onderzoekers met behulp van een vragenlijst additionele gegevens over klinische presentatie, diagnostische bevindingen vaccinatiestatus nagevraagd. In 1995 werden 11 gevallen die aan de casus-definitie voldeden gerapporteerd, in 1996 15. Dit resulteert in een AFP-rate van 0,39 per 100.000 in 1995 en 0,53 per 100.000 in 1996. Er werden geen gevallen van AFP ten gevolge van een polio-infectie gesignaleerd. Bij ongeveer 50% van de gerapporteerde AFP-patienten werd de diagnose Guillain-Barre Syndroom gesteld. Tot op heden voldoet de AFP-surveillance in Nederland niet aan de criteria van WHO voor certificering als polio-vrij in het kader van het polio-eradicatie-initiatief. Een geobserveerde AFP-rate van 1 per 100.000 wordt daarbij gehanteerd als criterium voor voldoende sensitiviteit van het systeem. Behalve de tijdigheid van de meldingen baart het lage aantal adequate faeceskweken zorgen (58% een faecesmonster waarvan 51% binnen 14 dagen na de eerste ziektedag; 11% twee faecesmonsters). Aanbevelingen voor optimalisatie: telefonische rapportage (snellere melding en advisering over adequate diagnostiek); de kinderartsen via NSCK-nieuwsbrieven, presentaties en publicaties beter informeren en stimuleren; uitbreiding naar neurologen.The surveillance of Acute Flaccid Paralysis (AFP) is included in the Dutch Paediatric Surveillance System (NSCK) since October 1992. Paediatricians in hospitals report a list of rare diseases on a monthly basis as part of an active surveillance scheme. After the initial report, additional information on clinical presentation, diagnostic results and vaccination history is collected through a questionnaire. In 1995 11 cases conforming to the case-definition were reported, and in 1996 15, resulting in an AFP-rate of 0.39 per 100,000 in 1995 and 0.53 per 100,000 in 1996. No cases of AFP caused by polio infection were observed. In about 50% of the reported AFP cases Guillain-Barre Syndrome was diagnosed. To date, the AFP surveillance in the Netherlands does not meet the WHO criteria for adequate surveillance for certification as polio-free according to the polio eradication initiative. An observed AFP-rate of at least 1 per 100,000 is accepted as proof of sufficient sensitivity of the surveillance system. Along with timeliness of the reports, we are concerned of the low proportion of cases of whom faecal samples are adequately virologically investigated (58% one faecal sample, of which 51% within 14 days after onset of disease; 11% two samples). Recommendations for optimalisation: introducing initial reporting by telephone (immediate reporting and advice on adequate specimen collection); improved information of the paediatricians through NSCK newsletters, presentations and publications extending of the surveillance to neurologists.IG

Paediatrische surveillance van invasieve infecties door Haemophilus influenzae in 1995 in Nederland

Ter voorkoming van sterfte, morbiditeit en blijvende schade als gevolg van invasieve Hib-infecties heeft de Gezondheidsraad geadviseerd vaccinatie tegen Hib in het Rijksvaccinatieprogramma op te nemen, hetgeen in 1993 is gerealiseerd. Om de effectiviteit van deze immunisatie te beoordelen is de surveillance door het Nederlands Surveillance-Centrum Kindergeneeskunde (NSCK) uitgevoerd. In deze rapportage wordt het voortschrijdende effect van Hib vaccinatie duidelijk. Eenenveertig gevallen van invasieve Hi infectie werden geregistreerd: 28 meningitis, 8 epiglottitis, 2 artritis en 3 sepsis. Dit betekent een belangrijke vermindering vergeleken met 1994 (129 gevallen) en de geschatte aantallen van voor de start van vaccinatie. Drie gevallen van echt vaccin-falen werden geregistreerd maar geen gevallen van mogelijk of schijnbaar vaccin-falen. Sinds 1 januari 1995 werd de casus-definitie veranderd naar invasieve Hi infecties ongeacht het serotype. Als gevolg hiervan is het ook mogelijk om invasieve Hi ziektebeelden veroorzaakt door niet serotype b stammen te bestuderen. Op 1 januari 1995 werd cellulitis in de casus-definitie opgenomen, er werden geen gevallen gerapporteerd met als het enige teken van invasieve Hi infectie cellulitis. De dekkingsgraad van de paediatrische surveillance werd geschat door vergelijking van gevallen van meningitis in de NSCK met gevallen van isolaten uit liquor van het Nederlands Referentie Laboratorium voor Bacteriele Meningitis (RBM).Following the recommendation of the National Health Council to include immunisation against Hib in the National Immunisation Programme to prevent mortality, severe morbidity and permanent disability due to invasive Hib infection, the vaccine is offered to all children born after 1 April 1993. To assess the effectiveness of this immunisation, surveillance has to be carried out. In this annual report on the Hi(b) surveillance in 1995 done by the Dutch Paediatric Surveillance Centre (NSCK) progressive effects of Hib vaccination became evident. Forty-one invasive Hi infections were registered: 28 meningitis, 8 epiglottitis, 2 arthritis and 3 sepsis. This means a substantial reduction compared with 1994 (129 cases) and the estimated numbers before the start of vaccination. Three cases of true vaccine-failures occurred and no possible or apparent vaccine-failures. Since 1 January 1995 the case-definition was changed to invasive Hi disease irrespective of serotype. As a result it is possible to study invasive Hi disease caused by non-serotype b strains as well. Cellulitis was included into the case-definition since 1 January 1995. No cases of cellulitis as the only sign were reported in 1995. The coverage of the paediatric surveillance scheme was estimated through comparison of the records of meningitis cases with the laboratory records of the Netherlands Reference Laboratory for Bacterial Meningitis (RBM).IG

PREZIES: Prevention of hospital-aquired infections through surveillance. Surgical site infections component III, 1997-1999

In de periode van januari 1995 - december 1999 hebben 65 ziekenhuizen gegevens geregistreerd over 72.720 operaties waarbij 2.493 postoperatieve wondinfecties ontstonden. Voor 14 operatiegroepen en 88 ingrepen is de nncidentie van wondinfecties bepaald. De infectiepercentages voor afzonderlijke ingrepen liepen uiteen van 0% voor diverse operaties tot 14,4% voor dunne darmresecties. Bij 1.376 van de 2.493 infecties (55%) zijn in totaal 2.025 micro-organismen gerapporteerd. Bij infecties na een schone ingreep werden Staphylococcus species het meest geisoleerd. Bij overige infecties was dit Escherichia coli, gevolgd door Enterococcus species en Staphylococcus aureus.In the period of January 1995 December 1999, 65 hospitals collected data on 72,720 operations after which 2,493 surgical site infections (SSIs) occurred. For 14 operation groups and 88 procedures the incidence of SSIs was calculated. The infection rates for specific procedures ranged from 0% for various procedures to 14,4% for resections of the small intestine. In 1,376 of 2,493 infections (55%) a total of 2,025 microorganisms were reported. In infections after clean surgery Staphylococcus species were isolated most frequently. In other infections this was Eschericia coli, followed by Interococcus species and Staphylococcus aureus.VWS-PA

PREZIES: Prevention of hospital-aquired infections through surveillance. Component infections acquired at the Intensive Care Unit, 1997-1998

This PREZIES report describes the results of the first year of standardised surveillance of ICU-acquired infections. Surveillance was implemented in 22 hospitals, of which 10 collected the data for use in this report. Provisional reference data for infection rates are presented for the following ICU-acquired infections: pneumonia, (central catheter-related) sepsis, urinary tract infection, lower respiratory tract infection, surgical site infection and other infections. The distribution of microorganisms is described per type of infection. Concluded was that it would be possible to perform standardised surveillance of ICU-acquired infections in a network of hospitals. The data provide insight into the incidence of nosocomial infections and risk factors in patients admitted to the ICU. However, the reservation should be made here that provisional reference data were based on small numbers and that validation of the surveillance performed was limited.De resultaten van het eerste jaar van gestandaardiseerde surveillance voor infecties op de Intensive Care (IC) in het PREZIES-project worden beschreven. De surveillance werd geimplementeerd in 22 ziekenhuizen, waarvan er 10 gegevens instuurden die verwerkt zijn in deze rapportage. Voorlopige referentiecijfers voor infectierates worden gepresenteerd voor de volgende infecties ontstaan op de IC: pneumonie, (lijn)sepsis, urineweginfectie, lagere luchtweginfectie, postoperatieve wondinfectie en overige infecties. De verdeling van geisoleerde micro-organismen per soort infectie wordt beschreven. Geconcludeerd wordt dat uitvoeren van gestandaardiseerde surveillance van ziekenhuisinfecties op de IC in netwerkverband mogelijk is. De gegevens geven inzicht in het optreden van ziekenhuisinfecties en risicofactoren bij patienten op de Intensive Care. Hierbij moet aangetekend worden dat de voorlopige referentiegegevens nog op slechts kleine aantallen zijn gebaseerd en validatie van de surveillance zeer beperkt is gebleven

Non-response study as part of the pilot of the PIENTER-project (part II)

Inleiding Om de huidige immuunstatus van de Nederlandse bevolking te bepalen is het PIENTER-project (Peiling Immunisatie Effect Nederland ter Evaluatie van het Rijksvaccinatieprogramma) opgezet. In het kader van dit project wordt een serumbank opgericht, die sera moet bevatten van een representatieve steekproef van de Nederlandse bevolking. De serumbank wordt benut voor: 1. immunosurveillance onderzoek naar leeftijdspecifieke immuniteit tegen ziekten waartegen in het RVP wordt gevaccineerd ; 2. schatting van voorkomen van infectieziekten die vaak subklinisch verlopen ; 3. onderzoek naar prevalentie van serum-determinanten van andere ziekten. Om de haalbaarheid van een dergelijk project te toetsen is een pilot onderzoek uitgevoerd in de provincie Utrecht. Doel van dit pilot-onderzoek is, naast het toetsen van de logistiek en haalbaarheid van de onderzoeksopzet (zie deel 1 van de rapportage), inzicht te verkrijgen in redenen van weigering opdat responsverhogende maatregelen genomen kunnen worden in het hoofdonderzoek en het toetsen van representativiteit. Opzet. Non-responsonderzoek als onderdeel van een cross-sectioneel populatie onderzoek. Methode. Uit de provincie Utrecht is een naar inwonertal gewogen steekproef van gemeenten uitgevoerd. Uit bevolkingsregisters van vier gemeenten (Utrecht, Zeist, Amerongen en Woudenberg) is een naar leeftijd gestratificeerde steekproef getrokken van 510 personen. De beoogde respondenten werden gevraagd een vragenlijst in te vullen en een spreekuur voor bloedafname te bezoeken. Alle personen die niet hebben geparticipeerd aan de bloedafname zijn in de week na de bloedafname telefonisch of -indien dit onmogelijk was- schriftelijk benaderd voor het non-respons onderzoek. Van de non-respondenten zijn gegevens verzameld over reden van nonrespons, bereidheid tot deelname aan extra bloedafname spreekuur, vragenlijstgegevens over geloofs- of levensovertuiging, vaccinatiestatus, land van herkomst, sociaal-economische status en ervaren gezondheid. Uit bevolkingsregisters waren gegevens aanwezig over leeftijd, geslacht, nationaliteit, burgerlijke staat en woonplaats. Daarnaast was bekend of personen een schriftelijke reminder hadden ontvangen voorafgaand aan het bloedafnamespreekuur. De redenen van weigering zijn beschreven. De vergelijkbaarheid van de nonrespondenten met de respondenten is getoetst in een logistische regressie analyse. Tevens is een schatting gemaakt van de immuunstatus voor hepatitis A en mazelen voor respondenten en nonrespondenten door het percentage immunen in de respons groep te wegen met de variabelen uit het logistische regressie model. Resultaten. Er werden vier groepen van (non)respondenten onderscheiden: 1. initiele respondenten (n=714, 34%) ; 2. additionele respondenten die het extra bloedafnamespreekuur bezochten (n=113, 6%) ; 3. partiele non-respondenten waarvan gegevens uit vragenlijst bekend zijn (n=667, 27%) ; 4. absolute non-respondenten waarvan alleen gegevens uit bevolkingsregister aanwezig zijn en eventueel de reden van weigering (n=546, 27%). 1021 van de 1326 nonrespondenten zijn telefonisch benaderd. Hiervan werd 75% in twee en 95% in vijf pogingen bereikt. 301 personen zijn schriftelijk benaderd ; 49% had een geheim nummer, 30% geen aansluiting, 9% stond niet in telefoonboek vermeld, 13% weigerde actieve deelname. Van de overige 5 personen hadden 4 zelf contact opgenomen met de GGD en weigerde 1 persoon ook deelname aan het nonresponsonderzoek. Van 58,9% van de non-respondenten is schriftelijke of telefonische informatie verkregen. De redenen die non-respondenten opgaven voor non-participatie waren zeer divers. 36% van de redenen die opgegeven waren, werden beinvloedbaar geacht. Uit de logistische regressie bleek dat kinderen van 0-4 jaar, mannen, ongehuwden, personen die geen schriftelijke reminder ontvingen, personen met een lagere sociaal-economische status, niet-Nederlandse nationaliteit en slechte ervaren gezondheid minder vaak participeerden. Personen die een geloof aanhangen waarbij vaccinaties worden geweigerd doen minder frequent mee met name als zij niet ingeent zijn. Personen van 5-14 jaar namen frequenter deel. De schatting voor de immuniteit van hepatitis A en mazelen is niet vertekend door de non-respons. Conclusie. Het is mogelijk gebleken door telefonische benadering informatie te verkrijgen over nonrespondenten. Het nonrespons onderzoek heeft waardevolle informatie opgeleverd over aanpassingen waarmee de respons in vervolgonderzoek verbeterd kan worden. Zo bleek het mogelijk een redelijke responsverhoging te bereiken door personen telefonisch te herinneren aan de bloedafname. Hoewel selectieve nonrespons is opgetreden, heeft deze niet geleid tot vertekening van de prevalentie-schatting van mazelen en hepatitis A. De resultaten van het non-respons onderzoek kunnen gebruikt worden om ook de gemeten seroprevalentie van andere ziekten te corrigeren voor de selectieve non-respons.Introduction. A pilot study on the feasibility of the establishment of a serumbank of a representative sample of the Dutch general population was carried out. The aims of this so-called 'PIENTER-project' were to estimate: 1. age-specific immunity of the general population against childhood diseases of the Netherlands Immunization Programme, 2. the incidence of infectious diseases with a frequent subclinical course 3, the prevalence of serum-determinants of other illnesses. This report describes the results of the non-response study which was performed to obtain insight in the reasons for nonparticipation and to test the representativity. Design. Nonresponse study as part of a cross-sectional population survey. Methods. 510 persons in the age-strata (0, 1-4, 5-9 to 75-79 years) were randomly selected out of four municipalities in het Province of Utrecht. The participants have been asked to fill in a questionnaire and to visit a local health service to give some blood. The nonparticipants were contacted by telephone (or mail). In this nonresponsestudy data were obtained on the reasons for nonparticipation, willingness to visit additional hours to give blood. Information on religion, vaccination history, self-perception on health status, country of nationality and level of education were collected with a short questionnaire. Data obtained from the registries of the municipalities were age, sex, nationality and marital status. Part of the eligible persons received a written reminder. Differences between participants and nonparticipants were tested in logistic regression analyses. To get information on the immunity of nonparticipants and participants, the immunity against hepatitis A and measles was weighted by the variables in the logistic regression model. Results. Four groups of (non)participants were distinguished: 1. initial participants (n=714, 34%) ; 2. additional participants who visited the additional hours of the local health service to give blood (n=113, 6%) ; 3. partial nonparticipants from whom questionnaire data were obtained (n=667, 27%) ; 4. absolute nonparticipants from whom information on data out of the registry of the municipality and some times the reason for nonparticipation were available (n=546, 27%). 1021 of the 1326 (77%) nonparticipants were reached by telephone ; 75% of them were reached in two, 95% in five attempts. Information was collected on 58.9% of nonparticipants. The reason for nonparticipation were very diverse. 36% of the reasons given were considered impressionable. The logistic regression analyses showed that childeren aged 0-4 years, men, single persons, persons who didn't receive a reminder by mail, persons with low education level, persons with bad perception of health status were more frequent nonparticipants. Persons who belong to a religion from which it is known that vaccination is refused participated less frequent, particularly when they had indeed not participated in the Netherlands Immunization Programme. Persons aged 5-14 years participated more frequent. The estimation of the immunity against hepatitis A and measles were not biased by the selection due to nonparticipation. Conclusion. It is possible to get information on nonparticipants by telephone. The non-participants gave usefull information on possible adaptions to increase the participation rate in further surveys. A telephone reminder turned out to have a possitive influence on the participation rate. Although nonresponse selection existed, the estimation on the immunity against hepatitis A and measles were not biased by this nonparticipation selection. The results of the nonresponse study can be used to correct the measured seroprevalence of other diseases by selective nonparticipation.IGZSBV

Evaluating the use of surveillance data in the PREZIES hospitals

The objectives were to evaluate the use of surveillance results in hospitals participating in the PREZIES project. Methods: a questionnaire to determine distribution and use of surveillance results, influence on policy and/or decisions on infection prevention. From the 48 contacts asked to complete the questionnaire, 79% responded. The results of the surveillance carried out in one's own hosptital were (partly) distributed in practically all cases to infection committee and to surgeons, as well as, in most cases, to nursing units and management. In comparison with the other PREZIES hospitals, the questionnaire was distributed in almost every case to the infection committee and surgeons, and less often to nursing units and management. The report on results was used in half the hospitals to provide information and, according to the contacts in all the hospitals, contributed to more awareness on infection prevention. In almost half the hospitals the results led to an intervention measure. A number of contacts in these hospitals stated that the measure led to decreased surgical site infections. In many hospitals, the time following the introduction of the intervention measure was too short to be able to assess the effect. In more than half the hospitals the surveillance supported the policy and/or decisions on infection prevention. Eighty-four per cent of the hospitals were pleased with the PREZIES project in its current form, and 89% wish to continue their participation in the national surveillance.Doel was de evaluatie van het gebruik van de surveillanceresultaten in de aan het project 'Preventie van Ziekenhuisinfecties door surveillance' (PREZIES) deelnemende ziekenhuizen. Methode: een vragenlijstonderzoek naar verspreiding en gebruik van de surveillanceresultaten, invloed op beleid en/of besluitvorming op het gebied van infectiepreventie, interventiemaatregelen en tevredenheid met het project. In totaal werden 48 contactpersonen aangeschreven. De respons was 79%. De resultaten van de eigen surveillance werden in vrijwel alle gevallen verspreid naar de specialisten en naar de infectiecommissie en in de meeste gevallen ook naar de verpleegafdelingen en naar de directie. De vergelijking met de andere PREZIES-ziekenhuizen werd ook in vrijwel alle gevallen verspreid naar de infectiecommissie en naar de specialisten en in mindere mate naar verpleegafdelingen en directie. De rapportage werd in de helft van de ziekenhuizen gebruikt om voorlichting te geven en droeg volgens de contactpersonen in alle ziekenhuizen bij tot grotere bewustwording op het gebied van infectiepreventie. In bijna de helft van de ziekenhuizen leidden de resultaten tot een interventiemaatregel. Een aantal contactpersonen gaf aan dat de maatregel vermindering van POWI tot gevolg had. In vrij veel ziekenhuizen was de tijd na het invoeren van een interventiemaatregel te kort om het effect te kunnen beoordelen. In meer dan de helft van de ziekenhuizen heeft de surveillance het beleid en /of besluitvorming op het gebied van infectiepreventie ondersteund. Vierentachtig procent van de ziekenhuizen waren tevreden met het PREZIES-project in de huidige vorm en 89% wil deelname aan de landelijke surveillance continueren

Prevention of Nosocomial Infections through Surveillance. Pilot study on surveillance of wound infections after heart surgery

In Nederland ondergaan jaarlijks ongeveer 14.000 patienten een openhartoperatie in een van de 13 gespecialiseerde hartcentra. Als complicatie van openhartoperaties kunnen postoperatieve wondinfecties optreden. Zowel bij het borstbeen (sternum) als bij de plaats, meestal het been, waar het vervangende bloedvat voor een by-pass vandaan word gehaald (donorplaats), kunnen wondinfecties ontstaan. Surveillance, het doorlopend registeren van het voorkomen van deze wondinfecties, is een belangrijk hulpmiddel om de infectiepreventie te verbeteren. In 2001-2002 is een proefonderzoek uitgevoerd door zeven Nederlandse hartcentra om een gestandaardiseerde registratiemethode voor wondinfecties na hartchirurgie uit te testen en om te bepalen voor welke risicofactoren gecorrigeerd zou moeten worden, voordat infectiepercentages van ziekenhuizen met elkaar vergeleken kunnen worden. Op basis van de resultaten van dit proefonderzoek is een definitief protocol vastgesteld voor de surveillance van wondinfecties na hartchirurgie.De hartcentra verzamelden informatie over 1612 openhartoperaties en over het gevolgde infectiepreventiebeleid bij openhartoperaties. Er werden 21 diepe infecties van de sternumwond (incidentie 1,3%) en 24 oppervlakkige infecties van de sternumwond (incidentie 1,5%) geregistreerd. Bij de 1013 patienten met een donorwond werd bij 43 een donorwondinfectie (incidentie 4,2%) geregistreerd. Ongeveer de helft van de sternumwondinfecties en 84% van de donorwondinfecties trad op na ontslag uit het hartcentrum. Bij patienten die langer gevolgd werden in de surveillance, werd dan ook een hoger infectiepercentage gevonden. De belangrijkste risicofactoren voor het krijgen van een wondinfectie waren hogere leeftijd, vrouwelijk geslacht, hoger lichaamsgewicht, insuline-afhankelijke suikerziekte, langere tijd gebruik hart-longmachine, hogere laagste temperatuur tijdens de operatie, en het ondergaan van een spoedeisende operatie of een re-incisie van de sternumwond. Deze risicofactoren kunnen gebruikt worden om referentiecijfers te genereren die gecorrigeerd zijn voor de belangrijkste verstorende factoren.Yearly, about 14,000 patients undergo open heart surgery at one of the 13 specialized heart centres in the Netherlands. Since surgical site infections can occur as a complication, surveillance of these infections is an important tool for prevention. In 2001/2002 a pilot study was carried out in seven Dutch heart centres to test a standardized registration method for wound infections after heart surgery. Additionally, the study was to assess which risk factors should be adjusted for to allow comparison of infection rates among the centres. A definitive protocol for the surveillance of wound infections after heart surgery has now been established on the basis of the results of this pilot study. For the study the heart centres collected information on 1612 open heart operations and on the infection prevention policy for open heart surgery. Twenty-one deep sternal wound infections (incidence 1.3%) and 24 superficial sternal wound infections (incidence 1.5%) occurred. Of the 1013 patients with a leg graft, 43 contracted a wound infection at the harvest site (incidence 4.2%). About 50% of the sternal wound infections and 84% of the donor wound infections were contracted after discharge from the heart centre. Patients with a longer follow-up period after the operation were more often recognized as having a wound infection. The most important risk factors for contracting an infection were higher age, being female, higher body mass index, having insulin-dependent diabetes, longer perfusion time, higher lowest body temperature during the operation, and undergoing an emergency operation or a resternotomy after the original operation. These risk factors can be used to generate reference data for wound infections after heart surgery, which are adjusted for the most important confounding factors.VW