Populatie attributieve risico's

Dit rapport gaat over populatie attributieve risico's (PAR's) die de bijdrage van verschillende risicofactoren (leefstijlfactoren, zoals roken, alcoholconsumptie, lichamelijke activiteit, en voeding, alsmede biologische factoren, zoals totaal serum cholesterol, HDL-cholesterol, bloeddruk, glucosetoleratie, en lichaamsgewicht naar lengte) aan mortaliteit ten gevolge van een aantal ziekten (coronaire hartziekten, beroerte, CARA, diabetes, en sommige vormen van kanker) kwantificeren. Relatieve risico's en prevalenties van risicofactoren zijn nodig om PAR's te berekenen. Relatieve risico's zijn ontleend aan de internationale literatuur en prevalenties van risicofactoren (voornamelijk in de leeftijdsklasse van 20-59 jaar) zijn ontleend aan het MONITORING project 1987-1991. In hoofdstuk twee worden belangrijke aannamen en problemen voor het berekenen van PAR's en PAR-achtige maten uiteengezet. Hoofdstuk drie bevat een beschrijving van PAR berekeningen voor een aantal determinanten, later samengevat in hoofdstuk vier vanuit het perspectief van zowel ziekten als determinanten. PAR's voor individuele determinanten varieerden van 10 tot 90%. Vanuit volksgezondheidsperspectief levert ingrijpen in een determinant met een matige tot grote invloed op een of vaak voorkomende ziekten, meer winst op dan interventie op een determinant met een grote invloed op een betrekkelijk zeldzame ziekte. Het roken van sigaretten blijkt het grootste gezondheidsverlies te bewerkstelligen: de prevalentie van roken is in Nederland hoog (40% van de mannen en vrouwen van 20-59 jaar). Het roken van sigaretten beinvloedt de mortaliteit van een aantal indicatoren (longkanker, keelkanker, slokdarmkanker, coronaire hartziekten, beroerte, en CARA). Coronaire hartziekten heeft het grootste aantal determinanten waarvoor PAR's konden worden berekend. De algemene conclusie is dat er voor genoemde gezondheidsproblemen in Nederland, althans theoretisch, nog een aanzienlijke gezondheidswinst is te boeken. Aangezien een groot gedeelte van de risicofactoren bestaat uit leefstijlfactoren, zijn er belangrijke individuele en collectieve keuzeproblemen met een verdere verbetering van de volksgezondheid gemoeid. De PAR's berekend voor individuele determinanten zijn een vereenvoudiging van de werkelijkheid, omdat interacties tussen determinanten niet in de beschouwing zijn opgenomen. Wiskundige modellen worden thans ontworpen om deze interacties wel in de beschouwing te betrekken. Ook zal meer aandacht worden besteed aan gezondheidswinst te behalen op hoge leeftijd.In this report population-attributable risks (PARs) are reported, which quantify the contribution of several determinants (lifestyle factors such as smoking, alcohol consumption, physical activity and dietary factors, as well as biological risk factors such as total serum cholesterol, HDL-cholesterol, blood pressure, glucose tolerance and body mass index) to mortality from a number of chronic diseases (coronary heart disease, stroke, COPD, diabetes and some forms of cancer). Relative risks and prevalences of risk factors are needed for calculations of PAR's. Relative risks were taken from the international literature and risk factor prevalences (mainly for the age range 20-59 years) were derived from the 1987-1991 Dutch Monitoring Project on Cardiovascular Disease Risk Factors. Some important assumptions and difficulties in calculating and interpreting the PAR's and PAR like measures are summarized in chapter 2. Chapter 3 contains a description of PAR calculations for a series of determinants, later summarized (chapter 4) from the viewpoints of both diseases and determinants. PAR's for individual determinants ranged from 10 to 90 percent. From a Public Health point of view, intervention in a determinant which has a moderately strong influence one or more frequently occurring diseases, will lead to more gain in health than intervention in a determinant which has a strong influence on a rare disease. From the results it is clear, that cigarette smoking is the determinant causing the greatest health loss: the prevalence of cigarette smoking is still high (about 40 percent in men and women aged 20-59 years) in the Netherlands. Cigarette smoking influences mortality from a number of indicators (cancer of the lung, larynx, oral cavity and oesophagus, coronary heart disease, stroke and chronic respiratory disorders). Coronary heart disease has the largest number of determinants for which it was possible to calculate PARs. The general conclusion is that for the health problems mentioned in the Netherlands a substantial health gain is at least theoretically possible. As a large part of these risk factors are made up of life style factors there are important individual and collective choices involved in trying to further improve the health status of the Netherlands. The PARs calculated here for the individual determinants are a simplification of reality, because interactions between determinants have not been taken into consideration. Mathematical models are now being constructed which take these interactions into account. In addition, more attention will have to be paid to the health gains that may be achieved in old age.VW

Populatie attributieve risico's

In this report population-attributable risks (PARs) are reported, which quantify the contribution of several determinants (lifestyle factors such as smoking, alcohol consumption, physical activity and dietary factors, as well as biological risk factors such as total serum cholesterol, HDL-cholesterol, blood pressure, glucose tolerance and body mass index) to mortality from a number of chronic diseases (coronary heart disease, stroke, COPD, diabetes and some forms of cancer). Relative risks and prevalences of risk factors are needed for calculations of PAR's. Relative risks were taken from the international literature and risk factor prevalences (mainly for the age range 20-59 years) were derived from the 1987-1991 Dutch Monitoring Project on Cardiovascular Disease Risk Factors. Some important assumptions and difficulties in calculating and interpreting the PAR's and PAR like measures are summarized in chapter 2. Chapter 3 contains a description of PAR calculations for a series of determinants, later summarized (chapter 4) from the viewpoints of both diseases and determinants. PAR's for individual determinants ranged from 10 to 90 percent. From a Public Health point of view, intervention in a determinant which has a moderately strong influence one or more frequently occurring diseases, will lead to more gain in health than intervention in a determinant which has a strong influence on a rare disease. From the results it is clear, that cigarette smoking is the determinant causing the greatest health loss: the prevalence of cigarette smoking is still high (about 40 percent in men and women aged 20-59 years) in the Netherlands. Cigarette smoking influences mortality from a number of indicators (cancer of the lung, larynx, oral cavity and oesophagus, coronary heart disease, stroke and chronic respiratory disorders). Coronary heart disease has the largest number of determinants for which it was possible to calculate PARs. The general conclusion is that for the health problems mentioned in the Netherlands a substantial health gain is at least theoretically possible. As a large part of these risk factors are made up of life style factors there are important individual and collective choices involved in trying to further improve the health status of the Netherlands. The PARs calculated here for the individual determinants are a simplification of reality, because interactions between determinants have not been taken into consideration. Mathematical models are now being constructed which take these interactions into account. In addition, more attention will have to be paid to the health gains that may be achieved in old age.Dit rapport gaat over populatie attributieve risico's (PAR's) die de bijdrage van verschillende risicofactoren (leefstijlfactoren, zoals roken, alcoholconsumptie, lichamelijke activiteit, en voeding, alsmede biologische factoren, zoals totaal serum cholesterol, HDL-cholesterol, bloeddruk, glucosetoleratie, en lichaamsgewicht naar lengte) aan mortaliteit ten gevolge van een aantal ziekten (coronaire hartziekten, beroerte, CARA, diabetes, en sommige vormen van kanker) kwantificeren. Relatieve risico's en prevalenties van risicofactoren zijn nodig om PAR's te berekenen. Relatieve risico's zijn ontleend aan de internationale literatuur en prevalenties van risicofactoren (voornamelijk in de leeftijdsklasse van 20-59 jaar) zijn ontleend aan het MONITORING project 1987-1991. In hoofdstuk twee worden belangrijke aannamen en problemen voor het berekenen van PAR's en PAR-achtige maten uiteengezet. Hoofdstuk drie bevat een beschrijving van PAR berekeningen voor een aantal determinanten, later samengevat in hoofdstuk vier vanuit het perspectief van zowel ziekten als determinanten. PAR's voor individuele determinanten varieerden van 10 tot 90%. Vanuit volksgezondheidsperspectief levert ingrijpen in een determinant met een matige tot grote invloed op een of vaak voorkomende ziekten, meer winst op dan interventie op een determinant met een grote invloed op een betrekkelijk zeldzame ziekte. Het roken van sigaretten blijkt het grootste gezondheidsverlies te bewerkstelligen: de prevalentie van roken is in Nederland hoog (40% van de mannen en vrouwen van 20-59 jaar). Het roken van sigaretten beinvloedt de mortaliteit van een aantal indicatoren (longkanker, keelkanker, slokdarmkanker, coronaire hartziekten, beroerte, en CARA). Coronaire hartziekten heeft het grootste aantal determinanten waarvoor PAR's konden worden berekend. De algemene conclusie is dat er voor genoemde gezondheidsproblemen in Nederland, althans theoretisch, nog een aanzienlijke gezondheidswinst is te boeken. Aangezien een groot gedeelte van de risicofactoren bestaat uit leefstijlfactoren, zijn er belangrijke individuele en collectieve keuzeproblemen met een verdere verbetering van de volksgezondheid gemoeid. De PAR's berekend voor individuele determinanten zijn een vereenvoudiging van de werkelijkheid, omdat interacties tussen determinanten niet in de beschouwing zijn opgenomen. Wiskundige modellen worden thans ontworpen om deze interacties wel in de beschouwing te betrekken. Ook zal meer aandacht worden besteed aan gezondheidswinst te behalen op hoge leeftijd

Dopaminergic neurotransmission in the nucleus accumbens modulates social play behavior in rats.

Social play behavior is a highly rewarding form of social interaction displayed by young mammals. Social play is important for neurobehavioral development and it has been found to be impaired in several developmental psychiatric disorders. In line with the rewarding properties of social play, we have previously identified the nucleus accumbens (NAc) as an important site of action for endocannabinoid and opioid modulation of this behavior. NAc dopamine has a well-known role in certain components of reward processes, such as incentive motivation. However, its contribution to the positive emotional aspects of social interactions is less clear. Therefore, we investigated the role of dopaminergic neurotransmission in the NAc in social play behavior in rats. We found that intra-NAc infusion of the dopamine releaser/reuptake inhibitor amphetamine increased social play behavior, which was dependent on activation of both D1 and D2 dopamine receptors. This increase in social play behavior was mimicked by intra-NAc infusion of the dopamine receptor agonist apomorphine, but not of the dopamine reuptake inhibitor GBR-12909. Blockade of either D1 or D2 NAc dopamine receptors reduced social play in animals highly motivated to play as a result of longer social isolation before testing. Last, blockade of NAc dopamine receptors prevented the play-enhancing effects of endocannabinoid and opioid receptor stimulation. These findings demonstrate an important modulatory role of NAc dopaminergic neurotransmission in social play. Thus, functional activity in the mesolimbic dopamine pathway plays an important role in adaptive social development, whereas abnormal NAc dopamine function may underlie the social impairments observed in developmental psychiatric disorders such as autism, attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD) or early-onset schizophrenia.Neuropsychopharmacology accepted article preview online, 10 February 2016. doi:10.1038/npp.2016.22

Contrasting Roles of Dopamine and Noradrenaline in the Motivational Properties of Social Play Behavior in Rats

Social play behavior, abundant in the young of many mammalian species, is generally assumed to be important for social and cognitive development. Social play is highly rewarding, and as such, the expression of social play depends on its pleasurable and motivational properties. Since the motivational properties of social play have only been sporadically investigated, we developed a setup in which rats responded for social play under a progressive ratio schedule of reinforcement. Dopaminergic neurotransmission plays a key role in incentive motivational processes, and both dopamine and noradrenaline have been implicated in the modulation of social play behavior. Therefore, we investigated the role of dopamine and noradrenaline in the motivation for social play. Treatment with the psychostimulant drugs methylphenidate and cocaine increased responding for social play, but suppressed its expression during reinforced play periods. The dopamine reuptake inhibitor GBR-12909 increased responding for social play, but did not affect its expression, whereas the noradrenaline reuptake inhibitor atomoxetine decreased responding for social play as well as its expression. The effects of methylphenidate and cocaine on responding for social play were blocked by the dopamine receptor antagonist α-flupenthixol, but their play-suppressant effects were not altered. In contrast, pretreatment with the α2-adrenoceptor antagonist RX821002 prevented the play-suppressant effect of methylphenidate, but left its effect on responding for social play intact. These data demonstrate dissociable roles for dopamine and noradrenaline in social play behavior: dopamine stimulates the motivation for social play, whereas noradrenaline negatively modulates the motivation for social play and its expression