Miażdżyca - co obecnie o niej wiadomo?

This review will attempt to provide a database of knowledge regarding the atherosclerosis pathology and its mechanisms in order to better understand the complexity of this process. Atherosclerosis remains a real problem not only for patients suffering from eg. peripheral arteries disease (PAD) but also for physicians and researchers as well. Based on the multidisciplinary research that has been carried out, we can see this process has become more complicated than we saw in the past few decades. The role of angiogenesis, vasa vasorum, growth factors, dendritic cells, inflammation and/or infection has been noticed.Autorzy w niniejszej pracy przedstawiają wybrane aspekty patologii miażdżycy oraz ich mechanizmy, ukazując złożoność procesu oraz nowe aspekty tego zagadnienia. Miażdżyca jawi się jako problem przede wszystkim pacjentów (np. z miażdżycą kończyn dolnych), ale również lekarzy, jak i badaczy zajmujących się tą tematyką. Obserwując doniesienia z ostatnich lat można zauważyć znaczny postęp w badaniach dotyczących miażdżycy. Dane te wyraźnie różnią się od tych otrzymywanych w poprzednich dziesięcioleciach. Obecnie zwraca się uwagę na aspekty, takie jak angiogeneza, czynniki wzrostu, komórki dendrytyczne, zapalenie i/lub zakażenie

Variations in the anatomy of the branches of an aortic arch - two cases

Zmienność anatomiczna pni odchodzących od łuku aorty jest znaczna. W codziennej praktyce w większości przypadków anatomiczne odmiany naczyń odchodzących od łuku aorty pozostają niewykryte. Ponadto najczęściej nie powodują one objawów klinicznych i dopiero patologie dotyczące pnia ramienno-głowowego i/lub jego odgałęzienia oraz tętnicy szyjnej wspólnej lewej i podobojczykowej pozwalają na ich rozpoznanie. W niniejszej pracy przedstawiono dwa przypadki chorych, u których rozpoznano odejście lewej tętnicy szyjnej wspólnej od pnia ramienno-głowowego.Variations in the anatomy of the branches of the aortic arch (AA) are well known. But in ordinary surgical practice, being asymptomatic, most of these anatomical variations remain unrecognized. As vascular pathologies proceed affecting the innominate artery (IA) and/or its branches, including the left common carotid artery (CCA) and subclavian artery (SA) - they are noticed and detected. In our paper, two cases of the origin of left CCA from IA are presented

Therapeutic angiogenesis for critical limb ischemia

Zastosowanie czynników proangiogennych w celu wywołania efektu leczniczego u chorych z krytycznym niedokrwieniem kończyn dolnych (CLI) może stać się obiecującym sposobem leczenia, zwłaszcza osób niekwalifikujących się do leczenia chirurgicznego czy wewnątrznaczyniowego. W bezpośrednim zastosowaniu substancji stymulujących angiogenezę lub genów kodujących te substancje na modelach zwierzęcych wykazano skuteczność takiego postępowania. W licznych doniesieniach z pierwszych prób klinicznego zastosowania substancji stymulujących angiogenezę wskazuje się na zmniejszenie dolegliwości wiążących się z CLI, w tym wydłużenie dystansu chromania. Wyniki te zobiektywizowano poprzez badania przepływowe i obrazowe. Wstępna ocena wyników badań klinicznych I i II fazy daje podstawy do pozytywnej oceny proponowanego leczenia u osób wyłączonych z innych sposobów terpaii CLI. W niniejszej pracy przedstawiono najczęściej stosowane w badaniach doświadczalnych i klinicznych czynniki wzrostu stymulujące angiogenezę pod kątem ich praktycznego wykorzystania klinicznego.The use of angiogenic factors to effect therapeutic angiogenesis may be an attractive treatment modality for a substantial number of patients who have diffuse peripheral artery disease and who are not candidates for traditional revascularization procedures. Delivery of angiogenic factors as a protein or gene encoding for the respective protein product has been shown to induce angiogenesis in numerous animal models, and the expression of a functioning product has been demonstrated. Various early clinical trials of therapeutic angiogenesis have shown reduction in critical limb ischaemia (CLI) symptoms and increases in exercise time, as well as objective evidence of improved perfusion, and angiographic appearance following such angiogenic treatments. Initial phase I and II clinical trial results are encouraging and reflect the potential success of therapeutic angiogenesis as a clinical modality for the treatment of CLI. This review discusses the role of the most well-known growth factors under examination in therapeutic angiogenesis, along with the problems and considerations of this approach as a treatment strategy

Endovascular treatment of descending aorta gunshot injury

Obrażenia dużych naczyń klatki piersiowej stanowią poważny problem nie tylko pod względem czysto terapeutycznym, ale również ze względu na ich lokalizację: pod względem dostępu chirurgicznego do leczenia operacyjnego. Większość chorych z ranami postrzałowymi aorty piersiowej i naczyń ramienno-głowowych nie dociera do sali operacyjnej, natomiast leczenie tych, którzy dotrą, jest dużym wyzwaniem dla torakochirurgów i chirurgów naczyniowych. W takich wypadkach leczenie operacyjne musi być zindywidualizowane. Wiele zależy od doświadczenia osoby przeprowadzającej zabieg, w tym często jej znajomości wybranych technik kardiochirurgicznych. W doniesieniu przedstawiono przypadek pacjentki postrzelonej z broni śrutowej w górną część klatki piersiowej, z uszkodzeniami skóry, mięśni oraz tkanek i narządów położonych głębiej, w tym serca i aorty zstępującej. Omawiając powyższy przypadek, poruszono niektóre najistotniejsze problemy związane z leczeniem tych chorych.Vascular injuries of the thoracic inlet and mediastinum present formidable difficulties in terms of exposure and management. The majority of patients with gunshot wounds to the thoracic aorta and brachiocephalic vessels do not reach the operating room alive, but those who do present unique problems for thoracic and vascular surgeons. In such cases, operative repair must be individualized and often must depend on experience with other elective cardiovascular procedures. This report details the management of a patient suffering wound to the superior thoracic region from a low-velocity hunting shotgun, involving superficial (skin and muscles) and deep tissues (heart and descending aorta). Some of the difficulties inherent in managing such an injury are discussed

Niewydolność serca jako niezależny czynnik prognostyczny w leczeniu tętniaka aorty brzusznej sposobem wewnątrznaczyniowym

Endovascular aneurysm repair (EVAR) has been accepted as an alternative to traditional open surgery in selected patients. Now it is a widely accepted standard. In case of contraindications for open repair, after accomplishing including criteria for EVAR, the patient can be treated by this method. Despite the minimally invasiveness of this treatment, several complications may occur during or after EVAR. Complications arise from the limitations of the method and improper patient selection. We report a case of patient with heart failure and complications after EVAR

Large vessel injuries - own experience

Wstęp. Przedstawiono charakterystykę obrażeń dużych naczyń u chorych leczonych w latach 1966–2004 w Klinice Chirurgii Ogólnej, Onkologicznej i Naczyniowej WIM oraz Klinice Chirurgii Ogólnej, Onkologicznej Klatki Piersiowej WIM w Warszawie. Materiał i metody. Przeprowadzono retrospektywną analizę 249 przypadków chorych operowanych z powodu obrażeń dużych naczyń, czyli naczyń szyi, klatki piersiowej, brzucha oraz kończyn. Postępowanie uzależniono od rodzaju uszkodzenia naczyń oraz ich lokalizacji. Przeprowadzając zabiegi rekonstrukcyjne, wykorzystano wiele różnych metod. Wyniki. U 59% (115/193) pacjentów stwierdzono obrażenia tętnicy udowej, u 24% (47/193) - tętnicy podkolanowej, u 10% (20/193) - tętnicy ramiennej, u 1% (2/193) - tętnicy szyjnej wspólnej, u 1% (2/193) - aorty, u 1% (2/193) - tętnicy płucnej i w 0,5% (1/193) tętnicy krezkowej górnej. Następnie w 32% (25/76) przypadków rozpoznano uszkodzenie żyły głównej dolnej, w 21% (16/76) - żyły podkolanowej, w 11% (9/76) - żyły udowej, w 5% (4/76) - żyły ramiennej, w 5% (4/76) - żyły podobojczykowej, w 5% (4/76) - żyły pachowej, w 5% (4/76) - żyły nerkowej, w 5% (4/76) - żyły biodrowej, w 2,5% (2/76) - żyły szyjnej, w 2,5% (2/76) - żyły płucnej i w tym samym procencie żyły poprzecznej szyi. Czas od urazu do przyjęcia do szpitala wynosił od 40 minut do 87 godzin. U 4 chorych ze względu na zaawansowane zmiany martwicze a priori wykonano amputacje. Wnioski. Obrażenia dużych naczyń są stanami bezpośrednio zagrażającymi życiu i wymagają właściwego ukierunkowanego postępowania.Background. The aim of the authors was to present the characteristics of large vessel injuries in patients wounded during 1966-2004 and their management in the Department of General, Oncological and Vascular Surgery and Department of General, Oncological and Thoracic Surgery of the Military Institute of Health Service in Warsaw. Material and methods. Retrospective analysis was performed on the medical records of 249 patients treated for large vessel injuries e.g. vessels of the neck, chest, abdomen and extremities. According to the type of injury and vessel localization, different types of reconstruction were performed. All possible methods of vessel reconstruction were done. Results. A total of 249 patients presenting large vessel injuries were recorded. 59% (115/193) presented femoral artery injuries, 24% (47/193) - popliteal artery injuries, 10% (20/193) - brachial artery injuries, 1% (2/193) - common carotid artery injuries, 1% (2/193) - aorta injuries, 1% (2/193) pulmonary artery injuries and 0.5% (1/193) mesenteric artery injuries. Then 32% (25/76) of inferior vein cava injuries, 21% (16/76) - popliteal vein, 11% (9/76) - femoral vein injuries, 5% (4/76) - brachial vein injuries, 5% (4/76) - subclavian vein injuries, 5% (4/76) - axillary vein injuries, 5% (4/76) - renal vein injuries, 5% (4/76) - iliac vein injuries, 2.5% (2/76) - jugular vein injuries, 2.5% (2/76) - pulmonary vein injuries and 2.5% (2/76) - transverse vein of neck were treated. The time from injury and hospital admittance ranged from 40 minutes up to 87 hours. In 4 cases, facing evident peripheral necrotic lesions of the leg, amputation was performed. Conclusions. These injuries require prompt treatment to save life. The wounds have to be treated individually. Early and adequate primary treatment, combined with early reparation and reconstruction of vessel wall, establishment of circulation and closure of soft tissue defects gives the best functional and aesthetic results, decreased mortality, morbidity and cost of treatment

Przypadek ostrego rozwarstwienia aorty u chorego z zespołem Marfana

Acute thoracic aorta dissection is one the most dangerous pathology of aorta. If left untreated, is associated with high mortality.Early diagnosis and proper treatment improves outcomes. Miniinvasive procedures give the opportunity to plan thehybrid approach. In this way, all the advantages and opportunities of chosen methods can be used, minimising their complications.Multidisciplinary cooperation during the whole process of treatment, including out-patient care is crutial. Doing socreates the optimal conditions for the treatment by reducing operative trauma and improving the quality of life

Utility assessment of 99mTc labelled human polyclonal immunoglobulin G scintigraphy for the diagnosis of limb lymphoedema

Wstęp. Metodą referencyjną w diagnostyce obrzęków limfatycznych jest limfoscyntygrafia. Oceny czynnościowej układu chłonnego dokonuje się na podstawie sprawności odpływu znacznika z miejsca podania, czasu pojawienia się radiofarmaceutyku w węzłach chłonnych, stopnia jego wychwytu w regionalnych węzłach chłonnych oraz obecności patologicznych dróg odpływu (wsteczny odpływ skórny). W piśmiennictwie podaje się, że istnieje możliwość wykorzystania w limfoscyntygrafii poliklonalnej immunoglobuliny G (IgG) znakowanej izotopem technetu (99mTc). Materiał i metody. Badaniem objęto 17 pacjentów z podejrzeniem obrzęku pochodzenia limfatycznego (11 kończyn górnych i 6 kończyn dolnych). Każdemu pacjentowi podawano podskórnie 0,1 ml kompleksu 99mTc-IgG (o aktywności ok. 50 MBq) w drugą przestrzeń międzypalcową obu rąk lub stóp. Akwizycję dynamiczną z użyciem gamma kamery Nucline AP rozpoczynano w momencie podania znacznika do obu kończyn. Aby przyspieszyć odpływ znacznika z miejsca podania, pacjenci w trakcie badania wykonywali delikatne ruchy palcami. Obrazowanie statyczne całego ciała wykonywano po 1, 3 i 4 godzinie od podania radiofarmaceutyku. Wyniki. U wszystkich badanych zaobserwowano odpływ znacznika z miejsca podania w fazie dynamicznej. Tempo przepływu radiofarmaceutyku było zróżnicowane i nie wykazywało związku z podłożem obrzęku limfatycznego. W 4 przypadkach (23,5%) stwierdzono wsteczny odpływ skórny i retencję znacznika w tkankach miękkich w późnym obrazowaniu. Zaobserwowano długotrwałą retencję znacznika w naczyniach limfatycznych. U żadnego z pacjentów nie odnotowano miejscowych lub ogólnoustrojowych objawów niepożądanych. Wnioski. Scyntygrafia z użyciem kompleksu 99mTc-IgG jest przydatną metodą w diagnostyce obrzęków limfatycznych kończyn.Background. Lymphoscintigraphy is the "gold standard" examination in lymphoedema diagnosis. The assessment of lymphatic system function is done on the base of outflow efficiency of the radiotracer, time of its appearance in lymph nodes, degree of its uptake in regional lymph nodes and presence of pathological backflow ways (dermal backflow). Some authors suggest the possibility of application of 99mTc labelled immmunoglobulin G (IgG) in lymphoscintigraphy. Material and methods. 17 patients suspected of lymphoedema have been examined (11 upper limbs, 6 lower limbs). Each patient received subcutaneous 99mTc-IgG complex in a volume 0.1 mL with activity 50 MBq. The site of injection was the second web space of the affected extremity and the contralateral normal limb. Dynamic data acquisition with the use of Nucline AP gamma camera has been started immediately post injection (p.i.) to both extremities. The patients made small movement of fingers during examination in order to speed up the tracer outflow. The static visualization of whole body has been performed after 1, 3 and 4 hours p.i. Results. The radiotracer outflow from the site of injection has been noticed in all cases of dynamic phase of examination. Flow rate of the radiopharmaceutics was differentiated and did not to show any correlation with the reason of lymphoedema. Dermal backflow has been observed in four cases (23.5%) connected with the tracer retention in soft tissues during delayed visualization. Additionally, long-time retention of the tracer in lymphatic vessels has been observed. There was no case of any local or general undesirable symptoms. Conclusions. Scintigraphy 99mTc-IgG is a useful method in limb lymphoedema diagnosis