2 research outputs found
St臋偶enie osoczowe kompleks贸w plazmina-α2-antyplazmina (PAP) i D-dimer贸w u chorych z ostrym zawa艂em serca
Wst臋p: Ostry zawa艂 serca jest spowodowany nag艂ym zamkni臋ciem 艣wiat艂a t臋tnicy wie艅cowej
przez skrzeplin臋. Powstaniu skrzepliny mo偶e sprzyja膰 wzgl臋dna przewaga uk艂adu krzepni臋cia
nad uk艂adem fibrynolizy osoczowej. W momencie powstania skrzepliny dochodzi do wt贸rnej
aktywacji procesu fibrynolizy osoczowej. Kompleksy PAP powstaj膮 w wyniku reakcji plazminy
i a2-antyplazminy i s膮 czu艂ym i powszechnie uznanym wska藕nikiem plazminogenezy in vivo.
D-dimery s膮 najmniejszymi fragmentami powstaj膮cymi w wyniku dzia艂ania plazminy na
usieciowan膮 fibryn臋, a ich podwy偶szone st臋偶enie 艣wiadczy zar贸wno o aktywacji krzepni臋cia,
jak i wt贸rnej do krzepni臋cia aktywacji fibrynolizy. Celem pracy by艂a ocena procesu krzepni臋cia
i fibrynolizy osoczowej poprzez oznaczenie st臋偶enia kompleks贸w PAP i D-dimer贸w w surowicy
pacjent贸w z ostrym zawa艂em serca z uniesieniem odcinka ST przed zastosowaniem leczenia
zasadniczego.
Materia艂 i metody: Badaniom poddano 70 chorych (56 m臋偶czyzn, 14 kobiet) z ostrym
zawa艂em serca. 艢rednia wieku badanych wynosi艂a 54,2 ± 7,7 roku. Grup臋 kontroln膮 stanowi艂o
25 os贸b zdrowych, dobranych pod wzgl臋dem p艂ci i wieku.
Wyniki: W grupie chorych z ostrym zawa艂em serca stwierdzono znamiennie wy偶sze (p < 0,0001)
st臋偶enie kompleks贸w PAP, istotnie wy偶sze (p < 0,0001) st臋偶enie D-dimer贸w oraz wysok膮
dodatni膮 korelacj臋 (r = 0,52; p < 0,0001) pomi臋dzy st臋偶eniem kompleks贸w PAP i D-dimer贸w.
Wnioski: Znamiennie wy偶sze st臋偶enie kompleks贸w PAP wskazuje na znaczn膮 aktywacj臋
plazminogenezy w grupie chorych z ostrym zawa艂em serca, za艣 istotnie wy偶sze st臋偶enie
D-dimer贸w i ich wysoka dodatnia korelacja z kompleksami PAP przemawia za wyra藕n膮
aktywacj膮 krzepni臋cia i wt贸rn膮 do wykrzepiania aktywacj膮 procesu fibrynolizy osoczowej.
Dane te s膮 kolejnym dowodem potwierdzaj膮cym zasadnicze znaczenie obydwu uk艂ad贸w
w patogenezie zawa艂u serca. (Folia Cardiol. 2005; 12: 370–376
Ocena st臋偶enia kompleks贸w trombina–antytrombina III i aktywno艣ci antytrombiny III u pacjent贸w z ostrym zawa艂em serca
Wst臋p: Procesy zakrzepowe odgrywaj膮 istotn膮 rol臋 w progresji mia偶d偶ycy oraz w patogenezie
ostrych zespo艂贸w wie艅cowych. Udzia艂 czynnik贸w hemostatycznych w rozwoju chor贸b uk艂adu
kr膮偶enia, zw艂aszcza choroby niedokrwiennej serca, stanowi przedmiot znacznego zainteresowania
badawczego. Celem poszukiwania jest ustalenie roli czynnik贸w hemostatycznych
w patogenezie mia偶d偶ycy i choroby niedokrwiennej serca, a tak偶e wykorzystanie ich w diagnostyce
oraz prognozowaniu przebiegu tego schorzenia. Celem niniejszej pracy by艂a ocena generacji
trombiny in vivo oraz okre艣lenie roli g艂贸wnego inhibitora krzepni臋cia krwi u chorych z ostrym
zawa艂em serca.
Metody: Badanie przeprowadzono w grupie 70 chorych z ostrym zawa艂em serca z uniesieniem
odcinka ST. Grup臋 kontroln膮 stanowi艂o 25 zdrowych os贸b dobranych pod wzgl臋dem p艂ci i wieku.
Wykonano pomiary st臋偶enia kompleks贸w trombina–antytrombina III (kompleks贸w TAT) oraz aktywno艣ci
antytrombiny III (AT III); materia艂 pobierano przed zastosowaniem leczenia zasadniczego.
Wyniki: W grupie chorych z zawa艂em serca stwierdzono istotnie wy偶sze 艣rednie warto艣ci
st臋偶enia kompleks贸w TAT (p < 0,0001) oraz aktywno艣ci AT III (p < 0,001). Wykazano
ujemn膮 korelacj臋 mi臋dzy aktywno艣ci膮 AT III i st臋偶eniem kinazy fosfokreatynowej (p < 0,02)
oraz dodatni膮 korelacj臋 pomi臋dzy aktywno艣ci膮 AT III i czasem od wyst膮pienia pierwszych
objaw贸w zawa艂u (p < 0,05). Wzrost st臋偶enia kompleks贸w TAT i aktywno艣ci AT III nie zale偶a艂
od p艂ci, wieku, czynnik贸w ryzyka choroby niedokrwiennej serca, a tak偶e nie pozwala艂 prognozowa膰
wyst膮pienia p贸藕niejszych powik艂a艅.Wnioski: Uzyskane wyniki wykazuj膮 na nasilenie proces贸w trombinogenezy u pacjent贸w
z ostrym zawa艂em serca. Zwi臋kszona aktywno艣膰 AT III mo偶e by膰 wyrazem mechanizm贸w
kompensacyjnych uk艂adu hemostazy w stosunku do wzmo偶onej trombinogenezy