4 research outputs found
Chagas disease: State-of-the-art of diagnosis and management
Chagas’ disease or American trypanosomiasis, is a potentially lethal parasitic zoonosis prevalent
and endemic only in Latin America, caused by the flagellate protozoa Trypanosoma cruzi.
It has 3 differents stages, acute, indeterminate and chronic phase, with the chance of an
etiological approach in the first stage and pharmacological and non-pharmacological treatment
in the chronic phase. There are five main clinical forms of chronic chagasic cardiomyopathy:
indeterminate, arrhythymogenic (predominantly dromotropic and extrasystolic), with
ventricular dysfunction, thromboembolic and mixed forms. There are several diagnostic tests
at the different stages, however, the ECG is the method of choice in longitudinal population
studies in endemic areas because it is simple, with a low cost and a good sensitivity. Microscopic
examination or parasitological diagnosis in the acute phase or immunodiagnostic tests
are used to confirm the disease. The antiarrhythmic drug amiodarone, the most frequently
prescribed agent for symptomatic ventricular arrhythmia treatment of Chagas’ disease patients,
has also recently been shown to have antifungal activity. Cardiac device implantation
is very common, and chronic Chagas disease patients require pacemaker implantation at
a younger age in contrast with patients with other cardiac pathologies. In summary, Chagas
disease is a social disease, endemic in Latin America and shows different prevalence rates in
Latin American countries
Choroba Chagasa - aktualny stan wiedzy na temat rozpoznawania i post臋powania terapeutycznego
Choroba Chagasa lub trypanosomoza ameryka艅ska jest potencjalnie 艣mierteln膮 zoonoz膮 paso偶ytnicz膮,
wyst臋puj膮c膮 endemicznie jedynie w Ameryce 艁aci艅skiej, wywo艂ywan膮 przez Trypanosoma
Cruzi - gatunek nale偶膮cy do uwicionych pierwotniak贸w. Przebieg tej choroby cechuj膮
3 r贸偶ne fazy: ostra, nieokre艣lona i przewlek艂a. W pierwszej fazie leczenie opiera si臋 na
podej艣ciu etiologicznym. W fazie przewlek艂ej stosuje si臋 r贸偶ne metody leczenia farmakologicznego
i niefarmakologicznego. Rozr贸偶niono 5 g艂贸wnych klinicznych form przewlek艂ych kardiomiopatii
zwi膮zanych z chorob膮 Chagasa: nieokre艣lon膮, arytmogenn膮 (g艂贸wnie dromotropowa
i ekstrasystoliczna), z dysfunkcj膮 komory mi臋艣nia sercowego, zakrzepowo-zatorow膮 oraz postacie
mieszane. Istnieje kilka test贸w diagnostycznych pozwalaj膮cych na rozpoznanie choroby
Chagasa w r贸偶nych jej fazach, jednak na podstawie przekrojowych bada艅 populacyjnych przeprowadzonych
na terenach endemicznych okaza艂o si臋, 偶e badanie elektrokardiograficzne jest
metod膮 z wyboru, ze wzgl臋du na 艂atwo艣膰 wykonania, niski koszt oraz dobr膮 czu艂o艣膰. Badanie
mikroskopowe, diagnostyka parazytologiczna w ostrej fazie choroby lub te偶 testy immunodiagnostyczne
s膮 u偶ywane jedynie w celu potwierdzenia rozpoznania. W ostatnio przeprowadzonych
badaniach wskazano, 偶e amiodaron, najcz臋艣ciej przepisywany lek przeciwaarytmiczny
w leczeniu arytmii komorowych w przebiegu choroby Chagasa, wykazuje r贸wnie偶 aktywno艣膰
przeciwgrzybicz膮. W przebiegu choroby Chagasa dosy膰 cz臋sto pojawia si臋 konieczno艣膰 implantacji
stymulatora serca. Pacjenci z chorob膮 Chagasa, w por贸wnaniu z osobami z innymi
patologiami mi臋艣nia sercowego, wymagaj膮 wszczepienia stymulatora w m艂odszym wieku. Podsumowuj膮c,
choroba Chagasa to schorzenie spo艂eczne, wyst臋puj膮ce endemicznie na terenach
Ameryki 艁aci艅skiej i wykazuj膮ce r贸偶ny stopie艅 rozpowszechnienia w poszczeg贸lnych krajach
tego regionu
Early repolarization variant: Epidemiological aspects, mechanism, and differential diagnosis
Early repolarization variant (ERV or ERPV) is a enigmatic electrocardiographic phenomenon,
characterized by prominent J wave and ST-segment elevation in multiple leads.
Recently, there has been renewed interest in ERV because of similarities to the arrhythmogenic
Brugada syndrome (BrS). Not much is known about the epidemiology of ERV and several
studies have reported that this condition is associated with a good prognosis. Both syndromes
exhibit some similarities including the ionic underlying mechanism, the analogous responses
to changes in heart rate and autonomic tone, sympathicomimetics (isoproterenol test) as well
as in sodium channel and beta-blockers. These observations raise the hypothesis that ERV
may be not as benign as traditionally believed. Additionally, there are documents showing that
ST-segment height in the man is greatly influenced by central sympathetic nervous activity,
both at baseline and during physiologic and pharmacological stress.
Central sympathetic dysfunction regularly results in multilead ST-segment elevation or J wave
that decreases or below isoelectric baseline during low dose isoproterenol infusion.
In this review, we describe the characteristics of ERV and the main differences with acute
pericarditis, acute myocardial infraction/injury and Brugada syndrome. (Cardiol J 2008; 15: 4-16
Wariant wczesnej repolaryzacji: aspekty epidemiologiczne, mechanizm powstawania oraz diagnostyka r贸偶nicowa
Wariant wczesnej repolaryzacji (ERV lub ERPV) jest zagadkowym fenomenem elektrokardiograficznym,
cechuj膮cym si臋 widocznym w wielu odprowadzeniach uniesieniem punktu J oraz
odcinka ST. Ostatnio ponownie wzros艂o zainteresowanie ERV z powodu jego podobie艅stwa do
arytmogennego zespo艂u Brugad贸w. Niewiele wiadomo na temat epidemiologii ERV, a w kilkunastu
badaniach udowodniono, 偶e zjawisko to wi膮偶e si臋 z dobrym rokowaniem klinicznym.
Obydwa wspomniane powy偶ej zespo艂y wykazuj膮 pewne podobie艅stwa, do kt贸rych mo偶na zaliczy膰
le偶膮ce u ich podstaw mechanizmy jonowe, analogiczne odpowiedzi na zmiany cz臋sto艣ci
rytmu serca, stopie艅 aktywacji uk艂adu wsp贸艂czulnego, podobne reakcje na zastosowanie sympatykomimetyk贸w
(test z izoprotenerolem), bloker贸w kana艂贸w sodowych oraz lek贸w z grupy
beta-adrenolityk贸w. Powy偶sze obserwacje sprzyjaj膮 powstawaniu hipotez m贸wi膮cych o tym, 偶e
ERV mo偶e nie mie膰 a偶 tak 艂agodnego charakteru, jak tradycyjnie zak艂adano. Ponadto istniej膮
prace, w kt贸rych udowodniono, 偶e uniesienie odcinka ST u ludzi g艂贸wnie jest spowodowane
wp艂ywem centralnej aktywacji z zakresu uk艂adu wsp贸艂czulnego zar贸wno w warunkach spoczynkowych,
jak i podczas obci膮偶enia fizjologicznego oraz farmakologicznego. Dysfunkcja centralnego uk艂adu wsp贸艂czulnego formalnie skutkuje obserwowanymi w wielu
odprowadzeniach uniesieniami odcinka ST lub punktu J (co w pi艣miennictwie nazwano fal膮 J),
kt贸re ulegaj膮 obni偶eniu lub spadkowi poni偶ej wyj艣ciowej linii izoelektrycznej podczas infuzji
niskich dawek izoprotenerolu. W niniejszym artykule autorzy opisali cechy charakterystyczne ERV oraz g艂贸wne r贸偶nice
w odniesieniu do ostrego zapalenia osierdzia, ostrego niedokrwienia/uszkodzenia mi臋艣nia
sercowego oraz zespo艂u Brugad贸w