Preferred muscles in cervical dystonia

The classification of abnormal posture and the assessment of the affected muscles in cervical dystonia (CD) have changed in recent years. To determine the frequency of injected muscles, we studied 306 patients with CD. The mean age was 55.5 ± 13.1 years (range 21–90), 67% were female. Splenius capitis was the most commonly injected muscle (83%), followed by sternocleidomastoid (79.1%), and trapezius muscles (58.5%). The three next most common were the levator scapulae, semispinalis capitis, and obliquus capitis inferior muscles. The study shows that the most commonly injected muscles have remained unchanged over the past few decades, although the concept has changed. However, several new muscles have been added that were previously never, or hardly ever, considered

Rekomendacje interdyscyplinarnej grupy ekspertów w zakresie kompleksowego i długofalowego leczenia spastyczności toksyną botulinową typu A

Skuteczność i bezpieczeństwo leczenia spastyczności iniekcjami toksyny botulinowej są dobrze udokumentowane. Terapia ta, objęta w Polsce programem lekowym, należy dziś do standardu w leczeniu powikłań ruchowych po udarze mózgu. Autorzy niniej­szych rekomendacji przedstawiają w interdyscyplinarny sposób poglądy na wybrane zagadnienia: leczenie innych etiologicznie form spastyczności, skuteczność długofalowego podawania toksyny botulinowej, bezpieczeństwo stosowania większych dawek leku w kontekście jednoczesnego leczenia spastyczności zarówno kończyny górnej, jak i dolnej, różnice w dawkowaniu poszczególnych postaci leku, zalecenia związane z prowadzeniem rehabilitacji w trakcie terapii, rekomendacje międzynarodowych i narodowych grup ekspertów w tym zakresie

Botulinum toxin type-A preparations are not the same medications — clinical studies (Part 2)

The growing number of Botulinum neurotoxin type A (BoNT/A) preparations on the market has resulted in a search for pharmacological, clinical and pharmacoeconomic differences. Patients are occasionally switched from one botulinum toxin formulation to another.The aim of this paper was to review studies that have made direct comparisons of the three major BoNT/A preparations presently on the market: ona-, abo- and incobotulinumtoxinA. We also review the single medication Class I pivotal and occasionally Class II-IV studies, as well as recommendations and guidelines to show how effective doses have been adopted in well-established indications such as blepharospasm, hemifacial spasm, cervical dystonia and adult spasticity.Neither direct head-to-head studies nor single medication studies between all preparations allow the formation of universal conversion ratios. All preparations should be treated as distinct medications with respect to their summary of product characteristics when used in everyday practice

Real-world effectiveness of abobotulinumtoxinA (Dysport®) in adults with upper limb spasticity in routine clinical practice: an observational study

AbobotulinumtoxinA (aboBoNT-A, Dysport®) is used in clinical practice as a well-tolerated and effective therapy for muscle spasticity. AboBoNT-A has been shown to reduce upper and lower limb spastic paresis in clinical trials, demonstrating improvements in muscle tone and limb function. This open-label, multicentre, observational, non-interventional study was the first to investigate aboBoNT-A’s efficacy in adult patients with upper limb spasticity (ULS) in routine clinical practice in Poland. All enrolled patients received ≥1 aboBoNT-A injection cycles, per routine clinical practice (full analysis set, FAS), and ≥1 rehabilitation session. Patients attended a baseline visit (V1) and two follow-up visits (V2, V3) for retreatment, depending on the investigator’s assessment of individual patient needs, with a mean interval (SD) between injections of 4.4 (1.4) and 4.5 (1.2) months. The primary effectiveness endpoint was patient- and physician-based evaluation using the Clinical Global Impression-Improvement Scale (CGII), a validated 7-point scale (1 = very much improved to 7 = very much worse) relative to baseline. CGI-I has not previously been used as a primary endpoint in studies evaluating ULS. Secondary endpoints included muscle tone in shoulder, elbow, carpal joint, and finger muscles, measured by the Modified Ashworth Scale (MAS), and muscle strength according to the Medical Research Council scale (MRC). Of 108 enrolled patients (FAS), 92 (85.2%) completed the study and 57 (52.8%) were included in the per protocol (PP) population. AboBoNT-A improved patient conditions in 96.4% and 98.6% at V2 and V3 (investigator assessment) and 92.8% and 98.6% (as reported by patient) of patients, respectively. Significant reductions in muscle tone from baseline were observed at both visits (p < 0.0001–0.0077) across muscle groups. Increased muscle strength by cumulative MRC was observed at V2 (p = 0.0566) and V3 (p = 0.0282) versus baseline. Safety was consistent with the known profile of aboBoNT-A. In conclusion, aboBoNT-A treatment is beneficial in patients with post-stroke ULS in routine clinical practice, assessed by patients and investigators

Botulinum toxin type-A preparations are not the same medications — basic science (Part 1)

Botulinum neurotoxin type A (BoNT/A) formulations are widely used in clinical practice. Although they share a common mechanism of action resulting in presynaptic block in acetylocholine release, their structure and pharmacological properties demonstrate some similarities and many differences. Bioequivalence has been discussed since the onset of the clinical use of BoNT/A. In this review, we provide an update on the studies and compare the molecular structure, mechanisms of action, diffusion and spread, as well as immunogenicity and dose equivalence of onabotulinumtoxinA, abobotulinumtoxinA and incobotulinumtoxinA

Leczenie toksyną botulinową spastyczności kończyny dolnej po udarze mózgu

Podawanie toksyny botulinowej w leczeniu spastyczności kończyny górnej jest powszechnie akceptowanym i rekomendowanym postępowaniem terapeutycznym. Nieco mniej dowodów pochodzących z badań klinicznych dotyczy skuteczności tego leku w spastyczności kończyny dolnej, jednak w ostatnich latach przeprowadzono kilka (niektóre nadal trwają) badań klinicznych w tym wskazaniu. Mimo to zarówno w badaniach kontrolowanych, jak i otwartych wskazano na skuteczność tej terapii, a w ostatnio opublikowanych (2016) rekomendacjach Amerykańskiej Akademii Neurologii uznano skuteczność metody na poziomie A według zasad medycyny opartej na dowodach naukowych (EBM, evidence-based medicine). Polska grupa autorów dokonała przeglądu piśmiennictwa zarówno w aspekcie skuteczności leczenia samą toksyną botulinową, jak i terapii złożonych, łączących iniekcje toksyny i różne strategie postępowania rehabilitacyjnego. Grupa ekspertów reprezentująca różne specjalności, tj. neurologię, rehabilitację i fizjoterapię, zaleca podawanie toksyny botulinowej w spastyczności kończyny dolnej po udarze mózgu jako najskuteczniejszą, jak dotąd, a także bezpieczną metodę postępowania w przywracaniu chorym sprawności. Mimo braku dowodów na skuteczność postępowania złożonego, co wynika z braku metodologicznie poprawnych publikacji, autorzy zalecają także łączenie iniekcji z różnymi formami rehabilitacji chorych, co jest poparte wynikami badań otwartych oraz ich własnym doświadczeniem. Wprawdzie większość publikowanych prac dotyczy spastyczności kończyny dolnej po udarze mózgu, ale wydaje się, że skuteczność tej formy leczenia objawowego nie zależy od etiologii i leczenie chorych po urazach mózgu, rdzenia czy w przebiegu stwardnienia rozsianego może się odbywać według tych samych zasad

Mechanical thrombectomy in acute stroke – Five years of experience in Poland

Objectives Mechanical thrombectomy (MT) is not reimbursed by the Polish public health system. We present a description of 5 years of experience with MT in acute stroke in Comprehensive Stroke Centers (CSCs) in Poland. Methods and results We retrospectively analyzed the results of a structured questionnaire from 23 out of 25 identified CSCs and 22 data sets that include 61 clinical, radiological and outcome measures. Results Most of the CSCs (74%) were founded at University Hospitals and most (65.2%) work round the clock. In 78.3% of them, the working teams are composed of neurologists and neuro-radiologists. All CSCs perform CT and angio-CT before MT. In total 586 patients were subjected to MT and data from 531 of them were analyzed. Mean time laps from stroke onset to groin puncture was 250±99min. 90.3% of the studied patients had MT within 6h from stroke onset; 59.3% of them were treated with IV rt-PA prior to MT; 15.1% had IA rt-PA during MT and 4.7% – emergent stenting of a large vessel. M1 of MCA was occluded in 47.8% of cases. The Solitaire device was used in 53% of cases. Successful recanalization (TICI2b–TICI3) was achieved in 64.6% of cases and 53.4% of patients did not experience hemorrhagic transformation. Clinical improvement on discharge was noticed in 53.7% of cases, futile recanalization – in 30.7%, mRS of 0–2 – in 31.4% and mRS of 6 in 22% of cases. Conclusion Our results can help harmonize standards for MT in Poland according to international guidelines

Analiza bezpośrednich kosztów diagnostyki i leczeniapacjentów z podejrzeniem udaru mózgu

Celem artykułu jest analiza bezpośrednich kosztów diagnostyki i leczenia pacjentów z podejrzeniem udaru mózgu, poniesionych w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym 111 Szpitala Wojskowego w Poznaniu. Analizie poddano 288 pacjentów, w tym 180 kobiet i 108 mężczyzn. Badanie zostało przeprowadzone dla potrzeb racjonalizacji kosztów SOR. Z przeprowadzonych badań wynika, że największym kosztem, sięgającym około 75%, jest diagnostyka medyczna, w której najdroższym elementem jest badanie komputerowe głowy. Pozostałe koszty to wynagrodzenia lekarzy i farmakoterapia. Obniżenie kosztów leczenia pacjentów z podejrzeniem udaru mózgu można uzyskać poprzez stosowanie tylko leków o udokumentowanej skuteczności w tym zespole neurologicznym