A Machine Learning-Based Framework for Clustering Residential Electricity Load Profiles to Enhance Demand Response Programs

Load shapes derived from smart meter data are frequently employed to analyze daily energy consumption patterns, particularly in the context of applications like Demand Response (DR). Nevertheless, one of the most important challenges to this endeavor lies in identifying the most suitable consumer clusters with similar consumption behaviors. In this paper, we present a novel machine learning based framework in order to achieve optimal load profiling through a real case study, utilizing data from almost 5000 households in London. Four widely used clustering algorithms are applied specifically K-means, K-medoids, Hierarchical Agglomerative Clustering and Density-based Spatial Clustering. An empirical analysis as well as multiple evaluation metrics are leveraged to assess those algorithms. Following that, we redefine the problem as a probabilistic classification one, with the classifier emulating the behavior of a clustering algorithm,leveraging Explainable AI (xAI) to enhance the interpretability of our solution. According to the clustering algorithm analysis the optimal number of clusters for this case is seven. Despite that, our methodology shows that two of the clusters, almost 10\% of the dataset, exhibit significant internal dissimilarity and thus it splits them even further to create nine clusters in total. The scalability and versatility of our solution makes it an ideal choice for power utility companies aiming to segment their users for creating more targeted Demand Response programs.Comment: 29 pages, 19 figure

The Use of Stock Options for Resource Allocation and Management on Content Delivery Networks

Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη χρήση δικαιωμάτων προαίρεσης ως μία αποτελεσματική μέθοδο κατανομής και διαχείρισης πόρων, οι οποίοι διανέμονται από σύγχρονα δίκτυα διανομής περιεχομένων. Επιχειρείται η αλληγορική συσχέτιση μεταξύ των επιστημών των Οικονομικών και της Πληροφορικής εξετάζοντας τη χρησιμότητα ενός καθαρά οικονομικού όρου - όπως είναι τα δικαιώματα προαίρεσης - για τη δημιουργία ενός προδραστικού μοντέλου διαχείρισης πόρων, το οποίο μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα στο χώρο των δικτύων διανομής περιεχομένου, δηλαδή στην πλειοψηφία των υποδομών παρόχων περιεχομένου της καθημερινότητας της ψηφιακής εποχής. Τα εισαγωγικά κεφάλαια παρουσιάζουν τον ορισμό των σύγχρονων δικτύων παροχής περιεχομένου και υπογραμμίζουν την ανάγκη για αποτελεσματική διαχείριση πόρων. Ταυτόχρονα, παρουσιάζεται η έννοια και η σημασία της παροχής ποιότητας υπηρεσιών στην παρούσα εποχή, μαζί με τις βασικές τεχνικές με τις οποίες αυτή επιτυγχάνεται στη σύγχρονη αγορά. Στη συνέχεια παρουσιάζεται το υπάρχον μοντέλο πρόβλεψης για την προσομοίωση της αγοράς, μαζί με τους μηχανισμούς και τα εμπλεκόμενα μέρη. Το μοντέλο αυτό χρησιμεύει ως θεμελιώδης ιδέα για την περαιτέρω έρευνα και το μοντέλο που προτείνεται στο πλαίσιο της εργασίας. Αναφέρονται επίσης οι βασικές έννοιες με τις οποίες ασχολείται η εργασία - δηλαδή οι ορισμοί της Δευτερεύουσας Αγοράς και των Δικαιωμάτων Προαίρεσης, οι οποίοι αναλύονται σε βάθος στα κεφάλαια 3 και 4 αντίστοιχα. Παρουσιάζεται η εξίσωση Black-Scholes για την αξιολόγηση των δικαιωμάτων προαίρεσης αγοράς μετοχών, στην οποία βασίζεται το προτεινόμενο μοντέλο, το οποίο με τη σειρά του παρουσιάζεται στα επόμενα κεφάλαια. Στο κεφάλαιο 5 αναλύονται τα σενάρια της αγοράς με βάση την ανάγκη χρήσης και εκμετάλλευσης των δικαιωμάτων προαίρεσης αγοράς μετοχών, υπογραμμίζοντας τη σημασία τους, ενώ στο κεφάλαιο 6 παρουσιάζονται οι βασικές μέθοδοι και πολιτικές κοστολόγησης και τιμολόγησης από την πλευρά των δικτύων διανομής περιεχομένου. Το κεφάλαιο 7 παρουσιάζει το προτεινόμενο μοντέλο έχοντας ως βάση όλες τις προαναφερθείσες έννοιες. Ο προτεινόμενος αλγόριθμος παρουσιάζεται βήμα προς βήμα και υπογραμμίζει τη διαφοροποίηση του μοντέλου σε σχέση με άλλα μοντέλα. Τα σενάρια προσομοίωσης του μοντέλου παρουσιάζονται στο κεφάλαιο 8, όπου καταγράφονται οι μετρήσεις και αναλύονται τα αποτελέσματα στο πλαίσιο της συμβολής του μοντέλου προς το στόχο της αποτελεσματικότερης διαχείρισης των πόρων στην αγορά των δικτύων διανομής περιεχομένου. Το κεφάλαιο 9 καταγράφει τα συμπεράσματα και παρουσιάζει ιδέες και ερωτήματα που μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο περαιτέρω μελέτης, ενώ στο τέλος της εργασίας αναφέρονται το βιβλιογραφικό έργο και άλλες πηγές, οι οποίες συνέβαλαν στην εκπόνηση της διπλωματικής εργασίας. Επίσης εμπεριέχεται ένα τριμερές υπόμνημα. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται πολιτικές γνωστών παρόχων της εποχής για την κοστολόγηση πόρων. Το δεύτερο μέρος περιέχει τις βασικές συναρτήσεις του πηγαίου κώδικα Java του προγράμματος, το οποίο αναπτύχθηκε για τις προσομοιώσεις του προτεινόμενου μοντέλου ενώ το τρίτο μέρος περιέχει τον πίνακα τιμολόγησης του δικτύου διανομής περιεχομένου, όπως αυτός χρησιμοποιείται στις προσομοιώσεις.This thesis presents and examines the use of Stock Options as an efficient allocation and management method of resources, which are distributed from modern infrastructure Content Delivery Networks. The allegorical correlation between the scientific fields of Economics and Computer Science is attempted by examining the usefulness of a purely financial term - such as Stock Options - for the creation of a proactive resource management model, which can be directly applied to content distribution networks, namely the majority of content providers' infrastructures in the everyday life of the digital age. The introductory chapters present the definition of modern Content Delivery Networks and highlight the need for efficient resource management. The concept and the importance of providing service quality in the present era are also presented, along with the basic techniques by which it is achieved in the modern CDN ecosystem. Next, an existing resource prediction model of the market’s simulation is presented, along with its mechanisms and the parties involved. This model serves as the fundamental idea on our further research and our own proposed model. The basic concepts that the thesis is deeply concerned with - namely the definitions of the Secondary Market and the Stock Options - are also introduced. The core concepts, namely the Secondary Market and the Stock Options are analyzed in detail in chapters 3 and 4 respectively. We present the Black-Scholes options pricing formula for the evaluation of stock options, based on which the proposed model of work is presented, which in turn is presented in the following chapters. Chapter 5 analyzes market scenarios based on the need to use and exploit stock options, highlighting their importance, while in chapter 6 fundamental CDN cost planning pricing methods and policies are presented. Chapter 7 presents the proposed model on the basis of all the previously mentioned concepts. The proposed algorithm is laid out step by step and highlights the model’s differentiation compared to other models. The conversion of the algorithm into actual, scenarios of our proposed framework is presented in chapter 8, where the metrics are presented and the results of the simulated scenarios are analyzed in the context of the model’s contribution towards the goal of more efficient resource management in the area of Content Delivery Networks. Chapter 9 serves as the conclusion of the thesis and presents ideas and questions that may be the subject of further study, while at the end of the thesis references of the literature work and of all other sources that contributed to the creation of the thesis are recorded. Τhere is also a three-part annex. In the first part, examples of cost pricing policies of real-life CDN’s are presented. The second part contains the fundamental functions of the Java source code that was developed for the simulation of the proposed model. Finally, the third part contains the CDN pricing table used in the simulation

IFABP levels predict visceral malperfusion in the first hours after open thoracoabdominal aortic repair

IntroductionIntestinal ischemia after open thoracoabdominal aortic repairs, is a rare but devastating complication, associated with high mortality. Notoriously challenging to diagnose, visceral malperfusion necessitates immediate surgical attention. Intestinal fatty acid-binding protein (IFABP) has been proposed as a biomarker for the diagnosis of intestinal wall damage. In this prospectively conducted, observational study we evaluated the diagnostic capacity of IFABP levels in patients' serum and their correlation with visceral malperfusion.Methods23 patients undergoing open thoracoabdominal aortic repairs were included in this study and 8 of them were diagnosed postoperatively with visceral malperfusion—defined as a partial or complete thrombotic occlusion of the superior mesenteric artery and/or the coeliac trunk. IFABP levels and laboratory parameters often associated with intestinal ischemia (leucocytes, CRP, PCT and lactate) were measured at baseline, directly postoperatively, and at 12, 24 and 48 h after surgery. Postoperative visceral malperfusion—as revealed in CT angiography—was assessed and the predictive ability of IFABP levels to detect visceral malperfusion was evaluated with receiver-operator curve analysis.ResultsPatients with visceral malperfusion had a relevant risk for a fatal outcome (p = .001). IFABP levels were significantly elevated directly postoperatively and at 12 h after surgery in cases of visceral malperfusion. High IFABP concentrations in serum detected visceral malperfusion accurately during the first 12 h after surgery, with the maximum diagnostic ability achieved immediately after surgery (AUC 1, Sensitivity 100%, Specificity 100%, p < .001).ConclusionWe conclude, that IFABP measurements during the first postoperative hours after open thoracoabdominal aortic surgery can be a valuable tool for reliable and timely detection of visceral malperfusion

Pathomechanisms of ALS8: altered autophagy and defective RNA binding protein (RBP) homeostasis due to the VAPB P56S mutation.

Mutations in RNA binding proteins (RBPs) and in genes regulating autophagy are frequent causes of familial amyotrophic lateral sclerosis (fALS). The P56S mutation in vesicle-associated membrane protein-associated protein B (VAPB) leads to fALS (ALS8) and spinal muscular atrophy (SMA). While VAPB is primarily involved in the unfolded protein response (UPR), vesicular trafficking and in initial steps of the autophagy pathway, the effect of mutant P56S-VAPB on autophagy regulation in connection with RBP homeostasis has not been explored yet. Examining the muscle biopsy of our index ALS8 patient of European origin revealed globular accumulations of VAPB aggregates co-localised with autophagy markers LC3 and p62 in partially atrophic and atrophic muscle fibres. In line with this skin fibroblasts obtained from the same patient showed accumulation of P56S-VAPB aggregates together with LC3 and p62. Detailed investigations of autophagic flux in cell culture models revealed that P56S-VAPB alters both initial and late steps of the autophagy pathway. Accordingly, electron microscopy complemented with live cell imaging highlighted the impaired fusion of accumulated autophagosomes with lysosomes in cells expressing P56S-VAPB. Consistent with these observations, neuropathological studies of brain and spinal cord of P56S-VAPB transgenic mice revealed signs of neurodegeneration associated with altered protein quality control and defective autophagy. Autophagy and RBP homeostasis are interdependent, as demonstrated by the cytoplasmic mis-localisation of several RBPs including pTDP-43, FUS, Matrin 3 which often sequestered with P56S-VAPB aggregates both in cell culture and in the muscle biopsy of the ALS8 patient. Further confirming the notion that aggregation of the RBPs proceeds through the stress granule (SG) pathway, we found persistent G3BP- and TIAR1-positive SGs in P56S-VAPB expressing cells as well as in the ALS8 patient muscle biopsy. We conclude that P56S-VAPB-ALS8 involves a cohesive pathomechanism of aberrant RBP homeostasis together with dysfunctional autophagy

Hē Spartē dia mesou tōn aiōnōn,

Title vignette

Επίδραση του συνδυασμού αερόβιας και υψηλής έντασης διαλειμματικής προπόνησης στις φυσιολογικές αποκρίσεις δρομέων ταχύτητας.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση (ΥΕΔΠ) αποτελεί έναν αποδοτικό από άποψη χρόνου και αποτελεσματικό τρόπο βελτίωσης της αθλητικής απόδοσης. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης ενός συνδυασμού ΥΕΔΠ και αερόβιας προπόνησης στις μετασκησιακές μεταβολές της καρδιακής συχνότητας και των επιπέδων του γαλακτικού, της τεστοστερόνης και της κορτιζόλης σε δρομείς που τυπικά ακολουθούν την ΥΕΔΠ. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Δεκατέσσερις δρομείς των 200m - 400m εκτέλεσαν σε ανοικτό στίβο δρομική δοκιμασία α) 400 m μέγιστης έντασης (400mMax), β) 400 m στο 90% της μέγιστης (400m 90%), και γ) τρέξιμο σε δαπεδοεργόμετρο με ταχύτητα 12.8 km.h-1 και κλίση 20% μέχρι εξάντλησης (δοκιμασία Cunningham-Faulkner). Κατόπιν, οι εθελοντές χωρίστηκαν σε 2 ισοδύναμες/ισάριθμες ομάδες και ακολούθησαν πρόγραμμα προπόνησης 6 εβδομάδων που περιελάμβανε α) συνδυασμό ΥΕΔΠ 2 φορές/εβδομάδα και αερόβια προπόνηση 2 φορές/εβδομάδα (ΣΥΝΔ), ή β) ΥΕΔΠ μόνο 2 φορές/εβδομάδα (ΥΕΔΠ). Ειδικότερα, η ΥΕΔΠ περιελάμβανε πρόγραμμα 5 Χ 150m στη μία προπονητική συνεδρία και στην άλλη 4 X 200m, με ένταση στο 95% της μέγιστης και διαλείμματα των 4 min. Η ΣΥΝΔ περιελάμβανε εβδομαδιαίως, επιπλέον των δύο συνεδριών ΗΙΙΤ, και πρόγραμμα δύο συνεδριών αερόβιας προπόνησης, στη μία προπονητική συνεδρία 6 Χ 150m και στην άλλη 6 X 250m, με ένταση στο 60%-70% της μέγιστης και διαλείμματα του 1 min. Οι προπονητικοί όγκοι των ΥΕΔΠ και ΣΥΝΔ δεν ήταν εξισωμένοι μεταξύ τους. Μετά την ολοκλήρωση της προπόνησης 6 εβδομάδων οι δρομικές δοκιμασίες επαναλήφθηκαν, με την ένταση των 400 m στο 90% της μέγιστης να αντιστοιχεί σε εκείνη πριν τη περίοδο προπόνησης. Πριν και 3 λεπτά μετά από τις δρομικές δοκιμασίες συλλέχθηκαν δείγματα τριχοειδικού αίματος για τον προσδιορισμό της συγκέντρωσης γαλακτικού, ενώ για 3 λεπτά καταγράφoνταν και η αποκατάσταση της καρδιακής συχνότητας. Επίσης, πριν και 30 λεπτά μετά τις δοκιμασίες των 400 m (400mMax και 400m 90%) συλλέχθηκαν δείγματα σιέλου για τον προσδιορισμό της ελεύθερης τεστοστερόνης (ΤΕΣΤΟ) και κορτιζόλης (ΚΟΡΤ). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μετά την περίοδο προπόνησης, η βελτίωση της επίδοσης στα 400mmax (ΣΥΝΔ: 1.9 ± 0.4%, ΥΕΔΠ: 2.6± 0.4%) και στη δοκιμασία Cunningham-Faulker (ΣΥΝΔ: 13.9± 3.9%, ΥΕΔΠ: 15.7±1.3%) ήταν παρόμοια και στις 2 ομάδες (p=0.23και p=0.66,αντίστοιχα). Επίσης, η αύξηση της συγκέντρωσης του γαλακτικού 3 λεπτά μετά τις δοκιμασίες 400m 90% (ΣΥΝΔ: 9.6 ± 0.6 mmol.l-1, ΥΕΔΠ: 12.2 ± 0.6 mmol.l-1; p=0.04) και Cunningham-Faulkner (ΣΥΝΔ: 12.1 ± 0.4 mmol.l-1, ΥΕΔΠ: 15.4 ± 0.5 mmol.l-1; p=0.012) ήταν χαμηλότερη στην ομάδα ΣΥΝΔ σε σύγκριση με την ομάδα ΥΕΔΠ. Η μέση ποσοστιαία τιμή της καρδιακής συχνότητας στο 3ο λεπτό της φάσης αποκατάστασης μετά τη δοκιμασία των 400mMax ήταν χαμηλότερη (p< 0.01) στην ΣΥΝΔ (75 ± 1%) σε σύγκριση με την ΥΕΔΠ (80 ± 1%). Στη δοκιμασία των 400 m 90%, το πηλίκο ΤΕΣΤΟ/ΚΟΡΤ αυξήθηκε μετά την περίοδο προπόνησης μόνο στην ΣΥΝΔ (Πριν την Προπόνηση: 7.0 ± 2.2, Μετά την Προπόνηση: 13.4 ± 2.2, p=0.045), ενώ η ΚΟΡΤ ήταν υψηλότερη (p=0.016) μετά την προπόνηση στην ΥΕΔΠ (13.6 ± 1.5 ng.ml-1) σε σύγκριση με την ΣΥΝΔ (8.4 ± 1.5 ng.ml-1). Δεν παρατηρήθηκαν άλλες σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο προπονητικών ομάδων ως προς τις ορμονικές αποκρίσεις τους (p>0.05). Ωστόσο, υψηλότερες ορμονικές αποκρίσεις (p<0.05) στην άσκηση παρατηρήθηκαν στη δοκιμασία των 400 mMax σε σύγκριση με εκείνη των 400 m 90%, ανεξάρτητα από τους παράγοντες «προπόνηση» (πριν/μετά την προπόνηση) και «πειραματική ομάδα» (ΥΕΔΠ/ΣΥΝΔ). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Ο συνδυασμός αερόβιας προπόνησης και ΥΕΔΠ οδήγησε σε μειωμένη απόκριση της ΚΟΡΤ 30 λεπτά μετά την δοκιμασία 400 m 90%. Επίσης, η ίδια προπόνηση (ΣΥΝΔ) δεν προκάλεσε μεγαλύτερη βελτίωση της επίδοσης στα 400 mMax και στη δοκιμασία Cunningham-Faulkner, ωστόσο επέφερε φυσιολογικές μεταβολές που συνέβαλαν στην αποτελεσματικότερη εξουδετέρωση του γαλακτικού και την ταχύτερη αποκατάσταση της καρδιακής συχνότητας μετασκησιακά.INTRODUCTION: High intensity interval training (HIIT) is a time-efficient and effective way to improve athletic performance. The purpose of this study was to examine the potential influence of combined aerobic and HIIT on post-exercise physiological and hormonal responses in athletes already involved in HIIT. MATERIALS AND METHODS: Fourteen runners (200m-400m) performed, in open track and field, running tests of a) 400m at maximum intensity (400m Max), b) 400m at 90% of maximum (400m 90%), and c) running at 12.8 km.h-1 and 20% inclination to exhaustion (Cunningham-Faulkner test) (C-F). Thereafter, the volunteers were divided into two equivalent groups of 7 participants each and underwent a 6-week training program which included a) a combination of HIIT (2 times/week) and aerobic training (2 times/week), (Comb Group), or b) a HIIT only (2 times/week), (HIIT Group). The HIIT program consisted of 5 X 150 m once a week and 4 X 200m also once a week, at 95% of maximal intensity, with 4-min intervals. The Comb program, in addition to the two HIIT training sessions per week, included also one session of 6 X 150 m and one of 6 X 250 m at 60%-70% with 1-min intervals. The training volume was not equal between the HIIT and Comb group. Upon the completion of the 6-week training period, running tests were repeated, with the intensity of 400 m 90% test corresponding to that before training. Before and 3 min after the running tests, capillary blood samples were collected to determine the lactate concentration, while heart rate was recorded for 3 min during the recovery after τηε tests. In addition, before and 30 min after the 400m tests (400m Max and 400m 90%) saliva samples were collected, to determine free testosterone (TESTO) and cortisol (COR) levels. RESULTS: Following the training period,performance improvement in the 400m Max (Comb: 1.9 ± 0.4%, HIIT: 2.6 ± 0.4%) and the C-F test (Comb: 13.9 ± 3.9%, HIIT: 15.7 ± 1.3%) was similar in both groups (p = 0.23 and p = 0.66, respectively). Also after training, the increase of post-exercise lactate concentration 3 min after the 400m 90% test (Comb: 9.6 ± 0.6 mmol.l-1 vs. HIIT: 12.2 ± 0.6 mmol.l-1; p=0.04) and the C-F test (Comb: 12.1 ± 0.4 mmol.l-1 vs. HIIT: 15.4 ± 0.5 mmol.l-1; p=0.012) was lower in the Comb compared to the HIIT group. Mean percent heart rate at the 3nd min of recovery following the 400mMax testwas lower (p<0.01) in the Comb (75 ± 1%) compared to the HIIT (80 ± 1%) group. In the 400m 90% test, the TESTO/COR ratio increased after training only in the Comb group (Pre-Training: 7.0 ± 2.2 vs. Post-Training: 13.4 ± 2.2, p=0.045), while COR levels were higher (p=0.016) after training in HIIT (13.6 ± 1.5 ng.ml-1) compared to Comb (8.4 ± 1.5 ng.ml-1) group. No other significant differences in hormonal responses were observed between groups (p>0.05). Interestingly, higher hormonal responses (increases) (p<0.05) were observed in 400mMax compared to 400m-90% test, irrespective of the factors “training” (pre/post training) and “group” (HIIT/Comb). CONCLUSIONS: The combination of aerobic and HIIT training resulted in the attenuation of post-exercise COR responses 30min after the 400 m 90% test. In addition, the Comb training did not further improve performance in 400 m Max and C-F tests compared to HIIT, however it probably induced physiological adaptations that facilitated the more effective buffering/removal of blood lactate and the faster recovery of heart rate post-exercise

Maritime arbitration, the right to the provision of judicial protection of the parties involved in the peculiar phenomenon of international maritime transactions, the new emerging international order and the prospects of international institutional maritime arbitration in Piraeus

The institutional international maritime arbitration is a primordial and spontaneous sui generis institution, which operates within the framework of the self-regulatory function of the international maritime trade business community, intended to contribute, effectively, to the resolution of disputes between its members, consistent with the Greek constitutional order, a conclusion which is reached by reviewing the specific institution in the prism of compatibility with the general principles, which derive from the concept of the rule of law and which constitute the domestic legal order. By the recourse to the institutional maritime arbitration, the constitutional right to the provision of judicial protection of the parties involved in the peculiar phenomenon of international maritime transactions is implemented, but above all, the exercise of this right is a self-evident consequence of the innate, with the inherent freedom and autonomy of their will, their intention to avoid the coercive, self-sustaining and insufficient state monopoly of justice administration, through the parallel long-term creation of extra-state judicial dispute resolution mechanisms, but also the effectiveness of the operation of the institution in the international maritime business activity, which results after its evaluation according to the general principles of the economic analysis theory of law. Thus this institution, as a result of the timeless evolution of maritime custom, escapes the influence of any national law to be submitted to the supranational law of Lex Maritima, structured in an autonomous international judicial system, parallel to the national judicial classes, with the concept of public order to constitute the measure that determines the extent of the review of the arbitral award, when the institutional international maritime jurisdiction and the national legal order are intertwined. The creation of an attractive institutional regional maritime arbitration center in Piraeus, with the operational tools of Fast Track Arbitration and Med-Arb, after proportional application of maritime mediation methods in maritime arbitration, will contribute, so that, in parallel with the Greek pan-empire in international maritime trade and by exploiting the previous geo-economic position of Greece in the eastern Mediterranean and the Balkans and with the simultaneous creation of a network of high-level shipping services, masters and other auxiliary services for shipping, to create a previous, worldwide, institutional maritime structure arbitration competitive with the corresponding English one, which, although it holds the sceptres, is extremely time-consuming and expensive, in order to overcome the traditional caution of Greek shipowners in the relevant Greek institutions.Η θεσμική διεθνής ναυτική διαιτησία, είναι αρχέγονος και αυτοφυής suigeneris θεσμός, που λειτουργεί στα πλαίσια της αυτορυθμιστικής λειτουργίας της διεθνούς επιχειρηματικής κοινότητας του θαλασσίου εμπορίου, προορισμένος να συμβάλει, αποτελεσματικά, στην επίλυση διαφορών μεταξύ των μελών της, συνάδουσα με την ελληνική συνταγματική τάξη, συμπέρασμα το οποίο συνάγεται με την επισκόπηση του συγκεκριμένου θεσμού υπό το πρίσμα της συμβατότητας με τις γενικές αρχές, οι οποίες απορρέουν από την έννοια του κράτους δικαίου και οι οποίες συγκροτούν την εγχώρια έννομη τάξη. Με την προσφυγή στην θεσμική ναυτική διαιτησία, υλοποιείται το συνταγματικό δικαίωμα στην παροχή δικαστικής προστασίας των συναλλασσομένων στο ιδιόμορφο φαινόμενο των διεθνών ναυτιλιακών συναλλαγών, κυρίως, όμως, η άσκηση του δικαιώματος αυτού, αποτελεί αυτόθροη συνέπεια της σύμφυτης, με την εγγενή ελευθερία και της αυτονομίας της βούλησής των, πρόθεσής τους να αποφύγουν το εξαναγκαστικό, αυτοσυντηρούμενο και ανεπαρκές κρατικό μονοπώλιο απονομής δικαιοσύνης, μέσω της παράλληλης μακρόχρονης δημιουργίας εξωκρατικών δικαστικών μηχανισμών επίλυσης διαφορών, αλλά και της αποτελεσματικότητας της λειτουργίας του θεσμού στην διεθνή ναυτιλιακή επιχειρηματική δραστηριότητα, η οποία προκύπτει μετά από αξιολόγησή του σύμφωνα με τις γενικές αρχές της θεωρίας της οικονομικής ανάλυσης του δικαίου. Έτσι ο θεσμός αυτός, ως αποκύημα της διαχρονικής εξέλιξης του ναυτικού εθίμου, εκφεύγει της επιρροής κάθε εθνικού δικαίου για να υποβληθεί στο υπερεθνικό δίκαιο της Lex Maritima, διαρθρωμένος σε ένα αυτόνομο διεθνές δικαιοδοτικό σύστημα, παράλληλο προς τις εθνικές δικαιοδοτικές τάξεις, με την έννοια της δημόσιας τάξης να συνιστά το μέτρο που καθορίζει την έκταση του ελέγχου της διαιτητικής απόφασης, όταν συμπλέκονται η θεσμική διεθνής ναυτική δικαιοδοτική και η εθνική έννομη τάξη. Η δημιουργία ενός ελκυστικού θεσμικού περιφερειακού ναυτικού διαιτητικού κέντρου στον Πειραιά, με τα λειτουργικά εργαλεία του Fast Track Arbitration και Med-Arb,μετά απόαναλογική εφαρμογή των μεθόδων της ναυτικής διαμεσολάβησης στη ναυτική διαιτησία, θα συντελέσει, ούτως ώστε, παράλληλα με την ελληνική παντοκρατορία στο διεθνές θαλάσσιο εμπόριο και με εκμετάλλευση της προέχουσας γεωοικονομικής θέσης της Ελλάδας στην ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια και με την ταυτόχρονη δημιουργία ενός πλέγματος παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών στη ναυτιλία, κυρίων και άλλων βοηθητικών για την ναυτιλία υπηρεσιών, να δημιουργηθεί προέχουσα, παγκοσμίως, δομή θεσμικής ναυτικής διαιτησίας ανταγωνιστικής της αντίστοιχης Αγγλικής, η οποία αν και κατέχει τα σκήπτρα τυγχάνει εξαιρετικά χρονοβόρα και δαπανηρή, για να υπερκεραστεί η παραδοσιακή επιφυλακτικότητα των Ελλήνων εφοπλιστών στους ελληνικούς σχετικούς θεσμούς

Η επίδραση της προπόνησης σε υψόμετρο στην απόδοση κολύμβησης

Στην πτυχιακή εργασία που επρόκειτο να πάρει μέρος στην μεγάλη συλλογή της πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης έγινε ανασκόπηση προπονητικών σχεδιασμών που αφορούν τον επηρεασμό του υψομέτρου στην κολυμβητική απόδοση. Το θέμα της εργασίας είναι ο επηρεασμός υψομέτρου στην κολύμβηση και τα αποτελέσματα του. Η ανασκόπηση περιλαμβάνει 13 άρθρα εξωτερικής προέλευσης με τις αντίστοιχες αναφορές να αναφέρονται στο τέλος των άρθρων και η βιβλιογραφία στο τέλος της εργασίας. Οι κύριες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον για τους σχεδιασμούς αυτούς είναι : η διαβίωση και προπόνηση ψηλά (1200 μ και άνω ) , η διαβίωση σε επίπεδο θάλασσας και προπόνηση σε υψόμετρο, διάφοροι προσομοιωτές ( κάμαρες και μάσκες ) υψομετρικού αερισμού. Σκοπός αυτής της ανασκόπησης είναι να παρουσιαστούν οι προπονητικές μέθοδοι όσον αφορά το υψόμετρο και να βγουν πορίσματα επιβεβαιωτικά στοιχεία με τα πλεονεκτήματα της καθεμίας. Η αναζήτηση έγινε από τις γνωστές μηχανές αναζήτησης Google Scholar και Pub Med. Οι λέξεις κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν για την αναζήτηση των άρθρων είναι altitude training in swimmers , altitude exposure in swimmers. Σε κάθε άρθρο περιλαμβάνεται με περιληπτικό τρόπο η εξής δομή : εισαγωγή, μέθοδοι, αποτελέσματα, συζήτηση, σύνοψη. Λεπτομερείς σχεδιασμός των μεθόδων και των αποτελεσμάτων χρησιμοποιείται σε κάθε άρθρο αυξάνοντας την εγκυρότητα και την ποιότητα την εργασίας. Σχεδιαγράμματα και στατιστικές χρησιμοποιούνται συστηματικά σε κάθε έρευνα. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν από την έρευνα δείχνουν πως η μέθοδος Hi-Hi ( Living High Training Low) έδωσε πιο σαφή αποτελέσματα με βελτίωση της sprint ικανότητας, αύξηση της κολυμβητικής ταχύτητας και αύξηση της απόδοσης. Μια μείωση παρατηρείται στην ικανότητα των μεσαίων αποστάσεων. Κατά την μέθοδο LHTL( Living High Training Low) εμφανίστηκε αργή βελτίωση στην απόδοση όπως επίσης έφερε και αργά αποτελέσματα στον όγκο ερυθρών κυττάρων χωρίς αυτό να συμπίπτει με καλύτερη απόδοση. Δεν παρουσιάστηκε καμία αερόβια βελτίωση. Τέλος, κατά την μέθοδο της προσομοίωσης η δόση διαλείπουσας υποξικής έκθεσης δεν έφερε καμία βελτίωση στα 100μ. Η συστηματική ΙΗΤ (Intermittent Hypoxic Training) ίσως μπορεί να επιφέρει μία βελτίωση στους σωματικούς και λειτουργικούς δείκτες. Συνοψίζοντας, η μέθοδος Hi-Hi φέρει πιο ενθαρρυντικά αποτελέσματα από ότι οι άλλες μέθοδοι. Περεταίρω έρευνα πάντοτε σε ένα τόσο πολύπλοκο θέμα χρίζει μεγάλης σημασίας για περισσότερα αποτελέσματα.n

Weakly Acidic Bile Is a Risk Factor for Hypopharyngeal Carcinogenesis Evidenced by DNA Damage, Antiapoptotic Function, and Premalignant Dysplastic Lesions In Vivo

Background: There is recent in vivo discovery documenting the carcinogenic effect of bile at strongly acidic pH 3.0 in hypopharynx, while in vitro data demonstrate that weakly acidic bile (pH 5.5) has a similar oncogenic effect. Because esophageal refluxate often occurs at pH > 4.0, here we aim to determine whether weakly acidic bile is also carcinogenic in vivo. Methods: Using 32 wild-type mice C57B16J, we performed topical application of conjugated primary bile acids with or without unconjugated secondary bile acid, deoxycholic acid (DCA), at pH 5.5 and controls, to hypopharyngeal mucosa (HM) twice per day, for 15 weeks. Results: Chronic exposure of HM to weakly acidic bile, promotes premalignant lesions with microinvasion, preceded by significant DNA/RNA oxidative damage, γH2AX (double strand breaks), NF-κB and p53 expression, overexpression of Bcl-2, and elevated Tnf and Il6 mRNAs, compared to controls. Weakly acidic bile, without DCA, upregulates the “oncomirs”, miR-21 and miR-155. The presence of DCA promotes Egfr, Wnt5a, and Rela overexpression, and a significant downregulation of “tumor suppressor” miR-451a. Conclusion: Weakly acidic pH increases the risk of bile-related hypopharyngeal neoplasia. The oncogenic properties of biliary esophageal reflux on the epithelium of the upper aerodigestive tract may not be fully modified when antacid therapy is applied. We believe that due to bile content, alternative therapeutic strategies using specific inhibitors of relevant molecular pathways or receptors may be considered in patients with refractory GERD