Kongres ESMO 2016: Trzy najważniejsze badania w dziedzinie immunoonkologii

Na dorocznym Kongresie Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ESMO, European Society for Medical Oncology) przedstawiono najnowsze odkrycia badań prowadzonych w różnych typach nowotworów złośliwych. Rozwój immunoterapii nowotworów w ostatnich latach spowodował zmianę postępowania w leczeniu chorych na nowotwory złośliwe. Na spotkaniu ESMO 2016 zaprezentowano wyniki wielu badań klinicznych z udziałem leków immunoterapeutycznych (np. anty-CTLA-4, anty-PD-1), które zmienią sposób postępowania terapeutycznego szczególnie u chorych na czerniaka, raka płuca czy nowotwory regionu głowy i szyi. W niniejszym opracowaniu zostaną omówione trzy wybrane badania poświęcone immunoonkologii, które przedstawiono podczas tego­rocznego spotkania

Kongres ESMO 2016: Trzy najważniejsze badania w dziedzinie raka piersi

Na dorocznym kongresie Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ESMO, European Society for Medical Oncology) przedstawiono najnowsze odkrycia badań prowadzonych w różnych typach nowotworów złośliwych, w tym raka piersi. Immunoterapia i terapie celowane rozwijają się najbardziej dynamicznie. Tegoroczne spotkanie obfitowało w wyniki badań dotyczących terapii celowanej (inhibitor CDK4/6) oraz leczenia hormonalnego u chorych na zaawansowanego/uogólnionego raka piersi, nowego podejścia do leczenia hormonalnego lub możliwości wykorzystania molekularnych/biologicznych cech w poszczególnych grupach chorych w celu zidentyfikowania tych, u których można uniknąć biopsji węzła chłonnego wartowniczego. W artykule omówiono wyniki trzech najważniejszych badań poświęconych chorym na raka piersi

Sprawozdanie z sympozjum Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej pt.: „Signalling pathways in cancer”

W dniach 4 i 5 marca 2016 roku w Sitges odbyło się kolejne sympozjum Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej pt.: „Signalling pathways in cancer”. Tematy tegorocznych wykładów były skoncentrowane na mechanizmie działania, oporności, stosowanych lekach oraz możliwościach rozwoju nowych terapii ukierunkowanych na receptory rodziny HER. W trakcie dwóch dni uczestnicy zostali zaznajomieni z ostatnimi wynikami badań zgodnych z tematyką spotkania. W artykule zostaną przedstawione wybrane zagadnienia przedstawione w trakcie sympozjum

Postoperative treatment of newly diagnosed glioblastoma multiforme in elderly patients

Glejak wielopostaciowy (GBM) jest najczęstszym pierwotnym nowotworem złośliwym mózgu u dorosłych. Standardowe leczenie polega na maksymalnie doszczętnym wycięciu guza z następowym napromienianiem, które opcjonalnie kojarzone jest z jednoczesnym i adiuwantowym stosowaniem temozolomidu (TMZ). W grupie chorych z rozpoznaniem GBM w wieku 65 lat lub starszych spodziewany okres przeżycia jest krótki, a wskazania do długotrwałego leczenia są dyskusyjne. Skrócona radioterapia może być wartościową alternatywą dla konwencjonalnie frakcjonowanego napromieniania. Wyniki niektórych badań wskazują, że wyłączna chemioterapia TMZ u starszych chorych może być alternatywą dla radioterapii. Standardowe leczenie u starszych chorych jest możliwe do zrealizowania w wybranych przypadkach charakteryzujących się dobrymi czynnikami prognostycznymi. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 2: 58–65Glioblastoma multiforme (GBM) is the most common primary brain tumor in adults. Standard treatment consists of maximally radical tumor excision and consecutive radiotherapy that optionally is associated with simultaneous and adjuvant temozolomide (TMZ) chemotherapy. Survival of 65 years old and older patients with GBM is short, and indications to long-term treatment remain controversial. The valuable alternative for conventional fractionated radiotherapy is abbreviated irradiation. The results of some studies show that, chemotherapy with TMZ alone may be an alternative for radiotherapy in elderly patients. Standard therapeutic regimens are feasible in selected cases with good prognostic factors in elderly patients. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 2: 58–6

Zastosowanie radykalnej radioterapii wiązką protonów u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w I–III stopniu zaawansowania

Surgery is the treatment of choice for patients with early-stage non-small-cell lung cancer. A proportion of patientscannot undergo surgery due to comorbid conditions and — in this situation — radical radiotherapy may be an alternativemethod of treatment. Compared with conventional photon irradiation proton beam treatment — eitherthree-dimensional conformal or intensity-modulated radiation therapy — allows for dose escalation with reduction ofthe dose delivered to normal tissues. Proton beam therapy is safe and effective for treating patients with non-small-celllung cancer. Clinical studies confirm the feasibility of proton irradiation for early-stage non-small-cell lung cancersand further trials are being performed in locally advanced tumors. In this paper, we present the physical aspects andthe preliminary data from dosimetric and clinical studies for proton beam therapy in stage I–III non-small-cell lungcancer on the basis of the available literature.Leczenie chirurgiczne jest postępowaniem z wyboru u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca we wczesnymstadium zaawansowania. Część chorych nie może zostać poddana resekcji ze względu na choroby współistniejące,i wówczas alternatywną metodą postępowania może być radykalna radioterapia. Leczenie z wykorzystaniem wiązkiprotonów w porównaniu z konwencjonalną radioterapią z użyciem fotonów — nawet z wykorzystaniem technikkonformalnych, w tym napromieniania techniką modulowania intensywności wiązki — pozwala na eskalację dawkidzięki lepszemu zaoszczędzeniu tkanek zdrowych. Leczenie chorych na niedrobnokomórkowego raka płucaz zastosowaniem wiązki protonów jest bezpieczne i skuteczne. Wyniki badań klinicznych potwierdzają możliwośćprzeprowadzenia radioterapii protonowej u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca we wczesnym stadiumzaawansowania, a kolejne doświadczenia są prowadzone w nowotworach miejscowo zaawansowanych. W pracyzostały przedstawione aspekty fizyczne oraz wstępne wyniki badań dozymetrycznych i klinicznych z zastosowaniawiązki protonów u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w I–III stopniu zaawansowania na podstawiedostępnego piśmiennictwa

Blastic plasmacytoid dendritic cell neoplasm (BPDCN) — clinical features, diagnosis, and treatment in the experience from a single institution

Wstęp. Nowotwór z blastycznych plazmocytoidnych komórek dendrytycznych (BPDCN) jest rzadko rozpoznawaną i bardzo źle rokującą chorobą rozrostową wywodzącą się z prekursorów plazmocytoidnych komórek dendrytycznych. W pracy opisano doświadczenia Kliniki Nowotworów Układu Chłonnego Centrum Onkologii — Instytutu w Warszawie wynikające z leczenia chorych w latach 2006–2012, u których stwierdzono tę rzadką jednostkę chorobową.Materiał i metody. Grupa chorych liczyła 7 osób, w tym 4 mężczyzn. Mediana wieku chorych to 68 lat (37–78 lat). Objawem podstawowym były u wszystkich zmiany skórne, ale stwierdzano też wtórne zajęcie węzłów chłonnych (n = 3), krwi obwodowej (n = 1) i szpiku (n = 3). Chorobę rozpoznano na podstawie charakterystycznego obrazu immunofenotypowego w badaniu histopatologicznym i cytometrycznym uzyskanym ze skóry, krwi obwodowej oraz szpiku (CD 4+/CD56+: n = 7, CD 123+: n = 3).Wyniki. U 3 chorych początkowo błędnie rozpoznano czerniaka w innych ośrodkach diagnostycznych. Trzech chorych otrzymało chemioterapię stosowaną w przypadkach chłoniaków nie-Hodgkina, u 3 zastosowano programy przewidziane dla ostrej białaczki szpikowej. Jeden chory otrzymał chemioterapię stosowaną w ostrej białaczce limfoblastycznej, a następnie został poddany allotransplantacji komórek krwiotwórczych od dawcy rodzinnego, pozostaje w całkowitej remisji, a jego czas przeżycia wynosi 80 miesięcy. Mediana całkowitego przeżycia pozostałych 6 chorych niepoddanych przeszczepieniu wyniosła 3,5 miesiąca (1,5–20 miesięcy).Wnioski. Zróżnicowany obraz kliniczny utrudnia rozpoznanie tej jednostki chorobowej, a optymalny sposób leczenia nie jest ustalony i wymaga dalszych badań. Zwraca uwagę dobry wynik leczenia pacjenta poddanego alloprzeszczepieniu komórek krwiotwórczych.Introduction. Blastic plasmacytoid dendritic cell neoplasm (BPDCN) is rarely diagnosed proliferative disease with very poor prognosis originating from the precursors of plasmacytoid dendritic cells.Materials and methods. In this study, we report on 7 patients diagnosed and treated at our institution between 2006 and 2012. Median age of patients was 68 years (range 37–78 years), and 4 were men. All patients presented with a skin lesion, with additional secondary lymph nodes (n = 3), peripheral blood (n = 1) and bone marrow involvement (n = 3). Disease was diagnosed based on typical immunophenotypical features in histopathological and flow cytometry examination of skin, blood or bone marrow (CD 4+/CD56+: n = 7, CD 123+: n = 3).Results. Three patients were initially diagnosed with melanoma. Three of patients were treated with non-Hodgkin lymphoma-directed chemotherapy, three other — acute myeloid leukemia chemotherapy and one with acute lymphoblastic leukemia-type treatment. Median overall survival of non transplanted patients (n = 6) was 3.5 months (range 1.5–20 months), while patient allografted from related donor, treated with acute lymphoblastic leukemia-type chemotherapy, remains in complete remission until now (OS = 80 months).Conclusion. This rare entity is a diagnostic challenge and needs dedicated clinical studies to establish appropriate therapy. Of note is a good outcome of a single patient after allogeneic stem cell transplantation

Zastosowanie wemurafenibu u chorych na uogólnionego czerniaka z obecnością mutacji w genie BRAF — wybrane przypadki kliniczne

The incidence of cutaneous melanoma is constantly increasing. The primary treatment in early stage of disease re­mains surgery. New therapeutic strategies such as immunotherapy or selective BRAF inhibitors — vemurafenib and dabrafenib, have improved outcomes of treatment in the group of patients with stage IV melanoma. In Poland still only vemurafenib is available in routine clinical practice. In this article we present clinical experiences in treating of BRAF-positive metastatic melanoma patients with use of vemurafenib.Liczba zachorowań na czerniaka skóry stale wzrasta. Podstawowym leczeniem we wczesnym stadium zaawanso­wania choroby pozostaje zabieg chirurgiczny. Nowe terapie, takie jak immunoterapia czy selektywne inhibitory BRAF — wemurafenib czy dabrafenib, poprawiły wyniki leczenia w grupie chorych w IV stopniu zaawansowania. W Polsce w praktyce klinicznej w ramach programu lekowego dostępny jest wemurafenib. W pracy prezentujemy doświadczenia z wykorzystaniem wemurafenibu w leczeniu chorych na uogólnionego czerniaka z potwierdzoną obecnością mutacji BRAF

ESMO 2016 Congress: Three of the most important studies in the field of immuno-oncology

The 2016 European Society for Medical Oncology (ESMO) annual congress highlighted the latest discoveries in different types of cancer research. Advances in cancer immunotherapy in recent years have caused a paradigm shift in cancer management. Numerous clinical trials results with immunotherapeutic agents (e.g., anti-CTLA-4, anti-PD-1) were presented at the annual ESMO meeting, which will change the treatment approach, especially for patients with melanoma, lung cancer, and head and neck cancer. In this paper three selected studies dedicated to the immuno-oncology field, which were presented during the meeting, will be discussed