HIV-1 Subtype D Infections among Caucasians from Northwestern Poland—Phylogenetic and Clinical Analysis

Background: HIV-1 subtype D infections, which are associated with a faster rate of progression and lymphocyte CD4 decline, cognitive deficit and higher mortality, have rarely been found in native Europeans. In Northwestern Poland, however, infections with this subtype had been identified. This study aimed to analyze the sequence and clinical data for patients with subtype D using molecular phylogeography and identify transmission clusters and ancestry, as well as drug resistance, baseline HIV tropism and antiretroviral treatment efficacy. Methods: Phylogenetic analyses of local HIV-1 subtype D sequences were performed, with time to the most recent common ancestor inferred using Bayesian modeling. Sequence and drug resistance data were linked with the clinical and epidemiological information. Results: Subtype D was found in 24 non-immigrant Caucasian, heterosexually infected patients (75 % of females, median age at diagnosis of 49.5 years; IQR: 29–56 years). Partial pol sequences clustered monophyletically with the clades of Ugandan origin and no evidence of transmission from other European countries was found. Time to the most common recent ancestor was 1989.24 (95 % HPD: 1968.83–1994.46). Baseline drug resistance to nucleoside reverse transcriptase inhibitors was observed in 54.5 % of cases (mutations: M41L, K103N, T215S/D) with evidence of clustering, no baseline integrase or protease resistance and infrequent non-R5 tropism (13.6%). Virologic failure was observed in 60 % of cases an

Risk of All-Cause Mortality in HIV Infected Patients Is Associated with Clinical, Immunologic Predictors and the CCR5 Δ32 Deletion

OBJECTIVE: Investigation of the interplay between the CCR5 Δ32/wt genotype and demographic, epidemiological, clinical and immunological factors associated with mortality in the cART era. DESIGN: Longitudinal data from 507 HIV-infected patients following the Δ32 allele detection were analyzed. METHODS: Cumulative 15 years mortality was calculated using Kaplan-Meyer methodology. Hazard ratios were estimated using univariate Cox models. Basing on Akakie information criteria and statistical significance multivariate Cox model was constructed and effect plots presenting adjusted hazard ratio time-dependency were drawn. Analysis of the association of all-cause mortality and CCR5 Δ32/wt genotype prior to the antiretroviral treatment (cART) initiation (n = 507) and on the therapy (n = 422) was also performed. RESULTS: A mortality rate of 2.66 (CI 2.57-3.19) per 100 person-years was observed. Univariate analysis factors modifying the risk of death included the CCR5 genotype, gender, history of cART, AIDS diagnosis and also CD4 lymphocyte nadir, zenith, the latest CD4 count and stable levels >500 cells/µl. For multivariate analysis the following predictors were selected: CCR5 genotype (HR for wt/wt 2.53, CI 1.16-5.53, p = 0.02), gender (HR for males 1.91, 95%CI 1.1-3.36, p = 0.023), introduction of combined antiretroviral treatment (HR 4.85, CI 3.0-7.89, if untreated or treated <1 month, p<0.0001) CD4 count of 500 cells/µl for six months or more (HR 4.16, CI 1.95-8.88 if not achieved, p = 0.028), the latest CD4 count (HR 5.44, CI 3.39-8.74 for <100 cells/µl, p<0.0001) and history of AIDS (HR 1.69, CI 1.03-2.79, p = 0.039). Among untreated individuals the Δ32/wt genotype was associated with notably better survival (p = 0.026), while among cART treated individuals the Δ32 mutation did not correlate significantly with higher survival rates (p = 0.23). CONCLUSIONS: The Δ32 CCR5 allele is associated with a reduction of the risk of all-cause mortality in HIV (+) patients alongside clinical and immunologic predictors such as AIDS, history of cART, lymphocyte CD4 cell count and gender

An assessment of the knowledge concerning obesity among the adult Polish population — a preliminary study

  WSTĘP: Częstość występowania otyłości w Polsce dramatycznie wzrasta w ostatnich latach i dotyczy obecnie około 20% dorosłych mieszkańców naszego kraju. Dla aktywnego współudziału chorego w procesie profilaktyczno-terapeutycznym niezbędna jest jego wiedza w zakresie podstawowych zagadnień związanych z tą chorobą. Celem badania była ocena wiedzy na temat otyłości wśród osób dorosłych należących do populacji polskiej. MATERIAŁ I METODY: Badaniu ankietowemu zostało poddanych 100 dorosłych osób. Ankieta składała się z dwóch części — pierwsza zawierała pytania dotyczące płci, wieku, wzrostu, masy ciała i wykształcenia badanego, dr uga — 12 pytań oceniających wiedzę na temat pr zyczyn otyłości, jej powikłań oraz sposobów leczenia. WYNIKI: Ogółem uzyskano 100 ankiet. Kobiety stanowiły 68% ogółu badanych. Mediana indeksu masy ciała (BMI) wśród ankietowanych wynosiła 24,8 kg/m 2 (zakres: 17,3–39,6), mediana wieku — 54 lata (zakres: 20–89). Otyłość występowała u 13% badanych. Stwierdzono różną częstość występowania nadmiernej masy ciała pomiędzy grupami wiekowymi wydzielonymi na podstawie mediany wieku (74% wśród osób starszych, 26% wśród osób młodszych). Zaobserwowano niejednorodny poziom wiedzy w zakresie zagadnień związanych z otyłością. Następstwa otyłości były znane 91% badanych, 55,3% ogółu posiadało wiedzę na temat przyczyn choroby, a 39,8% prezentowało podstawową wiedzę o możliwościach jej leczenia. Związek pomiędzy posiadaną wiedzą i war tością BMI stwierdzono w gr upie najmłodszych mężczyzn i najstarszych kobiet i miał on charakter zależności odwrotnej. WNIOSKI: Pomimo dużej wiedzy o powikłaniach związanych z rozwojem otyłości, społeczeństwo charakteryzuje się niedostateczną wiedzą na temat przyczyn rozwoju tej choroby, a także możliwości i sposobów jej leczenia. W niektórych grupach wiekowych istnieje odwrotna zależność pomiędzy posiadaną wiedzą a wartościami BMI.    INTRODUCTION: Obesity affects one fif th of the Polish population. A patient’s basic knowledge of this disease is cr ucial for prevention and treatment if needed. The goal of this study was to assess the level of knowledge of obesity among a sample of the adult Polish population. MATERIAL AND METHODS: The study was conducted among 100 adults. The survey included two parts — the first part concerned gender, age, height, weight and level of education. The second part consisted of twelve questions concerning the causes, effects on health, and methods of treatment of obesity. RESULTS: Overall, 100 questionnaires were obtained. More than two thirds (68%) of the respondents were female. The median BMI in the study group was 24.8 kg/m2 (range: 17.3–39.6). The median age was 54 years (range: 20–89). Obesity was recorded in 13% of the sample. There were differences in the prevalence of excessive body weight between the older group and the younger group (74% and 26% respectively), the border between the two groups being the median age. The differences in knowledge were as follow: 55.3% of all respondents were aware of the causes of obesity, 91% had knowledge concerning its effects on health, 39.8% were aware of the methods of its treatment. We noticed a negative correlation between knowledge and BMI only in the youngest men and the oldest women. CONCLUSIONS: There is a lack of knowledge concerning the causes of obesity and the methods of its treatment. A correlation between BMI and knowledge can be observed in some groups of society.

Leczenie ciężkiej, zagrażającej życiu hipokalcemii ludzkim rekombinowanym teryparatydem pacjentów z pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc — seria przypadków

  Introduction: Hypocalcaemia is a common postoperative complication, both after the resection of parathyroid adenoma associated with primary hyperparathyroidism and after total thyroidectomy due to thyroid cancer or nodular goitre. For a few years, in patients with postoperative hypoparathyroidism and severe hypocalcaemia, who cannot discontinue intravenous calcium preparations even with the use of high vitamin D doses, attempts have been made to add recombinant human parathormone (rhPTH) to the treatment schedule. In this work, for the first time in Poland, we demonstrate the potential use of teriparatide for the treatment of severe hypocalcaemia based on three different cases of postoperative hypoparathyroidism. Material and methods: Case 1. Female (52) with postoperative hypoparathyroidism, after total thyroidectomy and the removal of lower left parathyroid gland due to hyperparathyroidism, several weeks after the surgery still required intravenous calcium infusions because of tetany symptoms. Just one month of teriparatide treatment at 20 μg/0.08 mL given in daily subcutaneous injections proved sufficient to control calcium levels with oral calcium and vitamin D preparations during the next few days until total resolution of hypocalcaemia symptoms and the achievement and maintenance of laboratory normocalcaemia in the following weeks. Case 2. Female (33) with hypoparathyroidism following total thyroidectomy in 1996 because of papillary thyroid cancer, with congenital tubulopathy associated with renal loss of calcium and magnesium, and the symptoms of tetany recurring since the day of surgery, requiring intravenous calcium administration every 2–3 days. Currently, the patient has been hospitalised because of venous port infection, the only venous access, which made intravenous therapy impossible. Because of the life-threatening condition of the patient, bridging teriparatide treatment was prepared (20 μg/0.08 mL). Complete resolution of clinical symptoms of hypocalcaemia was obtained with teriparatide doses given every 8–12 hours, which made dose reduction possible. Case 3. Female (52) after major oncological surgery because of laryngopharyngeal and cervical oesophageal cancer with the removal of parathyroid glands, fed through PEG, was admitted to hospital with the symptoms of tetany. Despite treatment intensification, the patient experienced a hypocalcaemic crisis during hospitalisation. Teriparatide treatment at 2 × 20 μg/day resulted in the resolution of tetany symptoms, with gradual normalisation of calcium-phosphate balance parameters during the following days. Conclusions: Based on the analysis of these cases, the conclusion was drawn that the use of recombinant human teriparatide allows for the control of severe hypocalcaemia requiring intravenous infusions of calcium in patients with postoperative hypoparathyroidism. (Endokrynol Pol 2016; 67 (4): 403–412)    Wstęp: Hipokalcemia jest częstym pooperacyjnym powikłaniem, zarówno po usunięciu gruczolaka przytarczyc w przebiegu pierwotnej nadczynności przytarczyc, jak i po całkowitej tyreoidektomii z powodu raka tarczycy lub wola guzowatego. Od kilku lat, u pacjentów z pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc i ciężką hipokalcemią, u których nie można odstawić dożylnej terapii preparatami wapnia, nawet przy stosowaniu dużych dawek witaminy D, podejmowane są próby włączenia do leczenia ludzkiego rekombinowanego parathormonu (rhPTH). W niniejszej pracy, po raz pierwszy w Polsce, autorzy pracy wskazują na możliwość zastosowania teryparatydu w leczeniu ciężkiej hipokalcemii na podstawie trzech różnych przypadków pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc. Materiał i metody: Przypadek 1: 52-letnia kobieta, z pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc, po całkowitej tyreoidektomii i usunięciu przytarczycy dolnej lewej z powodu nadczynności przytarczyc, kilkanaście tygodni po operacji, z powodu objawów tężyczki, wciąż wymagająca stosowania dożylnych wlewów wapnia. Zastosowano jedynie miesięczną kurację teryparatydem w dawce 20 μg/0,08 ml w codziennych iniekcjach podskórnych, która okazała się wystarczająca do kontrolowania stężenia wapnia doustnymi preparatami wapnia i witaminy D, w ciągu następnych dni do całkowitego ustąpienia objawów hipokalcemii, a w kolejnych tygodniach uzyskania i utrzymania laboratoryjnych parametrów normokalcemii. Przypadek 2: 33-letnia kobieta, z niedoczynnością przytarczyc po całkowitej tyreoidektomii w 1996 roku z powodu raka brodawkowatego tarczycy, z wrodzoną tubulopatią przebiegającą z nerkową utratą wapnia i magnezu, od dnia operacji z nawracającymi objawami tężyczki wymuszającymi dożylne podawanie wapnia co 2–3 dni. Aktualnie hospitalizowana z powodu zakażenia portu naczyniowego, jedynego dostępu dożylnego, co uniemożliwiało dożylną terapię. Z uwagi na stan zagrożenia życia pacjentki, przygotowano leczenie pomostowe teryparatydem (20 μg/0,08 ml). Uzyskano całkowite ustąpienie klinicznych objawów hipokalcemii przy podawaniu dawki teryparatydu co 8–12 godzin, co pozwoliło na redukcję dawki leku. Przypadek 3: 52-letnia kobieta po rozległej operacji onkologicznej z powodu raka gardła dolnego i szyjnej części przełyku z usunięciem przytarczyc, odżywiana za pomocą PEG, przyjęta na oddział z objawami tężyczki. Mimo intensyfikacji leczenia, podczas hospitalizacji wystąpił u chorej przełom hipokalcemiczny. Zastosowany teryparatyd w dawce 2 × 20 μg/dobę spowodował ustąpienie objawów tężyczki, ze stopniową normalizacją parametrów gospodarki wapniowo-fosforanowej w następnych dniach. Wnioski: Na podstawie analizy przedstawionych przypadków wyciągnięto wniosek, że zastosowanie ludzkiego rekombinowanego teryparatydu pozwala na opanowanie ciężkiej hipokalcemii wymagającej dożylnych wlewów wapnia u pacjentów z pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc. (Endokrynol Pol 2016; 67 (4): 403–412)

Wielomiesięczny czas wolny od progresji u chorej z uogólnionym nowotworem neuroendokrynnym jelita cienkiego po leczeniu skojarzonym oktreotydem LAR i terapią izotopową

Long-acting somatostatin analogs are considered as a first line of treatment in well-differentiated metastatic gastroenteropancreatic neuroendocrine neoplasms with symptoms of carcinoid syndrome, because of relief symptoms and antiproliferative effect. According to the results of PROMID study (Placebo-Controlled, Double-Blind, Prospective, Randomized Study on the Effect of Octreotide LAR in the control of Tumor Growth in Patients With Metastatic Neuroendocrine Midgut Tumors), median time to progression is 14.3 months during treatment with octreotide. In this case report we presented 46-year-old woman with primary diagnosis of hepatocellular carci­noma, treated with palliative chemiotherapy (doxorubicin, dexamethasone, cyclophosphamide) with hematologic side effects and after that in follow-up. Because of uncommon course of HCC, histopathology examination was reviewed. The new diagnosis was metastases of well-differentiated neuroendocrine tumor (G1 in WHO 2010 clas­sification). During diagnostic imaging (computed tomography of chest and abdomen, Gallium-68-DOTA-TATE PET/CT) primary tumor in small intestine was found. The final diagnosis was well-differentiated neuroendocrine neoplasm of small intestine with distant metastasis and carcinoid syndrome. Improvement of general condition and 26 months stabilization of the disease was observed after concomitant treatment with long-acting octreotide and peptide receptor radionuclide therapy.Leczeniem farmakologicznym z wyboru w nowotworach neuroendokrynnych przewodu pokarmowego przebiega­jących z objawami zespołu rakowiaka są długodziałające analogi somatostatyny, redukujące objawy aktywności hormonalnej guzów oraz mające działanie antyproliferacyjne. Według danych badania PROMID średni czas wolny od progresji podczas leczenia długodziałającym oktreotydem wynosi 14,3 miesiąca. Prezentowany przy­padek dotyczy 46-letniej kobiety z rozpoznanym początkowo rakiem wątrobowokomórkowym (HCC), leczonym chemioterapią paliatywną (doksorubicyna, deksametazon, cyklofosfamid), a następnie z powodu powikłań hematologicznych pozostawionym w obserwacji. Ze względu na nietypowy przebieg HCC poddano weryfikacji badanie histopatologiczne, rozpoznając przerzut wysokozróżnicowanego nowotworu neuroendokrynnego (G1 wg WHO 2010). W wykonanych badaniach obrazowych (tomografia komputerowa klatki piersiowej i jamy brzusznej, 68Ga-DOTA-TATE-PET/CT) uwidoczniono zmianę w jelicie cienkim, mogącą odpowiadać ognisku pierwotnemu. Rozpoznano wysokozróżnicowany nowotwór neuroendokrynny jelita cienkiego w fazie uogólnienia przebiegający z objawami zespołu rakowiaka. Po zastosowanym leczeniu skojarzonym długodziałającym analogiem somato­styny — oktreotydem LAR oraz terapią znakowanymi izotopowo analogami somatostatyny 90Y/177Lu-DOTA-TATE uzyskano poprawę sprawności chorej o 2 stopnie w skali ECOG/WHO oraz 26-miesięczną stabilizację choroby