Local stent delivery in tortuous carotid artery

This case report describes a symptomatic case of extremely tortuous left internal carotid artery, which caused difficulties in advancing protection device and delivering a stent over the stenosis. We overcome the problem with “local stent delivery” technique, which is advancing a guiding catheter through the stenosis, putting the stent inside it and then retracting the catheter leaving the stent at the stenosis.Przedstawiono przypadek objawowego zwężenia bardzo krętej lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej, co spowodowało trudności w dostarczeniu systemu do neuroprotekcji, jak również stentu. Trudności pokonano stosując technikę „lokalnego dostarczenia stentu”, w której cewnik prowadzący przeprowadzono przez zmianę, przez niego stent za zmianę, a następnie, wycofując cewnik prowadzący, implantowano stent w miejscu zwężenia

Przezcewnikowe leczenie udaru niedokrwiennego o wysokim ryzyku powikłań krwotocznych

A case of acute ischemic stroke following pacemaker implantation treated via endovascular intervention together with intra-arterial thrombolysis has been presented. Through right radial access, proximal thrombotic occlusion of the left M1 segment of the middle cerebral artery was confirmed within 2.5 hours of symptoms onset. The Sion Blue wire was placed through the thrombus in the distal region of the artery and then the thrombus was aspirated with Finecross microcatheter. At the end of the procedure through the microcatheter two selective intra-arterial boluses of 5 mg of Alteplase were injected. The patient was discharged 6 days after the intervention with Rankin score 2, without bleeding events.Przedstawiono przypadek ostrego udaru niedokrwiennego po implantacji kardiostymulatora, leczony za pomocą interwencji wewnątrznaczyniowej z jednoczesnym lokalnym podaniem trombolizy. Po wprowadzeniu cewnika przez prawą tętnicę promieniową uwidoczniono proksymalne zamknięcie segmentu M1 lewej tętnicy środkowej mózgu w ciągu 2,5 godziny po wystąpieniu objawów. Następnie umieszczono prowadnik Sion Blue dystalnie do miejsca zakrzepu, a zakrzep zaaspirowano mikrocewnikiem Finecross. Po zakończeniu procedury poprzez mikrocewnik wstrzyknięto dotętniczo dwa bolusy Alteplazy po 5 mg. Pacjent został wypisany do domu 6 dni po interwencji w stopniu według Rankina 2, bez zdarzeń krwotocznych

Ostra niewydolność serca po embolizacji guza nerki. Opis przypadku

Renal cell carcinoma (RCC) is the most common primary malignant renal tumor. The classic triad of symptoms includes palpable abdominal mass, hematuria and flank pain. However, some of the patients diagnosed with RCC first present with paraneoplastic symptoms occurring as a consequence of secretion of various substances from the tumor. We present a case of a woman diagnosed with large kidney tumor, who developed acute heart failure soon after being treated with percutaneous embolization. We discuss toxic myocarditis as one of the possible causes for the acute hemodynamic compromise and the fatal outcome of the patient. Our case report highlights the complexity of this pathology and the importance of awareness of the various possible life-threatening complications.Rak nerkowo-komórkowy jest najczęstszym pierwotnym nowotworem złośliwym nerki. Klasyczna triada objawów z nim związanych obejmuje guz w jamie brzusznej, krwiomocz i ból w okolicy lędźwiowej. Jednak niektórzy pacjenci z rakiem nerkowo-komórkowym najpierw mają objawy paraneoplastyczne wywoływane przez substancje produkowane przez guz. W pracy przedstawiono przypadek kobiety, u której zdiagnozowano duży guz nerki i u której bezpośrednio po jego embolizacji rozwinęły się objawy ostrej niewydolności serca. Jako jedną z możliwych przyczyn ostrych zaburzeń hemodynamicznych i zgonu pacjenta rozważono toksyczne zapalenie mięśnia sercowego. Przedstawiony opis przypadku podkreśla złożoność patologii, jak również potrzebę świadomości różnych możliwych zagrażających życiu powikłań związanych z jego leczeniem

Intracoronary ECG guided PCI in the contemporary catheterization laboratory. Part 2

Intracoronary ECG, which was created with unipolar guide introduced into coronary artery to analyze ischemia, was invented in 1974, and firstly performed in human body in 1985, Intracoronary ECG still remains rarely used technique for percutaneous coronary interventions (PCI). The article sums up studies dating from 1974 to 2016 which show that intracoronary ECG is useful for discovering the zones of ischemia, predicting myocardial necrosis, exploring vital myocardium, predicting myocardial recovery during primary PCI and finding new possibilities for the development of PCI. Intracoronary ECG is still very cheap and easily performed, even though it requires additional time and deserves much more interest among the staff incatheterization laboratories.Wewnątrzwieńcowe EKG zarejestrowane za pomocą jednobiegunowego prowadnika wprowadzonego do tętnicy wieńcowej w celu oceny niedokrwienia zostało wynalezione w 1974 roku, a po raz pierwszy zostało wykonane u człowieka w 1985 roku. Wewnątrzwieńcowe EKG wciąż jest bardzo rzadko stosowaną techniką diagnostyczną podczas przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI). Artykuł ten podsumowuje badania z lat 1974–2016, pokazując, że wewnątrzwieńcowe EKG może być przydatne w znalezieniu strefy niedokrwienia, przewidywaniu martwicy mięśnia sercowego, detekcji żywotnego miokardium, prognozowaniu zdrowienia mięśnia sercowego po pierwotnej PCI, jak również w poszukiwaniu nowych strategii podczas PCI. Nadal bardzo tanie i łatwe do wykonania, mimo że wymaga dodatkowego czasu, to zasługuje na większe zainteresowanie pracujących w pracowniach hemodynamiki

Intracoronary ECG guided PCI in the contemporary catheterization laboratory. Part 1

Intracoronary ECG was invented in 1974 and in 1985 it was shown for the first time that intracoronary wire could be used as an ECG unipolar lead to detect ongoing ischemia in humans. Intracoronary ECG still remains highly underused technique for guiding percutaneous coronary interventions. This article summarizes studies dating from 1974 through 2016 showing intracoronary ECG usefulness in finding zones of ischemia, predicting myocardial necrosis, exploring vital myocardium, predicting myocardial recovery during primary PCI and finding new possibilities for developing better strategies for PCI. Still very cheap and easy to perform, it however requires additional time and deserves better integration in the catheterizationlaboratory.Wewnątrzwieńcowe EKG zarejestrowane za pomocą jednobiegunowego prowadnika wprowadzonego do tętnicy wieńcowej w celu oceny niedokrwienia wynaleziono w 1974 roku, a po raz pierwszy zostało wykonane u człowieka w 1985 roku. Wewnątrzwieńcowe EKG wciąż jest bardzo rzadko stosowaną techniką diagnostyczną podczas przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI). Artykuł ten podsumowuje badania z okresu 1974–2016, pokazując że wewnątrzwieńcowe EKG może być przydatne w znalezieniu strefy niedokrwienia, przewidywaniu martwicy mięśnia sercowego, detekcji żywotnego miokardium, prognozowaniu zdrowienia mięśnia sercowego po pierwotnej PCI, jak również w poszukiwaniu nowych strategii podczas PCI. Nadal bardzo tanie i łatwe do wykonania, mimo iż wymaga dodatkowego czasu, to zasługuje na większe zainteresowanie przez pracujących w pracowniach hemodynamiki

Comparison of dedicated BIOSS bifurcation stents with regular drug-eluting stents for coronary artery bifurcated lesions: Pooled analysis from two randomized studies

  Background: Coronary bifurcation treatment poses a therapeutic challenge. The aim of this study was to analyze pooled data of two randomized clinical trials, POLBOS I and POLBOS II, to compare 1-year follow-up results and identify possible prognostic factors. Methods: In POLBOS trials dedicated bifurcation BiOSS® stents were compared with regular drug eluting stents (rDES) in patients with stable coronary artery disease or non ST-segment elevation acute coronary syndrome (POLBOS I: paclitaxel eluting BiOSS® Expert vs. rDES; POLBOS II: sirolimus eluting BiOSS® LIM vs. rDES). Provisional T-stenting was the default strategy. Angiographic control was performed at 12 months. The primary endpoint was major adverse cardiovascular events (MACE) rate defined as the rate of cardiac death, myocardial infarction (MI) or target lesion revascularization (TLR). Results: 445 patients, with 222 patients in the BiOSS group and 223 patients in the rDES group, were analyzed. In 26.7% cases procedures were performed within distal left main, and true bifurca­tions which accounted for 81.6% of treated lesions. At 12 months the whole population exhibited no statistical differences in terms of MACE, TLR, MI or cardiac death between rDES and BiOSS groups. In multivariate analysis odds for MACE decreased with female sex (OR 0.433, 95% CI 0.178–0.942, p = 0.047) and with proximal optimization technique use (OR 0.208, 95% CI 0.097–0.419, p < 0.001), whereas the odds for MACE increased with main vessel predilatation (OR 2.191, 95% CI 1.042–5.066, p = 0.049) and diabetes mellitus treated with insulin (OR 2.779, 95% CI 1.1–6.593, p = 0.024). Conclusions: Pooled data showed no significant difference between MACE and TLR rates for BiOSS® group vs. rDES group

Elliptical stretch as a cause of side branch ostial compromise after main vessel stenting in coronary bifurcations: New insights from numerical analysis

Background: The side branch (SB) compromise after main vessel (MV) stenting remains a significant problem in coronary bifurcation treatment. Currently the two major hypotheses for the mechanism of SB compromise are carina shift from MV into the SB and plaque shift into the ostium of side vessel. It is proposed herein, SB ostial deformation leading to reshaping of the ostium from circle to ellipse is a third possible mechanism. In the current study, the theoretical effects and correlation of ostial deformation with fractional flow reserve (FFR) is explored.Methods: Based on angiographic measurements and theoretical analysis formulas, three different SB ostial areas using circular ostial shape assumption and elliptical ostial shape assumption were calculated. Three different types of ostial areas with FFR values after MV stenting in 49 patients from the FIESTA registry were compared and analyzed.Results: It was found that there is significant overestimation of stenosis severity when estimated by the circle formula, than with the ellipse formula — ASc vs. ASds with 25% ± 13%, p < 0.001, ASc vs. ASmld with 9% ± 10%, p < 0.001. The elliptical shape assumptions provide more accurate ostial area stenosis, which correlates better with FFR. This finding is more significant in less severe stenosis (< 70% area stenosis) than in a more severe one.Conclusions: A third possible mechanism of SB compromise after MV stenting of coronary bifurcation stenosis is elliptical ostial deformation at the ostium of SBs. The ostial area, calculated based on elliptical assumption correlates better with FFR, than area stenosis calculated with the traditional circular formula