The characteristics of osteoporotic fractures in the region of Bialystok (BOS-2). The application of the WHO algorithm, FRAX®BMI and FRAX®BMD assessment tools to determine patients for intervention

Background: The 2007 WHO guidelines for the treatment of osteoporosis require that we know the population risk of an osteoporotic fracture for each country to classify patients requiring treatment. Material and methods: Studies have been carried out among a random cohort of 1,608 women over the age of 40 to assess a ten-year absolute risk of main osteoporotic fractures (AR-10 m.o.fx.) and hip fractures (AR-10 h.fx.) by using FRAX®BMI and FRAX®BMD based on the epidemiology of fractures in England. Results: Both methods gave similar results in assessing the probability of fracture, showing the increase of AR-10 m.o.fx. in subsequent life decades to rise from 5% in the fifth decade to 25% in the ninth, mean result 11%, and AR-10 h.fx. to rise over the same period from 0.5% to 13%, mean result 3%. The number of fractures increases up to the seventh and eighth decades, and decreases according to the number of patients in the age group. The commonest fracture risks reported, other than old age and low BMI, were a prior fracture, a family history of hip fracture and smoking. Conclusions: Comparative analysis of examined parameters of FRAX between people with and without fractures showed considerable differences only in age and AR-10 m.o.fx. This doubled in people with previous fractures (ca. 18% vs. 9%) and AR-10 h.fx. (ca. 5% vs. 2.5%). The “middle” area between the average population risks (AR-10 m.o.fx. 11% and AR-10 h.fx. 3%) and the risks in patients with fractures (AR-10 m.o.fx. 18% and AR-10 h.fx. 9%) could work as an indicator: below those values the risk is low and no treatment is required; above those values, the risk is high, and intervention is necessary; the middle area implies a BMD examination and reassessment of the fracture risk. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (4): 290–298)Wstęp: Schemat Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) z 2007 roku postępowania wobec osteoporozy prowadzący do identyfikacji osób potrzebujących leczenia, aby zmniejszyć ryzyko złamania, stawia wymóg znajomości w każdym kraju poziomu populacyjnego zagrożenia złamaniami osteoporotycznymi. Materiał i metody: Podjęto badania oceny 10-letniego prawdopodobieństwa głównych złamań osteoporotycznych (RB-10 g.z.op.) i złamań biodra (RB-10 b.) na niewyselekcjonowanej grupie 1608 kobiet po 40. roku życia, posługując się narzędziem FRAX®BMI i FRAX®BMD wzorowanym na epidemiologii złamań w Anglii. Wyniki: Obydwa sposoby podobnie oceniły prawdopodobieństwo złamania i w kolejnych dekadach życia ujawniły rosnące RB-10 g.z.op. od ok. 5% w 5. dekadzie do 25% w 9., średnio 11%, oraz RB-10 b. odpowiednio od 0,5% do 13%, średnio 3%. Liczba złamań rosła do 7. i 8. dekady i malała zgodnie z liczebnością grupy wiekowej. Najczęściej zgłaszanymi czynnikami ryzyka, poza zaawansowanym wiekiem i niskim BMI, były: przebyte uprzednio złamanie, palenie tytoniu i złamanie biodra w wywiadzie rodzinnym. Wnioski: Analiza porównawcza badanych parametrów FRAX osób z złamaniami i bez nich wykazała znamienne statystycznie różnice wyłącznie pod względem wieku i dwukrotnie wyższe RB-10 g.zop. osób ze złamaniami (ok. 18% vs. 9%) i RB-10 b. (ok. 5% vs. 2,5%). Przestrzeń „pośrednia” pomiędzy średnim ryzykiem populacyjnym (RB-10 g.z.op. 11% i RB-10 b. 3%) a ryzykiem osób ze złamaniami (RB-10 g.z.op. 18% i RB-10 b. 9%) mogłaby posłużyć jako punkt orientacyjny: poniżej wymienionych wartości — ryzyko małe, niewymagające leczenia, powyżej — ryzyko duże wymagające interwencji, zaś ta „pośrednia” stanowi wskazanie do badania BMD i ponownej analizy zagrożenia złamaniem. (Endokrynol Pol 2011; 62 (4): 290–298

Relationship between asymmetric dimethylarginine, homocysteine and insulin resistance in adolescents with metabolic syndrome

WSTĘP. W ostatnich latach rozważa się znaczenie asymetrycznej dimetyloargininy (ADMA) jako nowego czynnika ryzyka miażdżycy, dysfunkcji śródbłonka oraz insulinooporności. W metabolizmie ADMA istotną rolę może odgrywać homocysteina (Hcy, homocysteine). Zwiększone stężenie ADMA wpływa na zmniejszenie biodostępności tlenku azotu (NO) przez hamowanie syntazy NO - eNOS. Celem pracy była próba poszukiwania zależności między ADMA, Hcy oraz NO u młodzieży z zespołem metabolicznym (MS, metabolic syndrome) . MATERIAŁ I METODY. Do badań zakwalifikowano 21 pacjentów z rozpoznanym MS, w wieku średnim 14,8 roku. Schorzenie rozpoznawano na podstawie kryteriów według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO, World Health Organization) i Adult Treatment Panel III (III ATP). Grupę kontrolną stanowiło 26 zdrowych nastolatków w średnim wieku 14,6 roku. Stężenie ADMA, Hcy oraz NO (za pomocą pochodnych NOx) oznaczono metodami immunoenzymatycznymi ELISA. Ocenę stężenia wysokoczułego białka C-reaktywnego (hs-CRP, high sensitivity C-reactive protein) dokonano za pomocą metody immunoturbidymetrycznej, z użyciem odczynnika Tina-quant CRP (Latex) HS, firmy Roche. WYNIKI. U dzieci z MS stwierdzono istotnie wyższe stężenie ADMA (0,69 v. 0,46 &#956;mol/l; p < 0,001), Hcy (12,1 v. 9,4 &#956;mol/l; p = 0,003) oraz hs-CRP (0,22 v. 0,11 mg/dl; p = 0,01) w porównaniu z grupą kontrolną. Stężenie NOx było podobne w obu grupach (46,2 v. 44,8 &#956;mol/l, ns). W analizie wykazano korelację ADMA z hs-CRP (r = 0,42; p = 0,003), Hcy (r = 0,48; p = 0,01). Wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index) (r = 0,44; p = 0,02), ciśnieniem skurczowym, rozkurczowym oraz wskaźnikiem insulinooporności HOMA (r = 0,31; p = 0,04). Dla NOx nie wykazano żadnych istotnych zależności. WNIOSKI. 1. Zespołowi metabolicznemu stwierdzanemu u nastolatków towarzyszy zwiększone stężenie ADMA, Hcy i hsCRP. 2. Stwierdzone korelacje między stężeniami ADMA, Hcy i hsCRP oraz wskaźnikiem HOMA sugerują obecność wspólnego patomechanizmu zwiększonego stężenia tych substancji i insulinooporności.INTRODUCTION. The latest research studies consider asymmetric dimethylarginine (ADMA) as a new atherosclerosis risk factor and factor for endothelial dysfunction and insulin resistance. Homocysteine (Hcy) may play significant role in ADMA metabolism Elevated ADMA results in impaired bioavailibility of nitric oxide (NO) via inhibition of nitric oxide synthase (eNOS). The aim of the study was to search the possible relationship between ADMA, Hcy and NO in teenagers with metabolic syndrome (MS). MATERIAL AND METHODS. We recruited 21 patients with MS, aged 14,8 years. Metabolic syndrome was recognized based on the WHO and ATP III criteria. Control group consisted of 26 healthy adolescents aged 14,6 years. ADMA, Hcy and NO (as NOx) concentrations were measured with immunoenzymatic (ELISA) methods. hsCRP was assessed with use of immunoturbidymetric method. RESULTS. In adolescents with MS we showed significantly elevated ADMA (0.69 v. 0.46 &#956;mol/l; p < 0.001), Hcy (12.1 v. 9.4 &#956;mol/l; p = 0.003) and hs-CRP (0.22 v. 0.11 mg/dl; p = 0.01) compared with control group. NOx concentration was similar to the control group (46.2 v. 44.8 &#956;mol/l, ns). We found significant correlations between ADMA and hs-CRP (r = 0.42; p = 0.003), Hcy (r = 0.48; p = 0.01), BMI (r = 0.44; p = 0.02), systolic blood pressure, diastolic blood pressure and insulin resistance (HOMA) (r = 0.31; p = 0.04). NOx did not correlate significantly with any of the study parameters. CONCLUSIONS. 1. In teenagers with MS we showed elevated levels of ADMA, Hcy and hs-CRP. 2. Correlations between ADMA, Hcy, hs-CRP and HOMA suggest existence of common pathomechanism of increased concentrations of these substances with insulin resistance

Subclinical Cardiovascular System Changes in Obese Patients with Juvenile Idiopathic Arthritis

Objective. We aimed to determine the prevalence of excess body mass in juvenile idiopathic arthritis (JIA) children and to investigate the influence of obesity into the early, subclinical changes in cardiovascular system in these patients. Methods. Fifty-eight JIA patients, aged median 13 years, were compared to 36 healthy controls. Traditional cardiovascular risk factors and inflammatory markers (hsCRP, IL-6, TNFα, adiponectin) were studied together with IMT (intima-media thickness), FMD (flow mediated dilation), and LVMi (left ventricle mass index) as surrogate markers of subclinical atherosclerosis. Results. Thirteen JIA children (22%) were obese and had increased systolic blood pressure, cholesterol, triglycerides, insulin, HOMA, hsCRP, and IL-6 compared to nonobese JIA and controls. FMD was decreased compared to nonobese JIA and controls, whereas IMT and LVMi were increased. In multivariate regression analysis, TNFα, SDS-BMI, and systolic blood pressure were independent predictors of early CV changes in JIA. Conclusions. Coincident obesity is common in JIA children and is associated with insulin resistance, dyslipidemia, and increased levels of inflammatory markers leading to early changes in cardiovascular system. Thus, medical care of children with JIA should include strategies preventing cardiovascular disease by maintenance of adequate body weight

Wpływ otyłości na wczesne zmiany miażdżycowe u dzieci z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów

Wstęp: Przewlekłe choroby zapalne u dzieci (w tym młodzieńczeidiopatyczne zapalenie stawów – MIZS) zostały uznane za jedenz czynników wysokiego ryzyka rozwoju przedwczesnej chorobyukładu sercowo-naczyniowego. Celem pracy była ocena zależnościmiędzy postacią MIZS, aktywnością choroby, czynnikami ryzykaa wczesnymi zmianami miażdżycowymi u dzieci z MIZS.Materiały i metody: Badaniem objęto 37 dzieci (średnia wieku 12,9roku) z MIZS rozpoznanym co najmniej rok wcześniej. Grupę kontrolnąstanowiło 26 zdrowych dzieci (tab. I). U wszystkich badanychoznaczono: wskaźnik masy ciała (body mass index – BMI),ciśnienie tętnicze, lipidogram, stężenie białka C-reaktywnego(C-reactive protein – CRP), fibrynogenu oraz insulinooporność(wskaźnik HOMA – homeostatic model assessment), jak równieżoceniono ultrasonograficznie grubość kompleksu IMT (intimamediathickness) tętnic szyjnych wspólnych.Wyniki: U dzieci z MIZS w porównaniu z dziećmi zdrowymi wykazanowyższy wskaźnik SDS-BMI: 0,7 vs –0,02, p = 0,02; stężenieCRP: 0,39 vs 0,06 mg/dl, p = 0,008; fibrynogenu: 356 vs 205 mg/dl,p = 0,003; ciśnienie skurczowe krwi: 120 vs 111 mm Hg, p = 0,002;oraz bardziej nasilone zmiany miażdżycowe (IMT): 0,51 vs 0,43 mm,p = 0,001 (tab. II). U 9 dzieci z MIZS i współistniejącą otyłością/nadwagą (24% dzieci chorych) stwierdzono wyższy wskaźnikHOMA: 3,4 w porównaniu z dziećmi zdrowymi – 1,8 (p = 0,04) orazszczupłymi dziećmi z MIZS – 1,7 (p = 0,04), jak również większestężenie triglicerydów i wyższą wartość ciśnienia skurczowegokrwi. Dzieci otyłe miały wyższy wskaźnik IMT: 0,54 vs 0,49 mm(p = 0,001) w porównaniu z dziećmi szczupłymi z MIZS (tab. III,ryc. 1). Analiza korelacji wykazała zależności między IMT a BMI(r = 0,32, p = 0,26), IMT a SDS-BMI (r = 0,38, p = 0,007), IMTa HOMA (r = 0,38, p = 0,035), CRP a BMI (r = 0,33, p = 0,009) orazCRP a ciśnieniem skurczowym krwi (r = 0,41, p = 0,004) (ryc. 2 i 3).Występująca często u dzieci z MIZS nadwaga/otyłość jestzwiązana z insulinoopornością, większym stężeniem triglicerydów,wyższym ciśnieniem skurczowym krwi oraz nasileniem zmianmiażdżycowych. Opieka nad dziećmi z MIZS powinna obejmowaćdziałania zmierzające do utrzymania prawidłowej masy ciaław celu profilaktyki chorób układu sercowo-naczyniowego