National land use specific reference values: a basis for maximum values in Dutch soil policy

The National Institute for Public Health and the Environment has derived Reference Values for maximum permissible soil pollution. The Netherlands Ministry of Housing, Spatial Planning and the Environment (VROM) used these values as a basis for the maximum values for soil pollution. The ministry set these values down according to a proposal for an update of soil policy and the Soil Protection Act in 2003. Reference values refer to allowed concentrations of pollutants in soil, depending on the land use. The soil concentrations of pollutants with values below these concentrations meet all the requirements. The risks for humans, the ecosystem and agriculture were analyzed as critical factors, with risk thresholds derived for different types of land use, such as playgrounds, gardens, and agricultural and nature areas. Furthermore, an accelerated procedure was used to compile a complete list of reference values in 2006. The RIVM used state-of-the-art knowledge to complete the 'old' knowledge for information on toxicity of substances; figures were used where knowledge gaps occurred. A recommendation for the coming years is to address resulting inconsistencies in the list of reference values.Het RIVM heeft de referentiewaarden afgeleid waarmee het ministerie van VROM de maximaal toelaatbare bodemverontreinigingen onderbouwt (maximale waarden). Het ministerie heeft deze normen ingesteld in lijn met zijn voorstel uit 2003 om het bodembeleid en de Wet bodembescherming te actualiseren. Referentiewaarden zijn concentraties van verontreinigende stoffen in de bodem die, afhankelijk van het bodemgebruik, zijn toegestaan. Onder deze concentraties voldoet de bodem aan alle eisen. Voor verschillende vormen van bodemgebruik, zoals landbouw, kinderspeelplaatsen of industrie, zijn grensgehalten voor risico's bepaald. Dat zijn bijvoorbeeld, afhankelijk van het gebruik, risico's voor de mens, voor het ecosysteem en voor de landbouw. Het RIVM heeft gebruikgemaakt van een versnelde procedure om in 2006 een compleet voorstel van referentiewaarden gereed te hebben. Die snelheid was ingegeven door de werkgroep NOBO (normstelling en bodemkwaliteitsbeoordeling). Deze werkgroep heeft tevens uitgangspunten en beslissingen geformuleerd op basis waarvan het RIVM de referentiewaarden heeft afgeleid. Het RIVM heeft voor zijn onderzoek zo veel mogelijk gebruikgemaakt van de nieuwste kennis en inzichten, voor zover die beschikbaar zijn. Deze informatie is aangevuld met 'oude' kennis over stoffen. Deze combinatie heeft evenwel tot inconsistenties geleid in de afleiding van referentiewaarden. Het RIVM beveelt daarom aan de komende jaren aandacht te besteden aan de inconsistenties en zwakke plekken van de referentiewaarden

Mengseleffecten van cadmium en zink op overleving en lichaamsgewicht van de springstaart Orchesella cincta (L.)

Het mengseleffect van cadmium en zink is bestudeerd bij de springstaartsoort Orchesella cincta (L.) (Collembola), na blootstelling via het voer. Doelen van het onderzoek waren: (1) het kwantificeren van de grootte-orde van eventuele verschillen tussen waargenomen effecten en effecten voorspeld op basis van enkelvoudige blootstelling, (2) het aanduiden van de oorzaken van deze verschillen, en (3) te onderzoeken of de effecten van mengsels verschillen tussen via voer en poriewater blootgestelde bodemorganismen. Het experiment omvatte gelijktijdig gestarte blootstellingsseries met cadmium of zink afzonderlijk en met mengsels hiervan. Mengseleffecten werden beoordeeld door toepassing van het (relatieve) Toxic Unit model, waarbij gebruik werd gemaakt van totaal concentraties van metalen in de algen en van lichaamsconcentraties. Tevens werd berekend of er sprake was van interacties buiten het lichaam. De waarnemingen toonden aan, dat de mengseleffecten van cadmium en zink op overleving en lichaamsgewicht minder dan concentratie additief zijn. Dit werd ten dele veroorzaakt door interacties buiten het lichaam, doordat zink de opname van cadmium verminderde. Ook verandering in voedselopname was van invloed op de mengseleffecten. Bij hoge metaalconcentraties was de voedselopname minder dan bij lage concentraties. De mengseleffecten bij bodemorganismen die via het poriewater worden blootgesteld blijken in dezelfde orde van grootte te liggen als de effecten die in deze studie zijn gevonden.Joint effects of toxic compounds may differ from predictions that are based on single-compound exposure experiments. The extent to which this matter influences the appropriateness of single-compound-based risk assessment methods is largely unknown for soil organisms. Interactions outside the exposed organisms, in the soil or during uptake from food, may influence the effects of joint exposure due to the large sorption capacity of these substrates. This study was executed to obtain quantitative insight into the importance of mixture effects in modifying responses predicted from single-compound exposure studies. In the experiments reported, the test species was exposed to mixtures of cadmium and zinc ingested through the food. Less than concentration additive effects of these metals were shown, and the magnitude of these effects was influenced by interactions during uptake from food. Similar findings have previously been published for soil organisms exposed through the soil pore water, where interactions in the soil were found to be important.DGM/B

Joint toxic effects of cadmium and zinc on survival and body weight of the springtail Orchesella cincta (L.)

Het mengseleffect van cadmium en zink is bestudeerd bij de springstaartsoort Orchesella cincta (L.) (Collembola), na blootstelling via het voer. Doelen van het onderzoek waren: (1) het kwantificeren van de grootte-orde van eventuele verschillen tussen waargenomen effecten en effecten voorspeld op basis van enkelvoudige blootstelling, (2) het aanduiden van de oorzaken van deze verschillen, en (3) te onderzoeken of de effecten van mengsels verschillen tussen via voer en poriewater blootgestelde bodemorganismen. Het experiment omvatte gelijktijdig gestarte blootstellingsseries met cadmium of zink afzonderlijk en met mengsels hiervan. Mengseleffecten werden beoordeeld door toepassing van het (relatieve) Toxic Unit model, waarbij gebruik werd gemaakt van totaal concentraties van metalen in de algen en van lichaamsconcentraties. Tevens werd berekend of er sprake was van interacties buiten het lichaam. De waarnemingen toonden aan, dat de mengseleffecten van cadmium en zink op overleving en lichaamsgewicht minder dan concentratie additief zijn. Dit werd ten dele veroorzaakt door interacties buiten het lichaam, doordat zink de opname van cadmium verminderde. Ook verandering in voedselopname was van invloed op de mengseleffecten. Bij hoge metaalconcentraties was de voedselopname minder dan bij lage concentraties. De mengseleffecten bij bodemorganismen die via het poriewater worden blootgesteld blijken in dezelfde orde van grootte te liggen als de effecten die in deze studie zijn gevonden.<br

Climate change in urban areas : Public green and water storage in relation to soil

Klimaatverandering kan in stedelijk gebied tot onder andere extreme hitte en overmatige neerslag leiden. Meer groen draagt in perioden van extreme hitte bij aan minder hitteoverlast in steden. Voldoende waterbergend vermogen van de bodem zorgt bij extreme hoeveelheden neerslag voor minder wateroverlast. Gemeenten doen er daarom goed aan maatregelen te nemen waarmee de stad klimaatbestendig wordt gemaakt. Ook burgers kunnen hieraan bijdragen. Beide partijen moeten zich realiseren dat nu investeren in klimaatbestendigheid, in de toekomst rendeert. Dat blijkt uit onderzoek van het RIVM, uitgevoerd in opdracht van het ministerie van Infrastructuur en Milieu (I&M). Gemeenten zouden met maatregelen voor meer openbaar groen en waterbergend vermogen moeten aanhaken bij beleidsterreinen als infrastructuur, volksgezondheid, veiligheid en duurzaamheid. Een voorbeeld van meer openbaar groen is een groene infrastructuur, zoals parken en plantsoenen. Een bijkomstigheid van openbaar groen is de onafgedekte bodem, oftewel niet bedekt door wegen, gebouwen, enzovoort. Hierdoor wordt de capaciteit van de bodem om water te infiltreren vergroot. Voor een optimale waterberging kan de gemeente bijvoorbeeld wadi's aanleggen die ervoor zorgen dat het riool minder wordt belast bij overmatige neerslag. Een wadi is een veelal begroeide verlaging van het maaiveld. Bij hevige regenval komt de wadi onder water te staan, doordat hemelwater via de daken van omliggende gebouwen naar de wadi wordt afgevoerd. Particulieren kunnen 'groene daken' aanleggen, of (gevel)tuintjes waarvan de bodem niet bedekt is. Subsidies voor particuliere initiatieven op dit gebied zijn hiervoor een extra stimulans.One of the possible effects of climate change in urban areas is an increased frequency of periods of extreme heat and extreme rainfall events. Public green areas provide shadow and therefore have a cooling effect during periods of extreme heat. Sufficient water storage capacity of the soil may reduce the overburdening of the public water system during extreme rainfall events. Governments do well by taking measures for climate-proofing of their towns. Also citizens may contribute to these climate issues. Governments and citizens should realize that investing in climate-proofing of their towns at this moment will pay off in the future. These are the outcomes of an inventory carried out by the RIVM, ordered by the ministry of Infrastructure and the Environment (I&M). With measures for public green areas and water storage capacity local governments should link with other policy areas like infrastructure, public health, safety and sustainability. An example of more public green is a green infrastructure like parks and public gardens. An other advantage of public green is the unsealed soil that is the soil not covered by roads, buildings, etc. The presence of unsealed soil increases the possibility for water infiltration. For favorable water storage local governments may construct wadis that take care that the public water system is less overburdened by extreme rainfall events. A wadi is a lowering of the surface level mostly covered with plants. During heavy rainfall the wadi is flooded, due to rainwater from the roofs of the surrounding buildings which drains away to the wadi. Citizens may construct green roofs or city gardens with unsealed soil. To promote this, subsidies for private initiatives are an additional boost.Ministerie van Infrastructuur en Milie

Evaluation of decontaminated soil. IV. Application of bioassays with earthworms and plants on reference soils

Within the framework of the project "Evaluation of decontaminated soil", the applicability of bioassays with earthworms and plants for the quality assessment of decontaminated soil is investigated. In order to establish a reference system for "normal" levels of metals in earthworms, radish and lettuce, bioassays with these organisms were applied to relatively unpolluted soils from nature reserve areas in the Netherlands. Such reference levels can be used to evaluate the results bioassays on decontaminated soils. Nineteen elements were analysed: As, Ba, Ca, Cd, Co, Cr, Cu, Hg, K, Mg, Mo, Na, Ni, Pb, Sb, Se, Sn, V, Zn. The concentrations of these elements (except for As, Cu, Hg, Ni en Pb) and the content of clay and the pH of the soils were lower compared to a study of Edelman (1983) on the same soils. The content of organic carbon was, however, higher. The soil concentrations of all elements appeared to be significantly correlated with the pH and the contents of clay and organic carbon of the soils. Also the availability, expressed as the concentrations in pore water sampled after the bioassays with earthworms, appeared to be correlated with a combination of these three soil characteristics. For most elements, bioavailability determined as the concentrations in earthworms, radish roots, radish tops and lettuce was also significantly correlated with a combination of these soil characteristics. The results of the Microtox-test, which was applied to the soil pore water, could not be explained by the pore water characteristics (pH, conductivity). These results and data gathered from the literature were used to formulate a proposal for a reference system of "normal" concentrations of elements in earthworms, radish roots and radish tops. Growth of lettuce was severely hampered, especially on acid soils; therefore lettuce was considered to be less suitable as a test plant. It is concluded, that the soil type correction presently used in the Dutch soil protection policy needs to be expanded with soil pH in addition to the contents of clay and organic matter presently used.Speerpuntprogramma Bodemonderzoe

[The use of the potworm species Enchytraeus albidus en E. crypticus (Oligochaeta, Annelida) in soil ecotoxicological research.]

This report describes a research on the use of enchytraeids in soil ecotoxicology. Actually many soil ecotoxicological research is restricted to the earthworm Eisenia andrei/fetida limiting possibilities for generalisation and ecologically relevant test results. This study on enchytraeids consits of a literature survey and experimental work. The influence of soil moisture, pH, temperature on the reproduction of enchytraeids, and methods for breeding and isolating enchytraeids are studied. The experimental work focusses on two species, Enchytraeus albidus and E. crypticus, laboratory cultures of both species are obtained from other institutes. For both species reproduction tests could be performed in OECD-artificial soil. It is concluded that reproduction experiments with enchytraeids are applicable within the actual research program of the Department of Soil Ecotoxicology

Development of a test for determining sublethal effects of chemical substances on earthworms. V. Comparison of two test methods for determining the influence of pesticides on growth and reproduction of Eisenia andrei

The German Biologische Bundesanstalt (BBA) and RIVM have developed test methods for determining sublethal effects of chemical substances on earthworms. The BBA-method is especially designed for testing pesticides while the RIVM-method is applicable on "all" types of chemicals. After a second ring test, wich showed a considerable variation in results, the BBA method was revised. To compare both methods, the substances parathion and benomyl were tested using the BBA-method and the RIVM-method. In the BBA-method the test substances are sprayed over the soil surface, while they are mixed homogeneously through the soil in the RIVM-method. In order to enable comparison of the results of both test methods, dosages used in the BBA-method were recalculated to concentrations in soil using the equation: kg/ha * 5.3 = mg/kg dry soil. In case of parathion, the BBA-method was more sensitive than the RIVM-method with respect to juveniles/worm/week and number of juveniles/ fertile cocoon. NOEC-values for these parameters, which appeared to be most sensitive in both methods, were about a factor of 10 lower in the BBA method compared to the RIVM-method. It cannot be assessed which method was most sensitive for cocoon production, growth and fertility of the cocoons. In case of benomyl, the RIVM-method was more sensitive than the BBA-method with respect to fertility of the cocoons and the number of juveniles/fertile cocoon. For cocoon production and juveniles/ worm/week the BBA-method was more sensitive. It cannot be assessed which method is most sensitive for growth. For benomyl the final NOEC-values for the most sensitive parameter appeared to be almost similar in both test methods.DGM/SV

Evaluation of decontaminated soil. V. Application of bioassays with plants and earthworms on polluted and decontaminated soils

Within the framework of the project "Evaluation of decontaminated soil", the applicability of bioassays with earthworms and plants for the quality assessment of decontaminated soil is investigated. In the final phase of this project, bioassays with earthworms and plants (radish, lettuce) developed earlier, were applied to a number of polluted and decontaminated soils. As earlier studies demonstrated that bioavailability of metals increased due to clean-up operations, the decontaminated soils were inriched with some organic matter (compost) and incubated for some months. Finally, the Microtox-test was applied to all soils. The results show, that concentrations of the metals As, Cd, Cu, Pb and Zn in the test organisms were lower on decontaminated soil compared to polluted soil. Also the results of the Microtox-test showed a reduction of the toxicity for most decontaminated soils. Addition of compost to the soils led to a further quality improvement, as was demonstrated both by lower metal concentrations in the tests organisms and by the results of the Microtox-test. On these enriched soils, however, growth of lettuce appeared to be severely inhibited; this cannot be explained. In most cases the metal concentrations in earthworms and plants cultured on polluted soils exceeded the "normal" values, which were established on the basis of bioassays in relatively unpolluted soils. Sometimes, this was also the case on decontamintated soil; not the enriched soils. Bioavailability of metals, expressed as the concentration factor, appeared to increase due to soil clean-up, but decreased again in the enriched decontaminated soils. This confirms results of earlier studies.Speerpuntprogramma Bodemonderzoe

Succesfactoren voor klimaatadaptatie : Effectief beleid voor open bodem en groen in Europese voorlopersteden

Dit rapport is in het Nederlands verschenen met nummer 270001003De klimaatverandering zal naar verwachting de komende decennia in Nederlandse steden meer perioden van hitte en droogte veroorzaken. Ook zullen intensievere regenbuien optreden die wateroverlast met zich meebrengen. Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat sommige Europese steden effectief beleid hebben ontwikkeld voor de aanleg van parken, groenstroken en stadslandbouw in de stad om deze effecten te verminderen. Dit beleid wordt echter vaak 'ad-hoc' en geïsoleerd geïmplementeerd. Landen en steden zouden meer van elkaars ervaringen kunnen leren. Het onderzoek geeft een overzicht van wat steden zelf rapporteren als lokale en gemeenschappelijke succesfactoren voor groene ruimte en stadslandbouw. Op basis daarvan schetst het RIVM hoe de Nederlandse overheid, lokale overheden, burgers en marktpartijen effectief kunnen werken aan (meer) groen in de stad. In Duitsland bijvoorbeeld heeft nationale regelgeving voor het behoud van natuur het voor lokale overheden gemakkelijker gemaakt om groenmaatregelen te implementeren. Een goede samenwerking tussen lokale overheid, burgers, en soms ook private partijen, die wordt bekrachtigd door bindende afspraken, blijkt een andere succesfactor bij de aanleg van groen in steden. De aanleg van groen is in Freiburg, Berlijn, Faenz, Malmö, Linz en London gestimuleerd door groenaanleg op te nemen in bestemmingsplannen, de bouw van duurzame wijken of contracten tussen de gemeente en woningbouwcorporaties. In Manchester, Lyon en Parijs is actief ingezet op stadslandbouw, als onderdeel van groenbeleid of om gezond, duurzaam geproduceerd voedsel voor iedereen beschikbaar te stellen. Vaak waren er triggers om deze veranderingen door te voeren, zoals de hereniging in Berlijn, de Olympische Spelen in Londen en de voorspelde toekomstige wateroverlast in Malmö. Overheden kunnen groenbeleid stimuleren door te faciliteren dat partijen die betrokken kunnen zijn bij de implementatie ervan kennis, informatie en ervaringen uitwisselen.In the decades to come, Dutch cities are expected to experience more periods of prolonged heat and drought as a result of climate change. Similarly, rainfall is likely to be more intense, giving rise to localised flooding. Some cities have already developed an effective strategy which provides for the introduction of parks, open areas and urban agriculture to mitigate these effects. However, such policy is often implemented in isolation and on an ad hoc basis. Countries and cities can learn much from each other's experiences. This report sets out the self-reported local and shared success factors in the introduction of green space and urban agriculture from a number of European cities. RIVM describes opportunities for the Dutch government, local authorities, market parties and individuals which emulation of the successful approaches may represent. In Germany, for example, we see that national legislation intended to promote nature conservation has made it easier for local authorities to implement 'greening' measures. Good cooperation between local authorities and the general public (and in some instances private sector organizations) is a further success factor, particularly when backed by binding agreements. In Freiburg, Berlin, Faenza, Malmö, Linz and London, the introduction of (more) greenery has been promoted by including minimum requirements for green space in zoning plans, through housing development projects which devote considerable attention to sustainability, and by means of formal contracts between local authorities and housing corporations. In Manchester, Lyon and Paris, urban agriculture has been adopted as a component of green policy and as a means of ensuring a constant supply of healthy and sustainably produced food for everyone. In many cases, such changes were prompted by specific 'triggers': reunification in Berlin, the Olympic Games in London, and the on-going risk of flooding in Malmö. One opportunity for the government is to stimulate the implementation of green space policies by facilitating exchange of knowledge and experiences between different stakeholders.Ministerie van Infrastructuur en Milie

Key factors for climate change adaptation : successful green infrastructure policies in European Cities

Dit rapport is in het Engels verschenen met nummer 270001006De klimaatverandering zal naar verwachting de komende decennia in Nederlandse steden meer perioden van hitte en droogte veroorzaken. Ook zullen intensievere regenbuien optreden die wateroverlast met zich meebrengen. Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat sommige Europese steden effectief beleid hebben ontwikkeld voor de aanleg van parken, groenstroken en stadslandbouw in de stad om deze effecten te verminderen. Dit beleid wordt echter vaak 'ad-hoc' en geïsoleerd geïmplementeerd. Landen en steden zouden meer van elkaars ervaringen kunnen leren. Het onderzoek geeft een overzicht van wat steden zelf rapporteren als lokale en gemeenschappelijke succesfactoren voor groene ruimte en stadslandbouw. Op basis daarvan schetst het RIVM hoe de Nederlandse overheid, lokale overheden, burgers en marktpartijen effectief kunnen werken aan (meer) groen in de stad. In Duitsland bijvoorbeeld heeft nationale regelgeving voor het behoud van natuur het voor lokale overheden gemakkelijker gemaakt om groenmaatregelen te implementeren. Een goede samenwerking tussen lokale overheid, burgers, en soms ook private partijen, die wordt bekrachtigd door bindende afspraken, blijkt een andere succesfactor bij de aanleg van groen in steden. De aanleg van groen is in Freiburg, Berlijn, Faenz, Malmö, Linz en London gestimuleerd door groenaanleg op te nemen in bestemmingsplannen, de bouw van duurzame wijken of contracten tussen de gemeente en woningbouwcorporaties. In Manchester, Lyon en Parijs is actief ingezet op stadslandbouw, als onderdeel van groenbeleid of om gezond, duurzaam geproduceerd voedsel voor iedereen beschikbaar te stellen. Vaak waren er triggers om deze veranderingen door te voeren, zoals de hereniging in Berlijn, de Olympische Spelen in Londen en de voorspelde toekomstige wateroverlast in Malmö. Overheden kunnen groenbeleid stimuleren door te faciliteren dat partijen die betrokken (kunnen) zijn bij de implementatie ervan kennis, informatie en ervaringen uitwisselen.In the decades to come, Dutch cities are expected to experience more periods of prolonged heat and drought as a result of climate change. Similarly, rainfall is likely to be more intense, giving rise to localised flooding. Some cities have already developed an effective strategy which provides for the introduction of parks, open areas and urban agriculture to mitigate these effects. However, such policy is often implemented in isolation and on an ad hoc basis. Countries and cities can learn much from each other's experiences. This report sets out the self-reported local and shared success factors in the introduction of green space and urban agriculture from a number of European cities. RIVM describes opportunities for the Dutch government, local authorities, market parties and individuals which emulation of the successful approaches may represent. In Germany, for example, we see that national legislation intended to promote nature conservation has made it easier for local authorities to implement 'greening' measures. Good cooperation between local authorities and the general public (and in some instances private sector organizations) is a further success factor, particularly when backed by binding agreements. In Freiburg, Berlin, Faenza, Malmö, Linz and London, the introduction of (more) greenery has been promoted by including minimum requirements for green space in zoning plans, through housing development projects which devote considerable attention to sustainability, and by means of formal contracts between local authorities and housing corporations. In Manchester, Lyon and Paris, urban agriculture has been adopted as a component of green policy and as a means of ensuring a constant supply of healthy and sustainably produced food for everyone. In many cases, such changes were prompted by specific 'triggers': reunification in Berlin, the Olympic Games in London, and the on-going risk of flooding in Malmö. One opportunity for the government is to stimulate the implementation of green space policies by facilitating exchange of knowledge and experiences between different stakeholders.Ministerie van I&