Mammography screening — a recognised standard

Breast cancer is the most common global malignancy found in women and likewise so in Poland; newly diagnosed cases being respectively ≈ 1.7 million and 17 thousand annually. For the last 30 years, population screening has been adopted in the developed world. In Poland, breast screening attendance is however around 45%, what is still lower than in highly developed countries (above 70%). Breast cancer mortality has also declined more slowly in Poland. Following the introduction of breast screening, the rapid decreases in mortality demonstrated in Western Europe and the USA prove its effectiveness. Observations and data accumulated over many years through screening have nevertheless generated debate regarding overdiagnosis and overtreatment of breast cancer. This issue has been summarised in the WHO Position Paper that recommends continuing breast screening whilst also ensuring that patients are able to make informed decisions

Mammograficzne badania przesiewowe — uznany standard

Rak piersi jest najczęstszym nowotworem u kobiet na świecie (około 1,7 mln zachorowań), także w Polsce (17 tys. zachorowań rocznie). W krajach rozwiniętych od 30 lat prowadzi się populacyjne badania przesiewowe. W Polsce uczestnictwo w badaniach przesiewowych w kierunku raka piersi (około 45%) nadal odbiega od obserwowanego w krajach wysoko rozwiniętych (powyżej 70%), a spadek umieralności z powodu raka piesi jest niższy. Szybki spadek umieralności po wprowadzeniu badań przesiewowych w krajach Europy Zachodniej i USA był potwierdzeniem ich skuteczności. Jednak wieloletnia obserwacja i dostępność danych z tak długiego okresu wywołała dyskusję nad nadrozpoznawalnością raka piersi w skriningu i związanym z nią niepotrzebnym leczeniem (overtreatment). Podsumowaniem tej dyskusji jest stanowisko przygotowane przez WHO, zalecające kontynuację badań przesiewowych w kierunku raka piersi, przy jednoczesnym umożliwieniu podjęcia świadomej decyzji przez pacjentkę

Nowotwory złośliwe w Polsce jako problem zdrowia publicznego

Malignant neoplasms are in Poland a major social problem not only in the older age groups, but they are the main cause of premature mortality (before age 65). This phenomenon is observed particularly in women – for several years cancer have been leading cause of death before age 65 (about 30% of deaths among young women and nearly 50% of deaths among middle-aged women). The projected increase in the number of cancer cases and deaths is attributable to demographic changes of the Polish population. Central Statistical Office in Poland estimates that the number of people over 65 years will increase by almost 75% by 2025. These changes translate into an increase in the number of new cases of the most common cancers in elderly (prostate, colon, lung among men and lung, breast, endometrial among women). The health phenomena taking place in the Polish population requires building a strong tool to monitor and analyze the processes involved. In case of cancer such tool is the cancer registry. In response to this need the National Cancer Registry launched a project aimed at creating a central database of cancers, establishing social baseline of conducting modern epidemiological research using information society technologies

Zmiany wskaźników 5-letnich przeżyć względnych w Polsce u chorych zdiagnozowanych w latach 1999–2010

Wstęp. Wskaźniki przeżyć są narzędziem pozwalającym ocenić jakość opieki zdrowotnej oraz skuteczność leczenia nowotworów. Podstawowym celem artykułu jest prezentacja zmian wyleczalności polskich chorych zdiagnozowanych w latach 1999–2010, obserwowanych do końca 2015 roku. Materiał i metoda. Analizę przeżyć przeprowadzono z wykorzystaniem danych z Krajowego Rejestru Nowotworów i Głównego Urzędu Statystycznego. Wskaźniki przeżyć wyliczono metodą Hakulinena. Omówienie wyników. W Polsce wskaźniki 5-letnich przeżyć mężczyzn dla nowotworów ogółem wzrosły z 32,9% (diagnoza 1999–2001) do 41,3% (diagnoza 2008–2010) zaś kobiet odpowiednio z 50,9% do 56,1%. Największy postęp dokonał się w leczeniu chorych na raka gruczołu krokowego (o 15 p.p.), chorych na nowotwory hematologiczne (7–13 p.p.), kości i chrząstki stawowej (10–14 p.p.), tarczycy (5–9 p.p.) oraz nerki (7–9 p.p.). Dyskusja. Mimo niższych niż w innych krajach europejskich wskaźników przeżyć, w Polsce nastąpiła poprawa przeżyć chorych onkologicznych. Wnioski: 1. W Polsce nastąpiła poprawa przeżywalności chorych na większość nowotworów. 2. Największy wzrost wskaźników przeżyć obserwowano w nowotworach rzadkich. 3. Postęp dokonał się w latach obowiązywania Narodowego Programu Zwalczania Chorób Nowotworowych

Poprawa przeżyć chorych na nowotwory złośliwe w Polsce. Analiza przeżyć pacjentów zdiagnozowanych w latach 2003–2005

Wstęp. Populacyjne wskaźniki przeżyć są narzędziem pozwalającym ocenić skuteczność leczenia chorób nowotworowych.Dysponując danymi dotyczącymi różnych okresów, można ocenić zmiany w skuteczności leczenia wynikającezarówno z wprowadzenia nowych metod leczenia, jak i wszystkich działań z zakresu profi laktyki zdrowotnej.Przedstawione wskaźniki przeżyć oszacowano dla chorych zdiagnozowanych w Polsce w latach 2003–2005. Nowedane zostały porównane ze wskaźnikami obliczonymi dla okresu 2000–2002.Materiał i metody. Analizę przeżyć przeprowadzono w oparciu o zbiór zachorowań na nowotwory, zgłoszonych doKrajowego Rejestru Nowotworów. Do analizy włączono 341 241 pacjentów w wieku 15–99 lat, u których nowotwórzłośliwy rozpoznano w latach 2003–2005. Oszacowane wskaźniki przeżyć względnych wyliczone zostały metodąHakulinena przy użyciu programu SURV3. Analizę wykonano dla 17 najczęstszych nowotworów u mężczyzn i kobiet.Wyniki zostały porównane ze wskaźnikami oszacowanymi dla pacjentów zdiagnozowanych w latach 2000–2002 orazze wskaźnikami zbliżonych okresów diagnozy, przedstawionymi przez rejestry wojewódzkie, które takie wskaźnikiopublikowały. Wyniki bieżącej analizy dla Polski nie zostały porównane ze wskaźnikami europejskimi, ponieważwskaźniki przeżyć dla chorych zdiagnozowanych po 2003 roku przygotowywane przez EUROCARE-5 nie zostałyjeszcze opublikowane.Wyniki. Wskaźnik 5-letnich przeżyć względnych oszacowany dla chorych na nowotwory ogółem (bez względu napłeć), zdiagnozowanych w latach 2003–2005 w Polsce, wynosił 45,5%. Średni wiek pacjenta w chwili diagnozy wynosił63 lata, a odsetek utraconych w wyniku choroby lat życia szacuje się na blisko 79%. Wartość wskaźników przeżyciachorych na nowotwory ogółem znacząco różniła się w zależności od płci. Ich wartość była niższa u mężczyzn — 37,3%niż u kobiet — 53,5%. Wśród włączonych do analizy nowotworów najwyższe wskaźniki przeżyć w populacji mężczyznzanotowano u chorych na nowotwory: jądra (87,6%), chłoniaka Hodgkina (77,8%), gruczołu krokowego (76,4%) orazpęcherza moczowego (61,4%). Najniższe wskaźniki zaobserwowano w przypadku nowotworów: przełyku (7,1%),płuca (11,9%) oraz żołądka (16,4%). W populacji kobiet najwyższe wskaźniki przeżyć zarejestrowano u chorychz nowotworami: tarczycy (93,3%), chłoniakiem Hodgkina (82,7%), trzonu macicy (78,7%), piersi (77,2%) oraz czerniakiemskóry (71,3%). Najgorsze rokowania zanotowano u pacjentek z nowotworami: płuca (16,9%) i żołądka (19,8%).W porównaniu z poprzednim analizowanym okresem (lata 2000–2002) nastąpiła poprawa 5-letnich przeżyć u chorychzdiagnozowanych w latach 2003–2005: u mężczyzn o 4,4 punkty procentowe, a u kobiet o 2,3 punkty procentowe.Porównując długość przeżycia chorych mieszkających w trzech włączonych do analizy województwach, obserwujesię zróżnicowanie w zależności od lokalizacji nowotworu: o ± 4 punkty procentowe u mężczyzn oraz nieco większeu kobiet — o około ± 6 punktów procentowych.Podsumowanie. Analiza przeżyć chorych na choroby onkologiczne w Polsce, zdiagnozowanych w latach 2003–2005,wykazała wzrost 5-letnich wskaźników przeżyć w porównaniu z obserwowanymi w latach poprzednich. Podobnekorzystne zmiany obserwuje się we wszystkich województwach, które systematycznie liczą i analizują wskaźnikiprzeżyć. Wzrost przeżywalności chorych nowotworowych wynika prawdopodobnie z wielu przyczyn, z którychnajważniejszymi wydają się być poprawa świadomości zdrowotnej pacjentów i związana z tym „czujność epidemiologiczna”skutkująca wcześniejszym zgłaszaniem się do lekarza oraz stopniowa poprawa leczenia wynikająca z ogólnejpoprawy standardów leczenia