JAPONYA'DA INSANGÜCÜ YÖNETİMİ VE TÜRKİYE AÇISINDAN ÖNEMİ

Japonya'nın İkinci Dünya Savaşı'ndan bu yana teknolo- jik geîişme, kalite kontrol, dış ticaret ye ekonomik büyüme alan- larında sağladığı büyük başarı dikkatlerin Japonların kendileri- ne özgü yönetim uygulamaları üzerinde yoğunlaşmasına neden olmuştur. Bu incelemenin amacı, Japon yönetim biçimine özgün- lük kazandıran insangücü yönetiminin temel ilke ve niteliklerini belirlemek ve konuyu Türkiye açısından değerlendirmektir. Ça- lışma, Japon mucizesinin altında yatan en önemli faktörlerden birinin çalışanların geniş ölçüde yönetime katılmaları olduğunu göstermektedir. Japon tarih ve kültüründen kaynaklanan, insanı aile olarak düşünülen örgütün temel taşı sayan, yaşamboyu istih- dam, kişilerarası uyum, işbirliği, fikir birliğine dayalı karar ver- me ve şirket sendikacılığına dayandırılan ve insanı kuruluşla bü- tünleştiren bu yönetim anlayışı, gerek Batı'da, gerekse ülkemizde karşılaşılan yönetim bunalımının giderilmesinde önemli katkı- lar sağlayabilecek niteliktedir.Japan's post-war fast industrialization and growth has recently generated a tremen- dous amount of research and intellectual inquiry. Among many factors thought to be res- ponsible for Japan's post-war miracle, Japanese-style management has attracted the gre- atest attention. Japanese management is largely characterized by the unique nature of hu- man resource management. Management of human resources in Japan is a culture-bound, paternalistic, collectivity-oriented and pragmatic system with many unique characteristics. It has grown out of Japanese traditions and culture, and modified by the problems of the post-war era. It is largely the mutual trust between management and employees, lifetime employment, fuîl commitment on the part of the employees toward the achievement of orga- nizational goals, widely practiced participation through consensus decision-making, quality circles, and enterprise unionism, and successful integration of individuals and organization which accounts for managerial success. Most of the organizational practices have consci- ously been developed to elevate human beings from a level of being simple and easily dis- posable cogs to a level of being indispensable parts. The paper is an attempt to identify and analyze these characteristics of the Japanese human resource management and evaluate their relevance to the managerial problems of Turkish organizations.Publisher's Versio