Systemic complications in the hormonal treatment of prostate and breast cancer

Oncological treatment is often associated with a wide range of adverse effects. The article focuses on systemic complications that may occur during the hormonal therapy of prostate and breast cancer. Considering that current treatments are increasingly effective, the number of patients suffering from early and remote complications of can­cer therapy can be expected to rise. Many undergo radical treatment and in this group in particular, close attention should be paid to the prevention, early diagnosis, and treatment of adverse effects. Hormonal disorders and their complications considerably affect the quality of life and life expectancy by upsetting general systemic homeostasis

Urological oncology: what has changed in the recent 25 years?

W ostatnim ćwierćwieczu obserwuje się istotny postęp w uroonkologii; niektóre elementy przedstawiono w poniższym przeglądzie piśmiennictwa, uzupełniając je danymi epidemiologicznymi. Wieloparametryczny rezonans magnetyczny pozwala na lepsze wykrywania małych raków prostaty i na znacznie precyzyjniejszą ich resekcję. Kolejnym usprawnieniem jest badanie rezonansu z wykorzystaniem ultra małych cząstek tlenku żelaza, szczególnie przydatne w wykrywaniu mikroprzerzutów do regionalnych węzłów chłonnych. Wprowadzono nowy marker molekularny prostate cancer gene 3 specyficzny dla komórek raka prostaty. Zasadę odroczonego leczenia — watchful waiting zastąpiono strategią aktywnego nadzoru — active surveillance. Postęp w leczeniu napromienianiem chorych na raka prostaty to wynik wprowadzenia trójwymiarowej radioterapii konformalnej, radioterapii z wykorzystaniem techniki intensywnej modulacji wiązki, radioterapii sterowanej obrazem, hypofrakcjonacji, radioterapii stereotaktycznej i protonoterapii. Pomimo wprowadzenia nowych metod wykrywania raka pęcherza, jak diagnostyka fotodynamiczna i obrazowanie w wąskim paśmie światła, wyniki leczenia pozostają złe. Dzięki postępowi technik diagnostycznych ponad połowa guzów nerki wykrywana jest przypadkowo, podczas postępowania z innych wskazań medycznych. Chorzy ci najczęściej leczeni są częściową nefrektomią. Doskonałe wyniki leczenia guzów jądra powodują, że powiększa się populacja młodych, wyleczonych mężczyzn, co z kolei stwarza nowe problemy o charakterze społecznym (np. zagadnienie rozrodczości).A considerable progress in the diagnosis and treatment of urinary tract cancers in the last 25 years is observed. A short review of this process is presented, together with the epidemiological data on most frequent cancer locations. Multiparametric magnetic resonance allows for an improved detection of small prostate cancers and more precise resection; this may be combined with ultrasmall superparamagnetic particles of iron oxide-enhanced and diffusion-weighted magnetic resonance imaging. Prostate cancer gene 3 (PCA3) is a new prostate cancer cell-specific marker. A “watchful waiting” method of deferred treatment is now substituted by “active surveillance”. 3-Dimensional Conformal Radiation Therapy, Intensity Modulated Radiation Therapy, Image-Guided Radiation Therapy and other techniques facilitate more precise and dose-increased prostate cancer irradiation. Despite the implementation of new techniques in bladder cancer detection, like photodynamic diagnosis and narrow band imaging, overall treatment results remain poor. Due to the progress of imaging techniques c. 50% of new renal cancer cases are now randomly detected and may be treated by nephron sparing surgery. The population of young men, cured definitely from testicular cancer, due to the excellent overall treatment results, is increasing; this requires more attention attributed to their social (i.e. reproductive) problems

The preliminary evaluation of conformal hypofractionated radiotherapy (3D) toxicity in prostate cancer patients

Cel pracyOdpowiedź na pytanie, czy stosowanie wysokiej dawki frakcyjnej u chorych na raka stercza napromienianych technika 3D jest postępowaniem bezpiecznym.Materiał i metodaOd 01.1998 do 07.2000 napromieniano 137 chorych na raka stercza T1b-T3NxM0. Stosowano technikę 3D trójpolową. Dawka frakcyjna wynosiła 2.6 Gy, dawka całkowita 52 cGy (ICRU). Średni okres obserwacji wynosił 20 miesięcy (6–43 miesiące).Wyniki i dyskusjaBrak odczynów wczesnych pęcherza moczowego (PM) stwierdzono u 34(25%) chorych. Odczyn mało nasilony (I°) wystąpił u 90 (65%) chorych, umiarkowany (II°) u 12(9%). U 1(1%) obserwowano nasilony częstomocz częściej, niż co godzinę (III°). Odczyny wczesne jelit (PP): brak-77(56%), I°- 55(40%), II° −5(4%). Odczyny późne PM: brak- 128(94%), I°- 6(4%), II° −2(1.5%). U 1(0.5%) chorego po 12 miesiącach wystąpił częstomocz (PurposeThe purpose of this retrospective study was to evaluate the degree of acute and late genitourinary (GU) and gastrointestinal (GI) toxicity of conformal hypofractionated radiotherapy (3DRTH) in prostate cancer patients.Materials and methodsFrom January 1998 to July 2000, 137 (T1-T3NxM0) patients were treated with combine therapy: neoadjuvant hormonal therapy not less then 3 months and 3DRTH. The median follow-up was 20 (range 6–43) months. The degree of acute and late GI and GU toxicity was graded according RTOG/EORTC scale. A 3D technique was developed. We used 4 MV and 15 MV photon beams treating all fields (3 field –blocks or MLC) 5 days a week with 2.6 Gy per fraction to a total dose of 52 Gy to the prostate.ResultsAcute GU toxicity: lack −34(25%), I° −90(65%), II°- 12(9%), III° −1(1%). Late GU toxicity: lack – 128(94%), I° −6(4%), II°- 2(1.5%), III° −1(0.5%). Acute GI toxicity : lack – 77(56%), I°- 55(40%), II° −5(4%), III°- 0. Late GI toxicity: lack – 129(94%), I°- 8(6%), II° −0, III°-0.ConclusionsThe hyperfractionated radiotherapy schedule for localized prostate cancer seems to be a safe method of irradiation. Dose escalation should also be considered

Risk factors for bleeding complications in patients undergoing transcatheter aortic valve implantation (TAVI)

Background: The risk of bleedings in transcatheter aortic valve implantation (TAVI) patientsincreases due to age and concomitant diseases. The aim of the study was to assess the risk ofbleedings, their influence on early prognosis of TAVI patients and utility of the TIMI andGUSTO scales in the evaluation of bleeding and in prediction of blood transfusion.Methods: This was a single center study of in-hospital bleedings in 56 consecutive TAVIpatients. Bleedings were classified according to the GUSTO and TIMI scales. HASBLED‘sscale risk factors, diabetes mellitus, female sex, the route of bioprosthesis implantation and inhospitalantithrombotic treatment were analyzed. Statistical analysis consisted of c2, Fisher’sexact, Wilcoxon tests and logistic regression analysis.Results: Serious bleedings occurred in 35 (62.5%) patients. There was no significantcorrelation with HASBLED score. History of anemia was a significant predictor of bleeding inGUSTO (p = 0.0013) and TIMI (p = 0.048) scales. No bleedings in patients receivingvitamin K antagonists (VKA) pre- and VKA plus clopidogrel post intervention were observed.Patients with bleedings according to the GUSTO scale more often required blood tranfusionthan in TIMI scale (p = 0.03).Conclusions: History of anemia is the strongest predictor of serious bleedings. VKA beforeand VKA with clopidogrel after TAVI are safer than dual antiplatelet or triple therapy. TheTIMI and GUSTO scales can adequately classify bleeding after TAVI, however the GUSTObetter predicts transfusions

Powikłania ogólnoustrojowe leczenia hormonalnego chorych na raka gruczołu krokowego i raka piersi

Leczenie onkologiczne niesie ze sobą ryzyko wielu działań ubocznych. W niniejszej pracy przedstawimy powikłania ogólnoustrojowe hormonoterapii raka piersi i raka gruczołu krokowego. W związku z tym, że obecnie wyniki lecze­nia nowotworów są coraz lepsze i chorzy osiągają wieloletnie przeżycia całkowite, z roku na rok będzie rosła liczba pacjentów borykających się zarówno z wczesnymi, jak i odległymi powikłaniami leczenia onkologicznego. Wielu chorych jest leczonych radykalnie i u nich w szczególny sposób należy zapobiegać, jak najwcześniej wykrywać i w miarę możliwości leczyć powikłania terapii przeciwnowotworowej. Zaburzenia hormonalne i ich powikłania w znaczący sposób wpływają na pogorszenie jakości życia oraz długości życia poprzez wpływ na homeostazę ogólnoustrojową

Dynamics of hormonal disorders following unilateral orchiectomy for a testicular tumor

Testicular tumors and their treatment interfere with homeostasis, hormonal status included. The aim of the study was to evaluate hormonal disorders of the pituitary–gonadal axis in men treated for testicular tumors. One hundred twenty-eight men treated for a unilateral testicular tumor at our institution were included. The hormonal status was prospectively evaluated in 62 patients before orchiectomy, 120 patients 1 month after orchiectomy and 110 patients at least 1 year after the treatment. The concentrations of human chorionic gonadotropin (hCG), testosterone (T), estradiol, luteinizing hormone (LH), follicle-stimulating hormone (FSH) and prolactin were measured. The clinically significant testosterone deficiency was defined either as testosterone <2.31 ng/mL or testosterone within the range of 2.31–3.46 ng/mL but simultaneous with T/LH ratio ≤1. Changes in hormone levels were significant: LH and FSH rose in the course of observation, and the concentration of hCG, testosterone, estradiol decreased. PRL concentration was the lowest at 1 month after orchiectomy. In multivariate analysis, the risk of the clinically significant testosterone deficiency was 0.2107 (95% CI 0.1206–0.3419) prior to orchiectomy, 0.3894 (95% CI 0.2983–0.4889) 1 month after surgery and 0.4972 (95% CI 0.3951–0.5995) 1 year after the treatment. The estradiol concentration was elevated in 40% of patients with recently diagnosed testicular cancer and that was correlated with a higher risk of testosterone deficiency after the treatment completion. Hormonal disorders of the pituitary–gonadal axis in men treated for testicular tumors are frequent. The malignant tissue triggers paraneoplastic disorders that additionally disturb the hormonal equilibrium

The effect of successful renal artery correction on intra-renal Doppler flow parameters in hypertensive patients with renal artery stenosis

Wstęp Celem prezentowanego, prospektywnego badania była ocena wpływu skutecznego zabiegu poszerzenia światła tętnicy nerkowej (za pomocą angioplastyki lub chirurgicznego) na parametry przepływu wewnątrznerkowego oceniane w badaniu dopplerowskim tętnic nerkowych u chorych z nadciśnieniem tętniczym, zwężeniem tętnicy nerkowej i prawidłową funkcją nerek. Materiał i metody Do badania włączono 30 chorych z nadciśnieniem tętniczym (średnia wieku 53,3 &plusmn; 2,0 lat; zakres 33&#8211;75 lat; 18 M, 12 K) i z angiograficznie potwierdzonym miażdżycowym zwężeniem tętnicy nerkowej. Badanie dopplerowskie tętnic nerkowych wykonywano przed (0) i tydzień (I), 6 miesięcy (II) i rok (III) po skutecznej korekcji zwężenia tętnicy nerkowej. Na podstawie analizy widma przepływu wyliczano: maksymalną prędkość skurczową (Vmax), przyspieszenie narastania fali skurczowej (Acc), czas przyspieszenia (AcT), indeks pulsacji (PI) i indeks oporowy (RI). Całodobowe monitorowanie ciśnienia tętniczego wykonywano przed korekcją zwężenia tętnicy nerkowej i rok po (III) niej. Pacjentów podzielono na dwie grupy w zależności od efektu zabiegu ocenianego po roku: grupę 1 (wyleczoną) - chorzy, u których nie stosowano leczenia hipotensyjnego, ze średnim ciśnieniem tętniczym z ciągu doby wynoszącym poniżej 135/85 mm Hg oraz grupę 2 (niewyleczoną) - chorzy otrzymujący nadal leczenie hipotensyjne. Wyniki W całej grupie łącznie, grupie 1 i grupie 2 obserwowano obniżenie Vmax w badaniach I, II i III w porównaniu z 0. Przyspieszenie było obniżone przed korekcją zwężenia tętnicy nerkowej, następnie obserwowano istotny wzrost Acc w badaniach I, II i III w porównaniu z 0 w całej grupie łącznie, grupie 1 i grupie 2. Czas przyspieszenia był wydłużony przed korekcją zwężenia tętnicy nerkowej, istotne obniżenie AcT w porównaniu z wartościami wyjściowymi obserwowano w badaniach I, II i III w grupie 2 i całej grupie. W grupie 1 nie obserwowano różnic między wartością RI w badaniach I, II i III w porównaniu z wartościami wyjściowymi (odpowiednio: 0,54 &plusmn; 0,02, 0,56 &plusmn; 0,03, 0,55 &plusmn; 0,04 vs. 0,52 &plusmn; 0,04; p = NS). W grupie 2 średnia wartość RI wzrosła nieistotnie w badaniach I, II i III w porównaniu z 0 (odpowiednio: 0,64 &plusmn; 0,02, 0,94 &plusmn; 0,05, 0,63 &plusmn; 0,02 vs. 0,61 &plusmn; 0,02 p = NS). Średnie wartości RI były istotnie wyższe w grupie 2 w porównaniu z grupą 1 w badaniach 0 i I. Obserwowano istotnie statystycznie niższe wartości PI w grupie 1 w porównaniu z grupą 2 w badaniach 0 i I. Wnioski Uzyskane wyniki wskazują na brak wpływu skutecznej korekcji zwężenia tętnicy nerkowej u chorych z nadciśnieniem tętniczym i prawidłową funkcją nerek na indeks oporowości i pulsacji. Ocena przyspieszenia i czasu przyspieszenia ma znaczenie w obserwacji chorych po korekcji zwężenia tętnicy nerkowej pozwalając na ocenę skuteczności leczenia.Background The aim of this prospective study was to evaluate the effect of successful renal artery correction (angioplasty or surgery) on intra-renal Doppler flow parameters in hypertensive patients with renal artery stenosis (RAS) and preserved renal function. Material and methods The study included 30 hypertensive patients (mean age: 53.5 &plusmn; 2.0 yrs, range: 33&#8211;75 years; 18 males, 12 females) with arteriographically confirmed atherosclerotic RAS. Intra-renal Doppler flow parameters (maximum systolic velocity - Vmax, acceleration - Acc, acceleration time - AcT, pulsatility index - PI and resistive index - RI) were evaluated before (0) and during a one year follow-up period at 1 week (I), 6 months (II) and 12 months (III) after successful renal artery correction (angioplasty or surgery) in hypertensive patients with RAS. 24-hour blood pressure monitoring was performed before and 12 months (at III) after RAS correction. The patients were classified into two groups according to the clinical outcome: Group 1 - cured, with permanent discontinuation of antihypertensive treatment and with 24 h BP of < 135/85 mm Hg following PTRA or surgery without antihypertensive medication; Group 2 - not cured, with antihypertensive treatment maintained or modified but not discontinued. Results In Groups 1 and 2, taken as whole, a statistically significant decrease in Vmax was observed at I, II and III, as compared to the pre-intervention period. Evaluation of the intra-renal branches in the one year follow-up revealed a decreased Acc value at 0 followed by a statistically significant increase in Acc at I, II and III for the whole group involved in the study, taking Groups 1 and 2 together, as compared to the pre-interventional period. The AcT value for the whole group was increased at 0 and after successful renal artery correction a significant decrease was observed at I, II and III in the whole group and in Group 2. In Group 1 there were no differences in RI value at I, II, and III when compared with the baseline (0.54 &plusmn; 0.02, 0.56 &plusmn; 0.03, 0.55 &plusmn; 0.04 vs. 0.52 &plusmn; 0.04 respectively; p = NS). In Group 2 RI values increased non-significantly at I, II, and III, as compared to the pre-interventional period (0.64 &plusmn; 0.02, 0.94 &plusmn; 0.05, 0.63 &plusmn; 0.02 vs. 0.61 &plusmn; 0.02 respectively; p = NS). RI values were significantly higher in Group 2 as compared to Group 1 at 0 and I. There were significant differences in PI values between Group 1 and Group 2 before and 6 weeks (I) after successful renal artery correction. Conclusion Our study indicates that among hypertensive patients with RAS and preserved renal function function successful renal artery correction had no effect on the resistive index and pulsatility index. Of the four indices examined acceleration and acceleration time are useful for evaluating the long-term results of renal angioplasty or surgical treatment in patients with RAS

hCG-secreting malignancies – diagnostic pitfalls

We present a case of a 34-year-old male patient referred to our Uro-oncology Department with a suspicion of a metastatic germ cell tumour, owing to enlarged left testicle and elevated b-hCG concentration (39 mIU/mL). Impaired performance status caused by extensive pulmonary and liver metastases, accompanied by significant lymphadenopathy, necessitated prompt management. However, a testicular tumour was excluded on ultrasound imaging; a hydrocele only was found. The b-hCG concentration was not increasing (37 mIU/mL). We found a diagnosis of an extragonadal germ cell tumour doubtful, and a liver biopsy was performed. Due to the patient’s quick deterioration, we decided to commence pre-phase chemotherapy with cisplatin and etoposide, which resulted in a significant clinical improvement. The pathological examination, along with immunoassays, revealed undifferentiated cholangiocarcinoma, and the patient continued chemotherapy with a biliary tract cancer regimen, i.e. cisplatin and gemcitabine. Unfortunately, the clinical response was short-lived; the disease progressed, the patient was offered best supportive care and died two months after the diagnosis. The case underpins the literature review with respect to differential diagnosis of an elevated hCG concentration. In particular, we discuss ectopic secretion in non-trophoblastic and non-germinal malignancies and the causes of false positive assays.We present a case of a 34-year-old male patient referred to our Uro-oncology Department with a suspicion of a metastatic germ cell tumour, owing to enlarged left testicle and elevated β-hCG concentration (39 mIU/ml). Impaired performance status caused by extensive pulmonary and liver metastases, accompanied by significant lymphadenopathy, necessitated prompt management. However, a testicular tumour was excluded by ultrasound examination; a hydrocele only was found. The β-hCG concentration was not increasing (37 mIU/ml). We found a diagnosis  of an extragonadal germ cell tumour doubtful, and a liver biopsy was performed.  Due to the patient’s quick deterioration, we decided to commence pre-phase chemotherapy with cisplatin and etoposide, which resulted in a significant clinical improvement. The pathological examination, along with immunoassays, revealed undifferentiated cholangiocarcinoma, and the patient continued chemotherapy  with a biliary tract cancer regimen, i.e. cisplatin and gemcitabine. Unfortunately, the clinical response was short-lived; the disease progressed, the patient was offered best supportive care and died two months after the diagnosis. The case underpins the literature review with respect to differential diagnosis  of an elevated hCG concentration. In particular, we discuss ectopic secretion  in non-trophoblastic and non-germinal malignancies and the causes of false positive assays

Przezskórne zamknięcie uszka lewego przedsionka przy użyciu okludera Amplatzer&#174; Cardiac Plug u pacjentów z migotaniem przedsionków i wysokim ryzykiem udaru mózgu - wczesne doświadczenia

Background: Atrial fibrillation is the most common arrythmia in patients beyond 65 years of age. Several of those patients have contraindications to coumadin treatment. Ninety percent of atrial thrombi related to atrial fibrillation are found in the left atrial appendage. Aim: We present our early experience with the left atrial appendage transcatheter closure using the Amplatzer&#174; Cardiac Plug. Methods: Transcatheter closure was performed in general anaesthesia and under transoesophageal echocardiography control in three patients aged 69, 73 and 61 years (two female). All had atrial fibrillation with high risk of thromboembolic events (CHADS2 score &#8805; 2 points). In all of them coumadin treatment was contraindicated. Results: The procedure time was 112, 109 and 60 min (fluoroscopy time: 25, 29 and 12,5 min). The Amplatzer&#174; Cardiac Plugs of 24, 26 and 22 mm were implanted successfully and without complications. The day after, transthoracic echocardiogram revealed proper position of the implant and complete occlusion of the appendage in all patients. The patients were discharged on antiplatelet treatment. Conclusion: Transcatheter left atrial appendage closure with the Amplatzer&#174; Cardiac Plug may be a promissing therapeutic option for patients with atrial fibrillation-related high risk of thromboembolic events and with contraindications to anti-vitamin K treatment