Subakromial Sıkışma Sendromu Tedavisinde Farklı Proprioseptif Nöromuskuler Fasilitasyon Patern Uygulamalarının Etkinliğinin İncelenmesi

ABSTRACT Demirdel E. Assesment of Effectiveness of Different Proprioceptive Neuromuscular Facilitation Patern Applications in Treatment of Subacromial Impingement Syndrome, Hacettepe University, Institute of Health Sciences, Philosophy of Doctorate Thesis in Physical Therapy and Rehabilitation Programme, Ankara, 2015. The effects of proprioceptive neuromuscular facilitation applications in different paterns were compared in treatment of Subacromial Impingement Syndrome (SIS) in this study. The study began with 60 patients and completed by 45 patients. Patients were divided into three groups randomly. In the first group (CP group), conventional physiotherapy including cold pack, ultrasound and TENS applications was applied and home exercises were given. Additionally, in the second group (CP+E-PNF group) only with extremity pattern; and in the third group (CP+ESB-PNF), together with extremity pattern, scapula and body patterns from PNF paterns were applied. This programme continued during 6 weeks and 3 day a week. Visual Analog Scale (VAS) was used for pain severity of patients and universal goniometer was used for shoulder and neck range of motion. Also, shortening test of pectoral muscles, anterior and lateral tilting of head, rounded shoulder and kyphosis measurements for posture analysis, Scapula Lateral Slide Test (SLST) and laser pointer assisted angle reproduction test for shoulder joint position sense were applied to patients. the pain, functional status and disability levels of the patients evaluated using Constant- Murley Scoring, Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH), Shoulder Pain and Disability Index (SPADI). Patient satisfaction was determined with VAS. After treatment; activity, rest and night pain decreased in all three groups and night pain reduction was beter in PNF groups (p<0,05). Active motions increased in all groups (p<0,05). In comparison of SLST results of patients, difference in abduction position decreased in CP+ESB-PNF group (p<0,05); in the other groups, similar changes occurred in three assessment position (p>0.05). It was determined that improvements occurred in all groups in posture analysis (p<0,05). Total deviation and deviation in X and Y axis in shoulder joint position sense decreased significantly in CP+ESB-PNF group both flexion and abduction motions (p<0,05). Decreasing in this measurement in other groups was limited. Incresing in Constant Murley Score; and decreasing in DASH ve SPADI scores were determined in all groups (p<0,05). As a result of study, it was concluded that different PNF pattern applications addition to exercise programme together with conventional physiotherapy would be beneficial in reducing pain, increasing shoulder joint position sense and increasing functionality in the treatment of SIS. Key words: Subacromial Impingement Syndrome, Proprioceptive Neuromuscular Facilitation, Pain, Position Sense.ÖZET Demirdel E. Subakromial Sıkışma Sendromu Tedavisinde Farklı Proprioseptif Nöromuskuler Fasilitasyon Patern Uygulamalarının Etkinliğinin İncelenmesi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Programı, Doktora Tezi, Ankara, 2015. Bu çalışmada Subakromial Sıkışma Sendromu (SSS) tanısı konan hastalarda farklı paternlerde Proprioseptif Nöromuskuler Fasilitasyon (PNF) uygulamalarının etkileri karşılaştırıldı. Çalışmaya 60 hasta ile başlandı, 45 hasta ile bitirildi. Hastalar randomize olarak 3 gruba ayrılarak, birinci gruba (KF grubu) cold pack, ultrason ve TENS uygulamalarını kapsayan konvansiyonel fizyoterapi uygulandı ve ev egzersiz programı verildi. Bunlara ilave olarak ikinci gruba (KF+E-PNF grubu) PNF paternlerinden sadece ekstremite paternlerinde; üçüncü gruba (KF+ESG-PNF grubu) ise ekstremite paterni ile birlikte skapula ve gövde paternlerinde PNF uygulamaları yapıldı. Bu programlara haftada 3 gün, toplam 6 hafta devam edildi. Hastaların Görsel Analog Skalası (VAS) ile ağrı şiddetleri, universal gonyometre ile omuz ve boyun eklem hareket açıklıkları değerlendirildi. Ayrıca hastalara pektoral kas kısalık testi, postür analizinde başın anterior ve lateral tilti, yuvarlak omuz ve kifoz ölçümleri, Skapula Lateral Kayma Testi (SLKT), omuz eklemi pozisyon hissi değerlendirmesi için lazer imleç yardımlı açı tekrarlama testi uygulandı. Hastaların ağrı, fonksiyonel durum ve özür seviyeleri; Constant- Murley Skorlaması, Kol, Omuz ve El Sorunları Anketi (DASH), Omuz Ağrı ve Disabilite İndeksi (SPADI) kullanılarak değerlendirildi. Hastaların memnuniyetleri görsel analog skalası ile belirlendi. Tedavi sonrasında; her üç grubun aktivite, istirahat ve gece ağrıları azalırken, PNF uygulanan gruplarda gece ağrısındaki azalma daha fazla idi (p<0,05). Tüm grupların aktif hareketlerinde artışlar oldu (p<0,05). Hastaların SLKT sonuçları karşılaştırıldığında, KF+ESGPNF grubunda kollar abduksiyon pozisyonunda yapılan ölçümdeki farkın azaldığı (p<0,05); diğer gruplarda üç ölçüm pozisyonunda da meydana gelen değişimin benzer olduğu (p>0.05) bulundu. Postür analizinde, her üç grupta da düzelmeler olduğu belirlendi (p<0.05). Eklem pozisyon hissinde, KF+ESG-PNF grubunda hem fleksiyon, hem de abduksiyonda X ve Y eksenlerindeki sapma ile toplam sapma miktarında anlamlı azalma oldu (p<0.05). Diğer gruplarda ise bu azalma daha kısıtlı idi. Hastaların tamamında Constant-Murley Skorlarında artma; DASH ve SPADI skorlarında ise azalma olduğu belirlendi. Çalışmanın sonunda; SSS tedavisinde konvansiyonel fizyoterapi programları ile birlikte farklı PNF patern uygulamalarının egzersiz programına ilave edilmesinin, ağrıyı azaltmada, omuz eklem pozisyon hissinin artmasında ve fonksiyonelliği artırmada faydalı olacağı görüşüne varıldı. Anahtar kelimeler: Subakromial Sıkışma Sendromu, Proprioseptif Nöromuskuler Fasilitasyon, Ağrı, Pozisyon Hissi

Dizüstü Amputasyonu Olan Bireylerde İkili Görev Denge Eğitiminin Etkilerinin İncelenmesi

The aim of this study is to investigate the effects of dual task balance training on static and dynamic balance, functional mobility, gait parameters, cognitive level, balance confidence, depression, sleep quality, quality of life in individuals with transfemoral amputation. Twenty individuals who participated in the study were divided into two groups. One group performed single-task gait and balance exercises, the other group performed dual-task gait and balance exercises. Individuals were treated for 4 weeks, 3 days a week. individuals were evaluated before and after treatment. After the demographic and clinical characteristics of the subjects were recorded, single leg stance time, four square step test, timed up and go test, 10 meter walking test, gait analysis with footprint method were performed single task, with cognitive dual task and motor dual task. Additionally Montreal Cognitive Assessment Scale, Activity-specific balance confidence scale, Beck Depression Inventory, Pittsburg sleep quality index, World Health Organization Quality of Life Module were applied. Demographic and clinical characteristics of the two groups were similar (p> 0.05). Although balance and mobility improved in both groups, it was seen that dual task balance performance improved more in the dual task group after treatment. Dual task functional mobility and gait speed increased more in the dual task group. Walking speed on uneven ground improved more in the dual task group. The decrease in the step width and the increase in cadence with the dual task were more common in the dual task group with single task and cognitive dual task. It was seen that performing exercises as a dual task had a positive effect on cognitive status. (p 0,05). Her iki grupta da denge ve mobilite gelişmekle birlikte ikili görev denge performansının tedavi sonrası ikili görev eğitim grubunda daha çok geliştiği görüldü. İkili görev fonksiyonel mobilite ve yürüyüş hızının ikili görev grubunda daha fazla arttığı görüldü. Düz olmayan zeminde yürüyüş hızının ikili görev grubunda daha fazla geliştiği bulundu. Tek görev ve kognitif ikili görevle birlikte yürüyüşte adım genişliğindeki azalmanın ve ikili görevle birlikte kadanstaki artışın ikili görev eğitim grubunda daha fazla olduğu tespit edildi. Egzersizlerin ikili görev şeklinde yapılmasının kognitif düzeyi olumlu etkilediği görüldü (p <0,05). Bu çalışmanın sonucunda her iki egzersiz yaklaşımının olumlu etkisi bulunmakla birlikte, ikili görev eğitiminin ampute rehabilitasyon programı içerisinde yer almasının önemli olduğu görüldü. Rehabilitasyon programına ikili görev egzersizlerinin eklenmesinin görev otomatikliğinin artmasından dolayı alanda çalışan profesyonellere farklı bir bakış açısı sunacağı düşünülmektedir

Development Of The Physical Activity Barriers Scale For Elderly Individuals

Introduction: The aim of this study was to develop the Physical Activity Barriers Scale for the Elderly. Materials and Method: We developed the Physical Activity Barriers Scale for the Elderly. Fifteen elderly individuals participated in pilot testing to determine the intelligibility of the remaining 30 items after content validity assessment. After confirming the appropriateness of the scale, we administered it to 214 individuals aged >65 years (mean age: 73.9 +/- 7.7 years). We applied the scale again 3-7 days later to determine test-retest reliability using the correlation coefficient. Exploratory and confirmatory factor analysis was used to determine the factor structure. Internal consistency was determined with Cronbach's alpha. The correlation with the International Physical Activity Questionnaire and the Nottingham Health Profile was assessed for construct validity. Results: Exploratory factor analysis revealed three scale factors: personal, environmental factors and daily routines. Test-retest reliability and internal consistency of the scale was good (r=0.869, Cronbach's alpha=0.918). Negative correlation was found between the Scale and International Physical Activity Questionnaire (r=-0.340, p<0.001) and a positive correlation between the Scale and Nottingham Health Profile (r=0.693, p<0.001). Conclusion: The Physical Activity Barriers Scale for the Elderly is a valid and reliable measurement that can be used to determine the factors that prevent seniors from engaging in physical activity. With this scale, physical activity barriers can be identified, and arrangements can be made to help improve the level of physical activity among elderly individuals.WoSScopu

The Relationship Between Temperament and Characters with Physical Fitness and Pain Perception in Firefighters

Objective: Firefighting is a demanding profession which requires psychological and physical fitness. The purpose of this study was to examine the relationship between personality and other psychosocial properties, physical fitness, and pain perception in firefighters. Methods: The study participants consisted of 149 male firefighters. Participants were administered the Temperament and Character Inventory (TCI), Sensation Seeking Scale (SSS), The Impact of Events Scale-Revised (IES-R), State-Trait Anxiety Inventory (STAI), Beck Depression Inventory, and Nottingham Health Profile survey. For physical fitness measurements; participants were evaluated with physical fitness parameters such as balance, flexibility, shortening, strength and endurance, agility, speed, and strength. In order to measure balance, functional reaching and standing on one foot tests are used. Results: 90 firefighters were able to complete the study fully. Harm Avoidance, Reward Dependence, and Persistence subscales of temperament and Self-directedness, Cooperativeness, and Self-Transcendence subscales of character dimensions, Sensation Seeking Scale, Impact of the Event Scale, and STAI were found to be correlated with physical fitness measurements. No correlations were found between other psychosocial measures and physical fitness measurements (p>0.05). Psychosocial measures that were associated with pain perception were Novelty Seeking, Harm Avoidance, and Persistence subscales and Thrill and Adventure Seeking subscale of the Sensation Seeking Scale. Conclusions: Our results have shown that a significant relationship exists between different psychosocial characteristics of firefighters and their physical fitness and pain perception. This relationship supports the notion that higher psychological and physical needs would have an impact on occupational performance of firefighters

The relationship between core endurance and flexibility, balance and lower extremity performance in ındividuals with mechanical low back pain: A cross-sectional study

Çalışma, mekanik bel ağrısı (MBA) olan bireylerin kor endurans süreleri ile esneklik, denge ve alt ekstremite performansı arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla planlandı. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya yaş ortalaması 37,62±10,82 yıl olan 71 birey dahil edildi. Bireylerin demografik ve fiziksel özellikleri kaydedildi. Ağrı şiddeti Görsel Analog Skala (GAS) ile ölçüldü. Kor endurans süresinin değerlendirilmesinde ise McGill gövde endurans testleri kullanıldı. Esneklik otur-uzan testi, gövde ekstansiyon, sağ/sol gövde lateral fleksiyon; statik denge gözler açık ve kapalı tek ayak üzerinde durma; dinamik denge ise Y denge testleri ile ölçüldü. Bireylerin alt ekstremite performansları 30 saniye Otur-Kalk Testi ve Merdiven İnip Çıkma Testi ile değerlendirildi. Veriler uygun istatistiksel yöntemlerle analiz edildi.Anlamlılık p<0,05 olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Bireylerin kor endurans sürelerinin gövde sağ ve sol lateral fleksiyon ile gövde fleksiyon esneklikleri, alt ekstremite performansı, statik ve dinamik denge yetenekleri ile ilişkili olduğu belirlendi (p<0,05). Sonuç: Kor endurans sürelerinin bireylerin esnekliğini, denge yeteneklerini ve alt ekstremite performanslarını etkilediği görüldü. MBA’lı bireylere tedavi sürecinde fizyoterapist tarafından verilecek kişiye özgü kor endurans eğitimleri ile bireylerin esneklik, denge ve fiziksel performanslarında gelişme sağlanacağını düşünmekteyiz. Ayrıca multidisipliner bir yaklaşım ve koruyucu rehabilitasyon uygulamalarının yanı sıra, edinilecek doğru postural alışkanlıklar ile bel ağrısı görülme sıklığı ve sağlık harcamalarının azaltılabileceği kanısındayız.The study was planned to examine the relationship between core endurance times and flexibility, balance and lower extremity performance of individuals with mechanical low back pain (LBP). Material and Methods: 71 individuals with a mean age of 37,62±10.82 years were included in the study. The demographic and physical characteristics of the individuals were recorded. Pain intensity was measured with the Visual Analogue Scale (VAS). McGill trunk endurance tests were used to evaluate the core endurance time. Flexibility sit-reach, trunk extension, right/left trunk lateral flexion; static balance standing on one leg with eyes open and closed; dynamic balance was measured with Y balance tests. 30-second Sit-Rise Test and Stair Climbing Test were used for lower extremity performance evaluation. Data were analyzed by appropriate statistical methods. Significance was accepted as p<0.05. Results: It was found that individuals with high core endurance had better flexibility in right-left lateral flexion and extension, and lower extremity performances, and performed better in some parameters measured for the static and dynamic balance test (p<0.05). Conclusion: It was observed that low endurance values negatively affected the flexibility, balance abilities and lower extremity performances of individuals. We think that the evaluation of flexibility, balance and lower extremity performance together with core endurance in the evaluation of individuals with mechanical low back pain may guide the treatment planning of these patients. In addition, the right habits to be acquired with a multidisciplinary approach and preventive rehabilitation practices can reduce the incidence of low back pain and health expenditures

INVESTIGATION OF THE RELATIONSHIP OF REINTEGRATION PROCESS TO NORMAL LIVING AFTER AMPUTATION WITH QUALITY OF LIFE AND FUNCTIONAL LEVEL

Amaç: Çalışma amputasyondan sonra normal yaşama yeniden katılımın yaşam kalitesi ve fonksiyonel düzey ile ilişkisinin incelenmesi ve normal yaşama yeniden katılım sürecini etkileyen faktörlerin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Yöntemler: Çalışmaya yaşları 18-50 arasında değişen, unilateral ekstremite amputasyonu olan 120 birey dahil edildi. Katılımı değerlendirmek için Normal Yaşama Yeniden Katılım İndeksinin (Reintegration to Normal Living Index, RNLI) Türkçe versiyonu uygulandı. Amputelerde protez kullanımına ilişkin faktörleri ve proteze uyum düzeyini belirlemek, fonksiyonel düzeyi değerlendirmek amacıyla Trinity Amputasyon ve Protez Deneyim Ölçeği (Trinity Amputation and Prosthesis Experience Scale, TAPES) kullanıldı. Yaşam kalitesi, Kısa Form 36 (Short Form, SF 36) ile değerlendirildi. Demografik bilgileri, amputasyon ve proteze ait bilgileri, mesleki ve işe yönelik bilgileri sorgulayan tanımlayıcı genel ampute değerlendirme anketi tarafımızca oluşturulup olgulara uygulandı. Sonuçlar: RNLI alt bölümleri ve toplam skorları ile SF-36nın alt bölümleri ve özet skalaları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulundu (p0.05). RNLI alt bölümleri ile TAPES 1. Kısım psikososyal uyum, aktivite kısıtlaması, protez ile memnuniyet bölümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki olduğu saptandı (p0.05). Eğitim düzeyi, rehabilitasyon alma durumu, güdük ağrısı ve fantom ağrısı, genel sağlık durumu ve genel fiziksel kapasite algısı gibi değişkenlerin normal yaşama yeniden katılımı etkilediği gözlendi (p0.05). Tartışma: Bu çalışma, amputasyondan sonra normal yaşama katılımın yaşam kalitesi ve fonksiyonel düzey ile ilişkili olduğunu göstermektedir.Purpose: This study was carried out to investigate the relationship of reintegration to normal living process with quality of life and functional level and to determine the factors effecting reintegration to normal living process. Methods: 120 subjects aged between 18-50 years who had unilateral extremity amputation were included. Turkish version of Reintegration to Normal Living Index (RNLI) survey was used to evaluate reintegration. Trinity Amputation and Prosthesis Experience Scale (TAPES) was used to determine the factors regarding the use of prosthesis and the level of compliance with the prosthesis and to evaluate the functional level for amputees. Quality of life was assessed by Short Form-36 (SF-36). A general amputee assessment questionnaire including information about demographics, amputation and prosthetics and occupation which was developed by the researchers was used. Results: Statistically significant relationships were found between subdivisions and total scores of RNLI and subdivisions and summary scales of SF-36 (p&lt;0.05). Statistically sig- nificant relationships were found between subdivisions of RNLI and subdivisions of TAPES that includes psychosocial adjustment, activity limitation, satisfaction with the prosthesis (p&lt;0.05). Reintegration to normal living was impressed by education level, status of receiving rehabilitation, stump and phantom pain, perception of general health status and general physical capacity (p&lt;0.05). Discussion: This study was showed that reintegration to normal living process was associated with quality of life and functional level

Public employees' view of physiotherapist profession

Bu çalışma kamuda çalışan bireylerin fizyoterapistlik mesleği ile ilgili bilgi düzeylerini ortaya koymakamacıyla planlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız, kamu kurumlarında çalışan, fizyoterapist olmayan veçalışmaya katılmak için gönüllü olan kişiler ile gerçekleştirildi. Araştırmacı tarafından literatür taranarakoluşturulan 18 soruluk anket formu hazırlandı. Tanımlayıcı türde tasarlanan çalışmada ölçümle belirlenendeğişkenler için ortalama ±standart sapma, sayımla belirlenen değişkenler için yüzde (%) ve frekans değerlerhesaplandı. Bulgular: Çalışmamıza yaş ortalaması 35,53±7,44 yıl olan 109 (%34,7) kadın, 205(%65,3) erkekolmak üzere toplam 314 kamu personeli katıldı. Kamu çalışanları ülkemizde fizyoterapistlik mesleğininbağımsız bir meslek grubu olmadığını, mesleğin yeterince tanınmadığını, yeterli itibarı ve saygınlığı görmediğinive fizyoterapistlerin özlük haklarını savunan bir sivil toplum kuruluşunun bulunmadığını ifade etmişlerdir.Katılımcıların büyük çoğunluğu fizyoterapistlik mesleğinin 4 yıllık bir eğitimi olduğunu ve 10-20 yıldırülkemizde icra edildiğini bildirmişlerdir. Ayrıca katılımcılar, fizyoterapistlerin çoğunlukla; ortopedi vetravmatoloji alanında çalıştıklarını, sırt ve boyun ağrısında tedaviye katkı sağladıklarını, elektroterapiuygulamaları yaptığını, devlet hastanelerinde istihdam edildiğini belirtmişlerdir. Sonuç: Fizyoterapi bilimi ileilgili örgütlenmelerin yapacağı tanıtım ve bilgilendirmelerle mesleki farkındalığın artırılması gerekmektedir.Mesleğin ulusal düzeyde tanınması, ayrıca mevzuat eksikliklerinin tamamlanıp daha bağımsız mesleki yetkigörev ve sorumlulukların belirlenmesi için çalışmaların yapılması, ileride fizyoterapistlik mesleğinin toplumdakisaygınlığını, kabul edilebilirliğini ve tanınabilirliğini artırabileceği kanısındayız.This study was planned to reveal the knowledge levels of individuals working in the public sector about the physiotherapist profession. Material and Methods: Our study was conducted with people who worked in public in stitutions, who were not physiotherapists and who volunteered to participate in the study. Survey form of 18 questions created by the researcher was prepared. In the descriptive study, mean ± standard deviation for variables determined by measurement, (%) and frequency values for variables determined by count were calculated. Results: A total of 314 public personnel participated in the study including 109(34.7%) female and 205(65.3%) male with an average age of 35.53±7.44 years. Public employees stated that the profession of physiotherapist in our country is not an independent professional group, that the profession is not recognized enough, that it does not see sufficient reputation and respect and that there is no non-governmental organization defending the personal rights of physiotherapists. The majority of the participants reported that the profession of physiotherapist has a 4-year education and has been performed in our country for 10-20 years. In addition, the participants stated that physiotherapists mostly work in orthopedics and traumatology, contribute to treatment of back and neck pain, perform electrotherapy applications, and are employed in government hospitals. Conclusion: Professional awareness needs to be increased through the promotion and information of organizations related to physiotherapy science. We believe that the recognition of the profession at the national level, as well as the completion of legislation deficiencies and the work to determine more independent professional authority duties and responsibilities, may in the future increase the respectability, acceptability and recognition of the profession of physiotherapist in society

An Investigation of the Effects of Dual Task on Gait in People with Trasfemoral Amputation

ScopusTr-Dizi

Global epidemic Covid-19, immunity and home-based exercises

Koronavirüs hastalığı (COVID-19), bireylerde solunum ve fiziksel fonksiyonlar ile hastalığa bağlı gelişen korku, panik ve endişe gibi nedenlerle psikolojik işlevlerde bozukluğa sebep olan oldukça bulaşıcı ve sistemik bir hastalıktır. Önlenemeyen hızda yayılım gösteren COVID-19 salgını nedeniyle birçok ülke kısmi ve genel karantina uygulamasına giderek, vatandaşlarının evde kalmalarını tavsiye etmiştir. Bulaş riskini azaltmak amacıyla uygulanan kısıtlamaların fiziksel aktiviteye katılımı olumsuz etkilediği, bireylerin sedanter yaşam biçimini benimsemesine neden olabileceği belirtilmektedir. Salgın sürecinde alınan zorunlu tedbirler, fiziksel aktivite seçeneklerinin sınırlı olması veya fiziksel aktivitenin tümüyle ortadan kaldırılması anlamına gelmemelidir. Mevcut istikrarsız bir çevrede sağlıklı kalmak ve bağışıklık sistemini güçlendirmek amacıyla evde fiziksel aktivite güçlü bir sağlık için gereklidir. Herhangi bir nedenle hareketsiz kalmak, kalp sağlığını zayıflatır ve uzun dönemde koroner arter hastalığı ve ani kardiyak ölüm riskini artırır. Ev temelli fiziksel aktivitelerin, kısıtlamalardan dolayı evde kalan kişiler için bir egzersiz eğitimi olmasının yanı sıra, salgın sürecinde sağlıklı kalmak ve salgının ortaya çıkarabileceği muhtemel olumsuz durumların azaltılması için de önem arz etmektedir. Hem fiziksel hem de bilişsel sağlığımızı geliştirmek ve süreci daha sağlıklı atlatabilmemiz, sağlığın korunması ve güçlendirilmesi ile bağışıklığın devamı için ev temelli egzersizler tavsiye edilmektedir.Coronavirus disease (COVID-19) is a highly contagious and systemic disease that causes disorders of respiratory and physical functions in individuals, as well as psychological functions for reasons such as fear, panic and anxiety that develop due to the disease. Due to the COVID-19 out break, which is spreading at an unavoidable pace, many countries went to partial and general quarantine practices and recommended their citizens to stay at home. It has been noted that restrictions to reduce the risk of transmission may cause individuals to adopt a sedentary life style, where participation in physical activity negatively affects them. Mandatory measures taken in the epidemic process should not mean that physical activity options are limited or that physical activity is completelyeliminated. Physical activity at home is essential for strong health in order to stay healthy in the present unstable environment and streng then the immunity. Being immobile for any reason weakens heart health and increases the risk of coronary artery disease and sudden cardiac death in the long term. In addition to being an exercise training for people who stay at home due to restrictions, home-based physical activities are also important for staying healthy during the epidemic process and reducing the possible negative situations that the epidemic can cause. Home-based exercises are recommended to improve both our physical and cognitive health and to help us get through the process healthier, to maintain and streng then health and to maintain immunity

Reliability and Validity of the Turkish Reintegration to Normal Living Index in Amputees

In our country, outcome measures are needed to evaluate the results of occupational therapy in amputees. This study aimed to cross-culturally adapt the Reintegration to Normal Living Index (RNLI) and to evaluate the reliability and validity of a Turkish version of the RNLI. The Turkish version of the RNLI was applied to 120 amputees. Cronbach’s alpha coefficient and the intraclass correlation coefficient (ICC) were used to determine internal consistency and test–retest reliability, respectively. Criterion validity was assessed using Short Form 36 (SF-36). The Turkish version of the RNLI presented reliable results in repeated assessments (ICC =.88), and the internal consistency of the RNLI was high (Cronbach’s α coefficient =.89). A statistically significant relationship was found between RNLI and SF-36 (p <.05). The Turkish RNLI is a reliable and valid tool to evaluate the level of reintegration to normal living for amputees. © The Author(s) 2020