[Introduction to] Revolt and crisis in Greece: between a present yet to pass and a future still to come

No description supplie

From ruptures to eruption: A genealogy of post-dictatorial revolts in Greece

No description supplie

Spatial legacies of December and the right to the city

No description supplie

‘And Bloodshed Must Be Done’: Heavy metal and neo-Nazism in Greece

This article explores the genealogy of the relationship between the discourses promoted in the heavy metal music press and neo-Nazi publications in Greece since the 1980s. It aims to show that the proliferation of neo-Nazi ideologies and practices in Greece after 2008 was not simply a result of the – on-going – financial crisis; rather, its seeds had been planted during the 1980s and particularly in the 1990s. We shall illustrate how this connection resulted from a conscious decision taken by key neo-Nazi groups and explore how the cultivation of such relationships gradually led to the further dissemination of neo-Nazi discourse within the mainstream heavy metal music press

David Graeber (1961-2020): An anarchist and anthropological farewell to a “sudden thinker”

The author remembers the figure of David Graeber recalling his anthropological career and his political commitment. He also tells of his friendship with Graeber, sketching a vivid portrait of his personality.L’autore ricorda la figura di David Graeber ripercorrendone la carriera antropologica e l'impegno politico. Racconta anche della sua amicizia con Graeber, restituendo un vivido ritratto della sua personalità

‘Eating mountains’ and ‘eating each other’:Disjunctive modernization, infrastructural imaginaries and crisis in Greece

Since the eruption of the Greek crisis in 2010 it has been almost impossible for the Greek state authorities to initiate any infrastructural project without significant local and wider resistance. In this paper we seek to answer how infrastructures became novel arenas of political conflict in Greece. We suggest that crucial for understanding this process is the dynamic relationship between infrastructures and popular political imaginaries. During the recent ‘golden’ period of infrastructural development in the country (mid-1990s to mid-2000s) there was a mutually constitutive relationship between popular imaginations of progress and the materiality of infrastructures, which attempted to underplay the disjunctive modernization processes within which that development took place. Later though, this parallel relationship between the two was contested as the infrastructural imaginary, which was transformed by the everyday discourses and practices created around infrastructure projects, blurred the expectations and imagination ascribed to the ‘glorious’ period of national success and modernization. In combination with the infrastructural gap of the crisis, the narrative dimension started taking over the materiality of infrastructures allowing it to take on a life of its own. Understanding the mechanisms of this relationship between imaginary and infrastructural materiality is key to comprehending the Greek economic crisis without a crisis essentialism that attributes every process into the crisis per se

Preliminary report on the extraction of hydrocarbons in Epirus

Η περιοχή της Ηπείρου έχει έρθει στο προσκήνιο της επικαιρότητας τόσο στην Ελλάδα όσο και πανευρωπαϊκά τον τελευταίο καιρό λόγω της έναρξης ερευνών για υδρογονάνθρακες στο πλαίσιο συμβάσεων έρευνας και εξόρυξης που υπέγραψε το ελληνικό δημόσιο με ιδιωτικές εταιρείες εξόρυξης υδρογονανθράκων. Μεγάλο μέρος των κατοίκων διαμαρτύρεται και δραστηριοποιείται ενάντια στις εξορύξεις (βλ. πορεία διαμαρτυρίας 2.000 ατόμων στις 3 Ιουνίου του 2018 άλλα και την ανάλογη πορεία διαμαρτυρίας του Μάιου του 2019 στα Ιωάννινα καθώς και μια σειρά πρωτοβουλιών ενάντια στις εξορύξεις τόσο τοπικά όσο και πανελλαδικά). Από την άλλη πλευρά, μεγάλο κομμάτι επίσημων φορέων (Περιφέρεια Ηπείρου, κεντρική κυβέρνηση, Ακαδημία Αθηνών κ.λπ.) καθώς και μια ομολογουμένως μικρή μερίδα κατοίκων προτείνουν την εξόρυξη ως αναπτυξιακή λύση στη χρόνια οικονομική υποανάπτυξη της Ηπείρου όπως διαγράφεται με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Ακολουθώντας αυτήν τη μέτρηση, η ιστοσελίδα της Περιφέρειας Ηπείρου περιγράφοντας τη φυσιογνωμία της περιφέρειας αναφέρει ότι είναι η φτωχότερη της Ελλάδας. Στο πλαίσιο όλης αυτής της συζήτησης, στο παρόν κείμενο έχουμε δύο στόχους: Α) Να κατανοήσουμε κατά πόσο οι ανησυχίες των κατοίκων για τις εξορύξεις είναι βάσιμες˙ και Β) Να προβούμε σε μια πρώτη απόπειρα κατανόησης του αναπτυξιακού πολιτικού πλαισίου όπως λαμβάνει χώρα στην Ήπειρο σε σχέση με την εξόρυξη υδρογονανθράκων μέσα από τις μεταβολές στη διεθνή θεωρία και πρακτική της ανάπτυξης. Για να απαντήσουμε στο πρώτο ερώτημα θα εξετάσουμε εν συντομία τη διεθνή βιβλιογραφία σχετικά με τις εξορυκτική οικονομία, το υπάρχον μητρώο μίας εκ των εμπλεκομένων εταιρειών εξόρυξης κτλ. Για να απαντήσουμε στο δεύτερο ερώτημα θα παρουσιάσουμε μια σειρά σύγχρονων προσεγγίσεων που επικρατούν σήμερα στην επιστήμη της ανάπτυξης και στην πρακτική της εφαρμογή και θα τις συγκρίνουμε με τις επίσημες πολιτικές απόψεις περί υποανάπτυξης της Ηπείρου

Anthropologists in/of the neoliberal academy

Peer reviewe