Postępowanie w chłoniakach z obwodowych limfocytów T i NK

Chłoniaki z obwodowych komórek T i NK są należą do biologicznie i klinicznie zróżnicowanych grup chorób o złym prognozowaniu. Światowa Organizacja Zdrowia w swojej klasyfikacji podzieliła powyższe chłoniaki na pierwotnie rozsiane (białaczkowe), pierwotnie węzłowe, pierwotnie pozawęzłowe oraz pierwotnie skórne. Rzadkość występowania choroby oraz brak randomizowanych badań klinicznych powodują, że rekomendacje terapeutyczne opierają się na opisach małych grup pacjentów, badaniach 2. fazy oraz opiniach ekspertów. Schemat CHOP oraz jego kombinacje pozostają standardowym leczeniem pierwszego rzutu. Często stosowaną formą konsolidacji jest allogeniczny przeszczep szpiku. Poza tym pojawiło się szereg leków o nowatorskim mechanizmie działania. Należą do nich: pralatreksat, romidepsin, belinostat i brentuksymab wedotyny. Niestety, nie zmieniły one dramatycznie prognozowania w powyższych jednostkach chorobowych

Monoclonal gammopathy with renal significance

Monoclonal gammopathy of unknown significance (MGUS) is a benign condition that carries a risk of progression to haematological malignancy. It is accepted that MGUS should not be treated until progression to multiple myeloma or another lymphoid malignancy. Recently, growing evidence has started to show that even small monoclonal clones can be responsible for renal impairment. Long-term observation of patients with monoclonal gammopathy and abnormal renal function showed that this condition can significantly affect renal and overall survival. Patients with monoclonal gammopathy with renal impairment have also higher risk of relapse after kidney transplantation. Among patients with monoclonal gammopathy of unknown significance there is a group of defined monoclonal component-related diseases, which includes: light-chain amyloidosis, monoclonal immunoglobulin deposition disease, crystal-storing histiocytosis, cryoglobulinaemias, and some others. They can be diagnosed on the base of clinical features and on histological examination. In patients with monoclonal protein and deposition of fragments or whole particle of monoclonal immunoglobulin with distinct localisation and substructural organisation can be found. The treatment strategy is targeting of B cell clones, which requires administration of chemotherapeutics or other medications that are used for the treatment of lymphoid malignancy or myeloma. The choice of therapeutic agent should take into account the current kidney status. Treatment of renal disease should not differ from other patients with similar conditions not related to monoclonal protein. The expert opinion is that the presence of monoclonal gammapathy is not a contraindication to kidney transplantation.

Rola wysokodawkowanej chemioterapii w połączeniu z autologicznym przeszczepieniem macierzystych komórek krwiotwórczych w chłoniaku Hodgkina

W prezentowanej pracy oceniono retrospektywnie czynniki prognostyczne dla przeżycia bez nawrotu choroby (DFS, disease-free survival) i przeżycia całkowitego (OS, overall survival) u 341 chorych z nawrotowym i pierwotnie opornym chłoniakiem Hodgkina (CH), którzy zostali poddani wysokodawkowanej chemioterapii wspomaganej autologicznym przeszczepieniem macierzystych komórek krwiotwórczych (auto-HSCT, autologous hematopoietic stem cell transplantation) w latach 1990&#8211;2004. W całej badanej grupie chorych szacowany 5-letni DFS wynosił 45% (95-procentowy przedział ufności [CI, confidence interval 39&#8211;51%]) i OS 64% (95% CI 57&#8211;71%). W analizie wieloczynnikowej niekorzystne rokowanie dla DFS było związane z nieuzyskaniem przynajmniej częściowej remisji po leczeniu standardowym [względne ryzyko (RR, relative risk), 2,92 (95% CI 1,68&#8211;5,08); p < 0,001] oraz stosowaniem trzech lub więcej linii poprzedzającego leczenia (RR 2,16; 95% CI 1,42&#8211;3,30; p < 0,001). Te same czynniki były związane również z krótszym OS (RR 3,32; 95% CI 1,90&#8211;5,79; p < 0,001 i RR, 2,34, 95% CI 1,51&#8211;3,64; p < 0,001). Skumulowane 5-letnie ryzyko wtórnego nowotworu wynosiło 8,4% (95% CI 2&#8211;13%), a jedynym czynnikiem predykcyjnym jego wystąpienia było wcześniejsze usunięcie śledziony (p = 0,02). Chorzy z pierwotnie oporną postacią choroby, leczeni wysokodawkowaną chemioterapią i auto-HSCT, uzyskali całkowitą remisję w 54% i częściową w 20%. Szacowany 3-letni DFS wynosił 36%, a OS 55%. W analizie wieloczynnikowej nieobecność dużej masy guza oraz stosowanie immunoterapii po auto-HSCT miały korzystne znaczenie prognostyczne dla OS, a wysokie ryzyko oceniane według Międzynarodowego Indeksu Prognostycznego w chwili przeszczepu było dodatkowym niekorzystnym czynnikiem dla wystąpienia nawrotu choroby. W kolejnej analizie porównano wyniki leczenia za pomocą auto-HSCT i chemioterapią w dawkach standardowych u chorych z pierwotnie oporną postacią CH. W analizie wieloparametrycznej tylko duża masa guza zachowała znamienność statystyczną (RR 1,98; 95% CI 1,23&#8211;3,18), a zastosowanie auto-HSCT nie miało istotnego znaczenia prognostycznego dla OS. Między leczonymi grupami nie stwierdzono różnic w przeżyciu całkowitym &#8212; 33,7% (CI 23&#8211;46%) w grupie, w której przeprowadzono auto-HCST, w porównaniu z 35,6% (CI 25&#8211;50%) w grupie chorych otrzymujących standardową chemioterapię. W podsumowaniu należy stwierdzić, że wysokodawkowana chemioterapia wspomagana auto-HSCT jest metodą o potwierdzonej wartości terapeutycznej w leczeniu nawrotowej postaci CH. W grupie chorych z pierwotnie oporną postacią choroby nie wykazano przewagi zastosowania auto- -HSCT nad chemioterapią w standardowych dawkach

Invasive Cx43^{high} sub-line of human prostate DU145 cells displays increased nanomechanical deformability

Connexin(Cx)43high cells are preferentially recruited to the invasive front of prostate cancer in vitro and in vivo. To address the involvement of Cx43 in the regulation of human prostate cancer DU145 cell invasiveness, we have analysed the nanoelasticity of invasive Cx43high sub-sets of DU145 cells by atomic force microscopy (AFM). The Cx43high DU145 cells displayed considerably higher susceptibility to mechanical distortions than the wild type DU145 cells. Transient Cx43 silencing had no effect on their elastic properties. Our data confirm the relationship between the invasive potential, Cx43 expression and nanoelasticity of the DU145 cells. However, they also show that Cx43 is not directly involved in the maintenance of DU145 invasive phenotype

Szpiczak plazmocytowy — zasady postępowania w Instytucie Hematologii i Transfuzjologii

In the recent years significant progress has been made in the diagnosis and treatment ofplasma cell myeloma. Implementation of new generation tests such as serum free light chainassessment as well as novel drug agents, like proteosome inhibitors and immunomodulatorshas significantly increased the number of diagnostic and therapeutic options available inspecialized haematology centres. On the other hand, the cost of treatment procedures hasdramatically increased therefore administrative restrictions in the access to novel drugs hasbecome a necessity. As a response the National Health Found produced, among others,therapeutic programme regulating an access to the treatment with bortezomibe. To optimizethe utilization of available resources, the Institute of Hematology and Transfusion Medicinehas introduced internal recommendations regarding procedures related to diagnosis and treatment of plasma cell myeloma. These recommendations are based on the guidelines issuedby the British Committee for Standards in Haematology and the Royal College of Radiologists.Some modifications have been introduced based on more recent publications.Ostatnie lata przyniosły znaczący postęp w dziedzinie rozpoznawania i leczenia szpiczakaplazmocytowego. Nowe metody diagnostyczne, na przykład ocena łańcuchów lekkich w surowicy,a także wprowadzenie na rynek nowych, nieznanych dotychczas leków, takich jak inhibitoryproteosomów czy leki immunomodulacyjne, w istotny sposób przyczyniły się do rozszerzeniazakresu opcji diagnostyczno-terapeutycznych w specjalistycznych ośrodkach hematologicznych.Z drugiej jednak strony, drastyczny wzrost kosztów leczenia spowodował konieczność wprowadzeniazarządzeń administracyjnych regulujących dostęp do nowych procedur leczniczych. Jegoefektem jest, między innymi, stworzenie przez Narodowy Fundusz Zdrowia programu terapeutycznegoregulującego stosowanie bortezomibu. W celu optymalnego wykorzystania dostępnychśrodków w Instytucie Hematologii i Transfuzjologii przygotowano zbiór wewnętrznych wytycznychregulujących postępowanie w przypadku rozpoznania oraz w procesie leczenia szpiczaka.Powyższe rekomendacje oparto na rekomendacjach opracowanych przez British Committee forStandards in Haematology oraz Royal College of Radio-logists. Uzupełniono je o istotne doniesienia,które pojawiły się już po publikacji wyżej wymienionych wytycznych

Szpiczak plazmocytowy — zasady postępowania w Instytucie Hematologii i Transfuzjologii

During recent years there have been significant developments in the field of diagnostics and therapy of plasma cell myeloma (PCM). Important progress regarding PCM prognosis has been a consequence of approval of new drugs, implementation of new diagnostic methods as well as optimisation of existing strategies based on results of ongoing multicentre clinical trials. However, the improvement in PCM prognosis is associated with rapidly growing costs of treatment. As a response public health service authorities in many countries including Poland have been forced to develop regulations determin­ing access to novel drugs against PCM. The PCM management recommendations of the Institute of Hematology and Transfusion Medicine (IHT) constitute a homogenous and practical diagnostic and therapeutic strategy that was developed as a compromise between newest knowledge and current administrative restrictions determining use of novel drugs in Poland. The main reason of current actualisation of the recommendations of IHT are creation of a new therapeutic programme of the Na­tional Health Found regulating treatment with bortezomib and lenalidomide in patients with PCM. These modifications have significantly changed the access to these drugs in Poland.Diagnostyka i terapia szpiczaka plazmocytowego (PCM) ulega w ostatnich latach szybkiemu rozwojowi. Znaczna poprawa rokowania w PCM jest efektem zarówno rejestracji nowych leków i opracowywania nowych metod diagnostycznych, jak i optymalizacji dotychczasowych strategii terapeutycznych na podstawie wyników trwających wieloośrodkowych badań klinicznych. Postęp w terapii PCM wiąże się jednak z gwałtownym wzrostem kosztów leczenia. Z tego względu w sy­stemach publicznej opieki zdrowotnej wielu krajów, w tym również Polski, niezbędne stało się wprowadzenie regulacji określających zasady dostępu do najnowszych leków stosowanych w PCM. Zasady postępowania w Instytucie Hematologii i Transfuzjologii (IHT) są propozycją jednolitej, praktycznej strategii diagnostyczno-terapeutycznej stanowiącej kompromis między najnowszą wiedzą a aktualnymi możliwościami finansowania terapii PCM w Polsce. Najistotniejszymi powo­dami obecnej aktualizacji zasad postępowania w IHT są wprowadzenie przez Narodowy Fundusz Zdrowia nowego programu lekowego dotyczącego terapii PCM lenalidomidem oraz modyfikacja obowiązującego programu lekowego określającego zasady terapii PCM bortezomibem. Modyfikacje te w istotny sposób zmieniają dostęp do tych leków w Polsce