Stężenie argininowazopresyny w osoczu u kobiet z niedoczynnością tarczycy w zależności od zawartości sodu w diecie

Introduction: A disturbed regulation mechanism of arginine vasopressin secretion in response to plasma osmolality and volaemia changes occurs in hypothyroidism. The aim of this study was to determine plasma arginine vasopressin concentration in hypothyroid women under conditions of a low sodium diet and in an upright position. Material and methods: Twenty-six women with primary hypothyroidism and 24 healthy women (control group) were investigated. In all the patients, the plasma arginine vasopressin and serum sodium and potassium levels, as well as plasma osmolality, were measured first under basal conditions, i.e. after three days of a normal sodium diet (120 mmol sodium per day) in a horizontal position, and next after three days of a low sodium diet (10 mmol Na per day) in an upright position. In hypothyroid patients, the investigations were repeated after a euthyroid state as a result of L-thyroxine treatment had been attained. Results: An increase of vasopressinaemia, measured under basal conditions as well as after three days of the low sodium diet, was shown in untreated hypothyroid patients compared to the control group. The arginine vasopressin plasma level normalised after a euthyroid state had been attained. As a result of the low sodium diet and the upright position, a significant increase of arginine vasopressin secretion was observed in the control group and hypothyroid women in the euthyroid state. No significant increase of this neuropeptide level in untreated patients was shown while applying the low sodium diet and upright position. Plasma osmolality and natraemia were decreased in the untreated hypothyroid patients. No correlation between vasopressinaemia and plasma osmolality was shown. Conclusion: The plasma arginine vasopressin level is increased in hypothyroid women, and does not change in the upright position under the influence of a low sodium diet.Wstęp: W niedoczynności tarczycy stwierdzono zaburzenia mechanizmu regulacji uwalniania argininowazopresyny w odpowiedzi na zmiany wolemii i osmolalności osocza. Celem pracy było określenie stężenia argininowazopresyny w osoczu kobiet chorych na niedoczynność tarczycy w warunkach diety ubogosodowej wraz z pionizacją. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 26 kobiet z pierwotną niedoczynnością tarczycy i 24 kobiet zdrowych (grupa kontrolna). U wszystkich badanych kobiet określono stężenie argininowazopresyny w osoczu, sodu i potasu w surowicy krwi oraz osmolalność osocza, najpierw w warunkach podstawowych, czyli po 3-dniowej diecie normosodowej, zawierającej 120 mmol sodu na dobę, w pozycji leżącej, a następnie po 3-dniowej diecie ubogosodowej (10 mmol Na/dobę) i pionizacji. U chorych na niedoczynność tarczycy badania powtórzono w okresie eutyreozy po leczeniu L-tyroksyną. Wyniki: W porównaniu do grupy kontrolnej u nieleczonych chorych z niedoczynnością tarczycy wykazano zwiększenie wazopresynemii badanej w warunkach podstawowych i w warunkach diety ubogosodowej wraz z pionizacją. Stężenie hormonu w osoczu uległo normalizacji w okresie eutyreozy po leczeniu substytucyjnym. W następstwie stosowania diety ubogosodowej wraz z pionizacją obserwowano istotne pobudzenie wydzielania argininowazopresyny u kobiet z grupy kontrolnej i leczonych chorych z niedoczynnością tarczycy w okresie eutyreozy. U nieleczonych chorych nie wykazano istotnego wzrostu stężenia tego neuropeptydu, kiedy stosowano dietę ubogosodową wraz z pionizacją. U nieleczonych chorych na niedoczynność tarczycy osmolalność osocza i natremia były obniżone. W badaniach korelacyjnych nie stwierdzono współzmienności pomiędzy wazopresynemią a osmolalnością osocza. Wniosek: U kobiet chorych na niedoczynność tarczycy stężenie argininowazopresyny w osoczu jest zwiększone i nie zmienia się pod wpływem diety ubogosodowej wraz z pionizacją

Podścieliskowe guzy przewodu pokarmowego (GIST)

Gastrointestinal stromal tumors (GIST) originate from the mezenchymal tissue of gastrointestinal tract, most probably from interstitial (Cajal) cells. Being the most common mesenchymal malignancy, GISTs concern no more than 1% of all gastrointestinal neoplasmatic tumors. Stromal tumors appear in the elderly and are usually located in the stomach (70%) and the small intestine (20–30%). About 30% of GISTs are malignant with signs of organ infiltration or with the presence of distant metastases. The presence of the membrane protein KIT (positive reaction against CD 117 in immunohistochemistry) in histological material is the essential factor for the GIST diagnosis. Surgery is the most important method in the treatment of GISTs. The paper presents the authors’ own experience concerning 4 patients with gastrointestinal stromal tumors treated surgically.Podścieliskowe guzy przewodu pokarmowego (GIST) wywodzą się z tkanki mezenchymalnej przewodu pokarmowego, najprawdopodobniej z komórek rozrusznikowych, tak zwanych komórek Cajala. Guzy podścieliskowe są najczęstszymi nowotworami mezenchymalnymi, stanowią jednak mniej niż 1% wszystkich nowotworów przewodu pokarmowego. Występują najczęściej u osób starszych i są przeważnie zlokalizowane w żołądku (70%) i jelicie cienkim (20–30%). Około 30% GIST wykazuje cechy złośliwości z objawami naciekania i tworzeniem przerzutów. Czynnikiem decydującym dla rozpoznania GIST jest obecność błonowego białka receptorowego KIT (dodatni odczyn anty CD 117 w badaniu immunohistochemicznym) w preparatach histopatologicznych guza. Zasadniczym sposobem terapii GIST jest leczenie operacyjne. W pracy przedstawiono doświadczenia autorów niniejszej pracy w diagnostyce oraz leczeniu GIST na podstawie grupy 4 chorych w wieku 48–71 lat leczonych chirurgicznie w ośrodku autorów

Crosscultural adaptation and reliability testing of the Implantable Cardioverter-Defibrillator Concerns questionnaire to optimize the care of Polish patients with implantable cardioverter-defibrillators

Background: Implantable cardioverter‑defibrillator (ICD) placement has now become a standard procedure in patients with ventricular arrhythmias. The primary task of an ICD is to recognize and immediately interrupt life‑threatening ventricular arrhythmia via an intracardiac electrical discharge, known as a shock. Aims: The aim of this study was to adapt and test the reliability of the Polish version of the Implantable Cardioverter‑Defibrillator Concerns (ICDC) questionnaire, an instrument used to determine the concerns of patients with ICDs. Methods: Standard guidelines were applied with regard to the translation and cultural adaptation of the English version of the ICDC questionnaire in Poland. The study included 129 Polish patients with ICDs, including 28 women, at a mean (SD) age of 66.24 (12.94) years. The Cronbach α was calculated to analyze the internal consistency of the ICDC questionnaire. Results: The mean ICDC score for overall concerns was 36.63 (18.56); 9.19 (5.93) for factor 1 assessing the perceived limitations, and 9.72 (5.61) for factor 2 assessing device‑specific concerns. The Cronbach α reliability coefficients ranged from 0.9619 to 0.9647, after each questionnaire item was deleted. The Cronbach α that characterized the internal consistency of the entire questionnaire was 0.96. Conclusion: The Polish adaptation of the ICDC questionnaire proved to be a useful and quick tool to assess patients’ concerns after ICD placement. Its use is recommended in the evaluation of all patients after device implantation in order to optimize therapy

Sexual Function and Sexual Quality of Life in Premenopausal Women with Controlled Type 1 and 2 Diabetes—Preliminary Study

Sexual dysfunction is more common in women with diabetes than in women without diabetes. The aim of the study was to determine sexual function and the level of the quality of sex life in premenopausal women with controlled, uncomplicated type 1 and type 2 diabetes taking into account the stages of the menstrual cycle and mood level. The study included 163 women with type 1 and type 2 diabetes and 115 controls without diabetes. Questionnaire studies were conducted using the following surveys: Demographic and Clinical Data Survey, Female Sexual Function Index, Sexual Quality of Life—Female, and Beck Depression Inventory. Both phases of the menstrual cycle—follicular and luteal—were included. It was shown that, in women with type 1 diabetes, sexual function decreased during the luteal phase in comparison with the follicular phase (p < 0.001). In the women with type 2 diabetes and in the controls, sexual function was comparable during both phases of the cycle (p > 0.05). In the women with uncomplicated controlled type 1 diabetes, sexual function and the sexual and relationship satisfaction changed depending on the phase of the menstrual cycle with a decrease during the luteal phase. Sexual function and the quality of the sex life of premenopausal women with controlled type 2 diabetes were comparable during both the follicular and the luteal phases. Sexual function in menstruating women with controlled type 2 diabetes decreased with age and a worsening mood

The Effect of Mechanically-Generated Vibrations on the Efficacy of Hemodialysis; Assessment of Patients’ Safety: Preliminary Reports

Muscle activity during a hemodialysis procedure improves its efficacy. We have formulated a hypothesis that vibrations generated by a specially-designed dialysis chair can, the same as physical exercise, affect the filtering of various fluids between fluid spaces during the hemodialysis procedure. This prospective and interventional study included 21 dialyzed patients. During a single dialysis session, each patient used a prototype device with the working name “vibrating chair„. The chair’s drive used a low-power cage induction motor, which, along with the worm gear motor, was a part of the low-frequency (3.14 Hz) vibration-generating assembly with an amplitude of 4 mm. Tests and measurements were performed before and after the vibration dialysis. After a single hemodialysis session including five 3-min cycles of vibrations, an increase in K t / V in relation to non-vibration K t / V ( 1.53 ± 0.26 vs. 1.62 ± 0.23 ) was seen. Urea reduction ratio increased significantly ( 0.73 ± 0.03 vs. 0.75 ± 0.03 ). A significant increase in systolic blood pressure was observed between the first and the third measurement ( 146 ± 18 vs. 156 ± 24 ). The use of a chair generating low-frequency vibrations increased dialysis adequacy; furthermore, it seems an acceptable and safe alternative to intradialytic exercise

Rytm okołodobowy ciśnienia tętniczego krwi u normotensyjnych pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby przed i po paracentezie

INTRODUCTION: Decompensated liver cirrhosis is associated with hemodynamic changes including arterial blood pressure alterations. The aim of the study was to investigate the circadian rhythm variability of arterial blood pressure in relation to reninemia and aldosteronemia in cirrhotic patients with ascites, before and after paracentesis. MATERIAL AND METHODS: The study was performed in 22 normotensive cirrhotics with ascites and 19 healthy controls. Ambulatory arterial blood pressure monitoring was conducted for 24 hours, cardiac output and systemic vascular resistance were determined and circulating renin and aldosterone concentrations were measured. In cirrhotics, the tests were repeated 24 hours after paracentesis. RESULTS: It was demonstrated that as a consequence of paracentesis, the mesor values of systolic and diastolic blood pressure and heart rate decreased, whereas the amplitudes did not change in the cirrhotics. Moreover, in the cirrhotics' acrophases of blood pressure occurred earlier than in the controls. The day-night differences of mean pressure values were smaller in the cirrhotics than in the controls. The patients before paracentesis demonstrated higher cardiac output and lower systemic vascular resistance than healthy subjects. In cirrhotic patients the renin and aldosterone concentrations were higher and the aldosterone/renin ratio was lower than in the controls. CONCLUSIONS: Arterial blood pressure circadian rhythm in normotensive patients with decompensated cirrhosis of the liver with ascites is characterized by a lowered decrease at nighttime that suggests the occurrence of non-dipping phenomenon. The reduction of ascites in patients with decompensated liver cirrhosis leads to a reduction in arterial blood pressure and does not eliminate the non-dipping phenomenon in its day-night rhythm. In normotensive cirrhotic patients with ascites before and after single paracentesis, a dissociation of the renin-aldosterone nexus occurs.WSTĘP: Niewyrównana marskość wątroby prowadzi do zaburzeń hemodynamicznych i zmian ciśnienia tętniczego krwi. Celem pracy było badanie zmienności okołodobowego rytmu ciśnienia tętniczego z uwzględnieniem reninemii i aldosteronemii u pacjentów z marskością wątroby z wodobrzuszem, przed i po paracentezie. MATERIAŁ I METODY: Badania obejmowały 22 chorych na marskość wątroby z wodobrzuszem i 19 osób zdrowych stanowiących grupę kontrolną. Przeprowadzono 24-godzinny pomiar ciśnienia tętniczego krwi, określono objętość minutową serca, całkowity opór obwodowy naczyń oraz stężenie reniny i aldosteronu w surowicy. U chorych na marskość wątroby badania powtórzono po 24 godz. od wykonania paracentezy. WYNIKI: W następstwie paracentezy mezory wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego oraz tętna obniżyły się, amplituda zaś nie uległa zmianie. U chorych akrofazy ciśnienia krwi wystąpiły wcześniej niż w grupie kontrolnej. Różnice dzienno-nocne wartości ciśnienia krwi u chorych na marskość wątroby okazały się mniejsze niż u osób zdrowych. U chorych przed paracentezą objętość minutowa serca była większa, a całkowity opór obwodowy naczyń mniejszy niż u osób z grupy kontrolnej. W porównaniu z grupą kontrolną, reninemia i aldosteronemia były większe, natomiast wskaźnik aldosteron/renina mniejszy u chorych na marskość wątroby. WNIOSKI: U normotensyjnych chorych na marskość wątroby z wodobrzuszem występuje zjawisko non-dipper. Paracenteza prowadzi do zmniejszenia ciśnienia tętniczego, lecz nie znosi zjawiska non-dipper. U chorych na marskość wątroby z wodobrzuszem obserwuje się rozkojarzenie reninowo-aldosteronowe zarówno przed, jak i po paracentezie

Występowanie dolegliwości bólowych kręgosłupa u młodych ratowników medycznych

BACKGROUND: The occurrence of back pain is associated with many factors, which include among others, workloads such as: the type and time of work execution as well as repetitive work. The work of a paramedic must also take into account the impact of stress on the increased tension of soft tissues. Overload often occurs due to the shearing forces of forced static positions, as well as dynamic loads during the handling of sick and injured people. AIM: The aim of the study was to evaluate the effect of the work and work-time of paramedics on the occurrence of back pain. MATERIAL AND METHODS: The study included 89 men aged 20 to 45 years (mean age = 29.30 ± 4.56) actively enga-ged in the paramedic occupation. The respondents were divided into two groups – men working in the profession for five years, and over. The study authors used a questionnaire and the Visual Analogue Scale. RESULTS: Among the males from group A, the intensity of back pain showed a positive correlation with the number of years working in the profession. No co-variability between the intensity of back pain and their age was observed among the examined paramedics. Back pain affects their daily duties, the efficiency of their work and the mood of the respondents. CONCLUSIONS: The occurrence and severity of back pain among paramedics increases in the first few years of their careers. Back pain in paramedics affects the activities they perform in everyday life.WSTĘP: Występowanie dolegliwości bólowych kręgosłupa u ratowników medycznych jest związane m.in. z obciążeniem pracą zawodową, jej rodzajem, czasem trwania i monotypią ruchową. Stres dodatkowo może potęgować te dolegliwości poprzez wzmożenie napięcia tkanek miękkich. Nierzadko przeciążenia powstają ze strony sił ścinających statycznego przyjmowania wymuszonych pozycji, a także dynamicznych obciążeń podczas przenoszenia chorych i po-szkodowanych osób. CEL PRACY: Celem pracy była ocena wpływu pracy zawodowej na występowanie dolegliwości bólowych kręgosłupa u ratowników medycznych. MATERIAŁ I METODY: Badaniami objęto 89 mężczyzn w wieku od 20 do 45 lat (x = 29,30 ± 4,56) czynnie wykonujących zawód ratownika medycznego. Badanych podzielono na dwie grupy w zależności od stażu pracy – grupę pracujących do 5 lat oraz powyżej. Do badań użyto autorskiego kwestionariusza ankiety oraz skali VAS. WYNIKI: Ratownicy z mniejszym stażem pracy częściej wskazywali na dolegliwości bólowe, a ich intensywność była wprost proporcjonalna do stażu pracy. W obu grupach wiek nie miał wpływu na występowanie tych dolegliwości (p > 0,05). Ból kręgosłupa rzutował na codzienną pracę, efektywność wykonywanych czynności oraz nastrój badanych. WNIOSKI: Występowanie i nasilenie dolegliwości bólowych kręgosłupa u ratowników medycznych narasta w pierwszych kilku latach ich pracy zawodowej. Ból kręgosłupa ma wpływ na wykonywane przez nich czynności życia codziennego

Poziom aktywności fizycznej a jakość życia kobiet w okresie okołomenopauzalnym

INTRODUCTION: Women’s awareness of a healthy lifestyle has significantly increased in recent years. However, during menopause the hormonal changes may influence the quality of life. Physical activity can significantly reduce the negative health effects associated with menopause. The aim of this study was to assess physical activity in menopausal women and its influence on the quality of life. MATERIAL AND METHODS: This study was conducted on 567 women aged 50–60 years. Group A was composed of 223 women, participants of the University of the Third Age, and group B contained 334 women, patients of gynecological wards and outpatient clinics. The physical activity level of all the study participants was assessed using the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) short form. SF-36 was used to assess the quality of life. RESULTS: The physical activity of the majority of women was at a moderate level – 52.9% in Group A and 70.2% in Group B, while 44.8% of women in Group A and 27.8% of patients in Group B had a high level of physical activity. There were significant differences between both groups in the physical component summary (p < 0.0004) and mental component summary (p < 0.0004). The physical component summary correlated with the participants’ ages. The physical functioning, general health and social functioning increased with a higher level of activity in the main group. CONCLUSIONS: Menopausal women participate mainly in moderate-intensity physical activity. A higher level of physical activity correlates with a better quality of life.WSTĘP: W ostatnich latach znacznie wzrosła świadomość kobiet w różnym wieku na temat zdrowego stylu życia. Okres menopauzy i związane z nim zmiany hormonalne mają wpływ na jakość życia, a odpowiedni poziom aktywności fizycznej może znacząco zmniejszyć negatywne skutki tego okresu. Celem pracy była ocena poziomu aktywności fizycznej kobiet w okresie menopauzy oraz jej wpływu na jakość życia. MATERIAŁ I METODY: Badania zostały przeprowadzone u 567 kobiet w wieku 50–60 lat, które włączono do 2 grup. Grupa A obejmowała 223 kobiet, uczestniczek Uniwersytetu Trzeciego Wieku, a Grupa B – 334 kobiety, które były pacjentkami oddziałów ginekologicznych i poradni dla kobiet. Poziom aktywności fizycznej został oceniony z użyciem kwestionariusza aktywności fizycznej IPAQ w wersji krótkiej. Do oceny jakości życia badanych kobiet wykorzystano SF-36. WYNIKI: Poziom aktywności fizycznej badanych kobiet określono jako umiarkowany w 52,9% w Grupie A oraz 70,2% w Grupie B. Wysoki poziom aktywności fizycznej odnotowano u 44,8% kobiet z grupy A i w 27,8% z grupy B. Stwierdzono istotne statystycznie różnice pomiędzy kobietami z Grupy A a kobietami z Grupy B w domenach zsumowanej składowej fizycznej (p < 0,0004) oraz zsumowanej składowej psychicznej (p < 0,0004). Wielkość składowej fizycznej korelowała z wiekiem badanych kobiet. Stan fizyczny, ogólny stan zdrowia i funkcjonowanie w społeczeństwie poprawiały się wraz ze wzrostem poziomu aktywności fizycznej. WNIOSKI: U kobiet w okresie menopauzalnym przeważa umiarkowany pozom aktywności fizycznej. Wysoki poziom tej aktywności koreluje z lepszą jakością życia

Independent Factors of Changes of Ankle-Brachial Index in Peripheral Arterial Occlusive Disease in Elderly Patients with or without Diabetes

Peripheral arterial disease (PAD) belongs to the commonly-occurring pathologies associated with elderly age. A simple tool for defining the severity of PAD is the ankle-brachial index (ABI). The purpose of this research was to determine independent factors of changes of ABI in elderly patients with occlusive PAD disease (PAOD) with and without diabetes. The research was carried out on 49 elderly patients with PAOD, including 29 patients with type 2 diabetes, and 20 patients without diabetes. The concentration of interleukin-6 (IL-6), E-selectin, fibrinogen, and C-reactive protein (CRP) in the blood serum was marked. In all patients, the independent factors of changes of ABI were determined with the use of the multiple logistic regression analysis. Our results show that in the group of patients with PAOD suffering from diabetes, it was demonstrated that the ABI was related to age, the duration of the symptoms of PAD, body mass index (BMI), low-density lipoprotein cholesterol, fibrinogen, and sex (determination coefficient R2 = 0.699). In patients with PAOD without diabetes, the ABI was related to age, the duration of the symptoms of PAD, the levels of CRP, E-selectin, high-density lipoprotein cholesterol, and the glomerular filtration rate(determination coefficient R2 = 0.844). We conclude that in elderly patients with PAOD with and without diabetes, the participation of independent factors related to the ABI is diversified; in patients with diabetes, the concentration of IL-6 and fibrinogen is lower, and the concentration of E-selectin is higher than in patients without diabetes