Oswald Balzer w historiografii polskiej

Oswald Balzer był historykiem ustroju i prawa polskiego. Na dorobek naukowy Oswalda Balzera składają się 271 publikacji. Tak bogaty dorobek naukowy, nie mógł pozostać bez echa w ówczesnym środowisku naukowym. Na prace poświęcone Oswaldowi Balzerowi składają się: pamiętniki i wspomnienia, monografie i artykuły monograficzne, podręczniki z zakresu historii prawa i ustroju oraz prace z zakresu historii historiografii. W historiografii polskiej przeważają pozytywne oceny dorobku tegoż badacza. Zawdzięczamy je sądom i opiniom propagowanym przez historyków polskich okresu międzywojennego. Ten pozytywny obraz został jednak zachwiany przez ocenę Balzera sformułowaną w latach pięćdziesiątych przez Jana Adamusa. Z oceną Adamusa polemizuje w ostatnich latach przede wszystkim autorzy opracowań z zakresu historii historiografii polskiej.Освальд Бальзер був істориком укладу і права польського. Науковий доробок Освальда Бальзера становить 271 публікацію. Так, значний науковий доробок не міг залишитися без відлуння в тогочасному науковому середовищі. Праці присвячені Освальду Бальзеру складають: мемуари і спогади, монографії і статті, підручники з питань історії права і укладу також праці з питань історії історіографії. В польській історіографії переважають позитивні оцінки доробку того дослідника. Завдячуючи його програмним судженням і роздумам вивчено польських істориків міжвоєнного періоду. Той позитивний образ залишився однак уславлений в оцінках Бальзера сформував у п’ятдесятих роках Яном Адамусом. В оцінці Адамуса полеміка останніх років перш за все авторів опрацювань в царині історії польської історіографії.Oswald Balzer was one of the most distinguished Polish historians at the turn of the 19th and 20th centuries, whose research concentrated on political systems and Polish law. This scholar was equipped with an exceptional aptitude for research, an outstanding memory, versatile interests and perseverance. Oswald Balzer’s academic achievements contain 271 publications (source publications, academic papers, articles in press, reviews and books edited by him). Such rich scientific activity could not pass unnoticed in the scholarly milieu of that time. That is why Polish historiography comprises the abundance of publications devoted to Balzer’s research. These texts can be divided into several groups. The first one contains diaries and memoirs, the second one – monographs and monograph articles, the third one – course-books on the history of the law and political systems, the fourth and the last one is devoted to the history of historiography. It is worth saying that positive evaluation of Balzer’s academic work dominates in Polish historiography. Such a picture of the scholar in question was painted by the opinions and judgements propagated by the historians of the interwar period: Przemysław Dąbkowski, Wojciech ajnoszHajnosz, Jan Kapras, Stanisław Kętrzyński, Stosław Łaguna, Karol Maleczyński, Józef Rafacz, Władysław Semkowicz, Kazimierz Tymieniecki and Zygmunt Wojciechowski. They praised Balzer’s academic versatility, his eloquence, being very scrupulous about source collection and their implementation. However, this positive image was tarnished by the evaluation of Balzer formulated by Jan Adamus in 1950’s. Recently, this evaluation has been challenged mainly by writers focusing on Polish historiography. One has to mention here Jerzy Maternicki who in the first part of Polish Twentieth Century Historiography attempts to challenge the opinions proposed by Adamus

Król i historyk. Interakcjonistyczny dyskurs Michała Bobrzyńskiego i Zygmunta Augusta

Dorobek naukowy Michała Bobrzyńskiego należy uznać za imponujący. Mimo to, w historiografii polskiej, historyk ten zapisał się przede wszystkim jako autor Dziejów Polski, czyli pracy, w której została podjęta prób zmodyfikowania wizji dziejów ojczyzny. Należy podkreślić, że Bobrzyński weryfikował również oceny poszczególnych władców, zatem i Zygmunta Augusta. W niniejszej analizie zostały wykorzystane założenia metodologiczne interakcji «twarzą-w-twarz» Ervinga Goffmana. Zaproponowane przez owy model interakcji warianty: dramaturgiczny i rytuał interakcyjny, pozwoliły wnioskować, że w swojej narracji Bobrzyński przyporządkował ostatniemu Jagiellonowi jedynie jedną rolę – rolę władcy. Koncepcja pracy wymusiła na autorze zdeterminowanie panowania tegoż władcy na popełnionych przez niego błędach. Ostatni Jagiellon został przedstawiony jako monarcha, który nie zdołał wprowadzić silnych rządów. Zatem zaakceptował rozprzestrzeniającą się anarchię. A brak silnych rządów i anarchię uznał Bobrzyński za przyczynę upadku Rzeczypospolitej.Науковий доробок Міхала Бобжинського маємо визнати за вагомий. Окрім того, в польській історіографії, цей історик відомий перш за все як автор Dziejów Polski, тієї праці, в якій було здійснено спробу моделювання бачення історії вітчизни. Належить підкреслити, що Бобжинський здійснив також оцінку тогочасних правителів, в тому числі й Зигмунта Августа. В нашому аналізі були використані методологічні підходи інтеракції «обличчям до обличчя» Ервінга Гоффмана. Запропонована ним модель інтеракції варіантів: драматургічний і підхід інтеракційний, дозволили прийти до висновку, що в своїй наррації Бобжинський відвів останньому Ягеллонові виключно одну роль – роль володаря. Концепція праці привела автора в процесі оцінки того володаря до допущених помилок. Останній Ягеллон був представлений як монарх, який не зміг впровадити сильні уряди. По тому спричинив поширення анархії. А брак сильних урядів і анархія вважав Бобжинський за причину занепаду Речі Посполитої.Scientific achievements of Michał Bobrzyński can be described as impressive. However, when it comes to Polish historiography, this historian is known mostly as the author of Polish History, the work in which he attempts to modify the vision of his homeland’s history. It should be emphasized that Bobrzyński also verified the way in which particular rulers were evaluated, including Sigismund Augustus. This analysis makes use of the methodological assumptions of face-to-face interaction by Erving Goffman. The types of interaction proposed by this model: dramaturgic and interactional led to the conclusion that in his narration Bobrzyński attributed only one role to the last Jagiellonian king – the role of a ruler. The conception of his work made the author describe the reign of this ruler from the perspective of his mistakes. The last king of the Jagiellonian dynasty was presented as a monarch who was not able to introduce strong rule. Thus, he accepted widely-spreading anarchy. And according to Bobrzyński, lack of strong rule and anarchy led to the fall of the Kingdom of Poland

Thermally stable polyurethane foams modified with oxamidoester groups

W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczące otrzymywania sztywnych spienionych tworzyw poliuretanowych z udziałem polioli z ugrupowaniem oksamidoestrowym. Wspomniane poliole zostały uzyskane w wyniku reakcji N-(2-hydrok-sypropylo)-6-metylomorfolino-2,3-dionu z nadmiarem węglanu propylenu. Otrzymane pianki poliuretanowe charakteryzują się dobrą termoodpornością i termostabilnością oraz wytrzymałością mechaniczną. Uzyskane spienione tworzywa wykazują dobre parametry termoizolacyjne (λ<30 mW/(m•K)). Nowe pianki poliuretanowe, z grupami oksamidoestrowymi, uzyskane z udziałem hydroksypropylowych pochodnych morfolino-2,3-dionu mogą być używane jako materiały termoizolacyjne pracujące w temperaturze do 150°C.The results of research related to the manufacturing of rigid foamed polyurethane materials with the use of the polyols with oxamidoester groups have been presented. The aforementioned polyols were obtained in a reaction of N-(2-hydroxypropyl)-6-methylmorpholine-2,3-dione with an excess of propylene carbonate. The obtained foams were characterized by high thermal stability and thermal resistance, and furthermore good mechanical strength. The resulting polyurethane foams have good thermal insulation parameters (λ<30 mW/(m•K)). These new polyurethane foams with oxamidoester groups, obtained from hydroxypropyl derivatives of morpholine-2,3-dione, could be applied as the insulation of materials even at a temperature of 150°C

Polyurethane foams modified with borate and urea groups

W pracy omówiono wyniki badań nad stosowaniem hydroksyetylowych pochodnych mocznika estryfikowanych kwasem borowym, jako składników poliolowych do otrzymywania sztywnych spienionych tworzyw poliuretanowych. Uzyskano pianki poliuretanowe o zmniejszonej palności w stosunku do pianek otrzymywanych z udziałem polioli handlowych. Obniżenie palności pianek wynika z obecności boru i zwiększonej zawartości azotu wskutek użycia poliolu z grupami mocznikowymi. Otrzymane pianki są samogasnące i należą do klasy palności HF-1.The work is concerned with an application of hydroxyethyl urea derivatives modified with borate groups as polyol components for a preparation of foamed polyurethane materials. Obtained rigid polyurethane foams are characterized by the reduced combustibility. The reduction of their flammability results from the presence of boron and increased content of nitrogen in polyurethane foams, because of the use of polyol with urea groups. Obtained foams are self-extinguishing and belong to the combustibility class HF-1

Advanced thermal analysis of poly(N-isopropylacrylamide)

W niniejszej pracy otrzymano równowagowe linie bazowe stanu stałego i ciekłego poli(N-izopropyloakryloamidu) (PNIPA) wykorzystując metody analizy termicznej. Linia odniesienia stanu stałego PNIPA została obliczona na podstawie założenia, że w temperaturze poniżej temperatury przejścia szklistego, eksperymentalne ciepło właściwe polimerów wynika tylko z oscylacyjnych ruchów molekularnych. Ponadto obliczono również równowagową linię bazową stanu ciekłego PNIPA. Na podstawie tak wyznaczonych linii odniesienia obliczono zmianę ciepła właściwego w temperaturze przejścia szklistego.In this paper, solid and liquid reference lines of poly(N-isopropylacrylamide) (PNIPA) were received using thermal analysis methods. The baseline of solid PNIPA was calculated based on the assumption that at a temperature below the glass transition temperature, major contribution to the experimental heat capacity have vibrational motions. Furthermore, the baseline of liquid PNIPA was established, too. On the basis of these reference lines of PNIPA, the change of heat capacity at the glass temperature was calculated

Thermal properties of composites obtained from organic clay and poly(3-hydroxybutyrate) matrix

W niniejszej pracy otrzymano nanokompozyty z poli(kwasu 3-hydroksy-masłowego) i glinki organicznej typu Cloisite® 30B przy użyciu wytłaczarki dwuślimakowej. Nowy materiał otrzymano poprzez mieszanie bezpośrednie. Metodą dyfrakcji rentgenowskiej potwierdzono nanostrukturę uzyskanego kompozytu, a za pomocą metod analizy termicznej badano wpływ zawartości nanonapełniacza na termiczne właściwości otrzymanych kompozytów. W zależności od ilości wprowadzonego napełniacza (1-3 % mas.) uzyskano nanokompozyty o przewadze struktury interkalowanej lub mieszanej.In this paper, nanocomposites from poly(3-hydroxybutyrate) and organic clay Cloisite® 30B were obtained with the use of a twin-screw extruder. New materials were produced by the direct mixing of the nanofiller with the molten polymer mass. The nanostructure was identified by the X-ray diffraction method (XRD). The thermal properties were investigated using the thermal analysis methods, and the influence of the nanofiller presence on the thermal properties of poly(3-hydroxybutyrate) was determined. The intercalated or mixed nanocomposites were obtained, in dependence on the quantity of the introduced nanofiller (1, 2 or 3 wt.-%)

Molecular interpretation of low-temperature heat capacity of aliphatic oligo-urethane

The low-temperature heat capacity of semi-crystalline aliphatic oligo-urethane obtained from the reaction between butane-1,4-diol and hexamethylene 1,6-diisocyanate was measured using a Quantum Design PPMS (Physical Property Measurement System) in the temperature range of (2.04–292.38) K. The experimental heat capacity data below the glass transition temperature of 280.2 K (7.05 °C) were interpreted in terms of molecular motion and were linked to the vibrational spectrum of oligo-urethane structure. The presented approach applies the classical Einstein, Debye and Tarasov treatments using the ATHAS Scheme. The low-temperature solid heat capacity was estimated by separately approximating the group and skeletal heat capacities from their vibrational spectra. The group vibrational heat capacity was calculated based on the chemical structure and molecular vibrational motions (Ngr = 90) derived from infrared and Raman spectroscopy. The skeletal vibrational heat capacity contribution was estimated by a general Tarasov equation with thirty skeletal modes (Nsk = 30). The solution of this equation gave the values of characteristic Debye temperatures as: Θ1 = 493.6 K, Θ2 = 133.9 K, and Θ3 = 51.6 K. The result indicates the existence of planer (Θ2) interactions in the oligo-urethane molecules, in addition to linear (Θ1) and special (Θ3) interactions, which are attributed to a possible branched structure mixed with the linear form of the oligomer. The total vibrational heat capacity, being the sum of the group and skeletal heat capacities, was extended to higher temperatures and analysed further. The liquid heat capacity of semi-crystalline aliphatic oligo-urethane was approximated from experimental data by a linear regression and was compared with the estimated linear contributions of polymers that have the same constituent groups and were expressed as Cp(liquid) = 0.406T + 428.5 in J·K−1·mol−1. The solid and liquid heat capacities of oligo-urethane were applied as equilibrium baselines for advanced thermal analysis of the experimental, apparent heat capacity data. Using estimated parameters of transitions and solid and liquid heat capacities at equilibrium, the integral thermodynamic functions of enthalpy, entropy and free enthalpy as functions of temperature were calculated

New Steroidal Selenides as Proapoptotic Factors

Cytostatic and pro-apoptotic effects of selenium steroid derivatives against HeLa cells were determined. The highest cytostatic activity was shown by derivative 4 (GI50 25.0 µM, almost complete growth inhibition after three days of culture, and over 97% of apoptotic and dead cells at 200 µM). The results of our study (cell number measurements, apoptosis profile, relative expression of apoptosis-related APAF1, BID, and mevalonate pathway-involved HMGCR, SQLE, CYP51A1, and PDHB genes, and computational chemistry data) support the hypothesis that tested selenosteroids induce the extrinsic pathway of apoptosis by affecting the cell membrane as cholesterol antimetabolites. An additional mechanism of action is possible through a direct action of derivative 4 to inhibit PDHB expression in a way similar to steroid hormones

The pathophysiology underlying repetitive mild traumatic brain injury in a novel mouse model of chronic traumatic encephalopathy

BACKGROUND: An animal model of chronic traumatic encephalopathy (CTE) is essential for further understanding the pathophysiological link between repetitive head injury and the development of chronic neurodegenerative disease. We previously described a model of repetitive mild traumatic brain injury (mTBI) in mice that encapsulates the neurobehavioral spectrum characteristic of patients with CTE. We aimed to study the pathophysiological mechanisms underlying this animal model. METHODS: Our previously described model allows for controlled, closed head impacts to unanesthetized mice. Briefly, 12-week-old mice were divided into three groups: Control, single, and repetitive mTBI. Repetitive mTBI mice received six concussive impacts daily, for 7 days. Mice were then subsequently sacrificed for macro- and micro-histopathologic analysis at 7 days, 1 month, and 6 months after the last TBI received. Brain sections were immunostained for glial fibrillary acidic protein (GFAP) for astrocytes, CD68 for activated microglia, and AT8 for phosphorylated tau protein. RESULTS: Brains from single and repetitive mTBI mice lacked macroscopic tissue damage at all time-points. Single mTBI resulted in an acute rea ctive astrocytosis at 7 days and increased phospho-tau immunoreactivity that was present acutely and at 1 month, but was not persistent at 6 months. Repetitive mTBI resulted in a more marked neuroinflammatory response, with persistent and widespread astrogliosis and microglial activation, as well as significantly elevated phospho-tau immunoreactivity to 6-months. CONCLUSIONS: The neuropathological findings in this new model of repetitive mTBI resemble some of the histopathological hallmarks of CTE, including increased astrogliosis, microglial activation, and hyperphosphorylated tau protein accumulation