Seven Interesting Things about the Epilogue to Job

In this paper I will draw attention to seven points in Job 42:7–17 that are not usually noticed or satisfactorily explained. (1) In what way has Job spoken of Yhwh what is right? (2) Does Job know of Yhwh’s evaluation of him? (3) Why is Yhwh at risk of behaving outrageously? (4) Why should Job’s prayer here be efficacious when his prayer in chap. 1 was not? (5) When are Job’s fortunes restored? (6) What does the doubling of Job’s possessions signify? (7) Why does Job live 140 years after his dispute with Yhwh? The Epilogue will be shown to be more subtle than is generally recognized, and the writing may be another example of the “false naivety” I have argued for previously in the Prologue.Siedem ciekawych rzeczy o epilogu Księgi HiobaAutor skupia się na siedmiu kwestiach dotyczących Hi 42,7–17, które z reguły uchodzą uwadze komentatorów lub nie doczekały się satysfakcjonującego wyjaśnienia. (1) W jakim sensie Hiob mówił prawdy o Jahwe? (2) Czy Hiob wie o tym, jak go Jahwe ocenił? (3) Dlaczego Jahwe jest bliski wściekłości? (4) Dlaczego modlitwa Hioba jest tu skuteczna, skoro jego modlitwa w rozdziale 1 nie była taką? (5) Kiedy zostało przywrócone powodzenie Hiobowi? (6) Co oznacza podwojenie majątku Hioba? (7) Dlaczego Hiob żyje jeszcze 140 lat po swojej dyspucie z Jahwe? Clines pokazuje, że Epilog jest kolejnym przykładem „fałszywej naiwności”, którą widział także w Prologu.