Monitoring Quality of Construction Materials 2006 - A comparison with monitoring data 2003/2004 and 2005

Rainwater will leach substances, such as metal ions, from building materials into the environment. The Dutch Building Materials Decree, provided in the case of stony building materials, standards for such immissions to soil and surface water. In the transition to a new system of standards, that has been incorporated in 2007 in the Dutch Soil Quality Decree, a number of standards in the Building Materials Decree has been liberalized. To establish whether this liberalization would evoke in a diminishing of the environmental quality of the building materials, leaching data have been monitiored, at request of the Ministry of Housing, Spatial Planning and and the Environment, before and after the mentioned liberalization. A statistical analysis of the leaching data revealed that any loss in environmental quality of the building materials involved, could not be assessed, neither in 2005, nor in 2006.In 2004 is een aantal maximale waarden voor vervuilende stoffen uit steenachtige bouwstoffen tijdelijk verruimd. Deze verontreinigende stoffen komen via regenwater in de bodem en het oppervlaktewater terecht. Ondanks de verruiming zijn er hierin in het algemeen geen hogere concentraties aangetroffen. Dit betekent dat in 2005 en 2006 de zogeheten milieuhygienische kwaliteit van bouwstoffen niet is verslechterd. Onderzoek van het RIVM en INTRON, in opdracht van het ministerie van VROM, heeft dit aangetoond. Als regenwater langs bouwwerken stroomt, neemt het daaruit stoffen op, zoals metalen en zoutresten. Deze stoffen komen vervolgens met het water in de bodem en het oppervlaktewater terecht. Het gaat hierbij om steenachtige bouwstoffen uit huizen, wegen en dijken. Voor dit proces, uitlogen geheten, zijn maximale waarden vastgesteld. RIVM en INTRON hebben de uitloging van een groot aantal bouwstoffen voor en na de verruiming gevolgd. De normen zijn in aanloop naar de vernieuwing van het Bouwstoffenbesluit tijdelijk verruimd om ze beter aan te laten sluiten bij de bouwpraktijk. De nieuwe regeling zal in de loop van 2007 in werking treden

Emission limit values for building materials. Environmental foundation and consequences for building materials

This report presents alternative emission limit values for inorganic components to be used in the revision of the Building Materials Decree (1999) in the Netherlands. Three key factors determine the emission limit value: (1) the environmental compartment under consideration, with its dimensions and the accounted for, (2) the desired level of environmental protection and (3) the scenario applying to the intended use of the construction material. Emission limit values have been derived here from modelled concentrations in soil, groundwater and surface water. The desired level of protection has been elaborated as a stand-still approach (based on quality target values and a risk-based approach (based on PNECs). Two exposure models were used for taking the effects of a time-dependent exposure of the soil to leached components into account, for vertical transport through the soil profile and for retardation of components in the soil profile. The PEARL model was used for binding described by equilibrium adsorption. The ORCHESTRA model was used for binding that also takes speciation into account. For surface water, a dilution factor was computed assuming a certain mixing zone, dependent on the size of the surface water. The consequences of the proposed alternative emission limit values have been estimated on the basis of information in a database containing results of leaching tests for construction materials. The alternatives proposed form the basis for a political decision-making process, where environmental protection will be balanced with other socio-economic concerns.In dit rapport worden varianten berekend die de huidige normen voor het hergebruik van bouwmaterialen - zoals vastgelegd in het Bouwstoffenbesluit 1999 - kunnen vervangen. De huidige normen vormden een belemmering voor het hergebruik van bouwmaterialen. Omdat er wel behoefte bestond aan hergebruik, zijn de mogelijkheden tot een eventuele verruiming, die wel milieuverantwoord blijft, onderzocht. Het bouwstoffenbesluit bevat normen voor de maximale uitstoot van anorganische stoffen (zoals metalen) in bouwmaterialen. Milieuhygienische belangen worden nu afgewogen tegen de wens tot ruimere mogelijkheden voor hergebruik. Het onderzoek houdt rekening met verschillende elementen bij het hergebruik van bouwmaterialen: het milieucompartiment, het gewenste beschermingsniveau en het toepassingsscenario van de bouwstof. Er zijn twee alternatieve computermodellen gebruikt, die de verschillen in de wijzen waarop vrijgekomen stoffen zich aan de bodem binden, berekenen. Daarnaast is ook de menging van vrijgekomen stoffen voor oppervlaktewater berekend. De berekende waarden zijn afgezet tegen de kwaliteitsgegevens van bouwstoffen die door verschillende bedrijfstakken zijn aangeleverd. De voorgestelde varianten maken onderdeel uit van een beleidsmatig besluitvormingsproces, waarbij ook andere socio-economische aspecten worden afgewogen

Field methods for the analysis of inorganic components

De beschikbaarheid en de toepassingscriteria van veldmeetmethoden voor de bepaling van een aantal anorganische componenten in milieumonsters zijn bestudeerd. Er wordt een kort overzicht gegeven van potentiele methoden en procedures. Voor veldtoepassingen in waterige monsters zijn momenteel ion-selectieve elektroden (ISE) breed inzetbaar en het meest geschikt. De verdere ontwikkeling van ion-selectieve field-effect-transistoren (ISFET), en het beschikbaar komen van draagbare fotometrische detectoren biedt perspectieven voor de nabije toekomst.The feasibility of the adoption of field methods in the determination of a number of inorganic components in environmental samples has been studied. A short survey of potential methods and procedures is given. Currently, ion selective electrodes (ISE) have the best potentiality for application in the field. Further development of field effect transistors (ISFET), and the growing availability of portable photometric detectors opens perspectives for the near future.RIV

Validation Phoenix 8000 TOC-analyzer

Totaal organisch koolstof (TOC) en opgelost organisch koolstof (DOC) zijn belangrijke parameters om grondwater en oppervlaktewater te karakteriseren. Ze zijn ook medebepalend voor de kwaliteit van afvalwater en drinkwater. Grondwater is 1 van de belangrijkste bronnen voor de bereiding van drinkwater. Onder meer in het landelijk meetnet grondwater wordt bij het Laboratorium voor Anorganisch-analytische Chemie (LAC) DOC routinematig bepaald. In 1998 is een onderzoek gestart om een nieuwe TOC-analyzer (Phoenix 8000 van Tekmar-Dohrmann) in operationele staat te brengen, en de bepalingen te valideren. Bij de Phoenix 8000 wordt het monster 5n fosforzuur met een injector in een zogeheten 'IC-sparger' gebracht. Door de oplossing wordt stikstof geleid, waardoor koolstofdioxide, afkomstig van vluchtige organische (POC) of anorganische koolstofverbindingen (IC), wordt verwijderd. Na 'ontluchten' wordt de oplossing in een UV-reactor geleid waarna een peroxodisulfaatoplossing bij de oplossing wordt toegevoegd. Het organisch koolstof in de oplossing wordt daarbij gedestrueerd, en er wordt koolstofdioxide gevormd waarvan de hoeveelheid, na vochtverwijdering, wordt gemeten met een infrarooddetector. In dit rapport worden de resultaten weergegeven van het onderzoek naar optimale omstandigheden van de bepaling van TOC in range 3 (20 - 200 mg/l C). Op grond van deze resultaten is een analysevoorschrift, SOP LAC/M402, samengesteld. De precisie (reproduceerbaarheid) voor standaardoplossingen met een concentratie c in mg/l in het gehele meetbereik kan worden weergegeven door: 0,0145*c + 0.29. De aantoonbaarheidsgrens bedraagt 0,29 mg/l C. De resultaten van bepaling van DOC met de Phoenix 8000 komen goed overeen met de tot nu toe gebruikelijke bepaling van DOC met SOP LAC/M049.Total organic carbon (TOC) and dissolved organic carbon (DOC) are major sum-parameters in the assessment of natural waters. Different methods in existence for determining organic carbon fractions in water samples are based on either destructive oxidation or combustion of the organic components. TOC analyzers are nowadays frequently equipped to measure both total carbon (TC) and total organic carbon (TOC), as well as inorganic carbon (IC). With the Phoenix 8000 TOC-analyzer, the measurement of TOC involves removing inorganic carbon from the sample with acid addition and subsequently purging it with nitrogen. This is followed by oxidation of the organic carbon, applying persulfate in combination with UV irradiation, and the detection and quantification of the oxidation product (CO2) with a nondispersive infrared detector (NDIR). After optimization of the instrument, a Standard Operating Procedure (SOP) for the determination of TOC and DOC in water was developed. The detection limit is 0,29 mg/l C in the range 20-200 mg/l C. The reproducibility of the DOC determination in standards using concentration 'c' (in mg/l C) could be expressed as: 0,0145*c+0,29.RIV

Validation of a titrator for the determination of acidity in rainwater and alkalinity in groundwater

Het doel van deze rapport is het valideren van een titratie-systeem (736ohm Metrohm) door het vaststellen van de prestatiekenmerken met betrekking tot twee bepalingsmethoden, namelijk de potentiometrische bepaling van de pH en zuur- of baseverbruik van regenwater, en de potentiometrische bepaling van het gehalte aan carbonaat, waterstofcarbonaat en hydroxide in grondwater. Voor elk van de methoden zijn aantoonbaarheidsgrens, reproduceerbaarheid, robuustheid en (voor carbonaat/ waterstofcarbonaat) het meetbereik vastgesteld. Onderzocht is of de reproduceerbaarheid, bepaald met standaard-oplossingen ook in de matrix van toepassing is. Voor beide nieuwe methoden zijn de bepaalde prestatiekenmerken vergelijkbaar met de prestatiekenmerken van huidige methoden. Voor de bepaling van het zuur- of baseverbruik van regen water is de aantoonbaarheidsgrens 5 mumol/l hydroxylionen (OH-) dan wel hydroniumionen (H3O+). De RSD voor de reproduceerbaarheid van het zuur-of baseverbruik is beter dan 4% bij 100 mumol/l H3O+, en die van de pH-bepaling is beter dan 0.09 pH -eenheden. De analysetijd is 8 minuten, bij 100 mumol/l H3O+. Bepaling van het carbonaat en waterstofcarbonaat gehalte in grondwater: De aantoonbaarheidsgrens is voor zowel carbonaat als waterstofcarbonaat 0.02 mmol/l. Het meetbereik voor waterstofcarbonaat is 0.02 tot 60 mmol/l.eter dan 5% bij een waterstofcarbonaatconcentratie van 25 mmol/l. De analysetijd is ca. 10 minuten, bij 60 mmol/l waterstofcarbonaat.A 736ohm Metrohm titrator has been validated for determination of acidity in rainwater and alkalinity in groundwater. The performance characteristics have been determined in terms of reproducibilities and detection limits, and appeared to be comparable to those of the previously applied methods. The determination starts with reading of the pH and sample temperature. The determination of the acidity is carried out by gradually adding a 0.002 mol/l H2SO4 standard as titrant to the sample up to a fixed end-point of pH 4, and subsequently the sample is titrated back with 0.002 mol/l NaOH standard. The addition is stopped when a fixed end-point of pH 5.6.is reached. The reproducibility, in terms of the relative standard deviation, of the acidity determination is better than 4% at 100 mumol/l H3O-. The detection limit is 5 mumol/l for both hydroxide and hydronium. Acidity determination takes place in 8 minutes. The determination of the alkalinity (interpreted as the sum of the concentrations of bicarbonate, carbonate and hydroxide) is carried out by gradually adding a 0.05 mol/l HCl standard to the sample up to fixed end point of pH 8.3 (if the pH of the sample is higher than 8.3) and then up to end point of pH 4.5. The reproducibility, in terms of the relative standard deviation, of the alkalinity determination is 5% by 25 mmol/l (bi)carbonate. The detection limit for bicarbonate is 0.02 mmol/l. The applicable concentration range is 0.02 - 60 mmol/l. A typical alkalinity determination takes place in 10 minutes.directie RIV

An ion chromatographic method for the determination of chromium(III) and chromium (IV)in drinking water, rainwater ground and surfacewater in the low picomol range

An automated ionchromatographic method for the simultaneous determination of low contents of trivalent and hexavalent chromium in water was developed and optimised for the valence-specific analysis of chromium in different types of water. The speciation was carried out on a mixed anion and cation exchange column of Dionex type XS5A. High sensitivity was achieved using a preconcentration of a 6 ml sample with two CG5A guard columns and a post-column reaction based on the catalytic oxidation of luminol and chemiluminescence detection. The detection limit of chromium(VI) described with the ionchromatographic system in Milli Q water is 20 ng/l (100 pmol/l). For chromium(III) the detection limit was 6 and 90 ng/l (200 and 600 pmol/l), respectively. The resolution between chromium(III) and chromium(VI) is excellent with R>10. Application of the method was tested for drinking water, rain water, groundwater and surface water. The analysis time of the chromium components is less than 30 min. The operational parameters for the method are described in an useful format.De prestaties en de uitvoering van de valentie specifieke analyse van chroom in watermonsters wordt in dit rapport beschreven. Een geautomatiseerde ionchromatografische methode voor de gelijktijdige bepaling van lage gehalten chroom(III) en chroom(IV) in diverse typen water is ontwikkeld en geoptimaliseerd. De scheiding werd verricht met een gemengde anion- en kationwisselaarskolom van Dionex, type CS5A. Hoge gevoeligheid werd bereikt met een voorconcentrering van 6 ml monster via twee CG5A guardkolommen en met een na-kolom reactie, gebaseerd op de katalystische oxidatie van luminol, met chemilumenescentie als detectie. De aantoonbaarheidsgrenzen voor chroom(VI) in Milli-Q water werd vastgesteld en bedraagt 20 ng/l. Voor chroom(III) is dit 90 ng/l. De resolutie tussen chroom(III) en chroom(VI) is uitstekend en bedraagt 10. De methode is getest voor de toepassing van drink-, regen-, grond- en oppervlakte water. De totale duur van de analyse van de beide componenten bedraagt minder dan 30 minuten. De operationele parameters van de methode zijn in een direct bruikbaar formaat in dit rapport opgenomen

A ionchromatographic method for the analysis of bromate in drinking water and surface water in the nanomol range

Bromaat kan ontstaan als bijproduct van desinfectie bij de drinkwaterbereiding. Voor bromaat wordt een zeer lage normwaarde 0,5 mug/l in drinkwater voorgesteld. Het doel van het onderzoek was het ontwikkelen, karakteriseren en in gebruik nemen van een automatische analysemethode om bromaat in drink- en oppervlaktewater te kunnen bepalen beneden het nivo van 1mug/l. Het onderzoek heeft geresulteerd in een geautomatiseerde methode met voorconcentrering en gradientelutie voor de scheiding en kwantificering van bromaat in een waterig milieu. Voorbehandeling van het monster met zilver- en chelaatkolommen verwijderen respectievelijk de overmaat aan halogeniden en metalen. De scheiding van sporen bromaat van matrices die zelf hoge anionenconcentraties bevatten is beperkt door de lage capaciteit van de scheidings- en voorconcentreringskolommen. Het volume van het monster dat voorgeconcentreerd moet worden is beperkt. De samenstelling van de eluentia en het gebruik van gradientelutie om het voorgeconcentreerde monster van de kolommen te verwijderen zijn eveneens slechts in een kleine bandbreedte te varieren. De bepalingen worden verricht met een combinatie van een geleidbaarheids- en een UV-detector, waardoor bevestiging van de identificatie van de component mogelijk is. Met de ontwikkelde methode zijn enkele bepalingskarakteristieken getest en vastgesteld, de bromaatbepaling is gevoelig en selectief. De resoluties tussen enkele relevante componenten zijn in dit verslag opgenomen. De bromaatrecoveries van een aantal monsters zijn vastgesteld. Zowel met geleidbaarheidsdetectie als met UV-detectie zijn zeer lage onderste analyse grenzen voor bromaat berekend. De aantoonbaarheidsgrens werd voor bromaat met geleidbaarheids- detectie vastgesteld op 0,8 nmol/l (0,10 mug/l), de bepalingssgrens op een nivo van 2,5 nmol/l (0,33 mug/l). Met UV-detectie zijn deze waarden respectievelijk 0,96 nmol/l (0,12 mug/l ) en 3,2 nmol/l (0,41 mug/l).Bromate is a byproduct in the disinfection of drinking water. The suggested toxic level in drinking water is 0.5 mug/l. An automated ionchromatographic concentration method with conductivity and UV detection has been developed for the determination of trace amounts of bromate in surface and drinking water. Sample preparation with silver, barium and chelate cartridges removed the respective excesses of halogenides, sulphate and metals. To improve the minimum detection limits below 1 mug/l, a sample preconcentration technique was used, which allowed as much as 2.0 ml sample to be injected. Gradient elution with low bicarbonate eluents allows for a detection limit with conductivity detection of 0.77 nmol/l (0.10 mug/l). Combining a conductivity detector and a UV detector makes confirmation of the presence of bromate possible. Recoveries of bromate were tested ; data on retention, repeatability and resolution are reported.RIVMDG

Validation Phoenix 8000 TOC-analyzer

Total organic carbon (TOC) and dissolved organic carbon (DOC) are major sum-parameters in the assessment of natural waters. Different methods in existence for determining organic carbon fractions in water samples are based on either destructive oxidation or combustion of the organic components. TOC analyzers are nowadays frequently equipped to measure both total carbon (TC) and total organic carbon (TOC), as well as inorganic carbon (IC). With the Phoenix 8000 TOC-analyzer, the measurement of TOC involves removing inorganic carbon from the sample with acid addition and subsequently purging it with nitrogen. This is followed by oxidation of the organic carbon, applying persulfate in combination with UV irradiation, and the detection and quantification of the oxidation product (CO2) with a nondispersive infrared detector (NDIR). After optimization of the instrument, a Standard Operating Procedure (SOP) for the determination of TOC and DOC in water was developed. The detection limit is 0,29 mg/l C in the range 20-200 mg/l C. The reproducibility of the DOC determination in standards using concentration 'c' (in mg/l C) could be expressed as: 0,0145*c+0,29.Totaal organisch koolstof (TOC) en opgelost organisch koolstof (DOC) zijn belangrijke parameters om grondwater en oppervlaktewater te karakteriseren. Ze zijn ook medebepalend voor de kwaliteit van afvalwater en drinkwater. Grondwater is 1 van de belangrijkste bronnen voor de bereiding van drinkwater. Onder meer in het landelijk meetnet grondwater wordt bij het Laboratorium voor Anorganisch-analytische Chemie (LAC) DOC routinematig bepaald. In 1998 is een onderzoek gestart om een nieuwe TOC-analyzer (Phoenix 8000 van Tekmar-Dohrmann) in operationele staat te brengen, en de bepalingen te valideren. Bij de Phoenix 8000 wordt het monster 5n fosforzuur met een injector in een zogeheten 'IC-sparger' gebracht. Door de oplossing wordt stikstof geleid, waardoor koolstofdioxide, afkomstig van vluchtige organische (POC) of anorganische koolstofverbindingen (IC), wordt verwijderd. Na 'ontluchten' wordt de oplossing in een UV-reactor geleid waarna een peroxodisulfaatoplossing bij de oplossing wordt toegevoegd. Het organisch koolstof in de oplossing wordt daarbij gedestrueerd, en er wordt koolstofdioxide gevormd waarvan de hoeveelheid, na vochtverwijdering, wordt gemeten met een infrarooddetector. In dit rapport worden de resultaten weergegeven van het onderzoek naar optimale omstandigheden van de bepaling van TOC in range 3 (20 - 200 mg/l C). Op grond van deze resultaten is een analysevoorschrift, SOP LAC/M402, samengesteld. De precisie (reproduceerbaarheid) voor standaardoplossingen met een concentratie c in mg/l in het gehele meetbereik kan worden weergegeven door: 0,0145*c + 0.29. De aantoonbaarheidsgrens bedraagt 0,29 mg/l C. De resultaten van bepaling van DOC met de Phoenix 8000 komen goed overeen met de tot nu toe gebruikelijke bepaling van DOC met SOP LAC/M049

Risicobeoordeling voor de uitloging van stoffen uit synthetische polymere matrices

De uitloging van stoffen uit kunststof in het milieu verloopt fundamenteel anders dan de uitloging van stoffen uit bijvoorbeeld steenachtig materiaal. De gangbare milieurisicobeoordeling van bouwstoffen is evenwel voor steenachtig materiaal ontwikkeld en houdt geen rekening met de uiteenlopende wijzen waarop materialen verweren en verouderen. Dergelijke processen vinden in kunststoffen sneller plaats en bepalen daardoor in grote mate de uitloging van stoffen uit het materiaal naar het milieu. Om meer zicht op deze processen te krijgen is het noodzakelijk een specifieke teststrategie te ontwikkelen voor kunststoffen. Dit blijkt uit literatuuronderzoek van het RIVM, in opdracht van het ministerie van VROM. Kunststoffen, oftewel synthetische polymere matrices, bevatten onbekende bijproducten en veel additieven. Het gaat bijvoorbeeld om kleurstoffen, weekmakers, brandwerende middelen en anti-oxidanten die zich in het milieu kunnen verspreiden als ze in contact komen met water (uitlogen). Vanwege de cocktail aan bekende en onbekende stoffen in kunststoffen wordt ook aangeraden om eventuele schade voor het milieu aanvullend te toetsen met behulp van bioassays. Bioassays, oftewel een test met levende waterorganismen die in contact worden gebracht met stoffen, leveren informatie op over effecten van onbekende stoffen of van combinaties van stoffen. Het gebruik van kunststoffen en gerecyclede kunststoffen in het buitenmilieu neemt toe. De kennis van de aard en hoeveelheid stoffen die uitlogen blijft evenwel achter. Het Europese Normalisatiecomite (CEN) streeft naar gelijke test- en beoordelingsmethoden voor verschillende bouwstoffen, zoals steen, metaal, hout, kunststof. Dit streven is gebaseerd op een veronderstelde overeenkomst in de mechanismen waarmee deze bouwstoffen uitlogen.The leaching of substances from plastics is fundamentally different from leaching of substances from, for example, stony materials. However, the current environmental risk assessment of building materials has been derived for stony materials and does not account for ageing and wheathering of the material. These processes have higher rates in plastics and have an high impact on the leaching of substances. To obtain more knowledge about ageing and wheathering it is necessary to develop a specific testing strategy for plastics. This follows from a literature study of the RIVM , commissioned by the Ministry of Housing, Spatial Planning and the Environment. Plastics, or synthetic polymeric matrices, contain unknown by-products and many additives, for example pigments, softeners, flame retardants and antioxidants, which are distributed in the environment when exposed to water. Bioassays are recommended as additional test to account for the environmental risk of exposure to cocktails of known and unknown substances. Bioassays are tests with living aquatic organisms and provide information about the effects of unknown substances or combinations of substances. The use of plastics or recycled plastics for outdoor purposes is increasing. Yet, the knowledge about the identity and quantity of leached substances stays behind. The European Committee for Standardization (CEN) aims at harmonization of test and risk assessment methods for different building materials, such as stone, wood, metal and plastics. This aim is based on the assumed similarity of leaching mechanisms.VROM-D

Validation and performance characteristics of the analysis of carbon, nitrogen and sulphur in solid materials

De elementanalyse van koolstof, stikstof en zwavel in vaste monsters kan eenvoudig en relatief snel worden uitgevoerd met de Elemental Analyzer (Model EA 1108) van Fisons Instruments in diverse typen vaste stof monsters. Een hoeveelheid monster wordt afgewogen en de Elemental Analyzer bepaalt de elementgehaltes in de gewenste eenheid. De kalibratie en de controle van de kalibratie duurt in totaal 2 uur. Een enkelvoudige analyse duurt vervolgens ongeveer 1 kwartier. Na optimalisatie van het apparaat en de methode is een Standard Operating Procedure (SOP) uitgebracht voor de elementanalyse van koolstof, stikstof en zwavel in vaste stoffen. De aantoonbaarheidsgrens bedraagt voor stikstof 2 mg/g, voor koolstof 2 mg/g en voor zwavel 5 mg/g. De precisie in cystine is voor stikstof is 6 mg/g (5,1%), voor koolstof 3 mg/g (1,0%) en voor zwavel 6 mg/g (2,2%).The Elemental Analyser Model EA 1108 (Carlo Erba) enables to determine nitrogen, carbon and sulphur in solid material, in a fast and simple way. The samples are packed into lightweight containers of tin and dropped at preset times into a vertical quartz tube, heated at 1020 degrees C, through which a constant flow of helium is maintained. When the samples are introduced, the helium stream is temporarily enriched with pure oxygen. Flash combustion takes place, primed by the oxidation of the container. Quantitative combustion is then achieved by passing the gases over W2O3. The mixture of the combustion gases is transferred over copper to eliminate excess of oxygen and after drying the water over MgClO4 introduced into a chromatographic column, heated at 57 degrees C. The individual components are then separated, eluted in the order N2, CO2 and SO2, and measured by a thermal conductivity detector (TCD). The instrument is calibrated by combustion of the standard sulphanylamide and the calibration is controlled with the standard reference material (SRM) cystine. The total calibration takes place in 2 hours. The measurement of one single sample takes place in 15 minutes. Every ten samples the instrument is controlled with the standard sulphanylamide. After optimization of the instrument, a Standard Operating Procedure (SOP) for the determination of carbon, nitrogen and sulphur in solid material, has been formulated. The detection limit is for carbon 2 mg/g, for nitrogen 2 mg/g, and for sulphur 5 mg/g. The accuracy for the measurement in cystine is for carbon 3 mg/g (1.0%), for nitrogen 6 mg/g (5.1%), and for sulphur 6 mg/g (2.2%).RIV