Aortic pseudoaneurysm in a patient after Bentall de Bono surgery

Pseudoaneurysm is an aneurysm arising as a result of rupture with all layers of the artery wall. It differs from the true aneurysm in the wall structure, aetiology, complications and indications for invasive treatment. Postoperative pseudoaneurysms of the thoracic aorta are rare complications, but extremely dangerous and life-threatening. Therefore, it is important to keep in mind crucial factors that can lead to its appearance. The method of treatment depends on localization with median sternotomy in the surgical approach to a pseudoaneurysm of the ascending aorta. Most frequently surgeons excise the aneurysm and sew appropriate prosthesis in the place of the excision. As a result, the Bentall de Bono procedure is widely used, when the aortic root replacement is required. This study presents a case of a 59-year-old man with a huge pseudoaneurysm of the ascending aorta 3.5 months after the Bentall de Bono operation. The patient’s treatment included resternotomy with the use of a similar technique once again. EuroScore II was high and amounted to 21.94%. Additionally, hypothermia was used to increase the effectiveness of the procedure, i.e. to minimalize blood loss, protect the central nervous system from the risk of ischaemia and facilitate the patient’s recovery. Pseudoaneurysm can develop for years without any symptoms, and its rupture can be fatal. Finally, detection and removal of the lesion at the beginning of its formation has a positive impact on the patient’s prognosis

Reaktywność płytek krwi we wczesnym okresie po pomostowaniu tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego u pacjentów stosujących małą dawkę kwasu acetylosalicylowego

Introduction. Acetylsalicylic acid (ASA) is the antiplatelet drug most used in the perioperative period in patients undergoing coronary artery bypass grafting (CABG). Off-pump coronary artery bypass grafting (OPCAB) is likely to alter platelet (PLT) function to a lesser extent than CABG with the use of cardiopulmonary bypass and may potentially result in high on-aspirin platelet reactivity (HAPR) in the postoperative period. Materials and methods. The aim of this prospective study was to characterise serum thromboxane B2 (TXB2) variability and ASA-dependent platelet reactivity in patients with stable coronary artery disease undergoing OPCAB treated with a single daily dose of 75 mg of ASA. Blood sampling was performed 2 hours and 24 hours after ASA intake on the day before surgery, and on the 2nd and 7th days after the operation. Results. A PLT counts reduction and a mean platelet volume increase were observed on the 2nd day after OPCAB. A PLT counts increase was found on the 7th postoperative day. A significant increase (p = 0.03) in the percentage of patients with insufficient laboratory ASA efficacy (defined by serum TXB2 ≥ 7.2 ng/mL) was observed on the 7th postoperative day compared to preoperative values (52% vs 20% respectively, p = 0.02). A significant increase in median platelet reactivity and in the percentage of patients with HAPR (defined by VerifyNow® Aspirin test result ≥ 550 ARU) was observed on the 7th postoperative day in comparison with the values before OPCAB (48% vs 12%, p = 0.007). Conclusions. In the group of patients taking a standard daily dose of 75 mg of ASA, a substantial number of patients failed to attain optimal inhibition of serum TXB2 or had HAPR before surgery and on the 7th day after OPCAB. A significant decrease in serum TXB2 levels on the 2nd day after OPCAB did not correlate with PLT reactivity. The optimal dose of ASA is of interest for further studies of efficacy and clinical outcomes after OPCAB.Wstęp. Kwas acetylosalicylowy (ASA) jest podstawowym lekiem przeciwpłytkowym stosowanym w okresie okołooperacyjnym u chorych poddawanych operacjom pomostowania tętnic wieńcowych (CABG). Operacja pomostowania tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego (OPCAB) prawdopodobnie w mniejszym stopniu zaburza funkcję płytek krwi (PLT) niż operacja wykonywana w krążeniu pozaustrojowym i może być przyczyną wysokiej reaktywności płytek mimo leczenia ASA (HAPR) w okresie pooperacyjnym. Materiały i metody. Celem badania była prospektywna analiza zmienności stężenia tromboksanu B2 (TXB2) w surowicy krwi i reaktywności PLT zależnej od ASA u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową, poddanych OPCAB, leczonych standardową, pojedynczą dawką dobową 75 mg ASA. Próbki krwi do analizy pobierano po 2 i 24 h od przyjęcia porannej dawki ASA w dobie poprzedzającej operację, a następnie w 2. i 7. dobie po operacji. Wyniki. W 2. dobie po OPCAB obserwowano istotne zmniejszenie liczby PLT oraz zwiększenie średniej objętości płytekkrwi. W 7. dobie pooperacyjnej stwierdzono zwiększenie liczby PLT wobec wartości przed operacją. W 7. dobie po OPCABobserwowano istotne zwiększenie w odniesieniu do wartości przed operacją odsetka pacjentów z niedostatecznąw analizie laboratoryjnej skutecznością leczenia przeciwpłytkowego ASA (definiowaną jako stężenie TXB2 w surowicy krwi≥ 7,2 ng/ml), odpowiednio 52% w porównaniu z 20%; p = 0,02. W 7. dobie pooperacyjnej stwierdzono znamienny wzrostmediany reaktywności PLT oraz odsetka pacjentów z HAPR (wynik testu VerifyNow® Aspirin ≥ 550 ARU) w porównaniuz wartościami przed OPCAB (odpowiednio 48% v. 12%; p = 0,007). Wnioski. W grupie pacjentów stosujących pojedynczą, dobową dawkę 75 mg ASA u istotnego odsetka badanych(p = 0,03) przed operacją oraz w 7. dobie po OPCAB stwierdzono suboptymalne zahamowanie syntazy TXB2 oraz HAPR.Znamienne obniżenie stężenia TXB2 w surowicy krwi w 2. dobie pooperacyjnej nie korelowało z reaktywnością PLT.W przyszłych badaniach dotyczących efektywności leczenia przeciwpłytkowego oraz wyników klinicznych po OPCABnależy zwrócić szczególną uwagę na optymalizację dawkowania ASA

Right atrial tumour in a patient with acute pancreatitis

W diagnostyce różnicowej guzów serca należy uwzględnić m.in. skrzepliny, wegetacje i nowotwory. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 72-letniego mężczyzny z napadowym migotaniem przedsionków, leczonego uprzednio dabigatranem, u którego w trakcie hospitalizacji z powodu ostrego zapalenia trzustki zamieniono dabigatran na enoksaparynę. Początkowo u pacjenta podejrzewano obecność guza brodawki Vatera. W badaniu echokardiograficznym w prawym przedsionku uwidoczniono policykliczną, balotującą strukturę, wychodzącą z żyły głównej dolnej. Na podstawie tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego i gastroskopii wykluczono raka brodawki Vatera. Wykonano pozytonową tomografię emisyjną, w której nie stwierdzono cech aktywnego metabolicznie procesu rozrostowego. Włączono leczenie przeciwkrzepliwe acenokumarolem, uzyskując całkowitą rezolucję zmiany w prawym przedsionku i żyle głównej dolnej.Differential diagnosis of intracardiac tumours should include i.a. thrombi, vegetations and neoplasms. We present a case of a 72-year-old male with paroxysmal atrial fibrillation, who had been previously treated with dabigatran and whose anticoagulant treatment was subsequently changed to enoxaparin during hospitalisation due to acute pancreatitis. Initially, tumour of the ampulla of Vater was suspected. Echocardiography revealed a polycyclic, balloting tumour in the right atrium, originating from the inferior vena cava. Based on computed tomography, magnetic resonance imaging and gastroscopy, carcinoma of the ampulla of Vater was ruled out. Positron emission tomography was performed, showing no signs of metabolically active neoplastic growth. Anticoagulation with acenocoumarol was initiated, leading to a complete resolution of the mass in the right atrium and inferior vena cava

Nationwide experience with transcarotid transcatheter aortic valve implantation: Insights from the POL-CAROTID registry

BACKGROUND: :: To investigate the feasibility and safety of transcarotid (TC) access for transcatheter aortic valve implantation (TAVI) in comparison to the transfemoral (TF) approach in a multicenter setting. METHODS: :: A total of 41 patients, treated between December 2014 and December 2018, were retrospectively reported to the Polish Registry of Common Carotid Artery Access for TAVI (POL-CAROTID). The median follow-up time was 619 (365 – 944) days and Valve Academic Research Consortium-2 (VARC-2) definitions were applied. Clinical outcomes were compared with 41 propensity-matched TF-TAVI patients. RESULTS: :: The mean (SD) patients' age was 78.0 (7.2) years and 29 patients (70.7%) were men. Prohibitive iliofemoral anatomy and/or obesity (46.3%) and/or the presence of stent graft in the abdominal aorta (31.7%) were the most common indications for TC-TAVI. Device success for TC-TAVI was comparable with matched TF-TAVI group (90.2% vs 95.3%, P=0.396) and no periprocedural mortality was observed. Moreover, early safety was similar between the two groups (92.7% vs 95.3%, respectively, log-rank P=0.658) with only 1 case of non-disabling stroke during the first month after TC-TAVI. Consequently, no cerebrovascular events were observed in the mid-term, and the clinical efficacy of TC-TAVI corresponded well with TF-TAVI (90.2% vs 92.7%, log-rank P=0.716). A total of 4 (9.8%) deaths were noted in the TC-TAVI cohort in comparison to 3 (7.3%) in the TF-TAVI group. CONCLUSIONS: :: The results of the study indicated that the first cohort of transcarotid transcatheter heart valves of second-generation implantations in Poland were associated with a similar prognosis to TF-TAVI with regard to safety and feasibility. TC access may be considered an optimal alternative for patients, in whom the TF approach is precluded

Artykuł oryginalnyMonitorowanie funkcji lewej komory u chorych poddanych planowej chirurgicznej rewaskularyzacji serca w krążeniu pozaustrojowym. Znaczenie echokardiografii śródoperacyjnej

Background: Intraoperative transoesophageal echocardiography (IOTEE) is an integral part of many cardiac surgical procedures and is employed during major non-cardiac operations to monitor cardiac performance, particularly in high-risk patients. In the case of elective coronary artery bypass grafting (CABG) procedures this examination is performed according to experience and availability in a given centre. Aim: To evaluate the value of IOTEE in monitoring left ventricular (LV) function in patients undergoing elective CABG with the use of cardiopulmonary bypass (CPB). Methods: In fifty five patients (mean 66 &#177; 9 years), mean EuroSCORE: 4.5 &#177; 2.9 scheduled for elective CABG in CPB, IOTEE was performed after induction of anaesthesia, 5 and 30 min after weaning from CPB. Intraoperative parameters of LV function and volume (EDV/BSA) were compared with the data obtained by transthoracic echocardiography (TTE) performed before and 30 days after surgery. Results: Significant depression of LV ejection fraction (LVEF) was found after induction of aesthesia (decline from 52.2 &#177; 11.2% to 49.8 &#177; 11.5%, p = 0.003). Subsequent improvement of LVEF was noticed at 1-month follow-up (p = 0.01). The highest wall motion score index (WMSI) (1.5 &#177; 0.43) was found after weaning from CPB, the lowest at follow-up (1.36 &#177; 0.4). Change of EF and WMSI at each stage of examination was significant (p < 0.001). Significant decrease of EDV/BSA was found 30 min after weaning from CPB (decline from 53.5 &#177; 23.2 to 49.1 &#177; 21.9 ml/m2, p = 0.05). Significant depression of EF 5 min after weaning from CPB was detected only in patients with CPB time longer than 120 min (decline of 4.2%, p = 0.001). Conclusion: Intraoperative transoesophageal echocordiography during elective CABG allows one to control difficult stages of the surgical procedure and to select patients at risk of perioperative haemodynamic deterioration. Our study supports the routine application of IOTEE in elective CABG.Wstęp: Śródoperacyjne echo przezprzełykowe (IOTEE) jest jedną z istotnych części wielu operacji kardiochirurgicznych i stosowane jest podczas zabiegów niedotyczących serca w celu monitorowania czynności hemodynamicznej, szczególnie u chorych wysokiego ryzyka. W przypadku chorych poddawanych planowej operacji pomostowania naczyń wieńcowych (CABG) metoda ta jest stosowana w zależności od doświadczenia zespołu leczącego i dostępności w danym ośrodku. Cel: Zbadanie przydatności IOTEE w monitorowaniu funkcji lewej komory (LV) podczas planowych operacji CABG w krążeniu pozaustrojowym (CPB). Ocenie poddano zmiany globalnej i regionalnej funkcji LV podczas kolejnych etapów operacji w porównaniu z badaniem przedoperacyjnym oraz miesiąc po operacji. Przeanalizowano wpływ CPB na zachowanie się parametrów funkcji LV. Metody: Grupę badaną stanowiło 55 chorych (66,1 &#177; 9 lat), EuroSCORE: 4,5 &#177; 2,9, kwalifikowanych do planowego CABG. Wykonywano dwa badania przezklatkowe (TTE) &#8211; wstępne i 30 dni po operacji, oraz trzykrotnie badanie IOTEE &#8211; przed podłączeniem do CPB oraz 5 i 30 min po odłączeniu od CPB. Oceniano następujące parametry funkcji LV: frakcję wyrzutową (EF%) mierzoną metodą Simpsona dla dwupłaszczyznowej elipsy, wskaźnik kurczliwości WMSI oraz wskaźnik objętości rozkurczowej (EDV/BSA). Wyniki: Wykazano istotny spadek EF po indukcji znieczulenia (z 52,2 &#177; 11,2 do 49,8 &#177; 11,5, p = 0,003), a następnie systematyczny jej wzrost o 2,9% (p = 0,01) miesiąc po operacji. Najwyższą wartość WMSI (1,5 &#177; 0,43) stwierdzono bezpośrednio po wyjściu z CPB, a najniższą w badaniu kontrolnym (1,36 &#177; 0,4). W jednoczynnikowej analizie wariancji zmiany EF% oraz WMSI na każdym etapie badania były znamienne statystycznie (p < 0,001). Istotna zmiana EDV/BSA miała miejsce jedynie 30 min po wyjściu z CPB (spadek z 53,5 &#177; 23,2 do 49,1 &#177; 21,9 ml/m2, p = 0,05). Negatywny wpływ krążenia pozaustrojowego na funkcję LV zaobserwowano tylko u chorych, u których czas CPB był równy lub dłuższy niż 120 min (spadek wartości EF% bezpośrednio po odłączeniu od CPB o 4,2%, p = 0,001). Wnioski: Śródoperacyjna echokardiografia przezprzełykowa jest wysoce przydatna w ocenie funkcji serca i jej zmian podczas operacji rewaskularyzacji serca w krążeniu pozaustrojowym. Umożliwia wyodrębnienie etapów operacji, które wiążą się z największym ryzykiem pogorszenia funkcji serca. Zdobyte doświadczenia wskazują, że echokardiografia śródoperacyjna powinna być stosowana szerzej niż dotąd przy planowych operacjach rewaskularyzacji serca

Metabolomika — chemiczny „odcisk palca” i istotny element medycyny spersonalizowanej

Metabolomika jako część biologii systemowej zajmuje się badaniem metabolomu, czyli związków o małej masie cząsteczkowej (&lt; 1,5 kDa). Metody, którymi posługuje się metabolomika, to spektrometria mas (MS) i spektroskopia NMR. W ciągu ostatniej dekady obserwuje się dynamiczny rozwój technik „omicznych” jako narzędzi medycyny spersonalizowanej. Można również zaobserwować znaczny wzrost liczby publikacji z zakresu metabolomiki i lipidomiki w dziedzinie chorób układu krążenia. Nowe biomarkery mogą przyczynić się do poprawy oceny ryzyka zaburzeń kardio-metabolicznych

Czynniki ryzyka występowania zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych u chorych zakwalifikowanych do pomostowania naczyń wieńcowych

Background: Carotid artery disease is thought to be a risk factor for neurological complications after cardiac surgery. Routine ultrasonographic screening is still not performed in every patient scheduled for coronary artery bypass grafting (CABG). Aim: To assess factors which may facilitate the selection for elective carotid artery ultrasound examination in patients undergoing CABG. Methods: 682 patients (mean age 63.2 &#177; 8.7, range: 37&#8211;85 years) scheduled for CABG underwent preoperative duplex ultrasound examination of the carotid arteries. The following factors were collected and analysed: age, sex, LVEF, history of cerebrovascular accidents (stroke and/or TIA), myocardial infarction, and presence of hypertension, diabetes, unstable angina, chronic obstructive pulmonary disease, chronic kidney disease, left main stenosis &#8805; 50%, lower-extremity peripheral arterial disease, and obesity (BMI > 30 kg/m2). Logistic regression analysis was used to determine the risk factors for carotid artery stenosis. Results: Internal or common carotid artery stenosis &#8805; 50% was detected in 123 (18%) patients. Bilateral stenosis occurred in 35 (5.1%) patients, of whom 29 (4.5%) presented at least a monolateral vessel diameter reduction of &#8805; 70%. History of cerebrovascular accidents, presence of lower-extremity peripheral arterial disease, and unstable angina were independent risk factors for at least monolateral vessel diameter reduction &#8805; 50%. Although older age was also an independent predictor (Exp(B) = 1.035, p < 0.05), the ROC curve analysis did not reveal an age threshold above which the probability of detecting carotid disease increases significantly with satisfying sensitivity and specificity. The predictors of bilateral stenosis (at least one of them &#8805; 70%) were a history of stroke, presence of left main disease, and lower-extremity peripheral arterial disease. Conclusions: Carotid disease is common in patients scheduled for CABG. Preoperative carotid artery ultrasound examination should be performed, regardless of age, in all patients with more advanced symptomatic atherosclerosis, such as a history of cerebrovascular accidents, presence of lower-extremity peripheral arterial disease, left main disease, or unstable angina. Kardiol Pol 2010; 68, 7: 789-794Wstęp: Istotne hemodynamicznie miażdżycowe zwężenia w tętnicach szyjnych są uznanym czynnikiem ryzyka powikłań neurologicznych po zabiegach kardiochirurgicznych. Badanie ultrasonograficzne tętnic dogłowowych nie zawsze jest rutynowo przeprowadzane u wszystkich chorych zakwalifikowanych do pomostowania naczyń wieńcowych. W szczególności dyskusyjne jest wykonywanie badania u chorych młodszych. Cel: Celem niniejszej pracy było określenie czynników ryzyka występowania zwężeń w tętnicach szyjnych mogących ułatwiać dobór chorych do badań ultrasonograficznych. Metody: Ultrasonograficznemu badaniu z opcją doplerowską tętnic szyjnych poddano 682 chorych (wiek: 63,2 &#177; 8,7, 37-85 lat) zakwalifikowanych do pomostowania naczyń wieńcowych. Stworzono bazę danych uwzględniającą następujące czynniki demograficzne i kliniczne: wiek, płeć, frakcję wyrzutową lewej komory, wywiad w kierunku przebytych incydentów naczyniowo-mózgowych (udar lub TIA), zawału serca, występowanie nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, dławicy niestabilnej, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, przewlekłej choroby nerek, zwężenia pnia lewej tętnicy wieńcowej &#8805; 50%, miażdżycy zarostowej kończyn dolnych i otyłości. Wykorzystano analizę regresji logistycznej w celu określenia czynników ryzyka występowania zwężeń w tętnicach szyjnych. Wyniki: Zwężenie w tętnicy szyjnej wspólnej lub wewnętrznej &#8805; 50% stwierdzono u 128 (18%) chorych. Obustronną stenozę tętnic szyjnych wykryto u 35 (5,1%) pacjentów, przy czym u 29 (4,5%) z nich przynajmniej po jednej stronie redukcja światła naczynia była większa niż 70%. Przebyte incydenty naczyniowo-mózgowe, obecność miażdżycy zarostowej kończyn dolnych i dławicy niestabilnej stanowiły niezależne czynniki ryzyka wystąpienia istotnych zwężeń w tętnicach szyjnych w badanej populacji chorych. Mimo że podeszły wiek był również czynnikiem ryzyka (Exp(B) = 1,035; p < 0,05), to w analizie krzywej ROC nie udało się wyznaczyć wartości progowej, powyżej której to ryzyko znacząco by wzrastało. Predyktorami występowania obustronnych zwężeń w tętnicach szyjnych (w tym co najmniej jedno &#8805; 70%) były: przebyty udar, istotne zwężenia pnia lewej tętnicy wieńcowej i miażdżyca kończyn dolnych. Wnioski: Istotne hemodynamicznie zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych występują u znacznego odsetka chorych kierowanych na zabieg pomostowania naczyń wieńcowych, dlatego też uzasadnione jest wykonywanie oceny ultrasonograficznej tętnic szyjnych u wszystkich chorych kwalifikowanych do chirurgicznej rewaskularyzacji wieńcowej, jeśli tylko istnieją takie możliwości. Natomiast badanie to powinno być przeprowadzone obligatoryjnie, niezależnie od wieku pacjenta, w grupie obciążonej czynnikami ryzyka, takimi jak: wywiad w kierunku incydentów naczyniowo-mózgowych, niestabilnej dławicy piersiowej, miażdżycy zarostowej tętnic kończyn dolnych lub istotnego zwężenia pnia lewej tętnicy wieńcowej. Kardiol Pol 2010; 68, 7: 789-79

Case reportsMyxoma of the left ventricle &#8211; a case report

We report a case of an eleven-year-old boy operated because of a tumour in the left ventricle. Surgery was successful and histological examination revealed angiofibromyxoma. The follow-up was uneventful. We present this case because of the unusual tumour localisation