Рефрактерная одышка у пациента в терминальной стадии идиопатического легочного фиброза (клиническое наблюдение в отделении паллиативной помощи)

Treating dyspnea in patients with idiopathic pulmonary fibrosis is a challenge. The foreign experience of using low doses of opioids to relieve dyspnea in patients with progressing diseases is controversial among Russian specialists. The presented clinical case is an 83-year-old patient with idiopathic pulmonary fibrosis in the terminal stage and refractory dyspnea, progressive respiratory failure of II - III degrees, and concomitant exertional angina II FC and organic anxiety disorder. The patient was offered low-dose morphine injections (2 mg 5 times a day subcutaneously) to relieve the shortness of breath. The patient, who had not previously received opioids, and his relatives gave prior consent to the use of morphine. Within a week from the moment of hospitalization, the general and psycho-emotional state of the patient improved, dyspnea decreased, and night sleep was partially normalized. However, а week later, being in a severe but relatively stable condition, the patient died from a massive nosebleed. Shown, that the traditional approach to reducing dyspnea and the associated agitation in patients with interstitial lung disease is the use of corticosteroids and psychotropic therapeutics in increasing doses. The use of low doses of opioids to relieve dyspnea in patients with non-cancer disease meets many organizational, medical, and psychological barriers. At the same time, this therapy is recognized as successful and safe in the foreign palliative practice. Overcoming the existing barriers based on the evidence from clinical trials, as well as the domestic and foreign clinical practice of the safe use of low doses of opioids would expand the arsenal of effective treatments for refractory dyspnea.Одышка у пациентов с идиопатическим легочным фиброзом (ИЛФ) представляет сложную терапевтическую задачу. Зарубежный опыт использования малых доз опиоидов для облегчения одышки у пациентов с прогрессирующими заболеваниями неоднозначно оценивается российскими специалистами. Представлено клиническое наблюдение пациента 83 лет с ИЛФ в терминальной стадии и рефрактерной одышкой, прогрессирующей дыхательной недостаточностью II—III степени, сочетанной патологией в форме стенокардии напряжения II функционального класса и сопутствующим органическим тревожным расстройством. Для купирования одышки пациенту предложены инъекции морфина в малой дозе (по 2 мг 5 раз в сутки подкожно). От пациента, который ранее не получал опиоиды, и его родственников получено предварительное согласие на использование морфина. В течение 1 нед. с момента госпитализации общее и психоэмоциональное состояние больного несколько улучшились, одышка уменьшилась, усиливаясь любой физической активности, ночной сон частично нормализовался, однако через 1 нед., находясь в тяжелом, но относительно стабильном состоянии, больной скончался от массивного носового кровотечения. Показано, что традиционным подходом для уменьшения одышки и связанной с ней ажитацией у пациентов с интерстициальными заболеваниями легких является применение глюкокортикостероидов и психотропной терапии в увеличивающихся дозах, в то время как в зарубежной паллиативной практике с целью купирования одышки у лиц с неонкологическим заболеванием используется терапия малыми дозами опиоидов, признанная успешной и безопасной. В отечественной практике при этом встречаются многочисленные организационные, медицинские и психологические барьеры. Таким образом, на основании доказательной базы клинических исследований и опыта отечественной и зарубежной клинической практики безопасного применения малых доз опиоидов показано, что в случае преодоления имеющихся барьеров следовало бы ожидать расширения арсенала средств эффективной терапии рефрактерной одышки

Udział poliamin w indukcji kwitnienia roślin rzepaku ozimego (Brassica napus L. var. oleifera) poddanych wernalizacji i szczepieniu

Polyamines are widely involved in biological processes in plants including growth and development, as well as in the response to stress. However, the interpretation of polyamine participations in the induction of flowering of winter plants, and, hence, the possibility of their exogenous application to accelerate flowering, is ambiguous. Winter plants require prolonged exposure to low temperatures (vernalization) to induce the generative development, thus the changes in the levels of these substances may also result in low-temperature-stress symptoms. The aim of this work was to check, whether the increase of polyamines is actually connected with flowering of winter rape plants (cv. Górczański). To exclude the vernalization effect, vegetative apexes of winter rape were grafted onto generative plants. The content of polyamines: putrescine, spermidine and spermine was measured, using high- performance liquid chromatography, in the apical parts and the youngest leaves of grafted apexes during 1-4 weeks after grafting. For comparison of the changes in the levels of polyamines occurring during vernalization, apexes and the youngest leaves were collected from winter rape after 1-8 weeks of culture at 5°/2° C. In apexes, content of all polyamines increased at 2 week (putrescine) or 2-3 weeks (spermine and spermidine) and in the period of 5-8 weeks of vernalization. For putrescine, the maximum increase was detected during at the 6th week and for spermidine and spermine during the 7th week of cold treatment, i.e when approximately 60-90% of plants were in the generative phase. In leaves, the changes of polyamines composition occurred almost during the same periods as in the apexes. Confirmation of the involvement of polyamines to flowering induction was the increase of these substances observed during generative development of grafted non-vernalized apexes. The registered increase of polyamines concentrations in the first weeks after veranlization (2-3 weeks) was probably connected with the cold-stress response of rape plants.Poliaminy są związkami zaangażowanymi w wiele procesów zarówno wzrostowych, jak i rozwojowych, a także związanych z reakcją roślin na działanie czynników stresowych. Rola poliamin w indukcji kwitnienia roślin ozimych, a tym samym możliwość zastosowania ich egzogennego podania w celu przyspieszenia rozwoju pąków kwiatowych, nie jest do końca wyjaśniona. Rozwój generatywny roślin ozimych uwarunkowany jest występowaniem okresu obniżonej temperatury. Obserwowane zmiany poziomu poliamin mogą być zatem wynikiem stresogennego działania chłodu. W pracy przedstawiono wyniki badań dynamiki zmian zawartości tych substancji podczas procesu wernalizacji rzepaku ozimego (cv. Górczański) i określono korelacje zmian z okresem indukcji kwitnienia. W celu całkowitego wykluczenia efektu działania niskiej temperatury wykonano eksperymenty, w których rośliny zostały zaindukowane do kwitnienia poprzez szczepienie części wierzchołkowych, będących w fazie wegetatywnej, na roślinach generatywnych. Stężenie endogennych poliamin: putrescyny, spermidyny i sperminy, rejestrowane przy użyciu metody wysokosprawnej chromatografii cieczowej, badano w wierzchołkowych częściach roślin oraz w najmłodszych liściach. Materiał pobierano w tygodniowych odstępach podczas 8-tygodniowej wernalizacji (5°/2° C) oraz w okresie 4 tygodni po szczepieniu. W wierzchołkowych częściach roślin wernalizowanych zawartość wszystkich poliamin wzrosła między 2. a 3. oraz 5. a 8. tygodniem wernalizacji – w stosunku do kontroli (20°C). Największy wzrost stężenia putrescyny obserwowano w 6. tygodniu wernalizacji, podczas gdy spermidyny i sperminy w 7. tygodniu, to jest tym okresie, w którym około 60-90% roślin zawiązało pąki kwiatowe. Również w wegetatywnych wierzchołkach szczepionych na roślinach generatywnych wzrost stężenia badanych poliamin wystąpił w terminie, w którym 80-100% roślin zostało zainicjowanych do kwitnienia. Kierunek zmian stężenia poliamin w najmłodszych liściach (zarówno w wernalizowanych, jak i szczepionych) był zbliżony do obserwowanego w wierzchołkach. Uzyskane wyniki wskazują na zaangażowanie poliamin w indukcję kwitnienia roślin ozimych, co wiąże się z możliwością stymulacji rozwoju generatywnego tych roślin poprzez egzogenną aplikację poliamin. Wzrost stężenia wszystkich poliamin w pierwszych tygodniach chłodzenia może być efektem adaptacji roślin do niskiej temperatury

Towards Transfinite Type Theory: Rereading Tarski's Wahrheitsbegriff

In his famous paper Der Wahrheitsbegriff in den formalisierten Sprachen (Polish edition: Nakładem/Prace Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, wydzial, III, 1933), Alfred Tarski constructs a materially adequate and formally correct definition of the term "true sentence" for certain kinds of formalised languages. In the case of other formalised languages, he shows that such a construction is impossible but that the term "true sentence" can nevertheless be consistently postulated. In the Postscript that Tarski added to a later version of this paper (Studia Philosophica, 1, 1935), he does not explicitly include limits for the kinds of language for which such a construction is possible. This absence of such limits has been interpreted as an implied claim that such a definition of the term "true sentence" can be constructed for every language. This has far-reaching consequences, not least for the widely held belief that Tarski changed from an universalistic to an anti-universalistic standpoint. We will claim that the consequence of anti-universalism is unwarranted, given that it can be argued that the Postscript is not in conflict with the existence of limits outside of which a definition of "true sentence" cannot be constructed. Moreover, by a discussion of transfinite type theory, we will also be able to accommodate other of the changes made in Tarski's Postscript within a type-theoretical framework. The awareness of transfinite type theory afforded by this discussion will lead, in turn, to an account of Tarski's Postscript that shows a gradual change in his logical work, rather than any of the more radical transitions which the Postscript has been claimed to reflect. © 2014 Springer Science+Business Media Dordrecht