Desensitization in patients hypersensitive to platinum compounds in gynecologic oncology

The treatment of ovarian cancer based on platinum analogs has taken on a new and additional importance in recent years. The introduction of modern maintenance therapy — PARP inhibitors — has significantly prolonged the time to progression in recurrent and newly diagnosed ovarian cancer and clinically meaningful, as per SOLO-2 results, prolonging overall survival in recurrent disease. This is an absolute breakthrough in the treatment of advanced forms of this cancer. Sensitivity to platinum is a prerequisite for the efficacy of this therapy as well as patient eligibility for treatment. Hypersensitivity issues can significantly limit access to this modern and effective maintenance therapy. Platinum hypersensitivity usually occurs in subsequent lines of therapy and with subsequent cycles of treatment. Hypersensitivity reactions cannot always be predicted, despite known risk factors. In order to maintain platinum-based treatment, we can modify premedication modalities, but appropriate desensitization protocols seem to be most effective. This article describes the most commonly used desensitization methods in patients with ovarian cancer and platinum hypersensitivity in a practical way, e.g., as they are used in the centers where the authors of this publication practice

Giant benign ovarian tumor coexisting with late pregnancy – a case report

Abstract We have reported a rare case of a giant ovarian tumor which, due to the lack of proper health care on the side of the patient, had not been diagnosed until 27 weeks of pregnancy. The patient did not demonstrate any clinical symptoms till the moment of the diagnosis. Peripheral blood analysis showed severe anemia at the admission. The right adnex with the multilocular cystic tumor containing bloody fluid and measuring 40 cm in diameter, was removed in the course of the surgical procedure . The histological diagnosis of the tumor was: serous cyst. Surgical removal of the giant tumor allowed for further development of pregnancy and enabled vaginal delivery of healthy newborn at term

HE4 tumor marker concentration in neoplastic peritoneal effusion and in peritoneal fluid associated with benign gynecological diseases

BACKGROUND: The aim of our study was to evaluate the behaviour of the human epididymis protein 4 (HE4) in the peritoneal fluid encountered in various female genital diseases. METHODS: We enrolled 139 patients, 40 with ovarian cancer (group I), 82 with benign diseases (group II), and 17 with other malignant neoplasms (group III). The HE4 tumor marker concentrations were determined in serum, in the peritoneal effusion and ovarian cyst/ tumor fluids, CA125 in the serum only. We compared the groups, examined correlations and determined corresponding ROC curves. We evaluated the relationship between the HE4 marker concentration in the peritoneal effusion in the group I, depending on the selected prognostic parameters. RESULTS: The HE4 median value between the study groups did not differ statistically significantly and were as follows: in group I 3322 pmol/L, in the group II 2150 pmol/L and in the group III 627 pmol/L (p = 0.206376 for the groups I and II, p = 0.05929 for the groups I and III and p = 0.0797 for the groups II and III. In group I there were no differences found in the HE4 concentrations in the peritoneal fluid, depending on the stage, grade, the presence of neoplastic cells and the peritoneal dissemination. CONCLUSIONS: The HE4 marker concentrations in the peritoneal fluid are highly irrespective of the pathology observed in the female sexual organ. Therefore, it seems that its determinations in the peritoneal fluid are completely useless in terms of diagnostics. More research is needed on the role of the HE4 marker, especially the place of its formation and possible use in the targeted therapy

Charakterystyka wybranych aspektów klinicznych u kobiet, nosicielek mutacji genu BRCA1 poddanych operacjom profilaktycznym narządu płciowego leczonych uprzednio z powodu raka piersi

Aim: Evaluation of patient age and time of the prophylactic surgery, as well as incidence of genital cancers and precancerous states observed in histopathology of the postoperative material from BRCA1 gene mutation carriers previously treated for breast cancer. Material and methods: 206 carriers of one of the three most common BRCA1 gene mutations (5382insC, C61G and 4153delA) in the Polish population, who were offered the option of prophylactic salpingo-oophorectomy. The study group comprised 85 patients with the diagnosis of breast cancer before gynecological preventive surgery. The study group was further divided into two subgroups for more detailed assessment of the tested variables. The first subgroup included 67 patients with breast cancer (unilateral or bilateral synchronous). The second subgroup included 18 patients with bilateral metachronous (the second diagnosis of breast cancer was at least 12 months after the first breast cancer diagnosis). The control group consisted of 121 patients with no cancerous lesions before preventive gynecologic surgery. The patients undergoing prophylactic treatment had no prior symptoms in female sexual organ and no changes in the diagnostic tests. Results: The patients with a history of breast cancer underwent genetic testing and preventive surgery of the genital tract at a significantly later age than controls (respectively, p = 0.0003, p = 0.0006). The patients with bilateral metachronous breast cancer underwent preventive surgery significantly earlier (p = 0.03). There was a trend indicating a 2.5 times higher risk of developing ovarian cancer among BRCA1 mutation carriers who had already been diagnosed and treated for breast cancer, when compared to women without breast cancer diagnosis. The incidence of other genital cancers and precancerous states in BRCA1 gene mutation carriers with history of breast cancer was not statistically significant as compared to controls. Data on the clinical stage, morphological grade, histological type, age and type of pathology, and the type of BRCA1 gene mutation did not show a statistically significant difference between the groups. Conclusions: Each patient diagnosed with breast cancer should be strongly recommended a genetic test to reduce adverse consequences resulting from postponing the test and, if applicable, the preventive operation until later in life. Preventive surgery should be considered especially in BRCA1 gene mutation carriers previously treated for breast cancer because of the increased risk of ovarian cancer.Cel pracy: Ocena wieku i czasu wykonania operacji profilaktycznej oraz częstości występowania raków i stanów przedrakowych narządu płciowego stwierdzanych w badaniu histopatologicznym materiału pooperacyjnego u pacjentek nosicielek mutacji genu BRCA1 leczonych uprzednio z powodu raka piersi. Materiał i metody: Materiał stanowiło 206 pacjentek nosicielek jednej z trzech najczęstszych mutacji dla populacji polskiej (5382insC, 4153delA i C61G) genu BRCA1 (16), którym przedstawiono jako opcję – zabieg profilaktycznego usunięcie przydatków. U pacjentek wykonano operacje profilaktyczne w okresie od 15.09.1999r. do 31.12.2010r. Były to kolejne nosicielki mutacji pochodzące z województwa zachodniopomorskiego, operowane w Katedrze i Klinice Ginekologii Operacyjnej i Onkologii Ginekologicznej Dorosłych i Dziewcząt PUM w Szczecinie. Wyniki: U pacjentek poddanych zabiegowi profilaktycznemu wcześniej nie stwierdzono jakichkolwiek objawów ze strony narządu płciowego i zmian w badaniach diagnostycznych. Grupę badaną (A) stanowiło 85 pacjentek leczonych przed operacją profilaktyczną z powodu raka piersi. W celu dokładniejszej oceny badanych zmiennych grupę badaną A podzielono dodatkowo na dwie podgrupy: B i C. Do podgrupy B włączono 67 pacjentek z rakiem piersi ( jednej piersi lub obustronnym rakiem - zdiagnozowanym w tym samym czasie). Do podgrupy C włączono 18 pacjentek z obustronnym rakiem piersi zdiagnozowanym w różnym czasie, czas jaki upłynął od pierwszej diagnozy wynosił co najmniej 12 miesięcy). Grupę kontrolną (K) stanowiło 121 pacjentek, u których przed operacją profilaktyczną nie stwierdzono żadnych nowotworów złośliwych. W grupie badanych pacjentek porównywano wiek i czas od podjęcia decyzji dotyczącej zabiegu profilaktycznego do wieku pacjentek i czasu poddania się przez nie operacji. Wnioski: Każdej pacjentce, z rozpoznanym rakiem piersi należy zdecydowanie zaproponować wykonanie badanie genetycznego, aby zmniejszyć niekorzystne tendencje późniejszego zgłaszania się na badania genetyczne i w związku z tym wykonywania operacji profilaktycznej w późniejszym wieku. Wykonanie operacji profilaktycznej szczególnie należy rozważyć u pacjentek, nosicielek mutacji genu BRCA1, leczonych w przeszłości z powodu raka piersi z uwagi na wzrost ryzyka zachorowania na raka jajnika

MyD88 and TLR4 Expression in Epithelial Ovarian Cancer.

OBJECTIVE: To evaluate myeloid differentiation primary response gene 88 (MyD88) and Toll-like receptor 4 (TLR4) expression in relation to clinical features of epithelial ovarian cancer, histologic subtypes, and overall survival. PATIENTS AND METHODS: We conducted centralized immunohistochemical staining, semi-quantitative scoring, and survival analysis in 5263 patients participating in the Ovarian Tumor Tissue Analysis consortium. Patients were diagnosed between January 1, 1978, and December 31, 2014, including 2865 high-grade serous ovarian carcinomas (HGSOCs), with more than 12,000 person-years of follow-up time. Tissue microarrays were stained for MyD88 and TLR4, and staining intensity was classified using a 2-tiered system for each marker (weak vs strong). RESULTS: Expression of MyD88 and TLR4 was similar in all histotypes except clear cell ovarian cancer, which showed reduced expression compared with other histotypes (P<.001 for both). In HGSOC, strong MyD88 expression was modestly associated with shortened overall survival (hazard ratio [HR], 1.13; 95% CI, 1.01-1.26; P=.04) but was also associated with advanced stage (P<.001). The expression of TLR4 was not associated with survival. In low-grade serous ovarian cancer (LGSOC), strong expression of both MyD88 and TLR4 was associated with favorable survival (HR [95% CI], 0.49 [0.29-0.84] and 0.44 [0.21-0.89], respectively; P=.009 and P=.02, respectively). CONCLUSION: Results are consistent with an association between strong MyD88 staining and advanced stage and poorer survival in HGSOC and demonstrate correlation between strong MyD88 and TLR4 staining and improved survival in LGSOC, highlighting the biological differences between the 2 serous histotypes

Bezpieczeństwo leczenia niraparybem pacjentek z rakiem jajnika

Niraparib (Zejula®), poly (ADP-ribose) polymerase inhibitor (PARP) jest zarejestrowany do leczenia podtrzymującego w playtynowrażliwym, noworozpoznanym oraz nawrotowym raku jajnika, jajowodu oraz otrzewnej niezależnie od statusu molekularnego. W grupie pacjentek stosujących niraparib wykazano istotnie statystyczny dłuższy czas do progresji oraz dłuższy czas do kolejnego leczenia niż w grupie otrzymującej placebo. Efekt ten jest obserwowany niezależnie od statusu mutacji BRCA oraz homologicznej rekombinacji. Odznacza się akceptowalnym, kontrolowanym profilem bezpieczeństwa. Najczęstsze obserwowane działania niepożądane w stopniu 3 i 4 dotyczą zaburzeń hematologicznych, które występują w pierwszych tygodniach terapii, ustępują po krótkich przerwach lub modyfikacjach dawki i są dobrze kontrolowane w dalszych etapach leczenia. Nowe badania z wykorzystaniem dawki zindywidualizowanej pokazują znacząco lepszy profil bezpieczeństwa. Działania niepożądane nie wpływają na obniżenie jakości życia pacjentek co w połączeniu z dobrymi wynikami onkologicznymi sprawia, że terapia podtrzymująca z użyciem niraparibu wydaje się obecnie bardzo dobrą opcją terapeutyczną.Niraparyb (Zejula®), inhibitor polimerazy (PARP) poli (ADP-rybozy), jest zarejestrowany do leczenia podtrzymującego w playtynowrażliwym, nowo rozpoznanym oraz nawrotowym raku jajnika, jajowodu oraz otrzewnej niezależnie od statusu molekularnego. W grupie pacjentek stosujących niraparyb wykazano znamiennie dłuższy czas do progresji oraz dłuższy czas do kolejnego leczenia niż w grupie otrzymującej placebo. Efekt ten jest obserwowany niezależnie od statusu mutacji w genie BRCA oraz homologicznej rekombinacji. Charakteryzuje się akceptowalnym, kontrolowanym profilem bezpieczeństwa. Najczęściej obserwowane działania niepożądane w stopniu 3. i 4. dotyczą zaburzeń hematologicznych, które występują w pierwszych tygodniach terapii, ustępują po krótkich przerwach lub modyfikacjach dawki i są dobrze kontrolowane na dalszych etapach leczenia. Nowe badania z wykorzystaniem dawki zindywidualizowanej pokazują znacznie lepszy profil bezpieczeństwa. Działania niepożądane nie wpływają na obniżenie jakości życia pacjentek, co w połączeniu z dobrymi wynikami onkologicznymi sprawia, że terapia podtrzymująca z użyciem niraparybu wydaje się obecnie bardzo dobrą opcją terapeutyczną

Can Adjuvant HPV Vaccination Be Helpful in the Prevention of Persistent/Recurrent Cervical Dysplasia after Surgical Treatment?&mdash;A Literature Review

Cervical cancer formation is preceded by precursor lesions, including low-grade squamous intraepithelial lesions (LSILs) and high-grade squamous intraepithelial lesions (HSILs), which are usually diagnosed in women of reproductive age. Despite the recent advanced diagnostic and treatment methods, including colposcopy, the loop electrosurgical excision procedure (LEEP), and surgical conization, the recurrence or residual disease affects as many as 6.6% of patients. The lesions are often associated with human papilloma virus (HPV) infection. As HPV persistence is the leading and only modifiable factor affecting the risk of progression of CIN lesions into high-grade cervical dysplasia and cancer, it has been proposed to conduct adjuvant vaccination in patients treated for high-grade cervical dysplasia. To date, no vaccine has been approved for therapeutic use in patients diagnosed with HSILs; however, attempts have been made to determine the use of HPV prophylactic vaccination to reduce recurrent HSILs and prevent cervical cancer. The aim of this review was to analyze the up-to-date literature concerning the possible use of secondary human papilloma virus (HPV) vaccination as an adjuvant method to surgical treatment in patients diagnosed with cervical HSILs. Adjuvant HPV vaccination after surgical treatment may reduce the risk of recurrent cervical dysplasia

L - Shell Photoelectric Cross sections of Gamma Rays in Cd

This study assessed the prognostic value of HE4 marker measurements at various stages of first-line chemotherapy for ovarian cancer.The study consisted of 90 ovarian cancer patients, including 48 women undergoing primary surgical treatment and 42 patients qualified for neoadjuvant chemotherapy. Each patient underwent HE4 and CA 125 level measurements at the time of diagnosis and subsequently as follows: after surgical treatment, after the third course of adjuvant chemotherapy, before interval cytoreductive surgery and after chemotherapy. The HE4 value was assessed based on the PSF, OS, DFS, surgical outcome, two-year survival and platinum sensitivity.Preoperative HE4 levels were a predictor of platinum sensitivity (AUC- 0.644; p = 0.035) and DFS (AUC = 0.637; p = 0.0492). A univariate logistic regression analysis showed that serum HE4 significantly correlated with PFS (baseline results over median HR = 2.96, p = 0.0009; baseline over 75 percentile HR = 2.44, p = 0.0062; normalization after treatment HR = 0.46, p = 0.0125; 50% reduction before IDS HR = 0.64, p = 0.0017). In the multivariate analysis, normalization after treatment and 50% reduction before IDS significantly influenced the PFS (HR = 0.29, p = 0.00008; HR = 0.23, p = 0.0024). The HE4 levels also correlated with the OS as follows: values below the median (HR = 1.88, p = 0.0087), normalization after chemotherapy (HR = 0.08, p = 0.0003), and 50% reduction before IDS (HR = 0.39, p = 0.0496).The significant effect of the normalization of the HE4 marker after therapy and 50% reduction of HE4 levels before interval cytoreductive surgery on PFS and OS confirmed that HE4 might be an independent prognostic factor of treatment response. HE4 measurements performed during first-line treatment of ovarian cancer may have prognostic significance

Ocena jakości życia kobiet z chorobą nowotworową leczonych metodą chemioterapii

Celem pracy jest ocena jakości życia kobiet z chorobą nowotworową leczonych chemioterapią, która jest elementem uzupełniającym leczenie operacyjne raka jajnika. Badaniem objęto 134 pacjentki poddawane chemioterapii w Klinice Ginekologii Operacyjnej i Onkologii Ginekologicznej Dorosłych i Dziewcząt Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie. W badaniu wykorzystano kwestionariusz ankiety FACT-O. Pozwala on na ocenę: samopoczucia, wpływu choroby na życie rodzinne i towarzyskie oraz stanu emocjonalnego i funkcjonowania w życiu codziennym. Do realizacji celu wykorzystano analizę korespondencji. W artykule przedstawiono wyniki poszukiwania zależności między kategoriami cech dotyczących jakości życia pacjentek a wybranymi cechami społeczno-demograficznymi i stopniem zaawansowania choroby. Większość badanych kobiet oceniała pozytywnie swój dobrostan fizyczny, społeczny, funkcjonalny i emocjonalny oraz samopoczucie pod kątem odczuwania innych dolegliwości