Influence of growth and inflammatory factors on the development of nephropathy in patients with diabetes mellitus type 2

WSTĘP. W ostatnio opublikowanych badaniach wykazano istotną rolę czynników wzrostowych i cytokin prozapalnych w rozwoju nefropatii cukrzycowej. Celem pracy była ocena wpływu wybranych czynników wzrostowych i markerów stanu zapalnego na rozwój zmian w nerkach u pacjentów z nefropatią cukrzycową. MATERIAŁ I METODY. Badaniami objęto 50 chorych z nefropatią w przebiegu cukrzycy typu 2, w tym 25 poddano obserwacji prospektywnej trwającej 36 miesięcy. U wszystkich pacjentów oznaczono stężenie czynników zapalnych i wzrostowych we krwi oraz parametry wydolności nerek. WYNIKI. Chorzy z nefropatią cukrzycową charakteryzowali się istotnie wyższym stężeniem fibrynogenu, hsCRP, IL-6 i sTNF-RII w porównaniu z wartościami referencyjnymi. W badaniu wyjściowym stwierdzono, że podwyższone stężenia IL-6 i sTNF-RII wiązały się ze spadkiem wartości GFR (r = -0,3; p = 0,01 oraz r = -0,7; p < 0,0001). Po 36 miesiącach obserwacji wykazano związek stężenia hsCRP, sTNF-RII z albuminurią (r = 0,5; p = 0,008 i r = 0,5; p = 0,02) oraz VEGF z wartością GFR (r = -0,4; p = 0,03). WNIOSKI. W niniejszej pracy wykazano, że u chorych z nefropatią cukrzycową, w stosunku do wartości referencyjnych, występują istotnie wyższe stężenia markerów zapalnych. W badaniu prospektywnym wzrost wartości stężeń markerów zapalnych wiązał się z progresją nefropatii - obniżeniem GFR i wzrostem albuminurii. (Diabet. Prakt. 2010; 11, 4: 118&#8211;124BACKGROUND. Presently published research points to an essential role of growth and pro-inflammatory cytokines in the development of diabetic nephropathy. The aim of the study was to evaluate influence of certain growth factors and inflammatory markers on the progression of kidney changes in patients with diabetic nephropathy. MATERIAL AND METHODS. Material included 50 patients with diabetic nephropathy, 25 out of them re-evaluated after 36 months. Inflammatory and growth factors were measured along with renal parameters in all patients. RESULTS. Patients with diabetic nephropathy were characterized with significantly higher values of fibrinogen, hsCRP, IL-6 and sTNF-RII in comparison to reference values. In the initial examination, increased concentrations of IL-6 and sTNF-RII were associated with decreased values of GFR (r= -0.3; p = 0.01, as well as r = -0.7; p < 0.0001). After 36 months of observation - an association was found between concentrations of hsCRP, sTNF-RII and albuminuria (r = 0.5; p = 0.008 and r = 0.5; p = 0.02); as well as between VEGF and GFR values (r = -0.4; p = 0.03). CONCLUSIONS. Research showed that patients with diabetic nephropathy in comparison to reference values had significantly higher concentrations of inflammatory markers. In the prospective examination - changes of inflammatory markers were associated with progression of nephropathy (decrease of GFR and increase of albuminuria). (Diabet. Prakt. 2010; 11, 4: 118-124

Terapia hybrydowa u pacjentki leczonej dializą otrzewnową z kalcyfikacją zastawki aortalnej w przebiegu ciężkiej wtórnej nadczynności przytarczyc

Zwężenie zastawki aortalnej dość długo może nie wywoływać objawów klinicznych, w tym czasie ryzyko nagłego zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych jest małe, ale już w momencie pojawienia się objawów ryzyko to gwałtownie wzrasta. Główną przyczyną stenozy zastawki aortalnej są zmiany zwyrodnieniowo-wapniejące ujawniające się klinicznie &gt; 65. roku życia w populacji ogólnej. Pacjenci z przewlekłą chorobą nerek są szczególnie narażeni na rozwój kalcyfikacji w obrębie ścian naczyń tętniczych i zastawek serca. W niniejszym artykule przedstawiamy przypadek chorej leczonej nerkozastępczo z ciężkimi zaburzeniami o typie kalcyfikacji naczyń i zastawek w przebiegu wtórnej nadczynności przytarczyc, zdyskwalifikowanej od klasycznego zabiegu kardiochirurgicznego, a poddanej nowoczesnemu leczeniu hybrydowemu — przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej (TAVI)