Peroxisome proliferator-activated receptors in the regulation of female reproductive functions

Peroxisome proliferator-activated receptors (PPARs) belong to a ligand-dependent nuclear receptor family. In the past decade, numerous studies have revealed the presence and significance of PPARs in the reproductive system. PPARs are expressed at different levels of hypothalamic-pituitary-gonadal (HPG) axis. They are also present in the uterus as well as in the placenta and embryonic tissues of different species. PPARs significance has been reported during the estrous/menstrual cycle and pregnancy with the gamma isoform studied most frequently. Several studies indicate that PPARs regulate proliferation of ovarian cells, tissue remodeling and steroidogenesis. In the endometrium, PPARs are engaged in the regulation of prostaglandins, steroids and cytokines synthesis. The role of PPARs in the trophoblast differentiation, maturation and invasion as well as in the embryo development has also been demonstrated. In this review, we summarize current findings concerning the role of PPARs in the regulation of reproductive functions at different levels of the HPG axis during various physiological statuses of females. In addition, the role of PPARs in the modulation of uterine functions as well as the placenta and embryo development has also been discussed

Does contrast agent injection during trans-catheter aortic valve implantation negatively affect kidney function?

Wstęp: Zabieg przezcewnikowego wszczepienia zastawki aortalnej (TAVI) jest od niedawna stosowany w leczeniu części chorych z istotnym hemodynamicznie zwężeniem zastawki aortalnej i z wysokim ryzykiem leczenia operacyjnego. Pacjenci kwalifikowani do TAVI to zwykle osoby starsze, przeważnie powyżej 80 rż., często z upośledzoną funkcją nerek. Jednocześnie w trakcie zabiegu TAVI podaje się środek kontrastowy o działaniu nefrotoksycznym. Cel: Celem pracy była ocena funkcji nerek po TAVI oraz zbadanie, czy podanie kontrastu podczas tego zabiegu nie prowadzi do pogorszenia czynności nerek i rozwoju nefropatii pokontrastowej. Metody: W okresie od stycznia 2009 do września 2010 roku w Instytucie Kardiologii w Warszawie metodą przezcewnikową wszczepiono zastawkę aortalną u 39 pacjentów (26 kobiet i 13 mężczyzn) w średnim wieku 81,43 ± 7,39 roku. Podczas zabiegu stosowano środek kontrastowy w średniej objętości 187,95 ± 91,34 ml o potencjalnym działaniu nefrotoksycznym. U każdego chorego oznaczano stężenie kreatyniny i wartość przesączania kłębuszkowego wg wzoru MDRD przed TAVI oraz w 1., 2. i 5.-8. dobie po zabiegu. Wyniki: Dwie pacjentki zmarły w 1. dobie po zabiegu. U pozostałych chorych po TAVI nie obserwowano istotnego pogorszenia funkcji nerek. Wnioski: 1. Zabieg TAVI nie pogarsza istotnie funkcji nerek. 2. W przedstawionej grupie starszych pacjentów z ciężkim zwężeniem zastawki aortalnej, licznymi chorobami współtowarzyszącymi oraz wyjściowo upośledzoną funkcją nerek podanie kontrastu podczas zabiegu TAVI nie doprowadziło do rozwoju nefropatii pokontrastowej. Kardiol Pol 2011; 69, 3: 251-255Background: Trans-catheter aortic valve implantation (TAVI) has recently emerged as an alternative to conventional surgery in high-risk surgical patients with haemodynamically significant aortic valve stenosis. However, patients referred for TAVI are usually elderly individuals (> 80 years) who frequently also suffer from renal impairment. Trans-catheter valve therapies require extensive use of contrast injections with a risk of nephrotoxicity. Aim: To evaluate post-TAVI renal function and to determine whether the exposure to contrast injections might cause reduced kidney function and contrast-induced nephropathy. Methods: From January 2009 to September 2010, TAVI was performed in 39 patients (26 women and 13 men). The mean age of the patients was 81.43 ± 7.39 years, and the mean volume of contrast material administered was 187.95 ± 91.34 mL. Serum creatinine and glomerular filtration rate (GFR, acc. to the MDRD formula) were estimated in all patients prior to and 1, 2, and 5-8 days after TAVI. Results: Two female patients died on postoperative day 1. Other patients did not show clinically significant reduction in renal function following the procedure (mean creatinine concentration 104.46 vs 99.77 vs 94.56 vs 93.64 mmol/L, NS and mean GFR 52.37 vs 56.63 vs 60.18 vs 61.34 mL/min/1.73 m2, NS). Conclusions: 1. The TAVI procedure, which includes contrast injection does not seem to cause a clinically significant decrease of renal function. 2. None of our elderly patients with severe aortic valve stenosis, multiple co-morbidities, and pre- TAVI renal compromise developed contrast-induced nephropathy. Kardiol Pol 2011; 69, 3: 251-25

Transcatheter aortic valve implantation using transfemoral/transsubclavian or transapical approach: 30-day follow-up of the initial 30 patients

Background: Transcatheter aortic valve implantation (TAVI) is a new method for the treatment of aortic stenosis (AS). Aim: To evaluate early results of TAVI using transfemoral/transsubclavian approach (TFA/TSA) or transapical approach (TAA) in patients with severe AS and high risk for surgical aortic valve replacement. Methods: Between January 2009 and May 2010, 30 high-risk patients underwent TAVI. The primary treatment option was TFA, and TAA was used if contraindications to TFA were present; one patient underwent the procedure using TSA. Reasons for selecting TAA were as follows: small diameter (< 7 mm) and/or severe calcification of the iliofemoral arteries, peripheral atherosclerosis, "porcelain" aorta and a horizontal course of the ascending aorta. Edwards-Sapien or CoreValve devices were used in all cases, and procedures were performed without the use of cardiopulmonary bypass in a cardiac catheterisation laboratory. Results: Mean patient age was 82.46 &#177; 5.79 years, mean NYHA class was 3.23 &#177; 0.41, and predicted mean surgical mortality using logistic Euroscore was 29.18 &#177; 16.9% (22.72 &#177; 12.07% in the TFA/TSA group vs 34.6 &#177; 15.4% in the TAA group; p = 0.031). Eleven patients were treated using TAA. The valve was implanted successfully in 96% of patients. Inhospital mortality was 3.3%. Mean 30-day mortality was 6.6% in the entire cohort, 0% in the TFA/TSA group and 18% in the TAA group. There were no cases of periprocedural myocardial infarction (MI), cardiogenic shock, stroke/transient ischaemic attack, or need for cardiopulmonary resuscitation. One patient died suddenly three weeks after the procedure; except for this case, there were no major adverse cardiovascular events (MACCE: MI, cerebrovascular accident, re-do procedure) at 30-day follow-up. The TAVI was associated with a significant reduction in the mean maximal aortic gradient in both groups (from 99.6 &#177; 22.07 mm Hg to 21.83 &#177; 9.38 mm Hg post-procedure and to 23.25 &#177; 9.22 mm Hg at 30-day follow up), with no cases of severe aortic valve regurgitation. The NYHA class at 30 days improved from 3.23 &#177; 0.41 to 1.72 &#177; 0.52 (p = 0.03). Conclusions: Our results demonstrate lower 30-day complication rate and mortality in the TFA/TSA group. The availability of several techniques of valve implantation in the group of non-surgical patients with severe AS potentially broadens the patient population with indications for this treatment. Kardiol Pol 2011; 69, 2: 105-114Wstęp i cel: Celem niniejszej pracy jest porównanie wyników przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej (TAVI), z dostępu przeznaczyniowego [od tętnicy udowej (TFA) lub podobojczykowej (TSA)] i przezkoniuszkowego (TAA) u pacjentów z ciężkim zwężeniem zastawki aortalnej zdyskwalifikowanych z leczenia chirurgicznego w okresie bezpośrednio po zabiegu i w obserwacji 30-dniowej. Metody: Analizą objęto 30 kolejnych pacjentów poddanych zabiegowi TAVI z dostępu TFA (18 osób), TSA (1 chory) lub TAA (11 pacjentów). Wszystkie zabiegi wykonano w Samodzielnej Pracowni Hemodynamicznej IK w Warszawie między 8.01.2009 a 13.05.2010 r. Dostępem pierwszego wyboru był TFA, natomiast drugiego wyboru - TAA, przy przeciwwskazaniach do TFA. Przeciwwskazaniem do TFA były masywne zwapnienia, kręty przebieg lub mała średnica tętnic biodrowych lub udowych wspólnych (< 6,5 mm dla zastawek CoreValve i < 7 mm dla systemu Edwards-Sapien), tętniaki aorty brzusznej i/lub piersiowej, "porcelanowa" aorta wstępująca bądź wywiad wcześniejszych zabiegów chirurgicznych tych naczyń. We wszystkich przypadkach implantowano protezy Edwards-Sapien lub CoreValve. Zabiegi przeprowadzono bez krążenia pozaustrojowego. Wyniki: Średni wiek pacjentów wynosił 82,46 &#177; 5,79 roku, klasa NYHA przed zabiegiem 3,23 &#177; 0,41, a przewidywane średnie ryzyko zgonu operacyjnego obliczone z zastosowaniem skali logistic Euroscore 29,18 &#177; 16,9% (TAA 34,6 &#177; 15,4% v. TFA/TSA 22,72 &#177; 12,07%; p = 0,031). Skuteczną implantację protezy przeprowadzono u 96% chorych. Całkowita śmiertelność szpitalna wyniosła 3,3% (TAA 9% v. TFA 0%; p = 0,19). W obserwacji 30-dniowej śmiertelność w całej grupie wyniosła 6,6% (TAA 18% i TFA/TSA 0%; p = 0,05). W trakcie hospitalizacji nie odnotowano poważnych zdarzeń, takich jak zawał serca, wstrząs, przemijający atak niedokrwienny/udar mózgu, konieczność zastosowania resuscytacji krążeniowo-oddechowej czy krążenia pozaustrojowego. Jeden pacjent zmarł nagle 3 tygodnie po TAVI. W obserwacji 30-dniowej nie zanotowano innych poważnych zdarzeń kardiologicznych. Po TAVI stwierdzono znamienną redukcję gradientu w obu grupach (z 99,6 &#177; 22,07 mm Hg do 21,83 &#177; 9,38 mm Hg po zabiegu i do 23,25 &#177; 9,22 mm Hg w obserwacji 30-dniowej), nie zaobserwowano ciężkiej niedomykalności aortalnej. Klasa wg NYHA w obserwacji 30-dniowej zmniejszyła się z 3,23 &#177; 0,41 do 1,72 &#177; 0,52 (p = 0,03). Wnioski: Na podstawie doświadczeń autorów niniejszej pracy można sądzić, że zabiegi TAVI TFA/TSA wiążą się z mniejszym ryzykiem powikłań, w tym zgonu, w obserwacji 30-dniowej. Jednak możliwość zaproponowania chorym z ciężką AS, niekwalifikującym się do leczenia chirurgicznego, kilku alternatywnych sposobów implantacji zastawki, zwiększa grupę pacjentów mogących skorzystać z tej metody terapii. Kardiol Pol 2011; 69, 2: 105-11

Kamen on cesti, the novel of Marija Jurić Zagorka as autobiographical text

Głównym tematem pracy jest analiza powieści Kamen na cesti pod kontem twórczości autobiograficznej. Poprzez porównanie losów głównej bohaterki powieści Mirjany Grgić oraz jej autorki spróbuję dowieść, że Kamen na cesti jest tekstem autobiograficznym. Żeby taka analiza mogła w ogóle zajść niezbędne jest przyjrzenie sie dotychczasowym badaniom historyczno-literackim na temat autobiografizmu. W pierwszym rozdziale pracy przedstawiona jest definicja pojecia autobiografii. Przedstawione zostają wybrane jej typy: autobiografia sensu stricto, pseudoautobiografia, możliwa autobiografia oraz powieść autobiograficzna. Ukazany jest również rozwój autobiografizmu w literaturze chorwackiej.Drugi rozdział przedstawia biografię autorki oraz analizę powieści niezbędne do przeprowadzenia analizy porównawczej. Rozdział trzeci poświęcony jest prównaniu faktów biograficznych Mariji Jurić Zagorki z losami jej bohaterki Mirjany Grgić. Przeanalizowanie konkretnych faktów i porównanie ich pozwala na zakwalifikowanie dzieła w gatunku powieści autobiograficznej.The main subject of a work is analysis the novel Kamen na cest in the context of autobiographical text. I will try to prove it by comparing the fate of the main character of the novel Mirjana Grgić and its author. To such an analysis could occur at all, it is necessary to look at the current historical-literary research on autobiography.In the first chapter presented is the definition of the notion of autobiography and selected its types: the autobiography in the strict sense, pseudo autobiografia, possible autobiography and autobiographical novel. Pictured is the development of autobiography in croatian literature.The second chapter presents a biography of the author and the analysis of the novel necessary to conduct a comparative analysis.The last part of the work is devoted to analysis of biographical facts Marija Juric Zagorka and the fate of her heroine Mirjana Grgić. Analyze of specific facts and compare them allows to qualify "Kamen na cesti" as an autobiographical novel

The evolution of Machiavellianism as a theoretical construct

„Ewolucja makiawelizmu jako konstruktu teoretycznego” przedstawia zjawisko makiawelizmu jako przedmiot badań, które w swojej materii podlega ewoluowaniu. Poprzez analizę badań i treści artykułów dot. makiawelizmu autorzy przedstawiają początkowe oraz współczesne podejścia do zjawiska, prezentując kolejne etapy jego modyfikowania. Potwierdzają postawione hipotezy i wskazują, że w wyniku ewoluowania wnioski poczynione na początku badań nad makiawelizmem w swoim założeniu były błędne, ponieważ, co potwierdzają przedstawiane badania, makiawelizm jest psychiczną dysfunkcją. Autorzy zauważają jednak, że sam makiawelizm bardzo mocno odszedł od swojego „pierwowzoru”, ponieważ istnieje niewiele publikacji dot. makiawelizmu jako „doktryny politycznej”.“The evolution of Machiavellianism as a theoretical construct” presents the phenomenon of Machiavellianism as a subject of research, which in its matter undergoes evolution. Through the analysis of the content of research and articles on Machiavellianism, the authors present initial and contemporary approaches to the phenomenon, presenting the evolution and expansion of the phenomenon itself. The authors confirm the hypotheses and at the same time indicate that as a result of evolution, the conclusions made at the beginning of the research on Machiavellianism were wrong in their assumption, because, as confirmed by the presented research, Machiavellianism is a mental dysfunction. The authors note, however, that Machiavellianism itself has moved very far away from its “original” because there are few publications on Machiavellianism as “political doctrine”

Gli Proteins: Regulation in Development and Cancer

Gli proteins are transcriptional effectors of the Hedgehog signaling pathway. They play key roles in the development of many organs and tissues, and are deregulated in birth defects and cancer. We review the molecular mechanisms of Gli protein regulation in mammals, with special emphasis on posttranslational modifications and intracellular transport. We also discuss how Gli proteins interact with co-activators and co-repressors to fine-tune the expression of Hedgehog target genes. Finally, we provide an overview of the regulation of developmental processes and tissue regeneration by Gli proteins and discuss how these proteins are involved in cancer progression, both through canonical regulation via the Hedgehog pathway and through cross-talk with other signaling pathways

Decreased Levels of Circulating Carboxylated Osteocalcin in Children with Low Energy Fractures:A Pilot Study

Objective: In the past decades, an increased interest in the roles of vitamin D and K has become evident, in particular in relation to bone health and prevention of bone fractures. The aim of the current study was to evaluate vitamin D and K status in children with low-energy fractures and in children without fractures. Methods: The study group of 20 children (14 boys, 6 girls) aged 5 to 15 years old, with radiologically confirmed low-energy fractures was compared with the control group of 19 healthy children (9 boys, 10 girls), aged 7 to 17 years old, without fractures. Total vitamin D (25(OH)D3 plus 25(OH)D2), calcium, BALP (bone alkaline phosphatase), NTx (N-terminal telopeptide), and uncarboxylated (ucOC) and carboxylated osteocalcin (cOC) serum concentrations were evaluated. Ratio of serum uncarboxylated osteocalcin to serum carboxylated osteocalcin ucOC:cOC (UCR) was used as an indicator of bone vitamin K status. Logistic regression models were created to establish UCR influence for odds ratio of low-energy fractures in both groups. Results: There were no statistically significant differences in the serum calcium, NTx, BALP, or total vitamin D levels between the two groups. There was, however, a statistically significant difference in the UCR ratio. The median UCR in the fracture group was 0.471 compared with the control group value of 0.245 (p &lt; 0.0001). In the logistic regression analysis, odds ratio of low-energy fractures for UCR was calculated, with an increased risk of fractures by some 78.3 times. Conclusions: In this pilot study, better vitamin K status expressed as the ratio of ucOC:cOC-UCR&mdash;is positively and statistically significantly correlated with lower rate of low-energy fracture incidence

Relaxation frequencies for flip-flop rotation of three- and four-ring compounds and dual frequency addressing mixtures with high birefringence

Relaxation frequencies $f_{r}$ characterising the molecular rotation around the short axes (flip-flop movement) of 45 three- and four-ring polar compounds with high birefringence (mainly cyclohexyl, phenyl and biphenyl tolanes and quaterphenyls terminated with F, OCF$_{3}$, NCS group) have been measured. These compounds exhibit a large positive dielectric anisotropy $\Delta \epsilon = \epsilon _{\parallel }-\epsilon _{\perp }$ in the nematic phase and relatively low $f_{r}$ values (in the range of dozens kHz). The dependence of $f_{r}$ upon molecular structures and physical properties of systems (molecular rigid core length, polarity and viscosity) is discussed. Mixtures for dual frequencies addressing display with the crossover frequency $f_{\infty }$ of the order of $\sim$ 1 kHz have been prepared by joining the above compounds with a mixture consisted of two, three and four fluoro-substituted in the lateral position tolanes and phenyltolanes showing negative dielectric anisotropy. It was stated that relaxation frequency is correlated mainly with their length and polarity