Brain perfusion evaluated by perfusion-weighted magnetic resonance imaging before and after stenting internal carotid artery stenosis in asymptomatic and symptomatic patients

Purpose To evaluate the brain perfusion with MRI perfusion weighted imaging (PWI) before and after ICA stenting in asymptomatic and symptomatic patients. Materials and methods PWI was performed 3–21 days before and 3 days after ICA stenting in 31 asymptomatic patients with ICA >70% stenosis – Group I, and in 14 symptomatic patients with ICA >50% stenosis – Group II. PWI was evaluated qualitatively and quantitatively in 5 cerebral territories with: mean transit time (MTT), cerebral blood volume (CBV) and cerebral blood flow (CBF). Mean values of perfusion parameters were measured before and after stenting ΔMTT, ΔCBV, ΔCBF were calculated as subtraction of after-treatment values from those before treatment. Results In qualitative evaluation after ICA stenting perfusion was normalized in 21 patients (80.8%) in Group I and in 8 patients (80%) in Group II. In quantitative estimation MTT decreased significantly after CAS on stented side vs. non-stented side in all examined patients regardless of the group, p<0.05. MTT decreased more in Group II than in Group I in all territories (p<0.05) with the exception of temporal lobe. CBV and CBF have shown insignificant differences. Conclusions 1.In MRI the most useful parameters to assess brain perfusion are MTT and ΔMTT: regardless whether patients are asymptomatic or symptomatic.2.There were no significant differences in CBV and CBF after stenting in both groups of patients.3.The positive effect of ICA stenting measured with decrease of MTT, CBV values and increase of CBF value is more prominent in symptomatic patients

Ostry zespół wieńcowy z uniesieniem odcinka ST u pacjenta przewlekle leczonego doustnym antykoagulantem

Approximately 6–8% of patients undergoing percutaneous coronary interventions (PCI) have an indication for long-term oral anticoagulation with vitamin K antagonists (VKA) or novel oral anticoagulants due to various conditions. Primary PCI with adjunctive pharmacological therapy for ST-elevation myocardial infarction (STEMI) patients on chronic VKA treatment carry increased risk of bleeding, however, very few studies are available so far. We describe a patient, who presented with STEMI and international normalized ratio of 4.5 and discuss possible treatment options.Około 6–8% pacjentów poddawanych przezskórnej angioplastyce wieńcowej (PCI) ma wskazania do przewlekłej terapii przeciwkrzepliwej antagonistami witaminy K (VKA) lub nowymi lekami antykoagulacyjnymi. Pierwotna PCI u pacjenta leczonego dodatkowo z powodu zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI), poddanego jednocześnie przewlekłej terapii VKA, jest obarczona istotnie zwiększonym ryzykiem krwawienia. Dostępnych jest jednak niewiele badań odnoszących się do tego ważnego scenariusza klinicznego. Opisano pacjenta ze STEMI, u którego wyjściowy międzynarodowy współczynnik znormalizowany wynosił 4,5

Percutaneous interventions in cardiology in Poland in the year 2014 : summary report of the Association of Cardiovascular Interventions of the Polish Cardiac Society AISN PTK

Introduction: The Board of the Association of Cardiovascular Interventions of the Polish Cardiac Society (AISN PTK) publishes annual data from the National PCI Registry (ORPKI) operated by the Jagiellonian University Medical College in Krakow. Aim: For the first time the AISN PTK report is based on the new electronic database implemented in Poland on January 1st, 2014. Material and methods: In 2014, there were 155 invasive cardiology centers registered in the ORPKI database (an increase by 1 center in comparison to 2013) and 92% of them had 24/7 percutaneous (PCI) duty. For the first time the number of catheterization laboratories (cath labs) in Poland remained stable, and even though there was an increase by 1 in absolute numbers, 2 cath labs ceased to admit patients in 2014. This means that the number of active cath labs per 1 million inhabitants is similar to last year and equals 4. Results: In comparison to 2013, there was a significant increase in the total number of coronary angiographies. There were 226 713 angiographies in 2014. The total number of PCI procedures was 126 241, which is 5.1% more than in 2013. Conclusions: There was a significant increase in the overall number of coronary angiographies and PCIs in Poland in 2014. The use of attributes of modern interventional cardiology such as drug-eluting stents and bioabsorbable vascular stents is growing as well as more frequent choice of a radial access site by PCI operators even in ST-elevation myocardial infarction patients. One should also note a significant rise in the use of additional imaging or diagnostic tools such as fractional flow reserve, intravascular ultrasound and optical coherent tomography

Risk factors for bleeding complications in patients undergoing transcatheter aortic valve implantation (TAVI)

Background: The risk of bleedings in transcatheter aortic valve implantation (TAVI) patientsincreases due to age and concomitant diseases. The aim of the study was to assess the risk ofbleedings, their influence on early prognosis of TAVI patients and utility of the TIMI andGUSTO scales in the evaluation of bleeding and in prediction of blood transfusion.Methods: This was a single center study of in-hospital bleedings in 56 consecutive TAVIpatients. Bleedings were classified according to the GUSTO and TIMI scales. HASBLED‘sscale risk factors, diabetes mellitus, female sex, the route of bioprosthesis implantation and inhospitalantithrombotic treatment were analyzed. Statistical analysis consisted of c2, Fisher’sexact, Wilcoxon tests and logistic regression analysis.Results: Serious bleedings occurred in 35 (62.5%) patients. There was no significantcorrelation with HASBLED score. History of anemia was a significant predictor of bleeding inGUSTO (p = 0.0013) and TIMI (p = 0.048) scales. No bleedings in patients receivingvitamin K antagonists (VKA) pre- and VKA plus clopidogrel post intervention were observed.Patients with bleedings according to the GUSTO scale more often required blood tranfusionthan in TIMI scale (p = 0.03).Conclusions: History of anemia is the strongest predictor of serious bleedings. VKA beforeand VKA with clopidogrel after TAVI are safer than dual antiplatelet or triple therapy. TheTIMI and GUSTO scales can adequately classify bleeding after TAVI, however the GUSTObetter predicts transfusions

Odległe obserwacje chorych z rozwarstwieniem po zabieguudrożnienia przewlekle zamkniętej tętnicy wieńcowej

Wstęp: Grupą szczególnie narażoną na wystąpienie nawrotu zwężenia są chorzy z rozwarstwieniem po zabiegu udrożnienia tętnicy wieńcowej. Rozwarstwienie, zaburzając przepływ krwi, sprzyja powstawaniu zakrzepu i w efekcie może doprowadzić do zamknięcia światła tętnicy. Celem badania była ocena wyników bezpośrednich i odległych u chorych z rozwarstwieniem po udrożnieniu przewlekle zamkniętej tętnicy wieńcowej. Materiał i metody: Badaniem objęto 77 chorych, u których wykonano zabieg udrożnienia całkowicie zamkniętej (stopień przepływu oceniany wg klasyfikacji TIMI wynosił 0) tętnicy wieńcowej z założeniem stentu. Podzielono ich na dwie grupy: grupa 1 - 57 chorych z rozwarstwieniem ocenianym według klasyfikacji NHLBI, które wystąpiło po angioplastyce balonowej, grupa 2 - 20 pacjentów bez rozwarstwienia po angioplastyce balonowej. Wyniki: Częstość poszczególnych typów rozwarstwienia w grupie 1 wyglądała następująco: rozwarstwienie typu A według klasyfikacji NHLBI stwierdzono u 27 (47,4%) osób, typu B u 21 (36,8%), typu C u 7 (12,3%), a typu D u 2 (3,5%) chorych. Wynik bezpośredni zabiegu był podobny w obu grupach: minimalna średnica tętnicy wynosiła 2,9 ± 0,5 mm w grupie 1 oraz 2,8 ± 0,4 mm w grupie 2 (różnica nieistotna). U wszystkich chorych uzyskano pełne przywrócenie przepływu krwi w tętnicy wieńcowej (3o wg klasyfikacji TIMI). W trakcie obserwacji trwającej średnio 22,8 ± 16,2 miesięcy zdarzenie sercowe (zgon, zawał serca, konieczność wykonania ponownej rewaskularyzacji udrożnionej tętnicy) wystąpiło u 14,0% chorych z grupy 1 oraz u 15,0% pacjentów z grupy 2 (różnica nieistotna). Nie stwierdzono częstszego występowania zdarzeń sercowych u osób z rozwarstwieniem większego stopnia. Wnioski: Rozwarstwienie jest częstym zjawiskiem obserwowanym u chorych po udrożnieniu tętnicy wieńcowej. Bezpośrednie wyniki angiograficzne są podobne u wszystkich pacjentów, którym po zabiegu udrożnienia założono stent. W obserwacji odległej częstość nawrotu dolegliwości dławicowych, liczba ponownych przezskórnych interwencji oraz liczba operacji są podobne u pacjentów z widocznym rozwarstwieniem po udrożnieniu tętnicy wieńcowej i u chorych bez dyssekcji

Odległe obserwacje chorych z rozwarstwieniem po zabieguudrożnienia przewlekle zamkniętej tętnicy wieńcowej

Wstęp: Grupą szczególnie narażoną na wystąpienie nawrotu zwężenia są chorzy z rozwarstwieniem po zabiegu udrożnienia tętnicy wieńcowej. Rozwarstwienie, zaburzając przepływ krwi, sprzyja powstawaniu zakrzepu i w efekcie może doprowadzić do zamknięcia światła tętnicy. Celem badania była ocena wyników bezpośrednich i odległych u chorych z rozwarstwieniem po udrożnieniu przewlekle zamkniętej tętnicy wieńcowej. Materiał i metody: Badaniem objęto 77 chorych, u których wykonano zabieg udrożnienia całkowicie zamkniętej (stopień przepływu oceniany wg klasyfikacji TIMI wynosił 0) tętnicy wieńcowej z założeniem stentu. Podzielono ich na dwie grupy: grupa 1 - 57 chorych z rozwarstwieniem ocenianym według klasyfikacji NHLBI, które wystąpiło po angioplastyce balonowej, grupa 2 - 20 pacjentów bez rozwarstwienia po angioplastyce balonowej. Wyniki: Częstość poszczególnych typów rozwarstwienia w grupie 1 wyglądała następująco: rozwarstwienie typu A według klasyfikacji NHLBI stwierdzono u 27 (47,4%) osób, typu B u 21 (36,8%), typu C u 7 (12,3%), a typu D u 2 (3,5%) chorych. Wynik bezpośredni zabiegu był podobny w obu grupach: minimalna średnica tętnicy wynosiła 2,9 ± 0,5 mm w grupie 1 oraz 2,8 ± 0,4 mm w grupie 2 (różnica nieistotna). U wszystkich chorych uzyskano pełne przywrócenie przepływu krwi w tętnicy wieńcowej (3o wg klasyfikacji TIMI). W trakcie obserwacji trwającej średnio 22,8 ± 16,2 miesięcy zdarzenie sercowe (zgon, zawał serca, konieczność wykonania ponownej rewaskularyzacji udrożnionej tętnicy) wystąpiło u 14,0% chorych z grupy 1 oraz u 15,0% pacjentów z grupy 2 (różnica nieistotna). Nie stwierdzono częstszego występowania zdarzeń sercowych u osób z rozwarstwieniem większego stopnia. Wnioski: Rozwarstwienie jest częstym zjawiskiem obserwowanym u chorych po udrożnieniu tętnicy wieńcowej. Bezpośrednie wyniki angiograficzne są podobne u wszystkich pacjentów, którym po zabiegu udrożnienia założono stent. W obserwacji odległej częstość nawrotu dolegliwości dławicowych, liczba ponownych przezskórnych interwencji oraz liczba operacji są podobne u pacjentów z widocznym rozwarstwieniem po udrożnieniu tętnicy wieńcowej i u chorych bez dyssekcji

Novel algorithm for arrhythmogenic focus localization in patients with right ventricular outflow tract arrhythmias

Background: Previously presented new electrocardiography (ECG) algorithm for localization of arrhythmogenic focus (AFo) in right ventricular outflow tract (RVOT) was based on spontaneous arrhythmia QRS morphology analysis. The aim of this study was to estimate the clinical value of our RVOT algorithm in a prospective study.Methods and results: Algorithm validation was made on 62 patients with RVOT arrhythmias (45 women), mean age 41.6 ± 14.3 years, scheduled for transcatheter ablation. Results of preablation ECG analysis with RVOT algorithm were matched with successful ablation sites and statistical indices: sensitivity (sens), specificity (spec), and positive and negative predictive values (PPV, NPV) were calculated for algorithm and for each of 9 RVOT zones (septal and free wall). An algorithm precisely localized AFo in 57 out of 62 patients (sens 91.3%, spec 99%, PPV 91%, NPV 98.8%). Sensitivity values for superior RVOT aspect (71% patients) varied from 88% to 100%, specificity from 95.9% to 100%; PPV values from 85.7% to 100%, NPV from 92.5% to 100%. Although the total number of patients was relatively small in the 2 remaining RVOT aspects (29% patients) high values (sens, spec, PPV, NPV) were gained for intermediate and inferior zones.Conclusions: On the basis of spontaneous arrhythmia QRS analysis, a novel algorithm was built for preablation localization of RVOT arrhythmia in 1 of the 9 RVOT zones. Prospective analysis of our ECG algorithm confirmed that it is a valuable tool to predict the site of successful ablation in patients with RVOT arrhythmias.

Percutaneous mitral balloon valvuloplasty. Beyond classical indications

Background and aim: In patients with mitral stenosis (MS) percutaneous mitral balloon valvuloplasty (PMBV) is used to im-prove symptoms and prognosis. Although there is some evidence for potential long-term benefits from PMBV in asymptomatic patients with mitral valve area (MVA) between 1.0 and 1.5 cm2, there are no follow-up data on patients with symptomatic MS with MVA > 1.5 cm2, who underwent PMBV. Methods: We retrospectively analysed periprocedural results of 113 symptomatic patients who underwent PMBV for MS with MVA > 1.5 cm2 (group 1) and compared them with a control group of patients with MVA ≤ 1.5 cm2 (group 2). Clinical and procedural variables were compared between groups. Results: In group 1, PMBV resulted in a significant increase of MVA as well as a decrease of mean and maximal mitral gradients and mean left atrial pressure (LAP), and a subsequent decrease of mean and systolic pulmonary artery pressures (PAPs). Moreover, 6.3% of patients developed moderate to severe (3+) or severe (4+) post-procedural mitral regurgitation (MR). Post-procedural increase in MVA and decrease of LAP were more pronounced in group 2 than group 1 (∆MVA 0.74 cm2 vs. 0.41 cm2, p < 0.05, and ∆LAP 8.2 mmHg vs. 6.0 mmHg, p < 0.05). Nonetheless, no significant differences were observed for ∆ of mean and systolic PAPs. The grade of post-procedural MR was comparable between groups. Conclusions: PMBV is a feasible procedure in highly selected patients without classic echocardiographic indications. None-theless, it is associated with a small but non-negligible periprocedural risk of developing severe MR.Background and aim: In patients with mitral stenosis (MS) percutaneous mitral balloon valvuloplasty (PMBV) aims to improve both the symptoms and prognosis. Although there is some evidence of potential long-term benefits from PMBV in asymptomatic patients with mitral valve area (MVA) 1.0–1.5 cm2, nonetheless there is lack of follow-up data of symptomatic MS-patients with MVA > 1.5 cm2, who underwent PMBV. Methods: We retrospectively determined peri-procedural results of symptomatic patients who underwent PMBV for MS with MVA > 1.5 cm2 (group 1) and compared it with control group with MVA ≤ 1.5 cm2 (group 2). In 116 patients PMBV was done for MS with MVA > 1.5 cm2. Clinical and procedural variables were compared to control group. Results: Group 1. PMBV resulted in significant increase of MVA as well as decrease of mean and maximal MG's, mean left atrial pressure (LAP) and subsequent decrease of mean and systolic pulmonary artery pressures (PAP). 6.3% of patients developed moderate to severe (3+) or severe (4+) post-procedural mitral regurgitation (MR). Comparison between group 1 and matched control group 2. Post-procedural increase in MVA and decrease of LAP were significantly more pronounced in group 2 compared to group 1 (∆MVA 0.74 cm2 vs. 0.41 cm2, p < 0.05, and ∆LAP 8.2 mmHg versus 6.0 mmHg, p < 0.05). Nonetheless no significant differences were observed for ∆  of mean and systolic PAP between both groups. Grade of post-procedural MR was comparable between groups.  Conclusions: PMBV is feasible procedure in very selected patients, who do not meet the classical echocardiographic indications. Nonetheless PMBV is associated with a small, but non-negligible peri-procedural risk to develop severe MR