PRE-EXERCISE CARBOHYDRATE ADMINISTRATION: EFFECT OF TIMING ON THE RATE OF GLYCOGEN METABOLISM DURING SUBMAXIMAL RUNNING

The aim of this study was to investigate the metabolic responses of the timing of preexercise carbohydrate feeding. Nine moderately trained runners, 7 men, and 2 women, performed an incremental test to exhaustion followed by three 6 min running trials at 75% VO2max on the treadmill. The submaximal runs were performed after ingestion a placebo solution (PLA) one hour before or CHO solution 1gr.kgBM-1 one (CHO60) or two hours (CHO120) before the trial. All trials were performed at least 2 days apart in a double-blind cross-over design following an overnight fast. The results showed no significant differences in physiological parameters (VO2, RER, HR) and CHO metabolism between the three conditions. Blood glucose concentration immediately before the 6-min trials was higher after CHO60 (1.22±0.23 gr.L-1) compared to CHO120 (0.93±0.10 gr.L-1) conditions (p=0.007, η2= 0.567). These findings suggest that preexercise timing of CHO ingestion results in significantly different blood glucose concentrations prior to submaximal running, with no further metabolic and physiological alterations.  Article visualizations

Ανυπόδητο τρέξιμο:φυσιολογικές αποκρίσεις και απόδοση στο δρόμο 5.000 μέτρων

Ανυπόδητο τρέξιμο είναι το τρέξιμο χωρίς υπόδημα ή με χρήση ελάχιστων υποδημάτων, τα οποία προσομοιάζουν το ανυπόδητο τρέξιμο, και χρησιμοποιούνται για την αποφυγή τραυματισμών των κάτω άκρων από αιχμηρά αντικείμενα ή τυχόν εγκαύματα της περιοχής. Ως προς τις φυσιολογικές παραμέτρους του ανυπόδητου τρεξίματος, φαίνεται πως οι δρομείς μπορεί να είναι πιο οικονομικοί κατά το τρέξιμο, βελτίωση που φαίνεται να προκύπτει σε μεγάλο βαθμό από την μικρότερη μάζα που μεταφέρει ο δρομέας. Έχει παρατηρηθεί, επίσης, ότι μετά από περίοδο εξοικείωσης υπήρξε σημαντική βελτίωση της δρομικής οικονομίας σε σύγκριση με το τρέξιμο με συμβατικά αθλητικά υποδήματα, καθώς και μεταξύ της αρχικής και τελικής μέτρησης για την συνθήκη του ανυπόδητου τρεξίματος μόνο. Οι ελάχιστες δημοσιευμένες μελέτες που ασχολούνται με την επίδραση του ανυπόδητου τρεξίματος στην απόδοση στα 5.000 μέτρα έχουν δείξει πως υπάρχει σημαντική βελτίωση στον χρόνο που χρειάζεται να καλύψουν την απόσταση οι δρομείς τρέχοντας ανυπόδητοι, είτε έπειτα από 10 εβδομάδες εξοικείωσης με το ανυπόδητο τρέξιμο, είτε εξαιτίας μιας συνακόλουθης βελτίωσης στην δρομική οικονομία. Σκοπός, της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει εάν υπάρχουν σημαντικές διαφορές τόσο στην απόδοση μεταξύ του τρεξίματος με ελάχιστα και με αθλητικά υποδήματα, όσο και στις φυσιολογικές αποκρίσεις, όπως αυτές προέκυψαν από δοκιμασία με προοδευτικά αυξανόμενη επιβάρυνση στο δαπεδοεργόμετρο. Για το σκοπό αυτόν, χρησιμοποιήθηκαν 12 άτομα, άνδρες και γυναίκες, ηλικίας από 22 έως 49 ετών, δρομείς μέτρια προπονημένοι. Οι δρομείς αυτοί κλήθηκαν να εκτελέσουν δύο (με αθλητικά ή ελάχιστα υποδήματα) προοδευτικά αυξανόμενες δοκιμασίες μέχρι εξάντλησης σε δαπεδοεργόμετρο, για την αξιολόγηση των φυσιολογικών τους αποκρίσεων και με τις δύο συνθήκες υπόδησης. Στην συνέχεια, ακολούθησε αγώνας εξοικείωσης 3.000 μέτρων με την χρήση των ελάχιστων υποδημάτων. Οι δοκιμαζόμενοι, επίσης, κλήθηκαν να τρέξουν δύο αγώνες 5.000 μέτρων στο δαπεδοεργόμετρο, με συμβατικά αθλητικά ή ελάχιστα υποδήματα. Οι μέγιστες δοκιμασίες εκτελέστηκαν με τυχαία σειρά ως προς την συνθήκη υπόδησης και με διάστημα 4 έως 7 ημερών μεταξύ τους. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως δεν υπήρξε κάποια διαφορά μεταξύ των φυσιολογικών παραμέτρων κατά το τρέξιμο με τα αθλητικά και τα ελάχιστα υποδήματα, όπως αυτές προέκυψαν από την προοδευτικά αυξανόμενη δοκιμασία έως την εξάντληση. Επίσης, δεν βρέθηκε διαφορά στην επίδοση, την τακτική, τη μέγιστη καρδιακή συχνότητα, το δείκτη αντιλαμβανόμενης κόπωσης και τη συγκέντρωση γαλακτικού στο αίμα κατά την αγωνιστική προσπάθεια 5.000 μέτρων με αθλητικά και ελάχιστα υποδήματα. Ακόμη, βρέθηκε ότι ο χρόνος που χρειάστηκε να καλυφθούν τα 5.000 μέτρα έχει θετική συσχέτιση με τον χρόνο εμφάνισης της μέγιστης καρδιακής συχνότητας, καθώς και αρνητική συσχέτιση με την ταχύτητα που αντιστοιχεί στην υψηλότερη τιμή πρόσληψης οξυγόνου (vVO2max) και την ταχύτητα που αντιστοιχεί στο αναπνευστικό κατώφλι (VT) και για τις δύο συνθήκες υπόδησης. Επιπλέον, υπήρχε σημαντική αρνητική συσχέτιση μεταξύ της υψηλότερης τιμής πρόσληψης οξυγόνου (VO2peak) και του χρόνου που χρειάστηκε να καλυφθούν τα 5.000 μέτρα, αλλά μόνο κατά το τρέξιμο με ελάχιστα υποδήματα. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης έδειξαν ότι σε δρομείς που είναι συνηθισμένοι να τρέχουν με συμβατικά αθλητικά υποδήματα δεν εμφανίζεται κάποια διαφορά ως προς τις φυσιολογικές αποκρίσεις και τις παραμέτρους απόδοσης μεταξύ του τρεξίματος με αθλητικά και ελάχιστα υποδήματα. Ωστόσο, υπάρχει τάση για καλύτερη επίδοση στα 5.000 μέτρα με την χρήση ελάχιστων υποδημάτων. Σε μελλοντικές μελέτες με μεγαλύτερη περίοδο εξοικείωσης με το τρέξιμο με ελάχιστα υποδήματα, πιθανώς να παρατηρηθούν σημαντικές βελτιώσεις στην απόδοση στους δρόμους αντοχής

Effect of performance standard and sex on 24 h ultra-marathon pacing profiles

The purpose of the present study was to examine the effect of sex and performance standard on pacing profiles in a 24 h ultra-marathon race. Performance data of 283 participants (237 men and 46women) from the last decade’s versions (2011 until 2020, with the exception of the 2017 version) of the International Ultramarathon Festival held in Athens-Hellinikon, Greece, were analyzed and pacing profiles were evaluated based on performance standard and sex. Relative speed for every hour and % distance covered in 6 h and 12 h segments and coefficient of variation (CV) were calculated. Mean distance ran was 159.99 +/- 36.04 km. Runners followed a reverse J-shaped race pace (p < 0.001). Sex did not seem to interact with pacing (p > 0.05 in every case), while performance standard interacted significantly with pacing (p < 0.001). CV was negatively correlated with total distance covered and total running time (-0.761, p < 0.001 and -0.753, p < 0.001, respectively). In conclusion, the overall pacing profile adopted by runners in a 24 h ultra-marathon race was a reverse J-shaped model, with better runners following a more even pacing than slower runners, with lower velocity variability