Self-assessment of some aspects of the quality of life residents under long-term care

Wstęp: Polska jest jednym z wielu krajów, w których systematycznie rośnie zapotrzebowanie na opiekę długoterminową. Cel pracy: Samoocena wybranych aspektów jakości życia przez podopiecznych objętych długoterminową opieką stacjonarną. Materiał i metody: Badania zrealizowano w grupie pensjonariuszy Niepublicznego Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego w Ustrzeszy i wykorzystano w nim kwestionariusz autorski ankietowy oraz skale Activities of Daily Living (ADL), Geriatryczną Skale Oceny Depresji oraz Skalę Akceptacji Choroby (AIS). Wyniki: W opinii badanych pielęgniarka była osobą, która najczęściej (37/56) i najlepiej (25/56) sprawowała opiekę medyczną nad nimi. Wiadomość o chorobie u prawie połowy wywołała lęk (27/56). Diagnozę z ust lekarza usłyszało 40 osób. Najważniejsze dla chorych w zapewnieniu poczucia komfortu był udział rodziny w pielęgnacji. Czternastu z 56 pacjentów nie poradziło sobie z chorobą — byli bierni i uważali, że podejmowanie jakichkolwiek działań nie ma sensu. Potwierdzono powyższe skalą AIS, w której 30 z 56 chorych uzyskało poniżej 20 punktów. Respondenci najbardziej bali się niesprawności i samotności. W większości swoje zdrowie i samopoczucie oceniali na 3–5 punktów w 10-punktowej skali. Najbardziej uciążliwe były dla podopiecznych: trudności w poruszaniu się (41/56), nietrzymanie moczu (31/56) i stolca (27/56). U 22 podopiecznych choroba wpłynęła na pogorszenie ich stosunków rodzinnych. W teście ADL 43 z 56 badanych uzyskała 2 i mniej punktów, co wskazuje na znaczną niepełnosprawność. W skali GDS 12 chorych uzyskało 11 –15 punktów, co sugeruje, że byli w stanie ciężkiej depresji. Wnioski: Rozpoznanie choroby u większości chorych wywołało lęk oraz negatywną zmianę stosunków rodzinnych. Najważniejszym czynnikiem składającym się na komfort przewlekle chorego był udział rodziny w pielęgnacji chorego. Za najbardziej uciążliwe w codziennym funkcjonowaniu podopieczni uważali trudności w poruszaniu się, nietrzymanie moczu i stolca. U prawie u wszystkich badanych choroba spowodowała obniżenie aktywności i liczby zainteresowań.Introduction: Poland, is one of a number of countries in which the steadily growing demand for long-term care. Aim: To assess the self-selected aspects of quality of life in residents under the long-term care. Material and methods: The study was carried out among residents of the non-public Department of Caring and Treatment in Ustrzeszy. We used the following questionnaires and scales: ADL (Activities of Daily Living), Geriatric Depression Rating Scales (GDS) and the Acceptance of Illness Scale (AIS). Results: According to respondents nurse was a person who most often (37/56) and most (25/56) held the medical care of them. The news of illness caused fear in 27/56. Of the participants 40 respondents received medical diagnosis from a doctor. Most important for patients to ensure a sense of comfort was the participation of the family in care. Twenty-five percent of patients did not cope with the disease — they were passive and believed that the taking of any action does not make sense. The abovementioned was confirmed by AIS scale, where 30/56 of patients received less than 20 points. Most respondents afraid of failure and loneliness. The majority of residents evaluated their health and well being for three to five points at 10 score scale. The most troublesome for the patients were: movement difficulty (41/56), urinary incontinence (31/56) and fecal (27/56). Nearly 22/56 of the residents reported that disease caused a deterioration in their family relationships. Overall 43/56 of the participants achieved two or less points in ADL, indicating a significant disability. Almost 12 of patients have received 11 to 15 scores in the GDS scale, suggesting depression. Conclusions: The diagnosis of the disease in most patients resulted in anxiety and negative change in family relationships. The most important factor contributing to the comfort of a chronically ill was the family participation in patient care. The most troublesome in everyday life, inpatients reported the difficulties in movement, incontinence of urine and stool. Almost all patients reported diminished interest by disease activity

Students’ attitudes of the faculty of health sciences to persons with disabilities

Wstęp. Stosunek do osób niepełnosprawnych radykalnie zmieniał się na przestrzeni wieków. Cel pracy. Ocena postaw studentów wobec osób niepełnosprawnych. Materiał i metody. Badania oparte na autorskim kwestionariuszu ankiety przeprowadzone w grupie 228 studentów. Wyniki. Respondenci w swoim otoczeniu mieli osoby niepełnosprawne (12%) i w 60,4% deklarowali gotowość niesienia im pomocy. Pojęcie „niepełnosprawność” kojarzyło się im z reguły z brakiem całkowitej sprawności ruchowej (21,5%). W opinii 26% badanych stosunek społeczeństwa do niepełnosprawnych jest raczej niedobry, ale powinni oni zawierać małżeństwo (95%), mieć dzieci (81%), pracować (95%), jeździć samochodem (96%), uczyć się w klasach integracyjnych (81%), a opiekować się nimi powinna z reguły rodzina (81%). Najchętniej (67,5%) studenci opiekowaliby się osobami słabo słyszącymi, a najrzadziej (30,3%) z widocznym zniekształceniem, oszpeceniem ciała. Badani preferowali model separacyjny funkcjonowania osoby niepełnosprawnej (32%). Największą trudnością w funkcjonowaniu osób niepełnosprawnych było znalezienie pracy (21%), a grupą o największych problemach — osoby z głębszymi zaburzeniami mowy i osoby niesłyszące (po 21%). Badani uważali niepełnosprawnych za biernych w życiu zawodowym i społecznym (po 38%), a wszelkie kampanie społeczne ich dotyczące za potrzebne (22%) lub drażniące (22%). Aż 88% respondentów nie potrafiło wymienić żadnej organizacji działającej na rzecz osób niepełnosprawnych. Wnioski. Opinie studentów na temat stosunku społeczeństwa do osób niepełnosprawnych oraz jego przygotowania do opieki nad nimi były podzielone. Studenci preferowali model separacyjny funkcjonowania osoby niepełnosprawnej oraz uważali, że są one bierne w życiu zawodowym i społecznym. Badani deklarowali gotowość niesienia pomocy niepełnosprawnym, ale uzależniali powyższe od rodzaju niepełnosprawności. Większość respondentów nie potrafiła wymienić kampanii społecznych i organizacji działających na rzecz osób niepełnosprawnych oraz znanych osób niepełnosprawnych, mogących posłużyć za wzór dla innych osób. Problemy Pielęgniarstwa 2012; 20 (4): 487–496Introduction. Attitude towards the disabled persons changed vitally over the centuries. The aim of the study. To assessment of students’ attitudes toward disabled persons. Material and methods. The study was conducted based on the original questionnaire, addressed a group of 228 students. Results. Almost 12% of respondents have or had in their environment people with disabilities and 60.4% declared their willingness to help them. The term „disability” reminded them of the rules of the lack of mobility of the total (21.5% of respondents). People’s attitude toward people with disabilities is in the opinion of 26% is rather bad. In the opinion of respondent’s people with disabilities can get married (95%), have children (81%), work (95%), drive a car (96%), to learn in the classroom integration (81%), and take care of them should generally family (81%). Most (67.5%) students looked to be hard-of-hearing people, and the least (30.3%) persons and visible deformity, disfigurement of the body. Respondents preferred separation model functioning person with a disability (32%). The greatest perceived difficulty was finding people with disabilities jobs (21%). The group considered the biggest problems people with people with deeper speech disorders and deaf people (21%). Respondents considered passive disabilities in working life and society (38% of responses), and all their public awarepaździerness campaigns on the need or irritation (22%). However, 88% of respondents could not name any organization acting on behalf of people with disabilities. Conclusions. Students’ opinions on the attitude of society towards people with disabilities and their preparation to care for them were divided. Students preferred model of disability separation operation and believed that they are passive in working life and society. The respondents declared their readiness to provide assistance to disabled people, but it depended on the disability type. Most respondents could not mention social campaigns and organizations for disabled people and famous people with disabilities, which may serve as a model for other people. Nursing Topics 2012; 20 (4): 487–49

Retrospective observation of drug susceptibility of Candida strains in the years 1999, 2004, and 2015

Introduction There is much literature devoted to the problem of drug resistance and decreased susceptibility of fungi to commonly used antifungals. Aim To analyze drug susceptibility of Candida albicans and non-Candida albicans strains isolated from the hands of people without any symptoms of disease over a 16-year period. Materials and Methods The study included a total of 1,274 Candida-type strains isolated from the hands of people without any symptoms of disease, including: in 1999, 432 strains; in 2004, 368; and in 2015, 454 strains. Biological monitoring of hand surface contamination was performed using the Count-TactTM applicator with Count-Tact plates (bioMerieux). Drug susceptibility was evaluated using FUNGITEST®. Results In 1999, the most strains showed resistance to fluconazole (53.2%), in 2004 to itraconazole (52.9%), and in 2015 to fluconazole (85.8%). Resistance to more than one drug was 35.8% in 1999, 64.7% in 2004, and 92% in 2015. Mean resistance to azole antifungals significantly increased from 98 ± 39.7 strains in 1999 to 118.3 ± 29.6 in 2015 (p < 0.001). In 1999, the most strains showed resistance to fluconazole (50.6%), in 2004 to itraconazole (52.9%), and in 2015 to fluconazole (44.9%). Resistance to more than one drug was 52.9% in 1999, 64.3% in 2004, and 88.1% in 2015. Mean resistance to azole antifungals significantly increased from a mean of 76 ± 9.7 strains in 1999, to 95.3 ± 24.2 in 2004, and to 97.3 ± 16.6 in 2015 (p < 0.001). Conclusions We showed increased C. albicans and non-Candida albicans strain resistance to commonly used antifungal chemotherapeutics, mainly imidazole. We found a clear rise in susceptibility of C. albicans and non-Candida albicans strains to several studied antifungals

Comparison of the Results of Studies of Air Pollution Fungi Using the SAS Super 100, MAS 100, and Air IDEAL

Although several air sampling devices for identifying and enumerating airborne microorganisms are commercially available, each poses some limitations. The aim of this study was to evaluate air pollution fungi using three such samplers: SAS Super 100, Microbiological Air Sampler (MAS) 100, and Air IDEAL. Mycological air was taken from the cellars of a 17th-century church in Siemiatycze, Poland, and the nearby outdoor environment. With samplers placed 1.5 m above the floor, microbial flora in air samples collected inside and outside the cellar were detected. The number of colony-forming units (CFU) of fungi obtained with the three samplers from the cellars and outdoor environment differed; the most CFU were obtained with the Air IDEAL and the least with the SAS Super 100. Significant differences emerged in CFUs collected from air samples with the MAS 100 and SAS Super 100, on the one hand, and the SAS Super 100 and Air IDEAL, on the other. Otherwise, results among the samplers were different. More Cladosporium species were collected with the MAS 100 sampler, whereas more Fusarium and Aspergillus species were collected with the Air IDEAL sampler. Significant differences among CFU/m3 values among the tested sites depended on the sampler used

Educational standard in the prophylaxis of nosocomial infections

Wstęp. Zakażenia szpitalne dotyczą wszystkich szpitali, od najniższych szczebli po wysoce specjalistyczne kliniki i instytuty, a dążenie do ograniczenia liczby tych zakażeń należy do podstawowych, etycznych i profesjonalnych obowiązków kierownictwa i personelu opieki zdrowotnej w każdym szpitalu. Cel pracy. Opracowanie standardu edukacji pacjenta w zakresie profilaktyki zakażeń szpitalnych. Materiał i metody. Standard edukacji pacjenta opracowano zgodnie z zaleceniami Europejskiego Ruchu na Rzecz Zapewnienia Jakości Opieki Pielęgniarskiej (The European Quality Assurance Network). Wyniki. Skonstruowany standard edukacji pacjenta w zakresie profilaktyki zakażeń szpitalnych był efektem finalnym badań dotyczących analizy postaci zakażeń szpitalnych w Końskich w latach 1993&#8211;2003 oraz oceny poziomu wiedzy 1017 pielęgniarek i 513 pacjentów na temat zakażeń szpitalnych, a ich wyniki stanowiły treści oddzielnych prac oryginalnych. W budowie standardu uwzględniono zgodnie z obowiązującymi zasadami następujące rodzaje kryteriów: struktury, procesu oraz wyniku. W zakresie kryteriów starano się osiągnąć(wg Apellman) następujące cechy: trafność, zrozumiałość, mierzalność i osiągalność. Zaopatrzono go w załączniki: wykaz zalecanego piśmiennictwa, oraz indywidualną kartą edukacji. Wnioski. Działaniami edukacyjnymi należy objąć wszystkich chorych, niemniej jednak trzeba nasilić aktywność informacyjną w grupie osób z wykształceniem podstawowym i zawodowym. Edukacja powinna się odbywać na podstawie standardu, którego przykład zawiera niniejsza praca.Introduction. Nosocomial infections involve all the hospitals (general and special hospitals, institutes). Reduction of nosocomial infections is a primary responsibility of the managers and medical staff in each hospital. Aim of the study. Constructing the standard of education on the prophylaxis of nosocomial infections. Material and methods. The standard of patients education was constructed in according to the recommendations of The European Quality Assurance Network. Results. Constructed standard of patient education on the prevention of nosocomial infections was a result of studies on the analysis of the of nosocomial infections in the Końske in 1993&#8211;2003 and the level of knowledge of 1017 of nurses and 513 patients on nosocomial infections, and the results were the original content of individual works. The following criteria: structure, process and result were considered in the building of standard to valid principles. We constructed the standard of education on the prophylaxis of nosocomial infections. In the construction of standard we included the following criteria: structure, process and results. In according to Apellman, we used the following criteria: accuracy, understanding, measurements and achievement. We enclosed the attachments; references and individual card of education Conclusions. The educational tasks should involve all patients. Educational and informative activity should comprise persons with the primary and vocational education. Education should be conducted in according to the standard, which example it is the present paper

Educational standard in the prophylaxis of nosocomial infections

Nosocomial infections involve all the hospitals (general and special hospitals, institutes). Reduction of nosocomial infections is a primary responsibility of the managers and medical staff in each hospital. Constructing the standard of education on the prophylaxis of nosocomial infections. The standard of patients education was constructed in according to the recommendations of The European Quality Assurance Network. Constructed standard of patient education on the prevention of nosocomial infections was a result of studies on the analysis of the of nosocomial infections in the Końske in 1993–2003 and the level of knowledge of 1017 of nurses and 513 patients on nosocomial infections, and the results were the original content of individual works. The following criteria: structure, process and result were considered in the building of standard to valid principles. We constructed the standard of education on the prophylaxis of nosocomial infections. In the construction of standard we included the following criteria: structure, process and results. In according to Apellman, we used the following criteria: accuracy, understanding, measurements and achievement. We enclosed the attachments; references and individual card of education. The educational tasks should involve all patients. Educational and informative activity should comprise persons with the primary and vocational education. Education should be conducted in according to the standard, which example it is the present paper

Beliefs about death and dying among ambulance nurses and the burnout syndrome

Wstęp. Pracownicy ochrony zdrowia z racji wykonywanego zawodu bardzo często w pracy stykają się ze śmiercią swoich podopiecznych. Cel pracy. Założeniem pracy było zbadanie, czy negatywne przekonania o śmierci i umieraniu mają wpływ na rozwój zespołu wypalenia zawodowego u pielęgniarek. Materiał i metody. Badania przeprowadzono wśród 100 pielęgniarek pracujących w stacjach pogotowia ratunkowego na terenie województwa podlaskiego. W realizowaniu badań wykorzystano dwa narzędzia badawcze: anonimowy kwestionariusz ankiety oraz kwestionariusz Wypalenia Zawodowego Maslach. Wyniki. Wyczerpanie emocjonalne obserwowano u osób, które przeżyły śmierć bliskiej osoby w porównaniu z osobami, które tego zjawiska nie doświadczyły. Stwierdzono brak statystycznie istotnej zależności pomiędzy intensywnością rozmyślań o śmierci bliskich a poziomem wypalenia zawodowego. Wnioski. Wyższy poziom wypalenia zawodowego, szczególnie w podskali wyczerpania emocjonalnego i depersonalizacji, w badanej grupie pielęgniarek związany był z częstym rozmyślaniem o własnej śmierci. U pielęgniarek uważających, że do zjawiska śmierci można się przyzwyczaić, zaobserwowano niższy poziom subiektywnego poczucia braku osiągnięć osobistych.Introduction. Protect the health of workers by virtue of their profession at work very often come into contact with the death of their care. Aim of the study. The objective of the study was to check whether negative beliefs about death and dying influence the development of nurse burnout. Material and methods. The research was conducted among 100 nurses working in Ambulance Stations in the province of Podlasie. Two research tools were used: the author&#8217;s own, anonymous survey questionnaire and the Maslach Bournout Inventory questionnaire. Results. Emotional exhaustion was observed in people who had experienced the death of someone close, as compared to people who had not gone through this experience. No significant statistical relationship was found between the intensity of thinking about the death of a loved one and the level of burnout syndrome. Conclusions. Higher level of the burnout syndrome, particularly the level of emotional exhaustion and/or depersonalisation is higher in those nurses who more often think about their own death. The nurses considered that the phenomenon of death, you can get used the lower level was observed subjective sense of lack of personal achievements

Stress in the work of nurses as a risk factor for burnout

Wstęp. Z badań przeprowadzonych w Polsce i na świecie wynika, że największe zagrożenie wypaleniem zawodowym występuje wśród personelu medycznego i dotyczy najczęściej pielęgniarek. Cel pracy. Celem pracy była ocena narażenia na stres i wypalenie zawodowe pielęgniarek pracujących w stacjonarnej opiece medycznej na terenie województwa podlaskiego w zależności od miejsca pracy. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w ostatnim kwartale 2009 roku wśród 102 pielęgniarek pracujących w stacjonarnej opiece medycznej na terenie województwa podlaskiego. Metodą badawczą był sondaż diagnostyczny. Wszystkie uzyskane dane poddano analizie statystycznej. Wyniki. W badanej populacji 72,6% pielęgniarek było narażonych na stres w miejscu pracy. Wypalenie zawodowe we wszystkich wymiarach najbardziej odczuwały pielęgniarki oddziału internistycznego (wyczerpanie emocjonalne &#8212; 47,1%, depersonalizacja &#8212; 20,6%, satysfakcja zawodowa &#8212; 70,7%). Wnioski. W badanej populacji pielęgniarek stwierdzono, że wysoki poziom stresu wpływał na niski poziom wypalenia zawodowego, natomiast występowanie stresu zależało od miejsca pracy badanych. >Problemy Pielęgniarstwa 2011; 19 (3): 307&#8211;314Introduction. Studies conducted in Poland and the world show that the greatest exposure to burnout exists among medical staff and most concerns of nurses. Aim of the study. Assessment of exposure to stress and burnout of nurses working in a closed health care in the province of Podlaskie, depending on the job. Material and methods. The study was conducted in the last quarter of 2009 among 102 nurses working in a closed health care in the Podlaskie province. The research method was a diagnostic survey. All data obtained are analyzed statistically. Results. The study population 72.6% of nurses were exposed to stress in the workplace. Nurses of internal department most often had symptoms of the burnout syndrome (47.1% of nurses had emotional exhaustion, depersonalization &#8212; 20.6% and 70.7% had job satisfaction). Conclusions. In the studied population of nurses we found that high levels of stress affected the low level of burnout syndrome. However, the occurrence of stress depended on the respondents&#8217; job. Nursing Topics 2011; 19 (3): 307&#8211;31

A comparative analysis of self-treatment in a population of medical students in 2012 and 2017

To compare the scale of self-treatment in a population of students of the Medical University of Bialystok in 2012 and 2017. Material and methods. The study included 217 students in 2012 and 220 students in 2017, and used a proprietary questionnaire. Results. A total of 78.8% of students in 2012 and 86.4% in 2017 were familiar with the meaning of the abbreviation OT C. When using an OT C drug for the first time, most students consulted a nurse (66.4%) in 2012, while in 2017, students usually consulted a family member (68.8%). Headache was the main reason for using OT C drugs (89.4% in 2012, and 92.7% in 2017). The use of analgesics (87.1%) and the use of OT C medicines in accordance with the leaflet (47%) predominated in 2012, while vitamin therapy (83.2%) took first place in 2017. When purchasing OT C medications, students usually based their decision on their own experience (63.1% in 2012 and 84.1% in 2017). A total of 35.5% of the students in 2012 and 39.1% in 2017 always read the leaflet. Conclusions. Self-medication was practiced by most students in both years, with lack of time for a medical appointment being the main reason. Over the last 6 months, the students most often used prescription and non-prescription drugs simultaneousl