The Relationship between School Related Variables and Motivational Patterns of Undergraduates: A Logistic Regression Analysis [La relación entre las variables relacionadas con la escuela y los patrones motivacionales de los estudiantes universitarios: un análisis de regresión logística]

Abstract: The purpose of this study is to investigate the relationships between gender, academic achievement, and satisfaction with degree program, and motivational patterns of undergraduates. The sample of the study consisted of 259 participants (141 females, 118 males) who were defined according to their motivational patterns as having either autonomous motivation (n=127) or controlled motivation (n= 132) among 732 participants who were selected randomly from the undergraduates attending Anadolu and Osmangazi Universities in Turkey. The data were collected via the Turkish Version of the Academic Motivation Scale. The findings obtained from 732 participants by using the linear regression analysis technique indicated that autonomous motivation predicted the academic achievement positively. The logistic regression analysis conducted on 259 participants also revealed that satisfaction with the degree program and being male increased the autonomous motivation significantly. The findings were discussed in the light of related literature.Keywords: Motivational patterns; educational outcomes; logistic regression. Resumen:El propósito de este estudio es investigar las relaciones entre el género, el rendimiento académico y la satisfacción con el programa de grado, y los patrones motivacionales de los estudiantes universitarios. La muestra del estudio consistió en 259 participantes (141 mujeres, 118 hombres) que se definieron según sus patrones motivacionales como que tenían motivación autónoma (n = 127) o motivación controlada (n = 132) entre 732 participantes que fueron seleccionados al azar de los estudiantes de pregrado que asisten a las Universidades de Anadolu y Osmangazi en Turquía. Los datos fueron recolectados a través de la versión turca de la Escala de Motivación Académica. Los resultados obtenidos de 732 participantes mediante el uso de la técnica de análisis de regresión lineal indicaron que la motivación autónoma predijo positivamente el rendimiento académico. El análisis de regresión logística realizado en 259 participantes también reveló que la satisfacción con el programa de grado y el hecho de ser hombre aumentaba significativamente la motivación autónoma. Los hallazgos se discutieron a la luz de la literatura relacionada.Palabras clave: patrones motivacionales; resultados educativos; regresión logístic

[La relación entre las variables relacionadas con la escuela y los patrones motivacionales de los estudiantes universitarios: un análisis de regresión logística

The purpose of this study is to investigate the relationships between gender, academic achievement, and satisfaction with degree program, and motivational patterns of undergraduates. The sample of the study consisted of 259 participants 141 females, 118 males) who were defined according to their motivational patterns as having either autonomous motivation n=127) or controlled motivation n=132) among 732 participants who were selected randomly from the undergraduates attending Anadolu and Osmangazi Universities in Turkey. The data were collected via the Turkish Version of the Academic Motivation Scale. The findings obtained from 732 participants by using the linear regression analysis technique indicated that autonomous motivation predicted the academic achievement positively. The logistic regression analysis conducted on 259 participants also revealed that satisfaction with the degree program and being male increased the autonomous motivation significantly. The findings were discussed in the light of related literature

Emotion regulation and subjective wellbeing among Turkish population: the mediating role of COVID-19 fear

We examined fear of COVID-19 as a mediator of the relationship between emotion regulation (suppression, reappraisal) and subjective wellbeing. In this cross-sectional study, 1,014 Turkish individuals completed assessments of positive affect, negative affect, satisfaction with life, emotion regulation (suppression, reappraisal), and fear of COVID-19. Network analysis revealed that all variables were associated with each other. Structural equation modelling indicated that greater suppression was associated with greater fear of COVID-19 and less subjective wellbeing. Greater reappraisal was associated with less fear of COVID-19 and greater subjective wellbeing. In addition greater suppression was associated with less subjective well-being and greater reappraisal was associated with greater subjective well-being. Mediation analyses demonstrated that fear of COVID-19 partially mediated the relationship between suppression, reappraisal and subjective wellbeing. Findings expand our understanding of the link between emotion regulation and subjective wellbeing during the COVID-19 pandemic. © 2022, The Author(s), under exclusive licence to Springer Science+Business Media, LLC, part of Springer Nature

Türk Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Doyumları ve Akademik Ertelemelerini Belirlemede Akademik Motivasyonun Rolü

The present study aims to determine the motivational profiles of university students through a person-centered approach and to examine the relationship between motivational profiles, academic procrastination, and life satisfaction. The study participants comprised 1,770 undergraduates (1019 female, 749 male, and 2 not specified), who were categorized into three main profiles: (a) students with high levels of both intrinsic and extrinsic motivation but with a low level of amotivation (33.8%), those with a "high-level academic motivation profile"; (b) students with moderate levels of both intrinsic and extrinsic motivation but with low levels of amotivation (44.9%), those with a "medium-level academic motivation profile"; and (c) students with low levels of both intrinsic and extrinsic motivation with high levels of amotivation (21.3%), those with a "low-level academic motivation profile. The results of this study revealed that students with a high-level academic motivation profile have a high level of life satisfaction and a low level of academic procrastination. The results also show that students with medium-level academic motivation profiles have higher levels of life satisfaction than students with low-level academic motivation profiles. However, the academic procrastination level of students with medium-level academic motivation was found to be lower than that of students with a low-level academic motivation profile.Bu araştırmanın amacı birey merkezli yöntem ile üniversite öğrencilerinin motivasyon profillerini belirlemek ve bu profiler ile akademik erteleme ve yaşam doyumları arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bu çalışmanın katılımcıları olan 1770 üniversite öğrencisi (1019 kadın, 749 erkek and 2 belirtmemiş), şu üç profile ayrılmıştır: (a) hem içsel hem de dışsal motivasyon düzeyleri yüksek fakat motivasyonsuzluk düzeyleri düşük öğrencilerden oluşan (%38) “yüksek düzeyde motivasyonlu profil” (b) hem içsel hem de dışsal motivasyon düzeyleri orta düzeyde olan fakat motivasyonsuzluk düzeyleri düşük olan öğrencilerde oluşan (%44.9) “orta düzeyde motivasyonlu profil”, (c) hem içsel hem de dışsal motivasyon düzeyleri düşük fakat motivasyonsuzluk düzeyleri yüksek öğrencilerden oluşan (%21.3) “düşük düzeyde motivasyonlu profil”. Bu çalışmanın sonuçları, yüksek düzeyde motivasyonlu profildeki öğrencilerin yüksek düzeyde yaşam doyumu ve düşük düzeyde akademik erteleme gösterdiğini ortaya koymuştur. Sonuçlar ayrıca orta düzeyde akademik motivasyonlu profildeki öğrencilerin, düşük düzeyde motivasyonlu profildeki öğrencilere göre daha yüksek düzeyde yaşam doyumuna sahip olduğunu göstermiştir. Ayrıca orta düzeyde motivasyonlu profildeki öğrencilerin akademik erteleme düzeylerinin düşük düzeyde motivasyonlu profilde yer alan öğrencilere göre daha düşük düzeyde olduğu bulunmuştur

Sınıf Rehber Öğretmenlerinin Psikolojik Danışma ve Rehberlik Anlayışları ile Psikolojik Danışma ve Rehberliğe Yönelik Tutumları

In this study, it was aimed to study the relationships between counseling and guidance understanding of guidance teachers, who are in charge of giving counseling and guidance service to a class, and their attitudes towards counseling and guidance, and how their understanding of counseling and guidance and their attitudes towards counseling and guidance differentiate in terms of various variables. Within the framework of relational screening model, the Counseling and Guidance Inventory (Kepçeoğlu, 1975) and the Guidance Counselor Attitude Scale (Demir, 2010) were used in the study, which was conducted with 595 guidance teachers working in primary and secondary education institutions in Eskişehir. As a result of the study, it was determined that there was a moderate level relationship (r= .44) between guidance teachers’ understanding level of counseling and guidance and their attitude levels towards counseling and guidance. The female guidance teachers were found to have higher understanding of counseling and guidance and attitudes towards counseling and guidance than those of the male teachers. It was also determined that the guidance teachers’ understanding of counseling and guidance and their attitudes towards counseling and guidance did not differentiate in terms of branch. On the other hand, the guidance teachers who attended the in-service training about counseling and guidance were found to have more positive attitudes only towards counseling and guidance than the ones who didn’t attend the in-service training, whereas the guidance teachers working in primary education were found to have higher levels of both counseling and guidance understanding and attitudes towards counseling and guidance than the ones working in secondary education in terms of the stage of education the teachers work in. Similarly, the counselors who had 1-9 and 10-19 years of seniority had higher counseling and guidance understandings than the ones who had 20 and more years of seniority. The findings obtained as a result of the study were discussed in the light of relevant literature.Bu çalışmada bir sınıfın rehberlik hizmetlerini yürütmekle görevli olan sınıf rehber öğretmenlerinin psikolojik danışma ve rehberlik anlayışları ve psikolojik danışma ve rehberliğe yönelik tutumları arasındaki ilişkilerle, psikolojik danışma ve rehberlik anlayışları ve psikolojik danışma ve rehberliğe yönelik tutumların çeşitli değişkenler açısından nasıl farklılaştığı araştırılmıştır. İlişkisel tarama modeli çerçevesinde Eskişehir ilinde ilköğretim ve ortaöğretim kurumlarında görevli 595 sınıf rehber öğretmeni ile gerçekleştirilen bu araştırmada, Rehberlik Anlayış Envanteri (Kepçeoğlu, 1975) ve Sınıf Rehber Öğretmen Tutum Ölçeği (Demir, 2010) kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, sınıf rehber öğretmenlerinin psikolojik danışma ve rehberlik anlayış düzeyleri ile psikolojik danışma ve rehberliğe yönelik tutum düzeyleri arasında orta düzeyde pozitif (r= .44) bir ilişki olduğu saptanmıştır. Ayrıca kadın sınıf rehber öğretmenin hem psikolojik danışma ve rehberlik anlayışlarının hem de psikolojik danışma ve rehberliğe yönelik tutumlarının erkeklere göre daha yüksek olduğu, branşa göre sınıf rehber öğretmenlerin psikolojik danışma ve rehberlik anlayışlarının ve psikolojik danışma ve rehberliğe yönelik tutumlarının farklılaşmadığı belirlenmiştir. Rehberlikle ilgili hizmet içi eğitime katılmış sınıf rehber öğretmenlerinin, katılmayanlara kıyasla sadece psikolojik danışma ve rehberliğe yönelik tutumlarının daha olumlu olduğu, çalışılan eğitim kademesine göre ise ilköğretimde çalışan sınıf rehber öğretmenlerinin hem psikolojik danışma ve rehberlik anlayış düzeylerinin hem de psikolojik danışma ve rehberliğe yönelik tutum düzeylerinin ortaöğretimde çalışanlardan daha yüksek olduğu saptanmıştır. Kıdemleri 1-9 yıl ve 10-19 yıl arasında olan sınıf rehber öğretmenlerinin psikolojik danışma ve rehberlik anlayışlarının, 20 ve daha fazla kıdem yılına sahip olanlara göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Araştırma sonucunda elde edilen bulgular, ilgili literatür ışığında tartışılmıştır

The Effectiveness of a Peer Support Program on Coping with Bullying

Bu araştırmada zorbalıkla baş etmeye yönelik akran destek programının, ortaokul öğrencilerinin zorbalıkla baş etme becerileri üzerindeki etkileri incelenmiştir. Çalışma grubunu; deney grubunda 42 öğrenci, akran yardımcısı grubunda 16 öğrenci ve kontrol grubunda 42 öğrenci olmak üzere toplam 100 katılımcı oluşturmuştur. Eşitlenmemiş control gruplu yarı-deneysel desende yürütülmüş olan araştırma karışık desen özelliklerini de yansıtmaktadır. Deney ve kontrol gruplarının ölçümlerinin karşılaştırılmasında ANCOVA ile tekrarlı ölçümler için ANOVA kullanılmıştır. Deney grubundan programla ilgili “görüşme tekniği” yoluyla elde edilen veriler içerik analizine tabi tutulmuştur. Gruplar arasında ön test, son test ve izleme testlerinden elde ettikleri ortalama puanlar açısından anlamlı bir farklılık bulunmamasına rağmen, kontrol grubunun kurban puanlarının deneyden sonra anlamlı düzeyde azaldığı tespit edilmiştir. Kontrol grubunun kurban puanlarının da son testte ve izleme testlerinde beklenmedik düzeylerde düşmesi kontrol edilememiş bir değişkenle ilişkili bulunmuştur. Deney grubu öğrencilerinin büyük çoğunluğu akran destek programının zorbalıkla baş etme becerilerini geliştirmede etkili olduğunu, uygulamadan fayda gördüklerini ifade etmişlerdir.The purpose of this study is to examinethe effects o a peer support program onsecondary school students’ skills to cope with bullying. There were total 100 subjects, 42 ofwhom were in experimental group, 16 of whom were peer supporter group and 42 of whomwere in control group. The research carried out with quasi experimental nonequivalentcontrol group design reflects also mixed design characteristics. In the comparison ofexperimental and control group measurements, ANCOVA and ANOVA for repeated measureswere used. Data obtained from interview technique were analyzed by means of contentanalysis. Although there were no significant differences between the groups in respect to theiraverage victim scores that they obtained from repeated measures, it was determined that thevictim scores of these groups decreased significantly after the experiment. The unexpecteddecreases in the victim scores of control group in the final and follow-up tests was associatedwith an uncontrollable vairable. However majority of the students in the experiment groupstated that their experiences and feelings during the implementation process were positive

Üniversite Öğrencilerinde Mizah Stilleri ile Utangaçlık ve Otomatik Düşünceler Arasındaki İlişkiler

This study aimed to investigate the relationships between humor styles, shyness and automatic thoughts among university students. The sample of the study consisted of 422 university students. In order to obtain the research data, the humor styles questionnaire, The Shyness Scale and the Automatic Thoughts Scale were used. The data were analyzed using SPSS 15.0 package program; via t-test, correlation analysis and regression analysis methods. The results indicated that negative humor styles of the male students were significantly higher than those of the female students, while there were no significant differences according to gender in terms of positive humor styles. Additionally, it was found that positive humor styles negatively correlated with shyness and automatic thoughts, self defeating humor positively related with automatic thoughts; and aggressive humor positively related with two subscales of automatic thoughts. Other findings of the study indicated that shyness, personal adjustment and desire for change predicted together affiliative humor; shyness and hopelessness predicted together self-enhancing humor; negative feelings and thoughts towards oneself predicted aggressive humor; and negative feelings , thoughts towards oneself personal adjustment and desire for change predicted together self-defeating humor.Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinde mizah stilleri, utangaçlık ve otomatik düşünceler arasındaki ilişkileri incelemektir. Araştırmaya 422 üniversite öğrencisi katılmıştır. Araştırma verilerinin elde edilmesinde Mizah Stilleri Ölçeği, Utangaçlık Ölçeği ve Otomatik Düşünceler Ölçeğinden yararlanılmıştır. Araştırma verileri, SPSS 15.0 paket programı kullanılarak; t testi, korelasyon analizi ve regresyon analizi metodları ile analiz edilmiştir. Sonuçlar erkek öğrencilerin olumsuz mizah stilleri puanlarının kız öğrencilere göre anlamlı düzeyde yüksek olduğunu; olumlu mizah stillerinde ise cinsiyete göre anlamlı bir farklılık bulunmadığını göstermiştir. Olumlu mizah stillerinin utangaçlık ve otomatik düşünceler ile olumsuz; kendini yıkıcı mizahın yalnızca otomatik düşüncelerle olumlu; saldırgan mizahın ise otomatik düşüncelerin alt boyutlarından ikisi ile olumlu yönde ilişkili olduğu bulunmuştur. Araştırmanın diğer bulguları, utangaçlık, kişisel uyum ve değişme arzusunun birlikte katılımcı mizahı, utangaçlık ve ümitsizliğin birlikte kendini geliştirici mizahı, kendine yönelik negatif duygu ve düşüncelerin saldırgan mizahı, kendine yönelik negatif duygu ve düşünceler, kişisel uyum ve değişme arzusunun birlikte kendini yıkıcı mizahı yordadığını göstermiştir

Özerklik desteği ve çocukların okula bağlılığı: motivasyonun aracılık rolü

The present study examined the mediating role of motivation in the association between autonomy support and children's school attachment. The study participants consisted of 437 primary school students (232 girls and 205 boys) selected from six schools in a province located in Turkey's southeast region. A hypothesized model was developed and tested by structural equation modeling on cross-sectional data. The data were collected via The School Attachment Scale for Children and Adolescents, The Scale for Motivation in Education, and The Short Form of the Learning Climate Scale. The results indicated that autonomy support had an indirect effect on school attachment through internal motivation. Contrary to these findings, it has been determined that neither identified external motivation nor introjected external motivation affected attachment to the school's directly and indirectlyBu çalışmada, özerklik desteği ile çocukların okula bağlanması arasındaki ilişkide motivasyonun aracı rolü incelenmiştir. Araştırmanın katılımcılarını, Türkiye'nin Güneydoğu Anadolu bölgesinde yer alan bir ildeki altı okuldan seçilen 437 ilkokul öğrencisi (232 kız ve 205 erkek) oluşturmuştur. Kesitsel veriler üzerinde yapısal eşitlik modellemesi ile varsayımsal bir model geliştirilmiş ve test edilmiştir. Veriler Çocuklar ve Ergenler için Okula Bağlanma Ölçeği, Eğitimde Motivasyon Ölçeği ve Öğrenme İklimi Ölçeği Kısa Formu ile toplanmıştır. Sonuçlar, özerklik desteğinin içsel motivasyon yoluyla okula bağlanma üzerinde dolaylı bir etkisi olduğunu göstermiştir. Bu bulguların aksine, ne özdeşleşmiş dışsal motivasyonun ne de içselleştirilmiş dışsal motivasyonun okula bağlanmayı doğrudan ve dolaylı olarak etkilemediği belirlenmiştir

Düşük Gelirli Ailelerden Gelen Üniversite Öğrencilerinin Öz-duyarlılık, Sosyal Bağlılık ve iyimserlik Düzeyleri ile Psikolojik Dayanıklılık Düzeyleri Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi

Özet: Bu araştırmada düşük gelirli ailelerden gelen üniversite öğrencilerinin öz-duyarlılık, sosyal bağlılık ve iyimserlik düzeyleri ile psikolojik dayanıklılık düzeyleri arasındaki ilişkileri incelemek amaçlanmıştır. Araştırmanın katılımcıları, ailesinin gelir düzeyi en çok iki asgari ücretin toplamını geçmeyen,  ebeveynleri en fazla lise mezunu olan ve aileleri en az dört kişiden oluşan 495 üniversite öğrencilerinden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri Ego Dayanıklılık Ölçeği (Block and Kremen, 1996), Öz duyarlılık Ölçeği (Neff, 2003), Sosyal Bağlılık Ölçeği (Lee ve Robbins, 1995) ve Yaşam Yönelim Testi (Scheier ve Carver, 1985) aracılığı ile toplanmıştır. Veriler Lisrel 8.8. programı ve yapısal eşitlik modeli ile analiz edilmiştir. Araştırmada, öz duyarlılık ve sosyal bağlılığın iyimserliği, iyimserliğin de psikolojik dayanıklılığı doğrudan ve anlamlı düzeyde yordadığı bulunmuştur. Ayrıca bu araştırmanın bulguları, öz duyarlılık ve sosyal bağlılığın iyimserlik aracılığı ile psikolojik dayanıklılığı yordadığını göstermektedir.Anahtar Sözcükler: Düşük gelir, psikolojik dayanıklılık, iyimserlik, öz duyarlık, sosyal bağlılı

Autonomy Support and Children's School Attachment: Motivation as a Mediator [Özerklik Desteǧi ve Çocuklarin Okula Baǧliliǧi: Motivasyonun Aracilik Rolü]

The present study examined the mediating role of motivation in the association between autonomy support and children's school attachment. The study participants consisted of 437 primary school students (232 girls and 205 boys) selected from six schools in a province located in Turkey's southeast region. A hypothesized model was developed and tested by structural equation modeling on cross-sectional data. The data were collected via The School Attachment Scale for Children and Adolescents, The Scale for Motivation in Education, and The Short Form of the Learning Climate Scale. The results indicated that autonomy support had an indirect effect on school attachment through internal motivation. Contrary to these findings, it has been determined that neither identified external motivation nor introjected external motivation affected attachment to the school's directly and indirectly. © 2021 The authors. All right reserved