De digitale transitie is mensenwerk. Onderzoek naar de noden op het vlak van (her)gebruik van digitale culturele content in de samenleving

Dit rapport is het resultaat van het onderzoeksproject ‘ECultuur’ dat door de UGent- onderzoeksgroepen MICT, GhentCDH en Cultuur & Educatie werd uitgevoerd voor het Departement Cultuur, Jeugd en Media. Het onderzoeksproject vertrekt vanuit de centrale vraag naar de voorwaarden die vervuld moeten worden om te kunnen spreken van een volwaardig digitaal ecosysteem voor de creatie, distributie, gebruik en hergebruik van digitale culturele content. Al te vaak wordt deze analyse hierbij verenigd tot de technische voorwaarden (van metadata- en andere standaarden tot repositories). Wij zien ook een aantal andere belangrijke voorwaarden die moeten gerealiseerd worden om voluit de vruchten te plukken van de mogelijkheden die de digitale omwenteling met zich meebrengt: kennis, vaardigheden en vooral ook een reeks attitudes die tot nu volgens ons onderontwikkeld zijn. Dit onderzoeksproject wenst inzicht te verwerven in de noden op het vlak van (1) enerzijds het aanbieden van digitale culturele content aan andere sectoren dan de cultuursector en (2) anderzijds het gebruik van digitale culturele content door organisaties uit die sectoren. De algemene onderzoeksvraag van het project luidt: “Aan welke voorwaarden moet de cultuursector voldoen zodat de behoeften van de hergebruikers van digitale culturele content vervuld kunnen worden?”

Motieven om oorlogsdoden te tonen in de pers: De dood fotografisch verbeeld in de geïllustreerde pers tijdens de Eerste Wereldoorlog†

Het geloof dat gruwelijke beelden in de media altijd choqueren is wijdverspreid. Met foto’s van oorlogsdoden die honderd jaar geleden, tijdens de Eerste Wereldoorlog, in de geïllustreerde pers verschenen, argumenteert dit artikel dat een verschrikkelijk beeld nooit tot slechts één mogelijke interpretatie leidt. Op Foucaultiaanse wijze gaat de aandacht uit naar het discours dat de betekenis van deze foto’s bepaalde. Aan de hand van een praktische methodologie ontleent aan het framing paradigma, worden vijf geïllustreerde magazines als casestudy geanalyseerd: Le Miroir uit Frankrijk, The War Illustrated (TWI) uit Groot-Brittannië, Berliner Illustrirte Zeitung (BIZ) uit Duitsland, 1914 Illustré uit België en Het Leven Geïllustreerd uit Nederland. Uit deze casestudy blijkt dat de pers niet alleen vandaag maar ook honderd jaar geleden gruwelijke foto’s publiceerde met een breed scala aan motieven. Choqueren was daar slechts één van