Risk assessment of adding Gasodor S-Free to natural gas

Om te herkennen wanneer te veel aardgas vrijkomt, en zo explosies te voorkomen, wordt er een geurstof aan toegevoegd. De huidige geurstof (tetrahydrothiofeen) bevat zwavel. Om de uitstoot van zwavel naar het milieu verder te verminderen onderzoekt Gasunie Transport Services de mogelijkheid om een andere, zwavelvrije geurstof, toe te voegen: Gasodor S-Free. Vanwege het omvangrijke gebruik van aardgas is het van belang voldoende zicht te hebben op mogelijke risico's van dit product. Het RIVM heeft onvoldoende informatie kunnen vinden om vast te stellen of het gebruik van Gasodor S-Free als geurstof in aardgas veilig is. De zorg bestaat dat dit product allergische reacties kan veroorzaken als het wordt ingeademd. Het gebruik van Gasodor S-Free wordt afgeraden totdat meer duidelijk is over het mogelijke risico op allergische reacties. Het RIVM geeft aanbevelingen voor vervolgonderzoek om het risico op deze reacties beter te kunnen beoordelen. Gasodor S-Free is een mengsel van drie stoffen, voornamelijk ethylacrylaat en methylacrylaat (samen 95 procent of meer), en een kleine fractie 2-ethyl-3-methylpyrazine. Mogelijke gevolgen van de twee hoofdbestanddelen zijn op basis van de huidige kennis niet goed te beoordelen. Bekend is dat ethylacrylaat en methylacrylaat de luchtwegen kunnen irriteren, maar door de lage concentraties worden geen normen overschreden. Ook zijn ze niet kankerverwekkend. Het is bekend dat beide stoffen allergische reacties kunnen veroorzaken bij huidcontact. Vergelijkbare effecten zouden ook kunnen optreden als de stof wordt ingeademd, maar dit kan op basis van de beschikbare informatie niet worden beoordeeld. Over nadelige effecten van de derde stof (2-ethyl-3-methylpyrazine) is onvoldoende informatie beschikbaar om een uitspraak te kunnen doen over mogelijke effecten op mens en milieu.As natural gas is odourless, an odorant is added to detect the release of gas and prevent explosions. The odorant (tetrahydrothiophene) that is currently used contains sulphur. So as not to add to current levels of sulphur in the environment, Gasunie Transport Services has investigated the possibility of adding another sulphur-free fragrance: Gasodor S-Free. Because of the extensive use of natural gas, it is important that the potential risks of this product are thoroughly evaluated. RIVM has not been able to find sufficient information to determine whether the use of Gasodor S-Free as an odorant in natural gas is safe. There is a concern that this product can cause allergic reactions if inhaled. Any application of Gasodor S-Free, therefore, should be discouraged until the possible risk of allergic reactions has been clarified. RIVM provides recommendations about which investigations could be conducted to assess the risk of these reactions more comprehensively. Gasodor S-Free is a mixture of three substances, mainly ethyl acrylate and methyl acrylate (together 95 percent or more), and a small percent of 2-ethyl-3-methylpyrazine. The possible consequences of the two main components cannot be judged properly based on current knowledge. Ethyl acrylate and methyl acrylate are known to irritate the respiratory tract, but the low concentrations in intended use of Gasodor S-Free do not exceed standards. Nor are they carcinogenic. However, it is known that both substances can cause allergic contact dermatitis. Allergic effects could also occur if the substance is inhaled, but this cannot be evaluated based on the available information. There is also insufficient information available on the adverse effects of the third substance (2-ethyl-3-methylpyrazine) for an assessment of the possible effects on humans and the environment to be madeSod

Volitional exaggeration of body size through fundamental and formant frequency modulation in humans

Several mammalian species scale their voice fundamental frequency (F0) and formant frequencies in competitive and mating contexts, reducing vocal tract and laryngeal allometry thereby exaggerating apparent body size. Although humans’ rare capacity to volitionally modulate these same frequencies is thought to subserve articulated speech, the potential function of voice frequency modulation in human nonverbal communication remains largely unexplored. Here, the voices of 167 men and women from Canada, Cuba, and Poland were recorded in a baseline condition and while volitionally imitating a physically small and large body size. Modulation of F0, formant spacing (∆F), and apparent vocal tract length (VTL) were measured using Praat. Our results indicate that men and women spontaneously and systemically increased VTL and decreased F0 to imitate a large body size, and reduced VTL and increased F0 to imitate small size. These voice modulations did not differ substantially across cultures, indicating potentially universal sound-size correspondences or anatomical and biomechanical constraints on voice modulation. In each culture, men generally modulated their voices (particularly formants) more than did women. This latter finding could help to explain sexual dimorphism in F0 and formants that is currently unaccounted for by sexual dimorphism in human vocal anatomy and body size

Phosphatidylserine targeting for diagnosis and treatment of human diseases

Cells are able to execute apoptosis by activating series of specific biochemical reactions. One of the most prominent characteristics of cell death is the externalization of phosphatidylserine (PS), which in healthy cells resides predominantly in the inner leaflet of the plasma membrane. These features have made PS-externalization a well-explored phenomenon to image cell death for diagnostic purposes. In addition, it was demonstrated that under certain conditions viable cells express PS at their surface such as endothelial cells of tumor blood vessels, stressed tumor cells and hypoxic cardiomyocytes. Hence, PS has become a potential target for therapeutic strategies aiming at Targeted Drug Delivery. In this review we highlight the biomarker PS and various PS-binding compounds that have been employed to target PS for diagnostic purposes. We emphasize the 35 kD human protein annexin A5, that has been developed as a Molecular Imaging agent to measure cell death in vitro, and non-invasively in vivo in animal models and in patients with cardiovascular diseases and cancer. Recently focus has shifted from diagnostic towards therapeutic applications employing annexin A5 in strategies to deliver drugs to cells that express PS at their surface

Nanotechnologie in medische hulpmiddelen

Nanotechnologie wordt steeds meer gebruikt voor medische hulpmiddelen. Talrijke medische disciplines profiteren van de innovaties die nanotechnologie mogelijk maakt. Ook neemt de kennis over hoe je de veiligheid van nanotechnologie moet beoordelen toe. Recente wetenschappelijke leidraden geven aan waarop moet worden gelet als nanotechnologie wordt gebruikt bij de fabricage van een medisch hulpmiddel. Kennis en leidraden vormen daarmee een goede basis om de risicobeoordeling van nanomedische hulpmiddelen uit te voeren. Dit blijkt uit een overzicht van het RIVM van het gebruik van nanotechnologie voor medische hulpmiddelen. Een van de belangrijkste trends is het gebruik van nanocoatings op allerlei implantaten. Hierdoor integreert het implantaat beter met het omliggende weefsel, wat de kans op afstoten of complicaties verkleint. Onder andere de cardiologie (coating op stents), orthopedie (coatings op heupimplantaat) en tandheelkunde (tandheelkundige implantaten) profiteren hiervan. Verder worden antimicrobiële eigenschappen van nanomaterialen gebruikt in coatings, voor wondverzorging en medisch textiel. Nanomaterialen kunnen ook natuurlijke weefsels nabootsen. Met behulp van nanotechnologie kunnen bij implantaten optimale biologische, fysische en mechanische eigenschappen worden gerealiseerd. Een derde trend hangt samen met de elektrische en magnetische eigenschappen van nanomaterialen. Deze worden vooral gebruikt in medische hulpmiddelen voor neurologie en cardiologie, bijvoorbeeld om hartritmestoornissen beter te verhelpen. Ook kunnen batterijen met een langere levensduur worden ontwikkeld voor implantaten. Een specifieke toepassing van nanotechnologie is oncologie. Voorbeelden zijn testen om kanker vroegtijdig op te sporen en hulpmiddelen om de grenzen te bepalen van tumoren of uitzaaiingen te detecteren tijdens een chirurgische ingreep. Ook kunnen nanomaterialen door lokale temperatuurverhogingen het effect van chemotherapie of bestraling versterken, of zelfs direct tumorcellen doden. Net als bij alle medische producten moet de risicobeoordeling van nanomedische hulpmiddelen per product worden uitgevoerd. De kans dat een nanomateriaal vrij beschikbaar komt in het lichaam, bepaalt hoe diepgaand de 'nano' risicobeoordeling moet zijn.The application of nanotechnologies in medical devices is a growing area and numerous medical disciplines benefit from innovative features enabled by nanotechnologies. Knowledge about the safety evaluation of nanotechnology is also evolving. Recently, scientific guidance has become available, specifying considerations to be taken into account when nanotechnology is used for the manufacture of a medical device. The combination of knowledge and guidance forms a suitable basis for the risk assessment of nanomedical devices. These are the main conclusions of an overview performed by RIVM on applications of nanotechnology in medical devices. One of the most important types of nanotechnological applications is nanocoatings, which increase biocompatibility and thus improve integration with the surrounding tissues of a variety of medical implants used, for example, in cardiology (stent coating), orthopaedics (coating on joint replacement implants) and dentistry (dental implants). In addition, antimicrobial properties of nanomaterials are used in coatings, and also in wound care and medical textiles. Another clear trend is the use of nanomaterials to mimic naturally occurring structures. This leads to optimal biological, physical, and mechanical characteristics of implants. A third trend of applications is related to the electrical and magnetic properties of materials on the nanoscale. This is especially relevant to medical devices used in neurology and cardiology, for instance to improve the treatment of cardiac arrhythmia. Furthermore, nanotechnologies enable the development of batteries with greatly increased lifetime for use in active implantable medical devices. A number of nanotechnology applications are specific to oncology. Examples include diagnostic tests used in the early detection of cancer, and devices for the identification of the boundaries of a tumour or metastases during surgical interventions. Nanomaterials can also enhance the effect of therapies like chemotherapy or radiation therapy through locally increased temperature, or they can kill tumour cells directly at high temperature. Like all medical products, the risk assessment of nanomedical devices needs to be performed on a case-by-case basis. The potential for release, leading to a higher or lower exposure to nanomaterials, is considered the most important feature driving the extent of the "nano" risk assessment.Ministerie van VW