What is the optimal length of stay in hospital for ST elevation myocardial infarction treated with primary percutaneous coronary intervention?

Backgound: The aim of this study was to evaluate the safety and practicality of very early (within 48 h) discharge with long-term follow-up results, and to define an optimal length of stay in hospital for patients with ST elevation myocardial infarction (STEMI) according to their demographic characteristics and risk assessment. Methods: A total of 267 patients with STEMI successfully treated with primary coronary intervention were retrospectively analyzed. Patients was divided into four groups according to length of hospitalization: 24 hours, 48 hours, 72 hours, and more than 72 hours. The groups were compared in terms of the patients’ demographic and clinical characteristics, short- and long-term follow-up results, mortality, revascularization and major adverse cardiac events (MACE). Results: More than two thirds of the patients were discharged within 48 hours (68.9%). No difference was observed between groups in terms of one month and one year MACE and one year restenosis. However, one month restenosis was slightly higher in the fourth group. At the end of the first year, there had been only four deaths, and these were in the third and fourth groups. There were no deaths among patients discharged within 48 hours. Killip class, left ventricular ejection fraction, multi-vessel disease and diabetes were the major determinants of length of stay in hospital. Conclusions: Very early discharge is safe and feasible and does not increase the mortality rate. Uncomplicated STEMI patients with single vessel disease could be discharged after 24 hours. Patients with multi-vessel disease classified in the low risk group could be discharged after 48 hours. (Cardiol J 2011; 18, 4: 378–384

Wpływ aktywności fosfatazy zasadowej w surowicy na wieńcowe krążenie oboczne

Background: Serum alkaline phosphatase (ALP) level has been shown to be a prognostic factor for myocardial infarction and stroke via its promotion of vascular calcification.Aim: To investigate for the first time the correlation between serum ALP level and coronary collateral circulation (CCC) development. Methods: A total of 356 patients with stable angina pectoris were evaluated retrospectively. Patients were classified according to ALP level and CCC grade. Rentrop 0–1 flow was defined as impaired CCC. Serum ALP > 129 mg/dL in men and > 104 mg/dL in women was defined as elevated ALP. All groups were compared statistically according to clinical, laboratory and demographic features. Results: Impaired CCC was observed in 53.7% of the patients. The mean ALP level was 102.8 ± 57.9 mg/dL, and elevated ALP levels were obtained in 19.4% of cases. There was a significant correlation between ALP and CCC grade, and impaired CCC was associated with relatively higher ALP values (65.2% vs. 50.9%, p = 0.03). Multivariate regression analysis also showed a significant correlation between elevated ALP level and impaired CCC (OR 1.85, with a 95% CI 1.056–3.264; p = 0.03). Conclusions: Serum ALP is a widely avaliable unfavourable prognostic parameter in coronary heart disease. Elevated ALP levels were associated with inadequate CCC, which supports the previously reported literature concerning the negative prognostic value of ALP levels in cardiovascular settings. Wstęp: Jak wskazują badania, aktywność fosfatazy zasadowej (ALP) w surowicy jest czynnikiem prognostycznym zawału serca i udaru mózgu, ponieważ enzym ten wpływa na zwiększenie uwapnienia naczyń krwionośnych. Cel: Celem pracy było zbadanie po raz pierwszy korelacji między aktywnością ALP w surowicy a rozwojem wieńcowego krążenia obocznego (CCC). Metody: W badaniu retrospektywnie oceniono 356 chorych ze stabilną dławicą piersiową. Osoby te podzielono na grupy w zależności od aktywności ALP i stopnia CCC. Upośledzenie CCC definiowano jako przepływ stopnia 0–1 wg klasyfikacji Rentropa. Aktywność ALP w surowicy wynoszącą > 129 mg/dl u mężczyzn i > 104 mg/dl u kobiet uznawano za podwyższenie aktywności ALP. Przeprowadzono porównania statystyczne parametrów klinicznych, laboratoryjnych i demograficznych między wszystkimi grupami. Wyniki: Niedostateczne CCC zaobserwowano u 53,7% chorych. Średnia aktywność ALP wynosiła 102,8 ± 57,9 mg/dl, a podwyższoną aktywność ALP wykryto u 19,4% pacjentów. Wykazano istotną korelację między aktywnością ALP a stopniem CCC; słabsze CCC wiązało się z proporcjonalnie wyższymi aktywnościami ALP (65,2% vs. 50,9%; p = 0,03). Również wieloczynnikowa analiza regresji wykazała istotną zależność między wyższymi aktywnościami ALP a słabszym CCC (OR 1,85; 95% CI 1,056–3,264; p = 0,03). Wnioski: Aktywność ALP w surowicy jest powszechnie dostępnym parametrem rokowniczym w chorobie wieńcowej. Podwyższone aktywności ALP wiązały się z niedostatecznym CCC, co potwierdza wyniki wcześniejszych doniesień dotyczących znaczenia tego parametru jako wskaźnika niekorzystnego rokowania u pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi

Wpływ stężenia fosfatazy zasadowej w surowicy na patofizjologiczny mechanizm nefropatii kontrastowej

Background: Contrast-induced nephropathy (CIN) accounts for 10% of all causes of hospital-acquired renal failure. It leadsto a prolonged in-hospital stay, and represents a powerful predictor of poor early and late outcomes. More than half of casesare observed after cardiovascular procedures.Aim: To determine the predictive value of the serum alkaline phosphatase (ALP) level in the development of CIN, something which has not been assessed before.Methods: We prospectively evaluated a total of 430 patients with acute coronary syndrome. Patients were classified according to the development of CIN and both groups were compared statistically according to clinical, laboratory and demographic features, including the serum ALP level.Results: CIN was observed in 20.5% of patients. Advanced age, male gender, elevated creatinine, uric acid and phosphate levels, and low glomerular filtration rate were correlated with the development of CIN. Correlation analysis also showed a significant association between the ALP level and the development of CIN (126.1 ± 144.9 vs. 97.2 ± 46.9, p = 0.004). Univariate regression analysis also showed the impact of ALP on the development of CIN (OR 1.004, 95% CI 1.001–1.007, p = 0.02).Conclusions: Our outcomes indicate a possible active role of ALP in the mechanism of CIN. An elevated ALP level may predict the development of CIN. Wstęp: Nefropatia kontrastowa (CIN) stanowi 10% wszystkich jatrogennych niewydolności nerek. Jest ona przyczyną przedłużonej hospitalizacji i stanowi silny czynnik prognostyczny wczesnych i odległych powikłań. Ponad połowa przypadków CIN występuje po procedurach w obrębie układu sercowo-naczyniowego.Cel: Celem badania było określenie wartości prognostycznej stężenia w surowicy fosfatazy zasadowej (ALP) w odniesieniu do ryzyka rozwoju CIN; zagadnienie to nie było wcześniej oceniane.Metody: Autorzy dokonali prospektywnej oceny 430 chorych z ostrym zespołem wieńcowym. Chorych podzielono na grupy w zależności od rozwoju CIN, a następnie przeprowadzono statystyczną analizę porównawczą obu grup pod względem parametrów klinicznych, laboratoryjnych i demograficznych, w tym stężenia ALP w surowicy.Wyniki: U 20,5% chorych stwierdzono CIN. Czynnikami związanymi z rozwojem CIN były: podeszły wiek, płeć męska, podwyższone stężenie kwasu moczowego i ALP oraz niska filtracja kłębuszkowa. W analizie korelacji wykazano istotny związek między stężeniem ALP a rozwojem CIN (126,1 ± 144,9 vs. 97,2 ± 46,9; p = 0,004). Również analiza wieloczynnikowa wykazała wpływ stężenia ALP na rozwój CIN (OR 1,004; 95% CI 1,001–1,007; p = 0,02).Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują, że ALP może odgrywać aktywną rolę w mechanizmie rozwoju CIN. Zwiększone stężenie ALP może być czynnikiem prognostycznym rozwoju CIN