Causes and consequences of falls in Parkinson disease patients in a prospective study

Background and purpose: Falls are common events in Parkinson disease (PD) but only a few prospective studies have focused on causes and consequences of falls in PD patients. The aim of the study was prospective analysis of direct causes and consequences of falls in PD patients in comparison to the control group. Material and methods: One hundred PD patients and 55 age-matched controls were enrolled in the study. The diagnostic workup in all patients included neurological examination, Unified Parkinson’s Disease Rating Scale, magnetic resonance imaging, electroencephalography, ultrasonography, otolaryngological, ophthalmological and autonomic function examination. During 12 months of follow-up, falls were registered in both groups, direct causes were classified according to the St. Louis and Olanow classification, and consequences were established. Results: Falls occurred in 54% of PD patients and in 18% of control subjects. Analysis of direct causes of falls revealed that sudden falls were the most common (31%), followed by episodes of freezing and festination (19.6%), neurological and sensory disturbances (mostly vertigo) (12%), environmental factors (12%), postural instability (11%), orthostatic hypotension (4%), and severe dyskinesia (3.6%); 6.19% of falls were unclassified; 22% of patients had the same etiology of subsequent falls. In PD patients, intrinsic factors were dominant, whereas in the control group intrinsic and extrinsic factors occurred with the same frequency. Every third fall intensified fear of walking. 34% of falls caused injuries; among them bruises of body parts other than the head were most frequent. Conclusions: Intrinsic factors are the most common causes of falls in PD. Every third fall intensifies fear of walking and causes injuries

Wystąpienie upadków w chorobie Parkinsona wiąże się z pogorszeniem regulacji czynności serca w czasie pionizacji

Background and purpose It is not clear how cardiovascular autonomic nervous system dysfunction can affect falls in Parkinson disease (PD) patients. The aim of the study was to evaluate cardiovascular autonomic responses to orthostatic stress and occurrence of falls in PD patients over a period of 1-2 years. Material and methods In 53 patients, who either experienced at least one fall during 12 months preceding the study onset (fallers) or did not fall (non-fallers), we monitored RR intervals (RRI), heart rate (HR) and systolic (SBP) and diastolic (DBP) blood pressure, and calculated the coefficient of variation of RRI (RRI-CoV) and the ratio of low to high frequency spectral powers of RRI oscillations (LF/HF) at rest and upon tilting at study entry and after at least 12 months. Based on the number of falls at study closure, we identified three subgroups: non-fallers, chronic fallers, and new fallers. Results At study entry, RR-CoV, SBP, or DBP did not differ between fallers and non-fallers, while LF/HF ratios were lower in fallers than non-fallers at rest and upon tilting. After the follow-up period, HR and RRI-CoV responses to head-up tilt were reduced in new fallers as compared to study entry, whereas these variables remained unchanged during the study in non-fallers and chronic fallers. Prevalence of orthostatic hypotension did not differ between subgroups of patients. Conclusions Cardiac responses to orthostatic stress deteriorate in PD patients who begin to fall. Orthostatic blood pressure responses remain unchanged over time and are not associated with falls in PD.Wstęp i cel pracy Do tej pory nie ustalono, czy istnieje związek pomiędzy zaburzeniami czynności autonomicznego układu nerwowego (AUN) a występowaniem upadków u osób z chorobą Parkinsona (ChP). Celem badania była ocena odpowiedzi AUN na pionizację oraz ocena częstości występowania upadków u chorych na ChP w czasie obserwacji wynoszącej 1–2 lata. Materiał i metody W badaniu uczestniczyło 53 chorych, którzy na wstępie zostali podzieleni na pacjentów z upadkami w wywiadzie (co najmniej jeden upadek w ciągu 12 miesięcy poprzedzających badanie) i pacjentów bez upadków. Monitorowano odstępy RR (RRI), częstość rytmu serca (HR), ciśnienie skurczowe (SBP) i rozkurczowe (DBP), obliczono współczynnik wariancji odstępów RR (RRI-CoV) oraz iloraz mocy widm oscylacji RRI w zakresie niskich i wysokich częstotliwości (LF/HF) w pozycji leżącej i po pionizacji. Powyższe zmienne oceniono na początku badania i po co najmniej 12 miesiącach. Uczestnicy badania zostali podzieleni na 3 grupy: grupę pacjentów bez upadków w wywiadzie i w czasie obserwacji, grupę pacjentów, którzy upadali przed badaniem i podczas badania, oraz grupę pacjentów, którzy zaczęli upadać w trakcie obserwacji. Wyniki Na początku badania RRI-CoV, SBP i DBP nie różniły się pomiędzy chorymi z upadkami i bez upadków, natomiast wartości LF/HF w pozycji leżącej i po pionizacji były mniejsze u pacjentów upadających w stosunku do chorych bez upadków. W badaniu końcowym odpowiedzi HR oraz RRI-CoV na pionizację były mniejsze niż w badaniu wstępnym u chorych bez upadków w wywiadzie, którzy zaczęli upadać dopiero w czasie okresu obserwacji, podczas gdy te zmienne nie uległy zmianie u chorych bez upadków i stale upadających. Nie stwierdzono różnic w występowaniu niedo-ciśnienia ortostatycznego w badanych podgrupach pacjentów. Wnioski Odpowiedź HR na pionizację pogarsza się u tych chorych na Chp którzy zaczynają upadać. Odpowiedź ciśnienia tętniczego na pionizację nie zmienia się w czasie rocznej do dwuletniej obserwacji i nie ma związku z obecnością upadków w ChP

Wystąpienie upadków w chorobie Parkinsona wiąże się z pogorszeniem regulacji czynności serca w czasie pionizacji

Background and purpose It is not clear how cardiovascular autonomic nervous system dysfunction can affect falls in Parkinson disease (PD) patients. The aim of the study was to evaluate cardiovascular autonomic responses to orthostatic stress and occurrence of falls in PD patients over a period of 1-2 years. Material and methods In 53 patients, who either experienced at least one fall during 12 months preceding the study onset (fallers) or did not fall (non-fallers), we monitored RR intervals (RRI), heart rate (HR) and systolic (SBP) and diastolic (DBP) blood pressure, and calculated the coefficient of variation of RRI (RRI-CoV) and the ratio of low to high frequency spectral powers of RRI oscillations (LF/HF) at rest and upon tilting at study entry and after at least 12 months. Based on the number of falls at study closure, we identified three subgroups: non-fallers, chronic fallers, and new fallers. Results At study entry, RR-CoV, SBP, or DBP did not differ between fallers and non-fallers, while LF/HF ratios were lower in fallers than non-fallers at rest and upon tilting. After the follow-up period, HR and RRI-CoV responses to head-up tilt were reduced in new fallers as compared to study entry, whereas these variables remained unchanged during the study in non-fallers and chronic fallers. Prevalence of orthostatic hypotension did not differ between subgroups of patients. Conclusions Cardiac responses to orthostatic stress deteriorate in PD patients who begin to fall. Orthostatic blood pressure responses remain unchanged over time and are not associated with falls in PD

Częstość występowania i czynniki ryzyka upadków w chorobie Parkinsona: badanie prospektywne

Background and purpose Although Parkinson disease (PD) patients suffer falls more frequently than other old people, only a few studies have focused on identifying the specific risk factors for falls in PD patients. The aim of this study was to assess the incidence and risk factors of falls in a prospective study in comparison to a control group. Material and methods One hundred patients with PD were recruited to the study along with 55 gender- and age-matched healthy controls. Both groups were examined twice; the second examination took place one year after the first one. Examination of the PD group included: medical history including falls, neurological examination, assessment of the severity of parkinsonism [Unified Parkinson's Disease Rating Scale (UPDRS), Schwab and England scale (S&E), Hoehn and Yahr scale (H&Y), Mini-Mental State Examination (MMSE)], Hamilton scale and quality of life scales (SF-36, EQ-5D) and Freezing of Gait Questionnaire (FOG-Q). In both groups falls were recorded over the 12 months. Frequent fallers are defined as having more than 3 falls a year. Results Over the year falls occurred in 54% of PD patients and 18% of controls. In a prospective study 28% of PD patients fell more frequently than in retrospective analysis. Frequent fallers were found in 20% of patients and in 7% of controls. Fallers showed higher scores in UPDRS, H&Y, S&E, MMSE, and Hamilton scale than non-fallers. Independent risk factors for falls were: age, previously reported falls and higher score in the FOG-Q. Conclusions Falls in PD patients occurred three times more frequently than in controls. Independent risk factors for falls were: high score in FOG-Q, older age and presence of falls in medical history.Wstęp i cel pracy Mimo że upadki są częstsze u chorych na chorobę Parkinsona (ChP) niż u innych starszych osób, dotąd tylko kilka prac koncentrowało się na określeniu specyficznych czynników ryzyka upadków w ChP. Celem badania była ocena częstości występowania i czynników ryzyka upadków w badaniu prospektywnym w porównaniu z grupą kontrolną. Materiał i metody Stu chorych na ChP oraz 55 zdrowych osób dobranych pod względem wieku i płci zostało włączonych do badania. Obie grupy były oceniane dwukrotnie, na początku badania i po upływie roku. Ocena chorych na ChP obejmowała: wywiad lekarski z uwzględnieniem upadków, badanie neurologiczne, ocenę nasilenia objawów parkinsonizmu [Unified Parkinson's Disease Rating Scale (UPDRS), skalę Schwaba i Englanda (S&E), skalę Hoehn i Yahra (H&Y), Mini-Mental State Examination (MMSE)], skalę Hamiltona, ocenę jakości życia (SF-36, EQ-5D) oraz kwestionariusz Freezing of Gait Questionnaire (FOG-Q). W obu grupach upadki były rejestrowane prospektywnie przez 12 miesięcy. Mianem często upadających określano osoby z więcej niż 3 upadkami w roku. Wyniki W rocznej obserwacji upadki wystąpiły u 54% chorych na ChP i 18% osób z grupy kontrolnej. W ocenie prospektywnej 28% chorych na ChP upadało częściej niż w ocenie retrospektywnej. Częste upadki stwierdzono u 20% chorych na ChP i 7% osób z grupy kontrolnej. U często upadających w porównaniu z nieupadającymi stwierdzono większe nasilenie objawów w skalach UPDRS, S&E, H&Y, MMSE oraz w skali Hamiltona. Niezależnymi czynnikami ryzyka upadków były jednak: wiek, wcześniejsze raportowanie upadków oraz większa punktacja w FOG-Q. Wnioski Upadki występują trzykrotnie częściej u chorych na ChP w porównaniu z grupą kontrolną. Niezależnymi czynnikami ryzyka upadków są: wysoka punktacja w FOG-Q, starszy wiek oraz występowanie upadków w wywiadzie