Leczenie rytuksymabem ziarniniakowatości z zapaleniem naczyń i mikroskopowego zapalenia naczyń

  Od dawna poszukuje się nowych możliwości leczenia chorych z zapaleniami naczyń. Cyklofosfamid (CYC) i glukokortykosteroidy (GKS) są powszechnie stosowanymi lekami w leczeniu zapaleń naczyń. Powyższy sposób leczenia powikłany jest wieloma działaniami niepożądanymi CYC (niepłodność, uszkodzenie szpiku, krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego oraz nowotwory), a także działaniami niepożądanymi po stosowaniu GKS. Poza za tym nie u wszystkich chorych uzyskuje się remisję, a ponadto częste są nawroty choroby. Poszukiwanie nowych rozwiązań w leczeniu tych chorób doprowadziło do zastosowania leków biologicznych. Wynikało to między innymi ze zwrócenia większej uwagi na redukcję toksyczności leczenia, częstości i ciężkości działań niepożądanych oraz z faktu, że około 20% chorych nie odpowiada na standardową terapię i utrzymywania się nadal wysokiego odsetka (50%) nawrotów choroby. Jednym z leków biologicznych, który okazał się skuteczny w leczeniu GPA i MPA jest rytuksymab (RTX). Rytuksymab jest skuteczny w leczeniu ciężkiej, aktywnej postaci zapalenia naczyń związanej z przeciwciałami ANCA. Odpowiedź na leczenie utrzymuje się długo i trwa dłużej u chorych wykazujących całkowitą odpowiedź kliniczną. Nie należy zapominać także o działaniach niepożądanych dobrze znanym reumatologom. Aktualnie wydaje się, że nie ma dobrze udokumentowanego badania, które leczenie jest lepsze RTX czy CYC z następnym leczeniem AZA lub MTX. Długo czekali chorzy i lekarze reumatolodzy na zatwierdzenie decyzji wprowadzenia w Polsce RTX do leczenia ziarniniakowatości z zapaleniem naczyń. Lek ten jest szansą na uzyskanie długiej remisji choroby u tych wszystkich chorych, gdzie mało skuteczny był cyklofosfamid. Forum Reumatol. 2016, tom 2, nr 1, 7–13 Słowa kluczowe: limfocyty B, rytuksymab, ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń; mikroskopowe zapalenie naczyń

The expansion of CD4(+)CD28(- )T cells in patients with rheumatoid arthritis

Clonal expansion of CD4(+)CD28(- )T cells is a characteristic finding in patients with rheumatoid arthritis (RA). Expanded CD4(+ )clonotypes are present in the peripheral blood, infiltrate into the joints, and persist for years. CD4(+)CD28(- )T cells are oligoclonal lymphocytes that are rare in healthy individuals but are found in high percentages in patients with chronic inflammatory diseases. The size of the peripheral blood CD4(+)CD28(- )T-cell compartment was determined in 42 patients with RA and 24 healthy subjects by two-color FACS analysis. The frequency of CD4(+)CD28(- )T cells was significantly higher in RA patients than in healthy subjects. Additionally, the number of these cells was significantly higher in patients with extra-articular manifestations and advanced joint destruction than in patients with limited joint manifestations. The results suggest that the frequency of CD4(+)CD28(- )T cells may be a marker correlating with extra-articular manifestations and joint involvement

Echokardiograficzna ocena zmian w układzie sercowo-naczyniowym u pacjentów z zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa

Wstęp: Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa należy do seronegatywnych spondyloartropatii. Proces zapalny obejmuje przede wszystkim przyczepy ścięgniste kręgosłupa oraz stawy obwodowe. Materiał i metody: Do badania włączono 38 chorych z rozpoznanym zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa. Grupę kontrolną stanowiło 25 zdrowych osób odpowiadających wiekiem i rozkładem płci grupie badanej. Pomiary echokardiograficzne wykonano według wytycznych i zakresów norm Amerykańskiego Towarzystwa Echokardiograficznego. Oceny funkcji rozkurczowej lewej komory serca dokonano na podstawie następujących wskaźników: prędkość maksymalna wczesnej fazy napełniania (E), prędkość maksymalna przedsionkowej fazy napełniania (A), stosunek E/A i czas rozkurczu izowolumetrycznego (IVRT). Wyniki: Nieprawidłowości w badaniu echokardiograficznym stwierdzono u 67% osób z grupy badanej i u 32% z grupy kontrolnej. Niedomykalność zastawki aortalnej wystąpiła u 21% badanych i u 4% pacjentów z grupy kontrolnej. Frakcja wyrzutowa, frakcja skracania, wymiary jam serca (poza lewym przedsionkiem) nie wykazywały istotnych statystycznie różnic. Wypadanie płatka zastawki mitralnej stwierdzono u 8% osób w badanej grupie, natomiast tętniaka przegrody międzyprzedsionkowej u 13%. Wnioski: U pacjentów z zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa często występują zmiany w układzie sercowo-naczyniowym. Charakteryzują się one stałą progresją związaną z czasem trwania choroby. Stopień zaawansowania zmian stwierdzanych w badaniu echokardiograficznym jest niski. Zmiany te nie powodują poważnych następstw klinicznych, ale zaleca się wykonywanie badań kontrolnych i współpracę reumatologa z kardiologiem. (Folia Cardiol. 2005; 12: 221–228

Echokardiograficzna ocena zmian w układzie sercowo-naczyniowym u pacjentów z zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa

Wstęp: Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa należy do seronegatywnych spondyloartropatii. Proces zapalny obejmuje przede wszystkim przyczepy ścięgniste kręgosłupa oraz stawy obwodowe. Materiał i metody: Do badania włączono 38 chorych z rozpoznanym zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa. Grupę kontrolną stanowiło 25 zdrowych osób odpowiadających wiekiem i rozkładem płci grupie badanej. Pomiary echokardiograficzne wykonano według wytycznych i zakresów norm Amerykańskiego Towarzystwa Echokardiograficznego. Oceny funkcji rozkurczowej lewej komory serca dokonano na podstawie następujących wskaźników: prędkość maksymalna wczesnej fazy napełniania (E), prędkość maksymalna przedsionkowej fazy napełniania (A), stosunek E/A i czas rozkurczu izowolumetrycznego (IVRT). Wyniki: Nieprawidłowości w badaniu echokardiograficznym stwierdzono u 67% osób z grupy badanej i u 32% z grupy kontrolnej. Niedomykalność zastawki aortalnej wystąpiła u 21% badanych i u 4% pacjentów z grupy kontrolnej. Frakcja wyrzutowa, frakcja skracania, wymiary jam serca (poza lewym przedsionkiem) nie wykazywały istotnych statystycznie różnic. Wypadanie płatka zastawki mitralnej stwierdzono u 8% osób w badanej grupie, natomiast tętniaka przegrody międzyprzedsionkowej u 13%. Wnioski: U pacjentów z zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa często występują zmiany w układzie sercowo-naczyniowym. Charakteryzują się one stałą progresją związaną z czasem trwania choroby. Stopień zaawansowania zmian stwierdzanych w badaniu echokardiograficznym jest niski. Zmiany te nie powodują poważnych następstw klinicznych, ale zaleca się wykonywanie badań kontrolnych i współpracę reumatologa z kardiologiem. (Folia Cardiol. 2005; 12: 221–228

Serum Interleukin-23 in Polish Patients with Systemic Lupus Erythematosus: Association with Lupus Nephritis, Obesity, and Peripheral Vascular Disease

Objectives. To analyze the correlation between the serum concentration of interleukin- (IL-) 23 and atherosclerotic changes, traditional atherosclerotic risk factors, the autoantibody profile, and involvement of selected organs in systemic lupus erythematosus (SLE) patients. Patients and Methods. We studied 94 SLE patients and 27 controls. We analyzed the IL-23 serum concentration, autoantibodies, carotid intima-media thickness and atherosclerotic plaque, the ankle-brachial index, atherosclerotic risk factors, and organ manifestations. Results. Concentrations of IL-23 significantly differed between SLE patients and the controls (p=0.0015). On the basis of multivariate stepwise analysis, we revealed that high levels of IL-23 were associated with atherosclerotic plaque in common femoral arteries (OR = 12.67; 95% CI: 1.41–113.84), lupus nephritis (OR = 3.69; 95% CI: 1.16–12.22), and obesity (OR = 4.21; 95% CI: 1.40–12.67). Autoantibodies related to IL-23 were anti-phosphatidylethanolamine antibodies (OR = 11.06; 95% CI: 1.24–98.65) and anti-SS-B/La antibodies (OR = 15.43; 95% CI: 1.73–137.25). Conclusions. IL-23 may be involved in lupus nephritis pathogenesis. Through its association with obesity and selected antiphospholipid antibodies, IL-23 might promote a hypercoagulable state contributing to atherothrombosis development in SLE patients

Anti-Phosphatidylethanolamine and Anti-Phosphatidylserine Antibodies—Association with Renal Involvement, Atherosclerosis, Cardiovascular Manifestations, Raynaud Phenomenon and Disease Activity in Polish Patients with Systemic Lupus Erythematosus

Objective. To evaluate the association between anti-phosphatidylethanolamine (aPE) and anti-phosphatidylserine (aPS) antibodies and cardiovascular risk, organ involvement and disease activity in systemic lupus erythematosus (SLE) patients. Methods. We studied 93 SLE patients and 30 controls. We analyzed levels of anti-phospholipid antibodies, including aPS and aPE, the profiles of antinuclear, anti-neutrophil cytoplasmic (ANCA) and anti-endothelial antibodies, carotid intima-media thickness (cITM) and atherosclerotic plaque presence, ankle-brachial and high resistance indices, atherosclerotic risk factors, organ manifestations and treatment. Results. Levels of aPS and aPE were significantly higher in SLE patients in comparison with the controls (p = 0.038 and p = 0.044, respectively). aPS was associated with the risk of Raynaud’s phenomenon (p = 0.021) development. aPE increased the risk of renal involvement (p = 0.049), cerebral stroke (p = 0.050), high vlues of cIMT (p = 0.041) development as well as occurrence of selected serological markers associated with activity of the disease such as anti-double stranded DNA (p = 0.021). The long duration of regular smoking (p = 0.021) and the high number of cigarettes/day (p = 0.015) were significantly associated with the risk of aPE occurrence. Conclusions. Patients with aPS and aPE are at risk of vascular involvement. Especially the presence of aPE may significantly increase the risk of thrombotic complications development in SLE patients without classical serological markers of APS. Finally, aPE might be used as a marker of disease activity and risk of renal injury development in this patient group. The classical atherosclerotic markers including lipid indices play an important role in complex analysis of cardiovascular risk in lupus patients and enable to identify patients at the highest risk and implement effective preventive, diagnostic and therapeutic procedures

Association of antineutrophil cytoplasmic antibody (ANCA) specificity with the demographic and clinical characteristics of patients with ANCA-associated vasculitides

Introduction Antineutrophil cytoplasmic antibody (ANCA)–associated vasculitis (AAV) is characterized by the presence of proteinase-3(PR3) or myeloperoxidase(MPO) ANCA. In over 90% of cases, PR3-ANCA are associated with GPA. However, they are also rarely found in MPA and EGPA. On the other hand, MPO-ANCA being characteristic for MPA (>90% of cases), are also found in about 40% of EGPA and 5% of GPA patients. On the ground of this overlap, clinical importance of ANCA specificity identification has been questioned. Patients and methods We conducted a multicenter study AAV patients (417–GPA, 106–MPA, 102-EGPA; diagnosed between 1990 and 2016), included in the POLVAS registry. Data were systematically collected according to a standardized protocol. Results In the ANCA positive group (anti-MPO, anti-PR3) male to female ratio was 1:1, whereas in ANCA negative subgroup - 1:2, regardless of the AAV diagnosis. Anti-MPO antibodies were present in a significantly older patients. Patients with MPO+ GPA and MPO+ EGPA were older than those with corresponding ANCA-negative GPA and EGPA as well as PR3+ AAV. Moreover, ANCA-negative AAV were characterized by a low risk of ESKD and death. Conclusions The presence and specificity of ANCA in AAV patients is related to sex and age, determines their organ involvement and influences mortality as previously shown. Patients with MPO-ANCA-positive AAV constitute a clinically homogeneous group, whereas PR3-ANCA-positive patients are much more clinically heterogeneous. ANCA negative AAV patients are characterized by better prognosis. Thus, ANCA identification is an indispensable element and should not be omitted in establishing AAV diagnosis