Blood pressure pattern and variability in adult patients after successful repair of coarctation of the aorta in adults

Wstęp Zaburzony dobowy profil ciśnienia tętniczego, szczególnie często stwierdzany we wtórnych postaciach nadciśnienia tętniczego, determinuje nasilenie uszkodzeń narządowych u chorych z nadciśnieniem. Jedną z przyczyn narastających uszkodzeń narządowych u pacjentów po udanej operacji koarktacji aorty mogą być nieprawidłowości dobowego rytmu ciśnienia, spowodowane zmianami hemodynamicznymi związanymi z zabiegiem naprawczym koarktacji aorty lub pojawiające się w przebiegu choroby nadciśnieniowej. Celem pracy była ocena zachowania się zmienności i dobowego rytmu ciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów będących w odległej obserwacji po korekcji chirurgicznej koarktacji aorty z nadciśnieniem (grupa CoA NT) i bez nadciśnienia (grupa CoA CP) w porównaniu z pacjentami z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym (grupa NTP). Materiał i metody Badaniami objęto 32 chorych ze zwężeniem cieśni aorty po udanej operacji korekcji wady. Grupę kontrolną stanowiło 20 pacjentów z grupy NTP. Wśród pacjentów z koarktacją aorty u 11 rozpoznano nadciśnienie (grupa CoA NT), a pozostałych 21 pacjentów bez nadciśnienia zaliczono do grupy CoA CP. U wszystkich badanych zmierzono ciśnienie tętnicze metodą tradycyjną oraz wykonano 24-godzinne monitorowanie ciśnienia tętniczego (ABPM). Na jego podstawie obliczano nocny spadek ciśnienia tętniczego oraz zmienność dobową ciśnienia (ZmD CT). Pacjentów klasyfikowano jako dippers lub jako non-dippers na podstawie nasilenia (wartość graniczna — 10%) nocnego spadku ciśnienia. Wyniki Częstość zjawiska non-dipper wynosiła 44% w grupie CoA CP, 73% w grupie CoA NT i 20% w grupie NTP. Nocny spadek ciśnienia tętniczego skurczowego był istotnie mniejszy w grupie CoA NT w porównaniu z grupami CoA CP i NTP. Natomiast nocny spadek ciśnienia tętniczego rozkurczowego był istotnie mniejszy w obydwu grupach CoA w porównaniu z pacjentami z grupy NTP. ZmD SCT wynosiła 7,8 ± 1,9 mm Hg w grupie CoA CP i była niższa niż w grupach CoA NT i NTP (odpowiednio 11,8 ± mm Hg i 12,3 ± 2,3 mm Hg). Natomiast ZmD RCT w grupie CoA CP (7,3 ± 1,6 mm Hg) była niższa tylko w porównaniu z grupą NTP (10,4 ± 2,3 mm Hg) i nieznamiennie w porównaniu z grupą CoA NT (9,2 ± 2,1 mm Hg). Wnioski 1. Pacjenci po udanym zabiegu chirurgicznym koarktacji aorty, szczególnie ci z towarzyszącym nadciśnieniem tętniczym, wykazywali istotnie mniejszy nocny spadek ciśnienia tętniczego i częściej byli klasyfikowani jako non-dippers w porównaniu z pacjentami z grupy NTP. 2. Zmienność dobowa ciśnienia była zwiększona u pacjentów z grupy CoA NT w porównaniu z pacjentami z grupy CoA CT, ale w tym samym stopniu co u pacjentów z grupy NTP. 3. Zaobserwowane nieprawidłowości dobowego profilu ciśnienia wiążą się zarówno z konsekwencjami koarktacji aorty, jak i obecnością nadciśnienia tętniczego.Background Abnormal 24-h blood pressure profile is a frequent finding in patients with secondary forms of hypertension. It correlates with severity of end-organ damage in hypertensive patients. One can make hypothesis that increased incidence of end-organ damage in patients after a successful operation of coarctation of the aorta is connected with abnormal 24-h blood pressure profile caused by hemodynamic abnormalities due to recurrent aortic obstruction or hypertensive disease. The aim of the study was to evaluate 24-h blood pressure pattern and variability in adult patients long after successful surgical, having normal (group CoA CP) or increased (group CoA NT) blood pressure in comparison with patients with primary hypertension (group NTP). Material and methods Thirty two patients after a successful operation of coarctation of the aorta were studied. Control group consisted of 20 NTP patient. We found 11 CoA NT patients and 21 CoA CP patients among those with coarctation of the aorta. Blood pressure was measured traditionally and 24-h ABPM was performed in all patients. Based on it nocturnal blood pressure fall (NBPF) and blood pressure variability (BPV) was calculated. Patients were classified as dippers and nondippers according to extend of NBPF (threshold - 10 %). Results Forty four % patients in CoA CP group, 73% patients in CoA NT group and 20% patients in NTP group were nondippers. Systolic NBPF was significantly impaired in CoA NT patients in comparison with CoA CP and NTP patients, while diastolic NBPF was significantly smaller in both CoA NT and CoA CP patients in comparison with NTP patients. Systolic BPV was 7.8 ± 1.9 mm Hg in CoA CP group and was significantly lower than in CoA NT and NTP groups (11.8 ± mm Hg and 12.3 ± 2.3 mm Hg respectively). Diastolic BPV in CoA CP group (7.3 ± 1.6 mm Hg) was significantly lower than in NTP group (10.4 ± 2.3 mm Hg) but insignificantly in comparison with CoA NT group (9.2 ± 2.1 mm Hg). Conclusions 1. Patients after successful surgical repair of coarctation of the aorta, especially those with hypertension, have blunted nocturnal blood pressere fall and are more frequently classified as non-dippers in comparison with patients with primary hypertension. 2. BPV is increased in CoA NT patients in comparison with CoA CP patients, but to the same extent as with NTP patients. 3. It seems that abnormalities of 24-h blood pressure in patients after operation of coarctation of the aorta are connected both with hemodynamic changes due recurrent aortic obstruction and presence of hypertension

Effect of weight reduction on aortic compliance in elderly hypertensive patients

Wstęp W populacji osób starszych, w której często spotyka się skojarzenie nadciśnienia tętniczego z otyłością, występuje podwyższone ryzyko chorób układu sercowo-naczyniowego. Dominującą postacią nadciśnienia tętniczego w tej grupie pacjentów jest izolowane nadciśnienie skurczowe (ISH), które wynika ze spadku podatności dużych tętnic przepływowych. Otyłość wpływa niekorzystnie na podatność aorty, co ujawnia się w wieku podeszłym. Wpływ redukcji masy ciała na własności sprężyste aorty nie jest jednoznaczny. Materiał i metody 52 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym w wieku powyżej 65 lat podzielono podzielono na dwie podgrupy: z nadwagą i z otyłością typu brzusznego. U wszystkich badanych oznaczano wskaźnik masy ciała (BMI), wskaźnik talia/biodra (WHR) i prędkość fali tętna (PVW) w aorcie przed 6-miesięcznym programem redukcji masy ciała, który obejmował dietę redukcyjną i wzrost aktywności fizycznej (ćwiczenia aerobowe), i po jego zakończeniu. Wyniki Szybkość fali tętna w aorcie była istotnie wyższa w podgrupie osób z nadciśnieniem z otyłością w porównaniu z podgrupą osób z nadciśnieniem z nadwagą. Po 6 miesiącach trwania programu redukcji masy ciała uzyskano oczekiwany efekt w postaci co najmniej 9-procentowego obniżenia BMI u 51% chorych z nadwagą i u 56% chorych z otyłością. Znamienny spadek szybkości fali tętna w aorcie wystąpił jedynie w podgrupie osób otyłych, u których stwierdzono redukcję masy ciała i to niezależnie od stopnia tej redukcji. W całej podgrupie osób z nadwagą oraz u tych otyłych pacjentów, którzy nie uzyskali spadku BMI, nie stwierdzono istotnych zmian szybkości fali tętna w aorcie. Wnioski 1. Redukcja masy ciała powoduje poprawę podatności dużych naczyń u otyłych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w podeszłym wieku. 2. U osób z nadciśnieniem w podeszłym wieku z nadwagą redukcja masy ciała nie wiąże się z poprawą własności sprężystych aorty.Background In the population of elderly people the cardiovascular risk is increased, especially when obesity and hypertension coexist. In this patients group the isolated systolic hypertension is prevalent form of hypertension and it is the result of decreased compliance of aortic wall. Obesity affect negatively arterial compliance. This effect is shown in elderly patients. The influence of weight reduction on elastic properties of aorta is unclear. Material and methods 52 patients with essential hypertension aged over 65 years were divided into 2 subgroups according to BMI and WHR: overweight and obese (with central obesity). The body mass index, waist to hip ratio and pulse wave velocity were measured before and after 6 months during reduction body mass program which included weight reducing diet and increased physical activity. Results The pulse wave velocity were significantly higher in the subgroup with obesity in comparison with overweight subgroup. After 6 months during body mass reduction program there were 51% overweight and 56% obese patients who reached expected weight loss (9%). Significant decrease of pulse wave velocity occured only in obese subgroup and this effect was independent of body mass reduction degree. No relationship was found between pulse wave velocity and body mass reduction neither in the overweight subgroup nor in this part of obese subgroup which didn’t reduce body weight. Conclusions 1. Reduction of body mass improve aortic compliance in obese hypertensive elderly people. 2. In the overweight hypertensives there is no relationship between body weight loss and elastic properties of aorta

Current practice of care for adolescent and adult patients after Fontan surgery in Poland

Background: The growing number of adults patients after the Fontan operation requires regular surveillance tests in the specialized centers. Aims: Evaluation of current practice of care for Fontan patients in Poland based on a multicenter survey. Methods: Eight centers were included in the study-5 adult congenital heart disease (ACHD) and 3 pediatric centers for adolescents. To aim for a comparison between the centers and facilitate the interpretation of the results, the Fontan Surveillance Score (FSS) was developed. The higher score is consistent with better care, with a maximum of 19 points. Results: The number of 398 Fontan patients (243 adults and 155 adolescents [age 14-18 years]) was included in the study. The median FSS was 13 points with variability between the centers (interquartile range 7-14 points). Centers providing continuous care from the pediatric period until 18 years of age achieved a higher FSS compared to ACHD centers (median: 14 points vs 12 points, p< 0.001). Most of the patients, both in the ACHD (82.3%) and in pediatric centers (89%), were seen annually and had a physical examination, electrocardiogram, and echocardiogram performed at each visit. However, unsatisfactory utilization of tests identifying the early stages of Fontan circulation failure (cardiopulmonary exercise tests, cardiac magnetic resonance, liver biochemistry and imaging, detection of protein-losing enteropathy) was observed. Conclusions: The results of the study showed that there is no unified surveillance approach for Fontan patients in Poland. The practice of care for adults differs from that of adolescents

Wpływ lipoksyny A4 na uwalnianie cytokin przez komórki jednojądrowe pacjentów chorych na łuszczycowe zapalenie stawów

Background: Up to 40% of patients with psoriasis suffer from psoriatic arthritis (PsA), an underrecognized inflammatory arthropathy of incompletely understood pathogenesis. PsA affects axial joints, surrounding ligaments, tendons and entheses. One hypothesis links repeated microinjuries with disorders of inflammation resolution mechanisms that lead to chronic inflammation, which spreads to surrounding tissues. An example of the mediators which lead to resolution of inflammation in physiological conditions are derivatives of arachidonic acid – lipoxins. Objectives: The aim of the study was to compare if the influence of lipoxin A4 on the synthesis of pro-inflammatory cytokines by peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) isolated from peripheral blood of patients with PsA and healthy individuals. Methods: 10 patients with PsA and 5 matching healthy controls were enrolled in the study. PBMSc were isolated by gradient-density centrifugation technique and incubated with lipopolysaccharide with or without the addition of lipoxin A4 for 24 hours. The levels of IL-1β, IFN-α, IFN-γ, TNFα, MCP-1, IL-6, IL-8, IL-10, IL-17, IL-12, IL-18, IL-23 and IL-33 in cell culture supernatants were quantified by cytometric bead array system. Results: Incubation of PBMCs with LPS, increased production of all cytokines assessed either in patients with psoriatic arthritis or in healthy controls. In PBMCs from healthy controls incubation of cells with lipoxine A4 decrease production of proinflammatory cytokines. However, in patients with psoriatic arthritis addition of lipoxine A4 did not inhibited LPS – induced proinflammatory cytokines release. Conclusions: The anti-inflammatory effect of lipoxin A4 is reversed in PsA PBMCs, supporting the hypothesis of defective resolution of inflammation in the pathogenesis of PsA.Wprowadzenie: Patogeneza łuszczycowego zapalenie stawów (ŁZS), które występuje u ok. 40% pacjentów chorych na łuszczycę, jest nie do końca poznana i wyjaśniona. ŁZS obejmuje stawy osiowe (kręgosłup i stawy krzyżowo-biodrowe), stawy obwodowe, więzadła, ścięgna i przyczepy ścięgniste. Jedna z hipotez mówi, że powtarzające się mikrourazy oraz upośledzenie mechanizmów rezolucji procesu zapalnego, prowadzi do przewlekłego zapalenia, które obejmuje otaczające tkanki. Do mediatorów, prowadzących do ustąpienia stanu zapalnego w warunkach fizjologicznych należą lipoksyny pochodzące z kwasu arachidonowego. Cel pracy: Celem pracy było porównanie wpływu lipoksyny A4 na syntezę cytokin prozapalnych przez komórki jednojądrowe krwi obwodowej (PBMC) izolowane z krwi obwodowej pacjentów chorych na ŁZS i osób zdrowych. Metody: Do badania włączono 10 pacjentów chorych na łuszczycowe zapalenie stawów oraz 5 osób zdrowych. Komórki jednojądrowe krwi obwodowej izolowano techniką wirowania w gradiencie gęstości, a następnie inkubowano z lipopolisacharydem Escherichia coli O111:B4 z dodatkiem lub bez lipoksyny A4 przez 24 godziny. Poziomy IL-1β, IFN-α, IFN-γ, TNFα, MCP-1, IL-6, IL-8, IL-10, IL-17, IL-12, IL-18, IL-23 i IL -33 w supernatantach hodowli komórkowej oznaczono metodą cytometrii przepływowej. Wyniki: Inkubacja PBMC z LPS zwiększała produkcję wszystkich cytokin zarówno u pacjentów z łuszczycowym zapaleniem stawów i osób zdrowych. W PBMC osób zdrowych inkubacja komórek z lipoksyną A4 zmniejszała wytwarzanie cytokin prozapalnych. Jednak u pacjentów z łuszczycowym zapaleniem stawów dodanie lipoksyny A4 nie hamowało indukowanego przez LPS uwalniania cytokin prozapalnych. Wnioski: Przeciwzapalne działanie lipoksyny A4 jest odwrócone w PBMC u chorych na ŁZS, co potwierdza hipotezę o zaburzeniach rezolucji zapalenia w patogenezie ŁZS

The Association between Inefficient Repair of DNA Double-Strand Breaks and Common Polymorphisms of the HRR and NHEJ Repair Genes in Patients with Rheumatoid Arthritis

Rheumatoid arthritis (RA) is an autoimmune disease characterized by chronic inflammation affecting up to 2.0% of adults around the world. The molecular background of RA has not yet been fully elucidated, but RA is classified as a disease in which the genetic background is one of the most significant risk factors. One hallmark of RA is impaired DNA repair observed in patient-derived peripheral blood mononuclear cells (PBMCs). The aim of this study was to correlate the phenotype defined as the efficiency of DNA double-strand break (DSB) repair with the genotype limited to a single-nucleotide polymorphism (SNP) of DSB repair genes. We also analyzed the expression level of key DSB repair genes. The study population contained 45 RA patients and 45 healthy controls. We used a comet assay to study DSB repair after in vitro exposure to bleomycin in PBMCs from patients with rheumatoid arthritis. TaqMan SNP Genotyping Assays were used to determine the distribution of SNPs and the Taq Man gene expression assay was used to assess the RNA expression of DSB repair-related genes. PBMCs from patients with RA had significantly lower bleomycin-induced DNA lesion repair efficiency and we identified more subjects with inefficient DNA repair in RA compared with the control (84.5% vs. 24.4%; OR 41.4, 95% CI, 4.8–355.01). Furthermore, SNPs located within the RAD50 gene (rs1801321 and rs1801320) increased the OR to 53.5 (95% CI, 4.7–613.21) while rs963917 and rs3784099 (RAD51B) to 73.4 (95% CI, 5.3–1011.05). These results were confirmed by decision tree (DT) analysis (accuracy 0.84; precision 0.87, and specificity 0.86). We also found elevated expression of RAD51B, BRCA1, and BRCA2 in PBMCs isolated from RA patients. The findings indicated that impaired DSB repair in RA may be related to genetic variations in DSB repair genes as well as their expression levels. However, the mechanism of this relation, and whether it is direct or indirect, needs to be elucidated

The administration of methotrexate in patients with Still's disease, "real-life" findings from AIDA Network Still Disease Registry

Objectives: To describe clinical characteristics of patients with Still's disease treated with methotrexate (MTX) and to assess drug effectiveness evaluating change in disease activity, reduction of inflammatory markers, and glucocorticoid (GC)-sparing effect. Methods: Patients with Still's disease treated with MTX were assessed among those included in AIDA Network Still Disease Registry. Results: In this registry, 171 patients with Still's disease were treated with MTX (males 43.3%, age 37.1 ± 16.0 years). They were mainly characterised by joint features and fever without a prominent multiorgan involvement. MTX was administered with GCs in 68.4% of patients, with other conventional synthetic DMARDs in 6.4%, and with biologic DMARDs in 25.1%. A significant reduction of the modified systemic score was observed, and 38.6% patients were codified as being in clinical remission at the end of follow-up. The concomitant administration of a biologic DMARD resulted a predictor of the clinical remission. Furthermore, a reduction of inflammatory markers and ferritin levels was observed following the administration of MTX. Additionally, a marked reduction of the dosage of concomitant GCs was identified, while 36.7% discontinued such drugs. Male gender appeared as a predictor of GC discontinuation. MTX was discontinued in 12.3% of patients because of adverse effects, and in 12.3% for lack of efficacy. Conclusions: Clinical characteristics of patients with Still's disease treated with MTX were described, mainly joint features and fever without a prominent multiorgan involvement. The clinical usefulness of MTX was reported in reducing the disease activity, decreasing the inflammatory markers, and as GC-sparing agent